Dit is een gastcolumn van Sophia
Als je diep in mijn hart kijkt, wil ik het liefste alles negeren. En feitelijk is dat heel makkelijk. Ik voeg me bij mijn moeder en broer en doe net of er niets aan de hand is. We noemen hem “pappa” en heffen het glas om hem te gedenken en te vieren.
Mijn broer, de “boy wonder”, die uitermate goed gelukt is en ik, de excentriekeling van wie het leven niet zo geworden is als we gehoopt hadden. Maar ik ben creatief, intelligent en ik sta er als het nodig is als oudste dochter.