Dit is een gastblog van Maria
Soms ga ik er weleens expres naartoe, naar het winkelcentrum waar mijn jongste zoon in de buurt woont. Dit doe ik in de hoop dat zijn vriendin met hun 2 kinderen er loopt zodat ik een glimp kan opvangen van deze twee kleine hummeltjes die mijn man en ik nog nooit gezien hebben, en als het aan mijn zoon ligt ook nooit zullen zien.
Dat is dus de straf als je het masker van een narcist aftrekt.
Wij hadden nog nooit van narcisme gehoord, wisten niet dat mijn zoon alle tekenen van een verborgen narcist heeft. Pas nadat iemand het woord narcist noemde ben ik gaan zoeken op internet en kwam zo terecht op de site van het verdwenen zelf. Ik heb meteen de boeken van Iris Koops besteld en wat vond ik daar een herkenning in. Onder meer hoe verborgen narcisten het slachtoffer kunnen uithangen, daarin was onze zoon een meester.
Hoe komt zoiets vroegen wij ons af, maar we kunnen er geen verklaring voor vinden, mogelijk heeft zijn biologische vader, die nooit naar hem heeft omgekeken, daar een rol in gespeeld. mijn huidige man daarentegen heeft alles wat een liefhebbende vader doet gedaan. Hij heeft hem zelfs officieel zijn achternaam gegeven. En toch begonnen achteraf gezien rond zijn 19e de eerste tekenen zich te openbaren. Degraderende opmerkingen, veel wisselende contacten, met een vaderschap tot gevolg.
Wat waren wij blij met onze kleinzoon. Dat wij als laatsten van de geboorte op de hoogte werden gesteld realiseerden we ons pas later. We wilden ons eerste kleinkind graag even vasthouden, maar onze zoon wilde dat niet, want we zouden nog weleens bacteriën bij ons konden dragen. We wisten toen nog niet dat hij de avond voor de geboorte nog een meer dan gezellige avond had doorgebracht met een andere vriendin…. Daar kwam de moeder van onze kleinzoon achter, en die verbrak de ‘ relatie’.
Met ons hield en houdt ze nog steeds contact. We pasten vaak op onze kleinzoon, maar in zijn ogen deden we niks goed, we verschoonden ons kleinkind niet op de juiste manier, kochten veel te grote kleding voor het ventje, lieten hem lekker onder een warm dekentje zitten terwijl hij niet ziek was en nog erger in zijn ogen: hij mocht op schoot zitten bij ons als hij dat wilde. Het ging zover dat hij het mannetje meenam naar de gang en hem zo toesprak dat onze kleinzoon, terwijl de tranen over zijn wangetjes liepen, op zijn eigen stoel ging zitten en zijn bordje leeg at zonder ons nog aan te kijken. Hartverscheurend.
We hadden het altijd leuk met de kleine jongen, maar dat wekte enorm veel wrevel op bij onze zoon, die inmiddels een nieuwe vriendin bleek te hebben. We hebben zo vaak tegen hem gezegd: neem haar eens mee, maar dat heeft drie jaar geduurd. Het leek alsof we haar niet mochten zien. Hij bleek haar al voor ons gewaarschuwd te hebben, niet in zee gaan met deze bemoeials. Terwijl ze ons niet eens kende!
Eens in de 2 weken gaat onze kleinzoon, inmiddels 10, voor een lang weekend naar ze toe, gelukkig niet meer met de tranen in zijn ogen, het lijkt redelijk te gaan zolang hij ze niet tegenspreekt. Onze zoon heeft de contacten weer aangehaald met zijn biologische vader en vind daar een gewillig oor voor zijn verhalen over een ‘moeilijke jeugd’. Daar is niks van waar, we hebben ons best gedaan voor hem. Maar hij wil niks meer met ons te maken hebben, dat heeft hij ons heel duidelijk gemaakt.
En wij? Na vele slapeloze nachten hebben wij ons er bij neergelegd dat mijn zoon nooit hulp zal vragen en de hele familie is het met hem eens. Hij probeert iedereen, soms met succes, tegen ons op te zetten met de meest erge verhalen, waar zelfs geen kern van waarheid inzit. In een andere woonplaats zet hij zijn nieuwe, succesvolle leven, althans zo lijkt het, voort met nieuwe mensen, wederom de achternaam van zijn biologische vader, nieuwe vrienden, en een andere baan.
Laatst reed hij langs toen ik een rondje wandelde. Hij bekeek me niet eens en daar ben ik erg verdrietig om geweest. Ik heb nog wel geprobeerd wat contact te maken, maar hij kijkt naar me alsof ik een insect ben.
Hij heeft mijn lieve zorgzame man het bloed onder zijn nagels vandaan gehaald met gemene opmerkingen waardoor deze kalme man zijn stem ging verheffen en uit zijn slof schoot. Vervolgens werd ik gebeld door mijn zoon die zich afvroeg waarom ik met zo iemand ging waar overduidelijk een steek aan los zit.
Dat was voor ons het keerpunt. We leiden ons leven met onze lieve ex schoondochter en onze oudste kleinzoon, iets wat mijn zoon niet uit kan staan. Hij vindt dat ze niks bij ons te zoeken heeft, maar komt daar niet tussen gelukkig.
We lezen regelmatig in de boeken van Iris (Boeken van Iris • Het Verdwenen Zelf) om op het juiste spoor te blijven. Maar we hadden ons het leven op onze 70e wel anders voorgesteld.
Ik maak precies hetzelfde mee. Identiek verhaal
Ik wens jou ook alle sterkte Tineke. Het is een emotionele zware last die we moeten dragen. Ik hoop dat ook jij steun krijgt van mensen om je heen. Want narcisten kunnen zich zo leuk en sociaal voordoen bij anderen, dat de mensen die niet gehinderd worden door enige kennis over narcisme het niet kunnen/ willen begrijpen. Maar we staan toch sterk doordat we de boeken van Iris Koops hebben, want kennis kan je steunen. Lieve groet, Maria
Beste mijnheer en mevrouw.
Heeft u ooit te horen gekregen waarom uw zoon zo’n afkeer van u heeft?
Heeft u het hem ooit gevraagd?
Twee van mijn drie kinderen willen mij nooit meer zien en hun kinderen mogen ook niet mij (hun oma)
bezoeken of leren kennen. Dat is nu al tien jaar gaande. De jongste zijn nu 14 en 16 jaar oud. En ik weet niet waarom ze het contact verbroken hebben. Misschien is het jaloezie? En waarop dan? Ik mis die kleinkinderen enorm, maar ik weet dat zij mij ook enorm missen. U kunt een reportage over mij vinden op “Meldpunt” NPO1 van ong. 2 jaar terug met de naam “Op oudere leeftijd gescheiden o.i.d..” Mijn kinderen vinden hun vader zielig, terwijl mijn man weggelopen is. Ik niet. Ik wens u veel kracht toe en dat u kunt aanvaarden dat kennelijk emotie het wint van verstand. Ik bedoel hiermee, dat je sommige problemen niet verstandelijk kunt oplossen.
Ja Annechien, hij voelde zich beter zonder ons, en wil met mij niks meer te maken hebben omdat ik bij mijn man blijf, hij zegt dus dat er een steek aan mijn man loszit.
lieve mar,
hartverscheurend als ik dit verhaal lees.
ik en mijn vrouw kennen jou persoonlijk als een lieve, oprechte en sterkte persoonlijkheid en je man is ook een topper. we hopen je en je man nog vaak tegen te komen, altijd leuk en gezellig. jullie zijn toppers. gr. W
Wat een lieve reactie, dat doet ons heel goed.
Met een warme groet, Maria
Maak hetzelfde mee. Mijn kleindochter (ze was het zonnetje van mijn leven)heb ik nu al acht jaar niet meer gezien. Over enige tijd wordt ze achttien jaar. Brieven ,kaartjes en mailtjes worden niet beantwoord. Toch blijf ik regelmatig iets sturen en maak ik een copie van de brieven voor het geval dat.
Ik heb het wel wat losgelaten anders zou ik gek worden van verdriet.
Ditty, wat ontzettend verdrietig dat ook jij dit moet meemaken, en net als wij ook al 8 jaar. De ene dag gaat het goed, maar er hoeft de andere dag maar dat te gebeuren dat eraan herinnert en de tranen lopen weer over mijn wangen.
Alle sterkte gewenst met dit grote verdriet.
Met een warme groet, Maria
Wat hartverscheurend jullie verhalen maar ik maak ook al 6 jaar hetzelfde mee .
Na de scheiding heeft mijn dochter voor haar vader gekozen terwijl hij er met een andere vrouw vandoor ging .
Ik heb mijn 2 kleinzoons nog nooit gezien dat zal ook niet snel gebeuren vrees ik .
Maakt me erg verdrietig heb alles voor haar gedaan maar het was nooit genoeg
Sterkte iedereen ❤️❤️
De omgekeerde wereld voor mij als dochter van een narcistische moeder. Mijn moeder speelt een moeder met een ‘opstandige’ dochter [ik]. Dan gaat ze jammeren, bv dat ze haar kleinzoon niet mag zien, want ik heb alle contact verbroken. Mijn volwassen zoon is me er dankbaar voor omdat ik dus wel echt een narcistische moeder heb en zelf niet narcistisch ben.
Wat ik mij ook afvraag is hoe mijn moeder narcistisch is geworden. En als het je kind is, kan ik me heel goed voorstellen dat je die vraag hebt. Het schijnt dat beppe [moeder van mijn moeder] bij het negende kind [moeder] een abortus heeft geforceerd. Ik heb wel eens gedacht dat het daar door kwam, maar dat is te ver gezocht om er rust bij te vinden. Ik zoek ook zo’n antwoord en krijg dus ook geen antwoord.
Het is heel erg om je kleinkinderen niet te mogen zien. Een echte narcist vindt dat helemaal niet erg. Mijn moeder kan nog steeds de achternaam van mijn zoon niet spellen. Hij telt niet eens mee.
Volgens mij kun je je moeder beter de schuld teruggeven dan je kind. Ik kan van mijn moeder zeggen: mens, je bent het padje helemaal kwijt! Dat zou ik niet over mijn zoon kunnen zeggen als hij narcistisch was. Denk ik.
Ik wens je heel veel sterkte Maria.
Dan lees ik jouw verhaal Susan , en dan denk ik hoe bestaat het. Het lijkt soms wel alsof de verkeerde personen zich bij elkaar in een familie bevinden. En dat het je moeder niks interesseert, hoe bestaat het Susan, in- en intriest in het. Ik wens je alle geluk met je kind.
lieve groet van Maria
🌹
Lieve dappere moeders/ vaders en oma’s en opa’s,
Ja en daaronder hoor ik helaas ook.
Al bijna 10 jaar geen contact meer met mijn 5 kinderen en 11 kleinkinderen.
Narcisme van mijn ex en seksueel misbruik spelen hierin de hoofdrol. Alles moet in de doofpot blijven, niets mag uitlekken en naar buiten komen. Met elkaar staan ze sterk tegen mij.
En juist ik wil zo graag helpen, duidelijkheid aan hen geven en antwoorden over machtsmisbruik o.a. met geld ( ieder jaar een vast bedrag aan ” zwijggeld” geven, dure cadeau’s, een bedrijf voor ze opkopen etc)
En over verborgen narcisme en wat er op seks gebied door hun vader , hen is aangedaan. Alles in het verborgene.
Wanneer gaat die doofpot open en gaan ze inzien dat ze de verkeerde ouder steunen?
Ik las eens: Ouderverstoting is: kindermishandeling door andere ouder.
Ik wens jullie en mezelf veel sterkte toe!
Liefs!
Merel ( 73)
Nou Merel, dat is nogal een verhaal, als ik dit lees dan kan ik alleen maar denken : ik hoop dat Merel de juiste mensen om zich heen heeft die haar steunen . En dat van die doofpot komt mij erg bekend voor, niks mag er naar buiten komen over wat er echt aan de hand is. Deze 70 jarige wenst jou, 73 jarige, alle geluk van de wereld. Warme groet van Maria
heel veel liefs en sterkte merel
ik maak ook veel mee door mijn narcistische zoon
mag ook mijn kleinkinderen niet meer zien
ze zijn met leugens opgestookt door hem
ik ben ook heel erg van slag ervan
Liefs van mij
Dit is waar een (verborgen) narcist goed in is. Je dáár raken waar het de meeste pijn oplevert.
Alsof ze jaloers zijn op datgene wat zij een ander niet kunnen geven en dat de ander dan ook niet gunnen.
Genoegen halen uit het leed van de ander. Al dan niet door hen zelf veroorzaakt.
Ik heb geleerd de armoede in hen te zien. Dat is een eenzame en verdrietige weg geweest. De hoop die ik nu heb, is dat mijn zoon zelf op het idee komt het contact, al is het maar af en toe, te herstellen.
Jullie zijn allemaal kanjers en we delen hier onze ervaringen. Zonder veroordeeld te worden en om herkenning te vinden. Zo weten we dat we er niet alleen in staan.
Take care,
SummerMoon
SummerMoon. wat heb je dat mooi omschreven! Je raakt precies de kern van het verborgen narcisme.Dankjewel voor je treffende reactie,
met een warme groet. Maria
@Maria –> dank je wel.
Take care,
SummerMoon
Dank je wel, Maria!
Wij, grootouders, mogen onze kleinkinderen niet meer zien vanaf de scheiding van onze zoon met zijn ex. De omgang van onze zoon met zijn 2 dochters, wordt op alle fronten gehinderd, verstoord en geblokkeerd door zijn ex, de moeder v onze kleinkinderen.
Met een beschikking vd Rechter in de hand lukt het hem niet om de kinderen te zien. Als hij ze ophaalt, gaat het raam open en roept zij van boven af: “Ze zijn ziek!” De Politie treedt niet op. Vraagt aan mijn zoon: ” Wat wil je dat wij doen? Dat wij ze uit het huis sleuren?”
Op Schiphol staat mijn zoon met de tickets in de hand te wachten. Hij zou met zijn dochters op vakantie gaan en alles was goed doorgesproken. Zij, moeder, zou de kids komen brengen. En wie zijn daar nooit verschenen? Moeder met de kids…
Mijn verbazing dat moeders zoveel macht hebben en vaders niets te vertellen hebben als moeder tegen werkt, is ongelooflijk groot! Dáár moet de wet op aangepast worden.
Een moeder die vanwege haar gestrande huwelijk haar kinderen afhoudt van hun vader én hun grootouders móet wel een Narcist zijn…
Wat een ontzettend verdrietig verhaal Tamara, en wat loodzwaar voor jullie.
Wat zijn het toch een gluiperds die narcisten. Ik wens je alle sterkte,
met een warme groet , Maria
Tamara,
Wat ongelofelijk verdrietig. Voor alle betrokkenen.
Hoe gaat het nu?
Take care,
SummerMoon
Hartelijk dank Maria. Soms kan een beetje begrip van een ander al een grote steun zijn.
Hartelijk dank SummerMoon,
Ons verdriet is met geen pen te beschrijven vooral omdat we weten hoe gek de kids op ons waren. Nu 6 jaar later vragen wij ons af of zij ons nog zullen kennen. Moeder heeft geen enkele mogelijkheid open gelaten om contact te krijgen met ze. Elke poging heeft zij weten te ondermijnen.
Wij zijn erg verdrietig.
“Hij heeft hem zelfs officieel zijn achternaam gegeven.”
Klinkt niet best? dat is toch hopelijk wel met toestemming van het kind gebeurd..?
Uiteraard, mijn zoon wilde dat graag. Mijn man stemde ermee in, ze waren allebei trots op de naamswijziging. De biologische vader werd nog wel opgeroepen voor een gesprek en om eventueel een weerwoord te geven. maar heeft daar geen gebruik van gemaakt.
Lieve allemaal, lotgenoten
De een na de andere reaktie is zoveel herkenning.
Ook ik heb hiermee te maken, dochter met 4 kleinkinderen en schoonzoon.
Zie ze al 4 jaar niet meer. Voor hen verhuisd en ze met alles geholpen en de kinderen te logeren. Ze waren mijn levensgeluk.
Ook bij de rechtzaak heeft ze van de rechter het podium gekregen en met stroop en suiker ingesmeerd . Ongelooflijk.
Zoveel manipulatie en dominantie .
Alles klopt. Jaloers op dat de kinderen graag bij mij waren en vaak vroegen of ze iets langer mochten blijven.
Ook ik houdt bij wat ik stuur, maar worstel iedere dag tegen een ontzettend leeg gevoel.
Deze reakties geven toch een beetje steun want begrijpen doe je het nooit.
Het is een valse slang. Als je op de kop gaat staan komt er alleen maar gif uit.
Gr.van Marjan