Tag: narcistische ex

Liefde voor jezelf

Dit is een gastcolumn van Myanou

Kracht, heel veel kracht en vooral liefde voor jezelf dat heb je nodig om ze te doorzien en te weerstaan, de narcisten in je leven. Heel veel herkenbare verhalen op deze site, van mensen die de moed en de kracht vonden om er van los te komen. Zelf ben ik een gepassioneerde, empathische vrouw die het leven altijd al mooi heeft gevonden. Een globetrotter ook, de hele wereld meer dan één keer gezien, en bij thuiskomst werd er met geen woord over gesproken. Ik weet alles van loyaliteit, je hoofd buigen, nog meer je best doen. Lees verder “Liefde voor jezelf”

Brief aan mijn ex

Dit is een gastcolumn van Mies

Daar stond je dan, twee jaar geleden… Lange man, goed lijf, een mooie bos donkere golvende haren, guitige oogjes en de mooiste lach van de hele wereld. Maar je was bezet…

Tot je na een aantal weken berichtte, het was over tussen jou en je vriendin, uit elkaar. “Dat biedt perspectief”, dacht ik. We appten en daten wat af en wat waren we bestemd voor elkaar! Wat gingen we in elkaar op! Lees verder “Brief aan mijn ex”

Net voor de grens is het tij gekeerd

Dit is een gastcolumn van Gijs

Ongeveer een half jaar geleden heb ik Iris haar boek besteld op advies van mijn psycholoog, nadat ik had aangegeven dat ik sterk het vermoeden kreeg dat ik ruim 20 jaar lang met een narciste samen heb geleefd (waar ik op dat moment ook nog mee in één huis woonde). Voor dit advies zal ik mijn psycholoog eeuwig dankbaar zijn. Alle kwartjes vielen eindelijk op hun plek. Nu begreep ik ineens alles, waar ik daarvoor helemaal niets van begreep! Inmiddels zijn we in een vechtscheidingsprocedure verwikkeld waar ze doelbewust naar toe lijkt te hebben gewerkt en waarbij ze de kinderen op alle fronten inzet voor haar eigen financiële gewin en ze ook bij mij vandaan weet te trekken, wat mij veel verdriet doet. Lees verder “Net voor de grens is het tij gekeerd”

Ik verstond de kunst onzichtbaar te worden

Dit is een gastcolumn van Karen

Zestien jaren zijn er verstreken en sommige wonden lijken nooit volledig te genezen. Dat hij destijds de keuze maakte weg te gaan was een opluchting, de angst voor zijn dreigementen ‘ik maak je dood als je weggaat’ verlamde me. Ik wist dat de relatie niet klopte, ik wist dat ik voor mijzelf moest kiezen maar mijn vleugels waren gebroken in de jaren dat we samen leefden en ik wist niet meer hoe te vliegen.

Lees verder “Ik verstond de kunst onzichtbaar te worden”

Eindelijk weer mijzelf kunnen worden

Dit is een gastcolumn van Karin

Een blog? Kan ik dat en vooral: durf ik dat?

De bekende onzekerheid steekt weer eens de kop op. Wie zit er nu te wachten op mijn verhaal? Toch besef ik anderzijds dat dit wel een mooie gelegenheid is om iets te delen van mijn eigen ervaringen, een idee waar ik al een poosje mee rondloop. Dus trek ik nu de stoute schoenen maar eens aan.

Die onzekerheid raak ik nooit helemaal kwijt, denk ik. Hoewel mijn leven als alleenstaande moeder en vrijgezel sinds vorig jaar een feit is en ik langzaam maar zeker uit dat dal kruip waar ik, achteraf gezien, in rondzwierf, voel ik me soms nog steeds onzeker. Lees verder “Eindelijk weer mijzelf kunnen worden”

Het ontkennen van mijn grenzen

Dit is een gastcolumn van Mirjam

Ook op lange termijn merk ik nog dagelijks de gevolgen van twintig jaar lang leven in een huwelijk vol spanning gefundeerd op zijn waarheid. Twee jaar geleden heb ik mijn huwelijk beëindigd en leef ik met mijn drie kinderen in vrijheid. Het is geweldig om elke dag weer te voelen en te ervaren dat ik vrij ben, mezelf mag zijn en mijn eigen gezonde beslissingen mag nemen. Het leven is van ons en niet langer alleen van hem. Want met hem leven is een leven zonder echte liefde en respect. Zonder hem leven geeft rust en ontspanning.
En toch… Lees verder “Het ontkennen van mijn grenzen”

Zwarte tranen

Dit is een gastcolumn van Agnes.

Ik ben inmiddels 45 jaar en nu kan ik eindelijk zeggen dat alle puzzelstukjes op zijn plaats gevallen zijn. Met nu bedoel ik na het lezen van het werkboek “herstellen van Narcistische mishandeling”. Zelf heb ik een opleiding gevolgd tot psychosociaal therapeut, daar werd een begin gemaakt met het ontrafelen wat ik in mijn leven had meegemaakt en de uitwerking daarvan. Door goede therapie ben ik een heel eind gekomen, Lees verder “Zwarte tranen”

Niemand kan zien hoe diep de wond is in mij

Dit is een gastcolumn van Meta. Zij plaatste deze tekst op onze facebookpagina. Hier herplaatst met permissie.

Ik ben bijna vier jaar met een narcist geweest. Ik schaam me daarvoor. Heel erg. Ik trek het me aan, geef mezelf de schuld voor alles. Precies zoals dat gaat bij mensen die met een narcist leven of hebben geleefd. Ik wil me niet schamen voor mij. Lees verder “Niemand kan zien hoe diep de wond is in mij”

Hoe bescherm ik mijn kinderen?


Afgelopen zaterdag was de eerste verdiepingsdag*) met als thema: Hoe kan ik, als gezonde ouder, mijn kinderen beschermen tegen de narcistische opvoeder?

De onderwerpen op deze dag gaven veel informatie en adviezen over de communicatie met je kind én met de hulpverlener en/of jeugdinstanties.

De communicatie met de instanties: In het kennismakingsrondje vertellen de deelnemers welke instanties bij hen betrokken zijn. Er is een heel scala aan betrokken instanties, zeker als men het ziet als vechtscheiding waarbij kinderen in de knel komen. De problemen waar je tegenaan loopt hebben te maken met de “geloofwaardigheid” van je verhaal. Lees verder “Hoe bescherm ik mijn kinderen?”

In het juiste perspectief

Dit is een gastcolumn van Enneke

Toen ik uit mijn relatie kwam met een (hoogstwaarschijnlijk) NPS man, had ik veel kenmerken van het zogenaamde ‘narcissistic victim syndrome’. De psycholoog stelde PTSS bij me vast en kenmerken van een afhankelijkheidsstoornis. Een tijd van verwerking volgde, tegelijkertijd met een heftige vechtscheiding.

Onderdeel van het verwerking van een relatie met een narcist, is jezelf informeren over de stoornis. Hoe ben je eigenlijk in deze ‘toestand’ verzeild geraakt. Lees verder “In het juiste perspectief”