Tag: slachtoffer

Mijn zoektocht naar hulp voor mijn dochter

Dit is een gastcolumn van Paula Blom

In mijn vorige column schreef ik over mijn ervaringen met hulpverlening bij het herstellen van narcistische mishandeling, en wat ik daarbij als helpend heb ervaren en wat niet. Dit keer wil ik graag wat delen over het hulpverleningstraject van mijn puberdochter.

Problematiek

Mijn ex had onze dochter tijdens de vechtscheiding ‘opgeëist’. Na een paar jaar bij haar vader te hebben gewoond, werd mijn dochter door hem uit huis gezet en kwam zij bij mij en mijn huidige partner te wonen. Die bewuste dag – onderweg naar mijn dochter om haar op te halen – zei mijn ex-man aan de telefoon: “Je krijgt een depressief kind terug”. Ja, dat was waar, maar er speelde meer, veel meer. Al snel werden de klachten van mijn dochter duidelijk:
Lees verder “Mijn zoektocht naar hulp voor mijn dochter”

Internationale dag over narcistische mishandeling

Maandag 1 juni 2020 is het weer World Narcissistic Abuse Awareness Day (WNAAD). Een Amerikaans initiatief om de gevolgen van narcistische mishandeling voor het voetlicht te brengen. Het is bedoeld voor slachtoffers èn professionals die graag bekende sprekers op dit terrein willen horen over diverse thema’s op dit gebied. Het is ontzettend belangrijk dat er meer aandacht wordt gegeven aan de gevolgen van emotionele en psychische mishandeling. Dit is een waardevol initiatief om experts op dit gebied aan het woord te laten die treffend kunnen vertellen over wat die gevolgen zijn en wat je er aan kunt doen. Daarnaast helpt het ook in het bekender maken van de ernstige problematiek van emotionele en psychische mishandeling en het herkennen en erkennen van wat slachtoffers allemaal meemaken en moeten ondergaan.

Lees verder “Internationale dag over narcistische mishandeling”

Ze huilt krokodillentranen

Dit is een gastcolumn van Maria

Al een aantal malen stuitte ik na een zoektocht op internet op verhalen over narcisme. Ik ben een vrouw van 66 jaar, en pas sinds drie en een half jaar weet ik van het bestaan ervan. Ik zal proberen beknopt weer te geven wat er is gebeurd, hoewel dat praktisch onmogelijk is.

Tijdens mijn jeugd werd mij al het idee gegeven dat ik een moeilijk en nieuwsgierig kind was, een nagel aan haar doodskist aldus mijn moeder. Ook voor mijn drie broers gold deze typering, voor mijn zus in mindere mate.
Het mooiste verjaardagskado voor mijn moeder zou zijn dat wij kinderen een dag lang onze kop dicht hielden, haar mooiste dag de dag na de vakantie als wij allemaal weer op sodemieterden naar school.
Mijn vader, die vlakbij werkte als boekhouder, deed tussen de middag een dutje, bij elk geluid van ons werd hij boos. Hij hield veel van mijn moeder, maar kon niet goed tegen haar op.

Lees verder “Ze huilt krokodillentranen”

Mijn open wond heeft me gered!

Dit is een gastcolumn van Mireille

Het is nog maar twee jaar geleden dat ik brak met mijn narcistische ex, na een relatie van twintig jaar. Het was een enorm lange weg om te ontdekken dat het narcisme was. Mijn wens om onze kinderen een thuis te geven én de verwijten die ik mezelf maakte, hebben ervoor gezorgd dat ik alle schuld bij mezelf zocht. Ik was die lastige partner, die schreeuwend en soms zelfs smekend vroeg om een beetje aandacht en liefde. Hij verklaarde mij steeds voor gek en noemde me hysterisch. Dus alles lag aan mij. Dat begon ik al snel te geloven en heb ik verborgen willen houden voor mijn omgeving. Dus ik speelde het spel mee van ‘mooi weer’ als we onder andere mensen waren. Niemand hoefde immers te weten, welk monster ík was in ons leven samen…

Lees verder “Mijn open wond heeft me gered!”

Onderschatting van de impact van narcisme

Dit is een gastcolumn van Em

In dit stuk wil ik me vanuit MIJN visie richten op de ernstige pathologie van de narcist en ook de onderschatting van deze stoornis. Ik richt me daarin vooral op de narcist, omdat daar mijn ervaringsdeskundigheid ligt en niet bij de psychopaat. Er zijn een aantal overeenkomsten, maar ook een aantal verschillen tussen beide stoornissen, waarbij de psychopaat de meest impulsieve, antisociale en gewetenloze is en de empathie ook echt geheel ontbreekt. Verder zijn er meer duidelijke verschillen, maar daar zal ik niet op ingaan.

Lees verder “Onderschatting van de impact van narcisme”

Waarom kwam ik niet verder?

Dit is een gastcolumn van Yvonne

Na jarenlange verschillende therapieën te hebben gehad voor mijn PTSS, kwam ik voor mijn gevoel niet verder, mijn klachten bleven terugkomen. En alhoewel ik al een heleboel kennis had opgedaan over hoe om te gaan met de angsten, omgaan met mijn slechte zelfbeeld en mijn schuldgevoel, het nare gevoel bleef. Hoe kan het dan, dat therapie niet lijkt aan te slaan? Waarom blijf ik op mijn hoede? Kan ik zo van slag raken als iemand boos word? Mijn hoofd wist het wel, maar mijn lijf ging niet mee. Ik dacht het allemaal afgesloten te hebben. Ook mensen in de omgeving die dan zeggen “laat het dan eens los, je moet niet zo in je verleden leven”. Alsof je daarvoor kiest!

Lees verder “Waarom kwam ik niet verder?”

Ik strijd niet meer tegen de narcist

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Zie ze lopen, met hun charmante koppen, hun vlotte babbel, hun innemende looks – ze vertrappen mensen, ze vertrappen de menselijkheid. Ze minachten het sociale contract van de wederkerigheid. Ze misbruiken, kwellen, zuigen, zetten op en spelen uit. En ze lichten hun hielen zodra het uit dreigt te komen. Mensen verbijsterd met de puinhopen achterlatend.

Lees verder “Ik strijd niet meer tegen de narcist”

Mijn verdwenen zelf

Dit is een gastcolumn van Renate

Ik had eigenlijk nooit van narcisme gehoord. En ben er voor mijn gevoel met open ogen ingestonken.

Het is eigenlijk best moeilijk hierover te schrijven. Want waar begin je? Hoe verwoord je wat je voelt of wat er is gebeurd?

Het is mijn geheim, want niemand zal het geloven, laat staan bevatten wat er is gebeurd. Vragen als ‘waarom ben je niet eerder gestopt, weg gegaan’? Ik kan ze niet goed beantwoorden. Het zijn de vragen die ik mijzelf achteraf nog steeds meermaals stel. Ik weet het antwoord wel met mijn hoofd. Hij heeft mij laten geloven dat er dingen in mij zitten die zo slecht, zwart en rot zijn, dat ik alles zelf heb veroorzaakt. Maar wat precies is niet duidelijk, dus nog steeds kan ik soms bang zijn voor verborgen zwarte kanten in mijzelf die ik niet weet.

Lees verder “Mijn verdwenen zelf”

Zou narcisme in de genen zitten?

Dit is een gastcolumn van Carla

Dat vroeg ik me steeds wanhopiger af. Ineens mocht ik mijn kleinkinderen niet meer zien. Wat had ik dan fout gedaan? Waarom? En de kleinkinderen dan? Zouden die dat begrijpen? Zouden ze me missen? Ze waren onder de 4 jaar en ik paste wekelijks een dag op ze.

Ik zocht alsmaar naar een verklaring. Dit kon toch niet!

Lees verder “Zou narcisme in de genen zitten?”

Zo ver mogelijk weg van jou

Dit is een gedicht van Esmee

Als je echt zo lief was,
waarom controleer ik dan elke avond
of mijn huis wel op slot zit
en vertrouw ik niemand meer?

Als je echt zo aardig was,
waarom bewaarde je die sluwe glimlach dan alleen voor mij?
Anderen dachten dat je glimlach echt was.

Lees verder “Zo ver mogelijk weg van jou”