Dit is een gastcolumn van Ava
Van vrolijke, zorgzame, sprankelende en onbevangen vrouw naar een bange, machteloze en uitgeputte vrouw.
Vol goede moed dook ik acht jaar geleden (als weldenkend hulpverlener met een zoon van vijf jaar) na mijn scheiding in een nieuwe relatie met een man met twee kinderen. Bij ons in het dorp stond hij niet bekend als makkelijk. Hij had een langdurig financieel conflict met zijn ex-zwager en een vechtscheiding met zijn ex. Maar ik, een graag geziene in het dorp, een gevoelig en zeer inlevend persoon, ik zou dat weleens gaan fixen. Mijn hulpverlenershart kon toch immers alles aan, ik was flexibel en begripvol. Ik nam een berg aan lieve vrienden en familie mee en kwam liefde brengen. Ik sloeg de waarschuwingen (die ik met hem besprak en hij uiteraard stellig ontkrachtte) in de wind. Lees verder “Mijn kind zei: âmama je bent betoverdâ”