Weblog

Woorden als wapens


Een onbenullig voorval, een paar dagen geleden. Ik had van die losse fietslampjes gekocht, en terwijl ik ze uit de verpakking haalde bleek eentje het niet te doen. Ik dus, met frisse tegenzin, terug naar de winkel.

Ik keek naar het meisje achter de kassa en zei “deze deed het al niet toen ik’ m uit de verpakking haalde”. Ze keek van het lampje, naar mij. “Het voldeed dus niet aan uw verwachtingen?”. Ik keek haar verbaasd aan. “Nee, want hij is stuk”. Probeerde ze nu te doen alsof ik degene was die moeilijk deed? Ja, bleek uit haar volgende zin. “Dus u was niet tevreden…”, zei ze minzaam. Ik telde inwendig tot tien en zei beslist “nee, want hij is kapot”. Zij probeerde er een bepaalde draai aan te geven, en ik bleef de feiten herhalen: Het Lampje Is Stuk. Lees “Woorden als wapens” verder

Bloed prikken

Dit is een gastcolumn door Annabel. Zij reageerde dit weekend op een aantal pagina’s van deze website en zowel ik, als andere lezers vonden dat zij zo treffend schrijft. Ze reageerde enthousiast op mijn vraag of ze af en toe een gastcolumn wil verzorgen op dit blog. Dit is haar eerste column.

Dit voorjaar heb ik een cursus autobiografisch schrijven gevolgd. Doel van die cursus is door middel van het ophalen van herinneringen de rode draad in je leven te leren zien, het herkennen van patronen. Het inzicht dat zo ontstaat kan ruimte opleveren voor nieuwe mogelijkheden in je leven. Je wordt in het heden niet meer geblokkeerd door je herinneringen en de bijbehorende emoties uit je verleden. Althans, dat is de bedoeling. Lees “Bloed prikken” verder

Nieuw coachingstraject


Er gebeurt veel de laatste weken bij Het verdwenen zelf. Naast het feit dat ik samenwerking zoek met anderen die in het zelfde “veld” bezig zijn, heb ik ook een speciaal coachingstraject ontwikkeld voor slachtoffers. Nu de website bekender wordt, beginnen er verhalen van ervaringsdeskundigen binnen te komen. Iedere keer valt mij weer op, hoe lang slachtoffers al zoekende zijn. Ik heb er zelf een vergelijkbare zoektocht op zitten. Er zijn maar zo weinig hulpverleners bekend met de gevolgen van narcistische mishandeling. Hierdoor blijf je als slachtoffer naar een houvast zoeken, naar een antwoord op de vraag “wat is er toch met me aan de hand!”. Lees “Nieuw coachingstraject” verder

Samenwerking?


Zoals alle slachtoffers van narcistische mishandeling, ben ook ik ontzettend veel over het onderwerp gaan lezen. In mij groeide de wens om me te gaan inzetten voor anderen, maar ook de wens om hierin samen te werken. Ongeveer een half jaar geleden stuitte ik op Sylvia’s blog, en ik kwam haar ook tegen op forums waar ik las. Ik werd geraakt door de heldere manier waarop ze in gaat op de problematiek. Ik heb haar benaderd met de vraag of we op een bepaalde manier kunnen gaan samen werken. We zijn aan het onderzoeken welke rol zij in in mijn lezingen zou kunnen krijgen. Het is heel motiverend om met een “gelijkgestemde” van gedachten te wisselen. Narcistische mishandeling vormt een groot probleem in onze samenleving, en om dat probleem aan te pakken is het denk ik belangrijk om krachten te bundelen. Lees “Samenwerking?” verder

Waar ligt de grens tussen normaal en abnormaal (pathologie)?


Over narcistische mishandeling bestaat veel onwetendheid. Wat je als slachtoffer veel tegen komt, is dat je verhaal op basis van de “normale criteria” beoordeeld wordt. Dus als je vertelt over zijn heftige reactie op het feit dat je op de verkeerde manier groette, dan krijg je als reactie dat daar “heus wel iets aan vooraf gegaan is, en dat je naar je eigen aandeel moet kijken”. En als een man vertelt over het enorme schuldgevoel dat zijn narcistische vrouw hem steeds geeft, dan is de reactie dat ze “het erg moeilijk zal hebben en dat heus niet zomaar doet”.

Het hele punt is, dat je ernstige pathologie niet kan beoordelen met normale criteria. Maar wat is normaal? En wat is pathologie? Ik geef een alledaagse situatie; ik ging met mijn kind en een vriendin naar een markt. Het was een markt in een klein toeristisch stadje, en de terrasjes stroomden vol. We hadden zin in koffie, maar ik ben nogal prijsbewust nu we op dit moment heel krap zitten. Bij een kraampje werd koffie aangeboden. Zou dat wat zijn? Ook al was het een middeleeuwse markt, ik ging er maar vanuit dat hij hedendaagse koffie zou schenken. Lees “Waar ligt de grens tussen normaal en abnormaal (pathologie)?” verder

Die tomaat is blauw


Sinds een paar weken is deze website in de lucht. Ik werk nu hard aan het werkboek. Het is een enorme stap voor mij om in de openbaarheid te treden. Een paar jaar geleden wist ik nog niet eens wat er met me aan de hand was. Het was me inmiddels duidelijk dat ik door een aantal mensen slecht behandeld was. Maar hoe en wat? Ik was zo verward, ik begreep niet waar ik mee te maken had gehad. Tot ik ging lezen over narcisme. Ik vond steeds meer houvast en vormde mijn mening over de materie. Op een gegeven moment werd duidelijk dat ik er over wilde schrijven, en daarna werd duidelijk dat ik er over wilde gaan vertellen. Nee, ik wil er over van de daken schreeuwen!

Lees “Die tomaat is blauw” verder