Tag: narcistische moeder

Trainingsseizoen van start

Herken jij je in deze worsteling? Of heb je vergelijkbare momenten meegemaakt die je onveilig doen voelen in een huidige of vorige relatie?

Jaarlijks worden in Nederland 700.000 mensen slachtoffer van psychisch geweld. Speciaal voor hen bieden wij trainingen aan die kort en krachtig uitleggen hoe je de mishandeling kunt herkennen en welke acties je kunt nemen om de regie over je leven terug te nemen. Onze trainingen hebben tot op heden ruim 30.000 slachtoffers geholpen en worden gemiddeld beoordeeld met een 9,6.

Komende periode staan onderstaande trainingen op het programma:

Jongeren en jongvolwassenen (15 t/m 25 jaar)

Volwassenen

Ben jij slachtoffer geworden en kun je onze hulp goed gebruiken? Schrijf je dan snel in voor de training die het best aansluit bij jouw situatie. Ken je een slachtoffer die baat zou hebben bij een van onze trainingen? Attendeer hem/haar dan op ons aanbod.

Ook een positieve recensie van onze trainingen onder dit bericht helpt ons enorm!

Alvast bedankt voor je hulp!

21 februari nieuwe editie jongerentraining

Psychisch geweld laat pijnlijker littekens achter dan fysieke mishandeling. Niet op je lijf, maar op je ziel, je (zelf)vertrouwen en je eigenwaarde. Littekens die ervoor kunnen zorgen dat het je niet lukt om jezelf te zijn en je leven te leiden zoals jij zou willen.

Jaarlijks wordt ongeveer 1 op de 10 jongeren en jong volwassenen slachtoffer van psychisch geweld.

Herken jij je in het voorbeeld op het plaatje? Of zit jij gevangen in een andere toxische relatie, bijvoorbeeld met een ouder of ander familielid, of misschien wel een collega, leidinggevende of sportcoach? Voelt het niet goed? Dan mag je op je gevoel vertrouwen en is de relatie waarschijnlijk niet goed voor je. Maar wat doe je als je erachter bent gekomen dat je vast zit in een ongezonde relatie? Lees verder “21 februari nieuwe editie jongerentraining”

Psychisch geweld en economische kansen

Dit is een gastblog van Mirjam

Sinds kort durf ik uit te spreken slachtoffer te zijn van psychisch geweld. In mijn geval gecombineerd met fysiek geweld. Het gekke was dat ik liever in elkaar geslagen werd dan dat er non-verbaal, verbaal agressief gedrag om me heen was. De spanning dat er onverwachts woorden of blikken op mij konden worden afgevuurd die een vernietigende uitwerking hadden waren oncontroleerbaar. Ik kon niet zien waar die vernietiging zich nestelde. Ik kon er niet voor wegduiken zoals ik bij het slaan mijn handen voor mijn hoofd kon houden om het te beschermen. Zoals ik na fysiek geweld mijn blauwe plekken kon zien en langzaam weer zag verdwijnen waarmee de pijn ook een soort van verdween. Op school uitte ik mijn gevoel van machteloosheid in brutaal en onverschillig gedrag waar docenten gek van werden en geen adequaat antwoord op hadden, behalve mij uit de klas te sturen waar ik dan vervolgens op een bankje in de gang mocht overdenken wat ik fout had gedaan. Om na de les mijn excuses aan te bieden en te beloven in een volgende les netjes aanwezig te kunnen zijn, wat ik natuurlijk niet deed. Een enkele docent vroeg zo nu en dan hoe het met mij ging. Hij leek verder te kijken dan mijn gedrag. Dat voelde als dodelijk eng, want natuurlijk vertelde ik niets over mijn thuisfront, te bang voor de gevolgen als mijn verhaal bij mijn ouders terecht zou komen. Lees verder “Psychisch geweld en economische kansen”

Uit de praktijk van een sociaal werker

Dit is een gastblog van maatschappelijk werker Geike

Een aantal jaar geleden (ik kende de roze olifant al) meldde zich een cliënt op mijn spreekuur. Hij vroeg mij te berekenen hoe de kindregelingen verdeeld kunnen worden. Hij vertelde dat hij en zijn kinderen co-ouderschap wensten en dat hij dan ook voor urgentie in aanmerking zou komen om een sociale huurwoning te krijgen. Hij vertelde al gesproken te hebben met de kinderen, het wijkteam en de woningbouwvereniging. Met moeder had hij nog niet gesproken. Moeder werkt nooit mee, liet hij weten. Niemand van de betrokkenen wist hoe moeder hier naar keek en of ze op de hoogte was. Keurig, welbespraakt en goed voorbereid kwam de man op het spreekuur.

Ik besprak met hem dat ik de eenzijdige vraag merkwaardig vond. Zonder moeder te betrekken werden stappen gezet om co-ouderschap te bereiken. Dat was volgens vader de wens van de kinderen. De kinderen waren acht en elf jaar. Wijkcoaches werden ingezet om dat te ondersteunen en nadat ik vader had laten weten zijn plan niet te ondersteunen als dit niet in afstemming met moeder is stopte het gesprek. Lees verder “Uit de praktijk van een sociaal werker”

Terugblik 2022

Nog een paar uur op de klok voordat het nieuwe jaar aanbreekt.

Wij kijken terug op een intensief, maar waardevol 2022. Bekijk het overzicht van de highlights door op onderstaand plaatje te klikken >>>

http:// 2022

Het was een jaar waarin we volop invulling hebben kunnen geven aan onze doelstelling om het herstel van slachtoffers van psychisch geweld op de juiste manier te faciliteren en waarin we meer professionals hebben bereikt dan ooit. Dat is belangrijk omdat er nog een grote slag te slaan is in het verrijken van kennis en de daaropvolgende juiste daadkracht als het gaat om de begeleiding van slachtoffers van intieme terreur.

We verkochten boeken, gaven workshops, verschenen ook dankzij voormalig voorzitter Tako Engelfriet vaak in de media, spraken op congressen en vulden onze websites en social media met nuttige inzichten.

Aan alle websitebezoekers; dank jullie wel voor jullie betrokkenheid. Dat betekent veel voor ons en geeft ons de motivatie om ons ook volgend jaar vol in te zetten.

De duistere decembermaand

Dit is een gastblog van Narda

Je kunt er niet omheen in deze periode van het jaar. Met de feestdagen in aantocht kun je de radio of TV niet aanzetten of je wordt overladen met commercials die vertellen dat december een maand is van liefde, geven, mogen ontvangen, warmte en overvloed. Als partner/dochter/zoon van een al dan niet verborgen narcist weet je helaas wel beter. De feestmaand is een maand waar je erg tegenop ziet. Een periode van op je tenen lopen, soms nauwelijks adem durven halen en hopen en bidden dat de situatie niet teveel escaleert. December is een maand van toneelspelen, de schone schijn ophouden naar de buitenwereld (als we daar nou eens massaal mee op zouden houden, wat zou er dan gebeuren?!) en van je rot schamen om alles wat er speelt.

Vroeger bij mij thuis leek het fantastisch. De buitenwereld zag de fantastische wild-maaltijden die mijn leuke sociale moeder met veel liefde had bereid, de heerlijke wijnen en prachtige kleding, waanzinnig dure geschenken en lange liefdevolle gedichten in een huis verlicht met kaarsen en een groot open haard vuur. Niemand en ikzelf voorop, begreep dan ook waarom ik altijd zo moe was die maand. Waarom ik juist dan extra hoofdpijn had of waarom mijn broer jaren later als reden voor zijn definitieve vertrek naar Nieuw Zeeland kerstmis noemde. Lees verder “De duistere decembermaand”

Onderzoek Pointer kans om blinde vlek psychisch geweld bij instanties in kaart te brengen

Huiselijk geweld is lang niet altijd fysiek geweld, zoals wij al weten. Sterker nog, meestal is er bij huiselijk geweld  sprake van psychisch geweld. Toch is deze bijzonder schadelijke vorm van mishandeling bij veel instanties nog een blinde vlek. Want, in tegenstelling tot fysieke mishandeling is psychisch geweld niet zichtbaar en de pleger is uitermate goed in staat om een doelbewust verkeerde voorstelling van zaken te geven, waardoor hulpverleners  geen juiste analyse  maken en slachtoffers niet adequaat worden ondersteund. Dit leidt tot machteloosheid en wanhoop bij slachtoffers. We zien dit vaak gebeuren bij ‘vechtscheidingen’.

Onderzoek Pointer
Pointer, het onderzoeksjournalistieke platform van KRO-NCRV, is een groot onderzoek gestart naar hoe instanties omgaan met huiselijk geweld. Eerder leidden andere onderzoeken van hun hand al tot verrassende doorbraken en daadwerkelijke verandering. Wij juichen dit initiatief daarom van harte toe, maar vinden het enorm belangrijk dat de complete scope van huiselijk geweld in beeld wordt gebracht en het onbegrip en de onkunde bij instanties ten aanzien van psychisch geweld een prominente plaats krijgt. Daarom roepen we slachtoffers te maken hebben (gehad) met psychische mishandeling en zich niet gezien en gehoord voelden bij instanties op om mee te doen aan het onderzoek >  Anna kan haar kinderen niet beschermen tegen gewelddadige ex-man: ‘Aangifte helpt niet’ | KRO-NCRV Lees verder “Onderzoek Pointer kans om blinde vlek psychisch geweld bij instanties in kaart te brengen”

Bruidslingerie

Dit is een gastcolumn van Aurora

Een zonnige vrijdag aan het begin van de herfst. Het is nog vroeg in de ochtend en ik sta op de zolderkamer van mijn ouderlijk huis. Hier bracht ik als kind en puber een groot deel van mijn tijd door. Inmiddels woon ik hier al bijna 10 jaar niet meer.

Ik kijk naar mijn bruidsjurk die op een hanger aan een antieke kast hangt. Even later zijn mijn moeder en mijn zus erbij wanneer ik mijn trouwjurk aantrek. Er worden foto’s gemaakt en tranen weggepinkt. Als laatste wordt mijn sluier op mijn hoofd vastgezet. Onderaan de trap staat het voltallige trouwgezelschap op me te wachten. Bovenaan de trap sta ik even stil, om van dit moment te genieten. Dan loop ik de trap af, mijn trouwdag tegemoet.

Weken later ben ik bij mijn ouders op visite. Mijn moeder heeft de mooiste foto’s van mijn trouwdag in een flip-over album gestoken. Ze heeft de foto’s al aan iedereen laten zien. Als ik het album doorblader zie ik twee foto’s van mij in weinig verhullende bruidslingerie. Genomen vlak voordat ik mijn trouwjurk aan had. Ik wist niet dat hier ook foto’s van gemaakt waren.

Een akelig gevoel bekruipt me en nestelt zich in mijn buik.
“Deze laat je toch niet aan iedereen zien?” vraag ik, deels bevreesd, deels hoopvol omdat zelfs mijn moeder toch wel zal begrijpen dat ik dat niet wil.

Mijn moeder reageert als door een wesp gestoken: “Hoezo niet?”
Ze zet haar handen in haar zij. Ze kijkt me aan terwijl haar mond tot een boze streep trekt. Dan gaat ze op aanvallende toon verder: ”Dat is weer niet goed zeker?! O. Mijn. God. Jij hebt ook altijd wat te klagen. Waarom doe je nou zo moeilijk ?Je ziet er toch prachtig uit? Waarom zouden anderen dat dan niet mogen zien? Opa vond het prachtig. Hij heeft ze aan al zijn vrienden in het verpleeghuis laten zien. Gewoon omdat hij zo trots op je is. Mag dat soms ook al niet. Dat hij trots op je is??!”

Ik breng stamelend uit: “O nee…dat meen je niet…heb je deze foto’s echt aan anderen laten zien? Dat wil ik niet. Deze foto’s zijn privé. Die zijn niet voor iedereen.”

Mijn moeder begint te huilen terwijl ze op dramatische toon verder gaat: “Het is ook nooit goed genoeg voor jou. Ik doe het gewoon nooit goed. Het is altijd wat met jou. Je bent ook zo stug. Alles draait altijd om jou en om jouw overgevoeligheden. Hoe moet ik nou weten dat jij dat niet wil?! Nou goed hoor, ik haal ze er wel uit.” Zuchtend, met een verongelijkt gezicht en met ogen die ze geïrriteerd wegdraait voegt de daad bij het woord en grist de foto’s uit het album.

“Zo. Weg. Heb je nou je zin? Hier, neem ze zelf maar mee, want mij vertrouw je duidelijk niet.”

Ze duwt de foto’s, die inmiddels helemaal verfrommeld zijn, in mijn handen. Met een verdrietig gevoel kijk ik naar de foto’s. Tranen prikken achter mijn ogen. Soms doet mijn moeder me even aan een opstandige peuter denken, maar dat durf ik nooit hardop te zeggen.

Ik slik mijn tranen weg en probeer te bedenken wat ik nu het best kan zeggen of doen om uit deze ruzieachtige sfeer te komen. Maar nog voor ik iets kan zeggen staat mijn moeder op, beent boos de kamer uit en smijt de deur hard achter zich dicht. Zo eindigen gesprekken met haar regelmatig. Inmiddels raak ik er steeds meer aangewend, het lijkt me minder te raken dan vroeger. En daarover schaam ik me, heel erg. Wat voor een dochter blijft nou gewoon op de bank zitten als haar moeder huilend de kamer uitloopt?
Maar het lukt me niet mezelf in beweging te brengen. Het voelt alsof mijn rol als haar redder “op” begint te raken. Ik wil dit niet meer. Ik wil iets anders. Maar ik weet nog niet precies wat.

Zoals voor veel slachtoffers geldt: Ik had er op dat moment nog geen idee van dat mijn moeder structureel narcistisch gedrag vertoonde. Ik kende het woord narcisme nog niet echt. En ik wist daardoor ook niet dat ik in een huwelijk gestapt was met iemand die eveneens narcistisch is. Als je me toen gevraagd had iets over mijn moeder of mijn echtgenoot te zeggen, dan had ik over beiden gezegd: Ze hebben het zwaar, worden vaak verkeerd begrepen. Ze zijn wat onhandig in de omgang met anderen en snel boos, maar ze bedoelen het goed. Het woord narcisme was nog nooit in me opgekomen.

Meer blogs van Aurora

NIEUW: Trainingen voor jongeren

1 op de 10 jongeren wordt slachtoffer van psychisch geweld. Daarom komen wij in actie! Help jij ook? 

Per jaar worden ongeveer 200.000 jongeren en jongvolwassenen (tussen 15-25 jaar) psychisch mishandeld. De kans dat ook jij een jong slachtoffer kent is groot. Toch bestaat er nauwelijks hulp voor deze doelgroep. Daarom zoeken jonge mensen hun heil vaak in online lijstjes die hen na een paar klikken vertellen of ze onderdeel uitmaken van een toxische relatie. Deze doen meer kwaad dan goed. Want, ‘de test zegt dat ik een relatie heb met een narcist, wat nu?’ Het resultaat is nog meer verwarring en onzekerheid en geen enkel uitzicht op een uitweg.

Daarom komen wij in actie! Zie bovenstaand filmpje. Het wordt hoog tijd dat jongeren en jong volwassenen écht geholpen worden. Dit najaar presenteren wij twee trainingen (live en online) voor slachtoffers tussen de 15 en 25 jaar. Deze zijn gebaseerd op onze trainingen die de afgelopen jaren ruim 30.000 volwassen slachtoffers actief hebben geholpen en afgestemd op de doelgroep. Onze trainingen worden beoordeeld met een 9,6. Bekijk de training voor jongeren > verdwenenzelf.org/jongeren Lees verder “NIEUW: Trainingen voor jongeren”

26 september: Online workshop ‘Uit het doolhof van narcistische mishandeling’

Ben jij ongelukkig in je relatie (dit kan een partnerrelatie zijn, maar ook met een collega of familielid)? En herken je deze rode vlaggen:

  • Overal over twijfelen.
  • Denken dat je overgevoelig bent.
  • Je voor alles excuseren.
  • Weinig energie en een gebrek aan daadkracht.
  • Moeite met slapen en ontspannen.
  • Gevoel van zinloosheid.
  • Terughouden van informatie naar anderen.
  • Je herkent jezelf niet meer terug.

Dan is onze online workshop ‘Uit het Doolhof van narcistische mishandeling’ van 26 september a.s. iets voor jou!

Voor wie interessant?
Deze training is behulpzaam voor iedereen die zich in een relatie bevindt die niet goed voelt, en waarin je het vermoeden hebt dat je te maken hebt met een narcist. In de training leer je hoe je belangrijke narcistische gedragspatronen herkent. Daarmee krijg je duidelijkheid over en grip op je eigen situatie. Ook leer je welke gevolgen emotionele mishandeling op slachtoffers heeft, zodat je je eigen gedrag en worstelingen beter gaat begrijpen. Tevens krijg je inzicht op belangrijke hulpbronnen die je kunnen ondersteunen richting herstel.

Investeer in de relatie met jezelf, klik hier om deel te nemen >>> Inschrijving online training • Het Verdwenen Zelf Lees verder “26 september: Online workshop ‘Uit het doolhof van narcistische mishandeling’”