Een nieuwe relatie na narcisme

Dit is een gastcolumn van Moniek

Een innerlijke strijd
Na mijn huwelijk van 24 jaar met een verborgen narcist ontdekte ik bij mijzelf dat er zich in gedachten behoorlijk wat extra ‘lijntjes’ hadden aangelegd die in een normale liefdevolle relatie niet aanwezig zouden zijn geweest. Ik ontdek dit nu, nu ik een aantal jaren een nieuwe relatie heb en sinds een paar maanden getrouwd ben. Het is op heel normale gezinsmomenten dat ik een innerlijke strijd voer waarbij ik mijn innerlijke demonen onder ogen moet komen. Het gaat daarbij om situaties die voor veel personen die een relatie hebben gehad met een narcist herkenbaar zullen zijn.
Lees verder “Een nieuwe relatie na narcisme”

Ik heb mijn eigen wil weer terug

 

Dit is een gastcolumn van Em

Ik heb in mijn therapie meerdere malen gesproken met de psycholoog over een duistere plek diep van binnen bij mij; een duistere plek waar al het narcistisch gif zich heeft verzameld van een aantal destructieve mensen op mijn levenspad. Verschillende mensen met allemaal dezelfde boodschap: “Je doet er niet zo toe, je bent niets waard, je kan niks, je bent een aansteller, je bent te overgevoelig, je maakt overal een probleem van en het ligt allemaal aan jou.”

Lees verder “Ik heb mijn eigen wil weer terug”

Waar was haar hart


Dit is een gastcolumn van Petra

Dit korte verhaaltje schreef ik eens over een narcistisch familielid. Toen had ik nog nooit over narcisme gehoord. Het laat de zwakte goed zien vanwaaruit de narcist handelt vind ik persoonlijk.

Haar hart lag overal, zo leekt het wel. Ze was rusteloos en voelde zich nergens thuis. Verstrikt in het grote net van haar eigen leugens. Wanhopig op zoek naar geborgenheid, naar geluk, naar vrede, naar het niet te omschrijven gelukkige oord. Op zich was die zoektocht niet verkeerd, alleen rechtvaardigde haar doel, zo vond ze, de inzet van ieder middel, ongeacht de grote hoeveelheid leugens en onrecht. Het resultaat was dat het slachtoffers om haar heen regende, iedereen moest haar ten dienste zijn ten koste van alles. Zoals ieder normaal logisch mens wel kon vermoeden, het leverde haar niets op. Nee erger, ze zakte steeds dieper vast in haar ellende. Haar groeiende onrust bracht haar alleen grote woede, en nog meer raakte ze ervan overtuigd dat andere mensen dingen hadden waar zij recht op had en ging de rooftocht verder.

Lees verder “Waar was haar hart”

Een nieuw begin

Dit is een gastcolumn van Wies. Deze blog is een vervolg op de blog ‘Wies neemt een besluit’.

Wies opent voorzichtig haar ogen en kijkt rustig rond. Er hangen donkere gordijnen voor de ramen, drie stuks. Op de muur aan de linkerzijde is met stickers een groot zwart hart gemaakt. Aan de rechterzijde staan dozen op elkaar gestapeld, op de grond een donkerbruine tas en nog een groene en een rode. Een viertal planten staan schots en scheef tussen de dozen. Wies kijkt vanaf haar nieuwe bed naar de vloer, die wit is. Dat zou ze zelf niet zo snel uitgekozen hebben. Langzaam komt Wies overeind, ze laat alles nog eens op zich inwerken. Gisteren is ze verhuisd met haar twee kinderen en Beertje. Weg van dat wat er was, weg van wat ooit zo paradijselijk leek. Weg van boos, ongelukkig, provocatie, manipulatie en rauw verdriet. Weg van harde lompigheid, agressie en pijn, veel pijn. Weg van Jop.

Lees verder “Een nieuw begin”

Wies neemt een besluit


Dit is een gastcolumn van Wies

Mijn naam is Wies (pseudoniem). Ik schrijf graag korte verhalen. Deze verhalen gaan onder andere over Wies en Jop, dit zijn fictieve personages. Eigenlijk gaan de verhalen over mijn narcistische ex-partner en mijzelf.

Het helpt mij om op deze wijze mijn verhaal te vertellen en van me af te schrijven. Ik heb gedurende zeven en een half jaar een relatie en huwelijk gehad met Jop. Er is veel gebeurd in die tijd. Het heeft me veranderd en nu een paar jaar later, brengt het me steeds dichter bij mezelf. Ik hoop dat het lezen van mijn geschiedenis herkenning geeft en hoop. En misschien zelfs vertrouwen, dat het kan om de regie terug te pakken en te veranderen.

Lees verder “Wies neemt een besluit”

Mag ik boos zijn op mijn narcistische moeder?

Dit is een gastcolumn van Jasmijn

Met vlagen ben ik boos. Heel erg boos. Maar mag dat? En op wie? Op mijn narcistische moeder? Op mezelf? Op alles en iedereen?

Als het klopt dat het narcistisch misbruik door mijn moeder waarschijnlijk veroorzaakt is door haar eigen onverwerkt jeugdtrauma, mag ik dan wel boos zijn op haar dat ze mij zoveel leed heeft aangedaan? Waarom heeft zij nooit aan haar problemen kunnen werken? Waarom heeft niemand haar kunnen helpen? Waarom heeft zij nooit hulp gezocht? Want nu is het ook mijn probleem geworden! Zij is toch verantwoordelijk voor haar gedrag, haar keuzes en haar fouten? En ik ben dat weer voor die van mij. Maar waar begint mijn eigen invloed en waar eindigt die van haar? Waar eindigt haar verantwoordelijkheid op mijn leven en waar begint die van mij? Op welk deel van haar gedrag mag ik verschrikkelijk boos zijn, het haar kwalijk nemen en voor welk deel mag ik compassie voelen?
Haar wellicht ooit kunnen vergeven?

Lees verder “Mag ik boos zijn op mijn narcistische moeder?”

Eigenwaarde

Dit is een gastcolumn van Anne

Mijn leven was niet van mij om te leven. Het was bedoeld om in de beschikbaarheid en de projectie van mijn moeder te staan. Ik kon niet bestaan als individu, maar diende in mijn belangrijkste ontwikkelingsjaren als het verlengstuk van mijn moeder. De gevolgen waren groot. Ik leerde niet om eigen keuzes te maken en ik werd niet op een goede manier begeleid richting volwassenheid. Opgroeien in een omgeving, waarbij mijn keuzes altijd afhingen van wat iemand anders van mij verwachtte, heeft intens veel invloed op mijn eigenwaarde gehad. Steeds opnieuw moest ik de situatie analyseren, alert zijn en tot in het subtiele aanvoelen wat de verwachtingen waren. Ik wilde gezien, geliefd, gehoord en gevoeld worden en ik dacht dat daar altijd wat tegenover hoorde te staan. Dus paste ik mij aan en hoopte ik te verdienen wat ik nodig had, door precies te doen wat hoorde. De hele dag speelden vragen door mijn hoofd, zoals: ‘Ben ik ooit goed genoeg, is het ooit goed genoeg, doe ik het nu goed genoeg, heb ik het nu genoeg verdiend?’.
Lees verder “Eigenwaarde”

‘Alles was toen stuk’

 

Op deze pagina stond een fragment uit het boek ‘De langste adem’ van Arielle Veerman, de ex-partner van de overleden schrijver en essayist Joost Zwagerman. Veel lezers van haar boek herkenden zichzelf in haar verhaal. ‘De langste adem’ is een boek over het ontstaan van hun relatie, over onmacht en onvermogen en hoe een vechtscheiding ontstond waarbij niemand gespaard bleef.

Dit fragment was gepubliceerd met toestemming van Arielle Veerman zelf, maar haar uitgever, Prometheus, claimde het auteursrecht en wilde een vergoeding. Daarom hebben we deze tekst verwijderd.

De stilte omarmen

Dit is een gastcolumn van Moniek

Stilte is goud waard…

Stilte is goud waard, tenzij de ander een narcist is. In dat geval kan de stilte als een bedreiging voelen. Het is iets wat ik door de loop der jaren heen volop heb mogen ervaren. In mijn jeugd was mijn vader vaak de zwijgende norse man. Hij voerde de spanning op wanneer hij snuivend door het huis heen liep naar mijn kamer toe. Dan barstte de bom en gaf hij mij in stilte een pak rammel. Mijn gesnik doorbrak de stilte. Ik durfde niet hard te huilen want dan werden de klappen harder. Mijn vader was een openlijke narcist. Ik leerde dat stilte een vijand van mij was. Het had iets beklemmends. Lees verder “De stilte omarmen”

Narcistische moeder ontmaskerd

Dit is een gastcolumn van Jasmijn

Binnen de langdurige invloedssfeer van narcistische en dominante mensen kwam ik steeds dieper in een existentiële crisis terecht, omdat ik zo werd uitgedaagd in mijn geloof in de wereld en de mensheid, dat ik het op een gegeven moment echt niet meer wist. Ik liet binnen alle leefgebieden over me heen lopen (gezin, werk, relaties etc) en accepteerde respectloos gedrag omdat ik moe gestreden was en het vast verdiend had. De ander (moeder o.a.) had immers geen psychische hulp nodig, ik was degene met de gebruiksaanwijzing.

Lees verder “Narcistische moeder ontmaskerd”