Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
Dit is een gastcolumn van Karen
Zestien jaren zijn er verstreken en sommige wonden lijken nooit volledig te genezen. Dat hij destijds de keuze maakte weg te gaan was een opluchting, de angst voor zijn dreigementen ‘ik maak je dood als je weggaat’ verlamde me. Ik wist dat de relatie niet klopte, ik wist dat ik voor mijzelf moest kiezen maar mijn vleugels waren gebroken in de jaren dat we samen leefden en ik wist niet meer hoe te vliegen.
Dit is een gastcolumn van Karin
Een blog? Kan ik dat en vooral: durf ik dat?
De bekende onzekerheid steekt weer eens de kop op. Wie zit er nu te wachten op mijn verhaal? Toch besef ik anderzijds dat dit wel een mooie gelegenheid is om iets te delen van mijn eigen ervaringen, een idee waar ik al een poosje mee rondloop. Dus trek ik nu de stoute schoenen maar eens aan.
Die onzekerheid raak ik nooit helemaal kwijt, denk ik. Hoewel mijn leven als alleenstaande moeder en vrijgezel sinds vorig jaar een feit is en ik langzaam maar zeker uit dat dal kruip waar ik, achteraf gezien, in rondzwierf, voel ik me soms nog steeds onzeker. Lees verder “Eindelijk weer mijzelf kunnen worden”
Dit is een gastcolumn van Mirjam
Ook op lange termijn merk ik nog dagelijks de gevolgen van twintig jaar lang leven in een huwelijk vol spanning gefundeerd op zijn waarheid. Twee jaar geleden heb ik mijn huwelijk beëindigd en leef ik met mijn drie kinderen in vrijheid. Het is geweldig om elke dag weer te voelen en te ervaren dat ik vrij ben, mezelf mag zijn en mijn eigen gezonde beslissingen mag nemen. Het leven is van ons en niet langer alleen van hem. Want met hem leven is een leven zonder echte liefde en respect. Zonder hem leven geeft rust en ontspanning.
En toch… Lees verder “Het ontkennen van mijn grenzen”
Dit is een gastcolumn van Agnes.
Ik ben inmiddels 45 jaar en nu kan ik eindelijk zeggen dat alle puzzelstukjes op zijn plaats gevallen zijn. Met nu bedoel ik na het lezen van het werkboek “herstellen van Narcistische mishandeling”. Zelf heb ik een opleiding gevolgd tot psychosociaal therapeut, daar werd een begin gemaakt met het ontrafelen wat ik in mijn leven had meegemaakt en de uitwerking daarvan. Door goede therapie ben ik een heel eind gekomen, Lees verder “Zwarte tranen”
Dit is een gastcolumn van Meta. Zij plaatste deze tekst op onze facebookpagina. Hier herplaatst met permissie.
Ik ben bijna vier jaar met een narcist geweest. Ik schaam me daarvoor. Heel erg. Ik trek het me aan, geef mezelf de schuld voor alles. Precies zoals dat gaat bij mensen die met een narcist leven of hebben geleefd. Ik wil me niet schamen voor mij. Lees verder “Niemand kan zien hoe diep de wond is in mij”
Afgelopen zaterdag was de eerste verdiepingsdag*) met als thema: Hoe kan ik, als gezonde ouder, mijn kinderen beschermen tegen de narcistische opvoeder?
De onderwerpen op deze dag gaven veel informatie en adviezen over de communicatie met je kind én met de hulpverlener en/of jeugdinstanties.
De communicatie met de instanties: In het kennismakingsrondje vertellen de deelnemers welke instanties bij hen betrokken zijn. Er is een heel scala aan betrokken instanties, zeker als men het ziet als vechtscheiding waarbij kinderen in de knel komen. De problemen waar je tegenaan loopt hebben te maken met de “geloofwaardigheid” van je verhaal. Lees verder “Hoe bescherm ik mijn kinderen?”
Dit is een gastcolumn van Enneke
Toen ik uit mijn relatie kwam met een (hoogstwaarschijnlijk) NPS man, had ik veel kenmerken van het zogenaamde ‘narcissistic victim syndrome’. De psycholoog stelde PTSS bij me vast en kenmerken van een afhankelijkheidsstoornis. Een tijd van verwerking volgde, tegelijkertijd met een heftige vechtscheiding.
Onderdeel van het verwerking van een relatie met een narcist, is jezelf informeren over de stoornis. Hoe ben je eigenlijk in deze ‘toestand’ verzeild geraakt. Lees verder “In het juiste perspectief”
Dit is een gastcolumn van Mirjam
Oh yesssssss I did…. en wel een weekend terug. Een feestweekend in mijn oude woonplaats. De stad waar ik meer dan 20 jaar heb gewoond, mijn zoon nog woont, veel vrienden en kennissen. Vier jaar geleden ben ik daar gevlucht voor mijn narcistische ex, aan de andere kant van het land in een vrouwenopvang beland en daarna daar ook blijven wonen. Om mij zelf te beschermen en in alle rust aan mijn herstel te kunnen gaan werken. Lees verder “Oog in oog met “the devil'”
Dit is een gastcolumn van Nathalie
Enkele maanden geleden werd Het Verdwenen Zelf benaderd door een freelance journaliste. Zij wilde graag een artikel wijden aan het thema narcisme, voor het maandblad Marie Claire. Een persoonlijk verhaal voor de vaste rubriek “In Vertrouwen”. En de vraag of het verdwenen Zelf haar in contact kon brengen met iemand die daar voor openstond?
En daar ligt ie dan. Voor me op tafel. Het julinummer van de Marie Claire. Ik schenk mezelf een kop thee in en blader door het magazine. Op zoek naar hét verhaal. Míjn verhaal dus. Lees verder “Narcisme heeft geen kleur”
Dit is een gastcolumn van Kompas(sie)
Het lukt mij niet om te huilen. De druppels stromen daarom door de aderen van heel mijn lijf. Het is een welkome afwisseling na de achtbanen vol adrenaline.
Waar twee vechten hebben twee schuld? Is dat ook zo als de één daar verantwoording voor neemt en de ander het voordeel van de twijfel krijgt omdat hij normaal functioneert terwijl hij achter de schermen heel ander gedrag laat zien? Lees verder “Het monster in de bek kijken”