Tag: psychische mishandeling

Psychische mishandeling in de jeugd > levenslange impact

Als jij (op jonge leeftijd) slachtoffer bent geworden van psychisch geweld dan draag je daar je leven lang de consequenties van. Het afronden van een studie, de eerste stappen op de arbeidsmarkt of het aangaan van langdurige gezonde relaties wordt bemoeilijkt door alles wat je hebt meegemaakt. Vaak weet je niet precies wie je zelf bent, is je eigenwaarde van je afgenomen, en vind je het lastig om mensen om je heen te vertrouwen. In Nederland wordt 1 op de 10 jongeren slachtoffer van psychisch geweld.
Eerder schreven wij een artikel voor GGZ.nl waarin pijnlijk duidelijk wordt hoe zo’n mishandeling er bijvoorbeeld in de thuissituatie aan toe gaat >>> (https://www.ggztotaal.nl/…/kan_dit_waar_zijn_dwingende…). Als (jonge) slachtoffers niet adequaat worden begeleid heeft de mishandeling levenslang een negatieve impact. Daarom ontwikkelden wij een training die jongeren en jong volwassenen helpt herstellen, zodat ze hun toekomst vorm kunnen gaan geven vanuit eigen kracht.

Lees verder “Psychische mishandeling in de jeugd > levenslange impact”

Omgaan met de levende erfenis van je jeugd

Dit is een blog van Summermoon

Als je net als ik zowel narcistische mishandeling in je parterrenatie als in je jeugd hebt meegemaakt, dan is het een hele kluif om hiervan te herstellen of überhaupt om te gaan met de symptomen. In mijn eerdere blogs vertelde ik hier al veel over. Wat ik nu graag met jullie wil delen is een boek waar ik veel aan heb: “De levende erfenis van trauma transformeren”, geschreven door Janina Fisher*.

Dit boek kan een geweldige aanvulling zijn op de boeken van Iris Koops: ‘Herstellen van narcistische mishandeling’ en ‘Verder na narcistische mishandeling’. De boeken van Iris helpen je om de patronen van narcisme te herkennen en de gevolgen ervan in te zien en ook hoe je ermee om kunt gaan. In haar boeken las ik al e.e.a. over trauma, waar ik me erg in herkende. Inzicht in je eigen traumasymptomen is heel behulpzaam; je gaat jezelf en je reacties veel beter begrijpen. We hebben als slachtoffers van narcisten allemaal traumatiserende gebeurtenissen meegemaakt: heel pijnlijke ervaringen. Terwijl ‘gewone’ ervaringen een begin en eind kennen, voelt een traumatische ervaring aan alsof deze nooit voorbijgaat. Janina Fisher legt in haar boek met de rake titel uit waarom trauma zorgt voor een ‘levende erfenis’ van symptomen en hoe we hiermee om kunnen gaan. Lees verder “Omgaan met de levende erfenis van je jeugd”

Het Groene Jasje

Dit is een gastblog van Michelle

Vrijdagochtend op het werk. Reikhalzend keek ik uit naar het weekend. Nog een paar uurtjes en dan zou ik David weer zien. Behalve een rendez-vous op zijn kantoor was ons contact alleen maar telefonisch verlopen. Ik miste hem. Ik wierp een blik op de klok, bijna koffiepauze. Ik kon mijn aandacht amper bij mijn werk houden, mijn gedachten dwaalden telkens af naar David. Mijn collega Esther vertelde dat haar schoonmoeder opgenomen was in het ziekenhuis. Heel sneu maar toen ik David zijn naam in mijn schermpje zag verschijnen, móest ik opnemen. Het verhaal over haar zieke schoonmoeder hoorde ik later wel aan. Ze begreep vast wel dat dit telefoontje heel erg belangrijk voor mij was!

“Wat doe je vanavond? Zijn de kinderen bij jou?”, viel David met de deur in huis. Toen ik zei dat ik mijn handen vrij had, stelde hij voor om uit eten te gaan. “Gewoon wij saampjes, Nikki is er ook niet. Dan reserveer ik een tafeltje voor twee, ik heb je gemist…”

Een warm geluksgevoel trok door mijn lijf. Dit was precies wat ik nodig had. Eindelijk een moment samen. Gewoon David en ik, een flesje wijn, heerlijk eten, kaarslicht….en ik merkte dat hij er hetzelfde over dacht. Zie je wel? Ik twijfelde wel eens of David dezelfde intenties had als ik maar door deze uitnodiging verdwenen mijn twijfels als sneeuw voor de zon. Lees verder “Het Groene Jasje”

Trainingsseizoen van start

Herken jij je in deze worsteling? Of heb je vergelijkbare momenten meegemaakt die je onveilig doen voelen in een huidige of vorige relatie?

Jaarlijks worden in Nederland 700.000 mensen slachtoffer van psychisch geweld. Speciaal voor hen bieden wij trainingen aan die kort en krachtig uitleggen hoe je de mishandeling kunt herkennen en welke acties je kunt nemen om de regie over je leven terug te nemen. Onze trainingen hebben tot op heden ruim 30.000 slachtoffers geholpen en worden gemiddeld beoordeeld met een 9,6.

Komende periode staan onderstaande trainingen op het programma:

Jongeren en jongvolwassenen (15 t/m 25 jaar)

Volwassenen

Ben jij slachtoffer geworden en kun je onze hulp goed gebruiken? Schrijf je dan snel in voor de training die het best aansluit bij jouw situatie. Ken je een slachtoffer die baat zou hebben bij een van onze trainingen? Attendeer hem/haar dan op ons aanbod.

Ook een positieve recensie van onze trainingen onder dit bericht helpt ons enorm!

Alvast bedankt voor je hulp!

21 februari nieuwe editie jongerentraining

Psychisch geweld laat pijnlijker littekens achter dan fysieke mishandeling. Niet op je lijf, maar op je ziel, je (zelf)vertrouwen en je eigenwaarde. Littekens die ervoor kunnen zorgen dat het je niet lukt om jezelf te zijn en je leven te leiden zoals jij zou willen.

Jaarlijks wordt ongeveer 1 op de 10 jongeren en jong volwassenen slachtoffer van psychisch geweld.

Herken jij je in het voorbeeld op het plaatje? Of zit jij gevangen in een andere toxische relatie, bijvoorbeeld met een ouder of ander familielid, of misschien wel een collega, leidinggevende of sportcoach? Voelt het niet goed? Dan mag je op je gevoel vertrouwen en is de relatie waarschijnlijk niet goed voor je. Maar wat doe je als je erachter bent gekomen dat je vast zit in een ongezonde relatie? Lees verder “21 februari nieuwe editie jongerentraining”

Psychisch geweld en economische kansen

Dit is een gastblog van Mirjam

Sinds kort durf ik uit te spreken slachtoffer te zijn van psychisch geweld. In mijn geval gecombineerd met fysiek geweld. Het gekke was dat ik liever in elkaar geslagen werd dan dat er non-verbaal, verbaal agressief gedrag om me heen was. De spanning dat er onverwachts woorden of blikken op mij konden worden afgevuurd die een vernietigende uitwerking hadden waren oncontroleerbaar. Ik kon niet zien waar die vernietiging zich nestelde. Ik kon er niet voor wegduiken zoals ik bij het slaan mijn handen voor mijn hoofd kon houden om het te beschermen. Zoals ik na fysiek geweld mijn blauwe plekken kon zien en langzaam weer zag verdwijnen waarmee de pijn ook een soort van verdween. Op school uitte ik mijn gevoel van machteloosheid in brutaal en onverschillig gedrag waar docenten gek van werden en geen adequaat antwoord op hadden, behalve mij uit de klas te sturen waar ik dan vervolgens op een bankje in de gang mocht overdenken wat ik fout had gedaan. Om na de les mijn excuses aan te bieden en te beloven in een volgende les netjes aanwezig te kunnen zijn, wat ik natuurlijk niet deed. Een enkele docent vroeg zo nu en dan hoe het met mij ging. Hij leek verder te kijken dan mijn gedrag. Dat voelde als dodelijk eng, want natuurlijk vertelde ik niets over mijn thuisfront, te bang voor de gevolgen als mijn verhaal bij mijn ouders terecht zou komen. Lees verder “Psychisch geweld en economische kansen”

Nul empathisch vermogen

Dit is een gastblog van Willeke

Het was eerste Kerstdag bij het ontbijt, jaren geleden. Natuurlijk had ik erg mijn best gedaan, zeg maar gerust me uitgesloofd, om het er gezellig en feestelijk uit te laten zien. Dat betekende heel vroeg op staan na een korte nacht met chronisch slaapgebrek.

Bij ieder bord een kaarsje en een zelfgebakken tulband met poedersuiker, suikerbrood et cetera. Maar de sfeer was om te snijden en uit alle macht probeerde ik deze om te buigen zodat de kinderen er maar geen last van hadden dat er een grote sjacherein ook aan tafel zat, namelijk mijn Nex. Voor hem moest ik alles uit de kast halen voor het perfecte plaatje, wat me nooit lukte. Ik had altijd wel iets verkeerd gedaan.

Zo zaten we daar met ons vijven aan het Kerstontbijt. De spanning, de vermoeidheid, de druk , de eeuwige misprijzing; het werd me even te veel. In de Herfst ervoor had ik een miskraam gehad en op dat moment aan de Kersttafel had ik even een zwak moment en er rolde een traan over mijn wang. Lees verder “Nul empathisch vermogen”

Uit de praktijk van een sociaal werker

Dit is een gastblog van maatschappelijk werker Geike

Een aantal jaar geleden (ik kende de roze olifant al) meldde zich een cliënt op mijn spreekuur. Hij vroeg mij te berekenen hoe de kindregelingen verdeeld kunnen worden. Hij vertelde dat hij en zijn kinderen co-ouderschap wensten en dat hij dan ook voor urgentie in aanmerking zou komen om een sociale huurwoning te krijgen. Hij vertelde al gesproken te hebben met de kinderen, het wijkteam en de woningbouwvereniging. Met moeder had hij nog niet gesproken. Moeder werkt nooit mee, liet hij weten. Niemand van de betrokkenen wist hoe moeder hier naar keek en of ze op de hoogte was. Keurig, welbespraakt en goed voorbereid kwam de man op het spreekuur.

Ik besprak met hem dat ik de eenzijdige vraag merkwaardig vond. Zonder moeder te betrekken werden stappen gezet om co-ouderschap te bereiken. Dat was volgens vader de wens van de kinderen. De kinderen waren acht en elf jaar. Wijkcoaches werden ingezet om dat te ondersteunen en nadat ik vader had laten weten zijn plan niet te ondersteunen als dit niet in afstemming met moeder is stopte het gesprek. Lees verder “Uit de praktijk van een sociaal werker”

Terugblik 2022

Nog een paar uur op de klok voordat het nieuwe jaar aanbreekt.

Wij kijken terug op een intensief, maar waardevol 2022. Bekijk het overzicht van de highlights door op onderstaand plaatje te klikken >>>

http:// 2022

Het was een jaar waarin we volop invulling hebben kunnen geven aan onze doelstelling om het herstel van slachtoffers van psychisch geweld op de juiste manier te faciliteren en waarin we meer professionals hebben bereikt dan ooit. Dat is belangrijk omdat er nog een grote slag te slaan is in het verrijken van kennis en de daaropvolgende juiste daadkracht als het gaat om de begeleiding van slachtoffers van intieme terreur.

We verkochten boeken, gaven workshops, verschenen ook dankzij voormalig voorzitter Tako Engelfriet vaak in de media, spraken op congressen en vulden onze websites en social media met nuttige inzichten.

Aan alle websitebezoekers; dank jullie wel voor jullie betrokkenheid. Dat betekent veel voor ons en geeft ons de motivatie om ons ook volgend jaar vol in te zetten.

‘Spoken word’ huiselijk geweld

We naderen het einde van het jaar. Dit leek ons een mooi moment om deze video met jullie te delen. Een ‘spoken word’ over huiselijk geweld.

“𝘐𝘬 𝘻𝘢𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘸𝘢𝘵 𝘫𝘦 𝘥𝘦𝘦𝘥 𝘪𝘯 𝘮𝘪𝘫,
𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘷𝘰𝘦𝘭𝘥𝘦 𝘢𝘭 𝘦𝘦𝘯 𝘭𝘢𝘯𝘨𝘦 𝘵𝘪𝘫𝘥,
𝘥𝘢𝘵 𝘷𝘭𝘢𝘮𝘮𝘦𝘵𝘫𝘦 𝘥𝘢𝘵 𝘣𝘳𝘢𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘯 𝘪𝘯 𝘮𝘪𝘫,
𝘥𝘢𝘵 𝘸𝘢𝘴 𝘪𝘬 𝘬𝘸𝘪𝘫𝘵.

𝘐𝘬 𝘻𝘢𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘸𝘢𝘵 𝘫𝘦 𝘥𝘦𝘦𝘥.
𝘏𝘦𝘵 𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘰𝘰𝘬 𝘩𝘦𝘦𝘭 𝘨𝘦𝘭𝘦𝘪𝘥𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬.
𝘑𝘦 𝘣𝘭𝘶𝘴𝘵𝘦 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘷𝘶𝘶𝘳 𝘪𝘯 𝘮𝘪𝘫,
𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘰𝘰𝘧𝘥𝘦 𝘴𝘵𝘦𝘦𝘥𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘶𝘬𝘫𝘦 𝘮𝘦𝘦𝘳.
𝘌𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘶𝘬𝘫𝘦 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘷𝘢𝘯 𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘬 𝘸𝘢𝘴 𝘦𝘯 𝘸𝘪𝘭𝘥𝘦 𝘻𝘪𝘫𝘯.
𝘐𝘬 𝘻𝘢𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘸𝘢𝘵 𝘫𝘦 𝘥𝘦𝘦𝘥,
𝘢𝘭 𝘻𝘢𝘨 𝘥𝘦 𝘸𝘦𝘳𝘦𝘭𝘥 𝘰𝘮 𝘮𝘦 𝘩𝘦𝘦𝘯,
𝘥𝘢𝘵 𝘦𝘳 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘬𝘭𝘰𝘱𝘵𝘦,
𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘱𝘭𝘶𝘪𝘴 𝘸𝘢𝘴.
𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘢𝘢𝘳𝘢𝘢𝘯 𝘨𝘢𝘧 𝘪𝘬 𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘵𝘩𝘶𝘪𝘴,
𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘪𝘬 𝘩𝘢𝘥 𝘨𝘦𝘬𝘰𝘻𝘦𝘯 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘫𝘰𝘶,
𝘥𝘶𝘴 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘮𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘮𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘢𝘢𝘯 𝘫𝘰𝘶 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘷𝘦𝘯.
𝘋𝘢𝘵 𝘸𝘢𝘴 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘴 𝘸𝘢𝘵 𝘵𝘦𝘭𝘵.
𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘪𝘬 𝘻𝘢𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘸𝘢𝘵 𝘫𝘦 𝘥𝘦𝘦𝘥…….”

Lees verder “‘Spoken word’ huiselijk geweld”