Vrijheid na narcisme?

Dit is een gastcolumn van Summermoon

Je hoort vaak mensen die uit een relatie met een narcist zijn gekomen, dat ze zich bevrijd voelen.

Ik begreep dat lange tijd niet omdat ik nadat de relatie pas voorbij was, vooral in de rouw zat. Ik was vooral bezig met de dingen die ik kwijt was. Bezig met het verdriet om de relatie die voorbij was en waardoor ik in een enorm donker gat terecht was gekomen.

Iedereen zei dat het zo beter was, dat het al jaren eerder had moeten gebeuren, dat hij niet goed voor me was of dat de sfeer niet prettig was als hij erbij was.

Dat ik nu vrij was. Dat ik rust zou krijgen.

Maar het voelde niet meteen als een bevrijding. Totdat langzaam de puzzelstukjes op zijn plek begonnen te vallen. Mijn vrijheid begon in kleine stapjes tot me door te dringen. Lees verder “Vrijheid na narcisme?”

De narcist en zijn leegte

Dit is een gastcolumn van Summermoon

Omgaan met de leegte in jezelf is iets wat narcisten nooit hebben geleerd. In deze blog beschrijf ik hoe ik de leegte bij mijn stille narcist heb ervaren. Ik kan dit beschrijven nu ik meer gelezen en geleerd heb over verborgen narcisme1).

‘Je leegte vullen. Heb je gemerkt dat het letterlijk overschreeuwen van je leegte of de bewonderende blikken van anderen die naar je kijken deze leegte vullen? Je hebt in de loop van je leven geleerd dat dát jouw leegte en onzekerheid minder scherp doet voelen.

Lees verder “De narcist en zijn leegte”

Bevrijdingsdag?

Dit is een gastcolumn van Jantine

Het is drie uur ’s middags op 5 mei, bevrijdingsdag. Ik zit in een hoekje van mijn huis. De gordijnen aan de voorzijde zijn dicht omdat ik me niet veilig voel. In het huurhuis dat net vijf dagen op mijn naam staat. Ik tril en voel me niet op mijn gemak. Duidelijk hoorbaar is in het huis naast me een verhuizing aan de gang. Mijn bejaarde buurvrouw van 85 verhuist blijkbaar deze middag. Zij wordt geholpen door mijn ex en zijn vrienden. Hij bezorgde me hevige PTSS en de anderen die er zijn en me niet geloofden versterken mijn angst.

De mensen in de woning naast me zijn allen overtuigd van de goedheid van mijn ex, hulpvaardig zijn betekent immers dat je een goed hart hebt? Dat praktisch helpen niets zegt over daadwerkelijk empathisch zijn ontgaat hun volledig. Zijn rookgordijn doet zijn werk.

Lees verder “Bevrijdingsdag?”

De sprankeling voorbij

Dit is een gastcolumn van Marja

Ik koester de mooie dingen die er waren, al twijfel ik aan de echtheid ervan. Mijn wereld draaide om de onbegrijpelijke logica van een angstige man, in plaats van de essentie van liefde en onvoorwaardelijk houden van. De drenkeling heeft zich vastgeklampt aan mij als menselijke reddingsboei in een zee vol leugens, ontrouw, manipulatie, agressie en mentaal geweld.

En zo is de compassie verdronken en komen tranen in het bloed. Ik heb keihard moeten vechten tegen alles wat ik zag gebeuren versus de vele ogen die niets zagen of ervoor kozen om te zwijgen. Een misdrijf is gepleegd, maar de échte pijn zit hem in de veelvuldige schending van de heilige wetten van respect en liefde. Zo lees ik deze passage uit het werkboek van Iris en het raakt me keer op keer. Steeds moet ik vechten tegen mijn tranen. Elke dag weer… Lees verder “De sprankeling voorbij”

Mijn brief aan háár

Dit is een gastcolumn van Martin

Beste Maria (pseudoniem),

Alsof ik een brief schrijf aan een onbekende, zo ervaar ik de aanhef en toch heb ik vaak in gedachte aan je geschreven om je te vertellen waarom ik bij je weg ben gegaan.

Het was niet dóór of vanwege een ander, het was uiteindelijk een heel andere reden om ‘zomaar’ alles achter me te laten! Die ‘reden’ blijft voor mij een dilemma omdat ik het niet uit kan leggen waarom ik deze stap heb gezet. En doodgewoon omdat je het niet zult begrijpen en al helemaal omdat je niet zal accepteren wat die reden is. Maar besef dat ik wel van je ben blijven houden en je trouw ben gebleven, misschien niet op de manier die jij verwachtte, maar toch meen ik dat oprecht. Je bent altijd een verzorgde, zorgzame en nijvere vrouw geweest en dat heb ik altijd in je gewaardeerd. Dan zul je je wellicht afvragen waarom ik dan opgestapt ben. Lees verder “Mijn brief aan háár”

Niets is wat het lijkt

Dit is een gastcolumn van Wies

Voordat ik het huis van mijn ex Jop (na een relatie van zeven en een halfjaar) verliet, zijn er nog vele herinneringen die tot op de dag van vandaag op komen borrelen. Pas jaren later kreeg ik inzicht kreeg in het destructieve van deze relatie, in het ongezonde karakter ervan. Pas sinds kort zie ik wat er gebeurde, de manipulaties en de gevolgen voor mijn zelfvertrouwen. Hieronder geef ik een paar voorbeelden van situaties waarvan ik (Wies) volkomen in de war raakte.

De strijd
Al een paar dagen probeert Wies te praten met Jop. Het wil niet echt. Jop blijft nors en geeft weinig eerlijke ruimte tijdens het gesprek. Jop gooit bij alles wat Wies aangeeft onmiddellijk de bal terug. En het lijkt erop dat vooral Wies het probleem is. Lees verder “Niets is wat het lijkt”

Narcisme en de kracht van (voor)oordelen

Dit is een gastcolumn van Moniek

Men dacht dat ik een vreselijk mens was
24 Jaar lang was ik getrouwd met een narcistische partner. Hij had naar zijn doen een bruisend leven en hij kwam geregeld buiten de deur. Dan zat hij met anderen te praten of hij ging sporten. Daar ontmoette hij mensen uit onze gezamenlijke vrienden- en kennissenkring. Wanneer hij weg was geweest viel het mij op dat er wel heel apart naar mij werd gekeken. Alsof mensen een bepaald beeld bij mij hadden gekregen. Er kwamen geen buurkinderen bij onze dochter spelen en men durfde geen beroep op mij te doen als er eens wat aan de hand was. Waarom? Ik snapte er weinig van. Mijn ex vertelde dat het aan mij lag. Ik was onbekwaam om sociale contacten aan te gaan. Ik had geen uitstraling en daarnaast zat onze dochter niet op de school tegenover ons huis. Ik bracht het gezin in een sociaal isolement. Lees verder “Narcisme en de kracht van (voor)oordelen”

Hoe het mij overkwam

Dit is een gastcolumn van Martin

Zij was een leuke charmante verschijning, de vrouw die ik via mijn werk leerde kennen. Ze was een moeder van een pasgeboren kindje die ‘aan de kant’ was gezet. Ik viel op haar en na een paar aftastende maanden kwamen er gevoelens en besloten we om met z’n drieën verder te gaan. Allebei nog recentelijk gescheiden trok ze met haar kindje bij mij in, een vrouw die zelfverzekerd en zorgzaam overkwam maar ook wel onzekere en introverte trekjes vertoonde. Daarin verschilden we niet zoveel van elkaar. We ‘leerden’ elkaar meer en meer kennen en dat ging uiteraard met aanpassingen en concessies van beide kanten. Bij mij pikte ze de studie weer op waaraan ze tijdens haar zwangerschap was begonnen en toen dat mogelijk werd ging ze parttime werken. Zij was een vrouw die wat gereserveerd in het leven stond, geen uitbundig type, wel een perfectionist maar daar deed ikzelf niet voor onder. Lees verder “Hoe het mij overkwam”

Achter de voordeur

Dit is een gastcolumn van Martin

Inmiddels heb ik veel schrijnende verhalen van lotgenoten gelezen en elke keer gaan daarbij mijn gedachten terug naar het verleden. Nu ‘pas’ anderhalf jaar verder worstel ik nog steeds met mezelf. Soms gaat het goed, dan weer zit ik met twijfels en verdriet en kom ik tot de conclusie dat ik er nog steeds niet ben.

Al heb ik inmiddels veel gelezen over het fenomeen narcisme, toch wil het nog steeds niet ‘landen’. Nog steeds kan ik maar niet bevatten hoe diep de destructieve invloed van een (verborgen) narcist in een menselijk brein ingrijpt. Jarenlang meebewegen en verdragen om een relatie in stand te houden gaat zich nestelen in alle vezels van je lijf. Het was overigens een relatie die ook best veel moois te bieden had (onder andere door mijn eigen initiatieven!) waardoor het dragelijk was. Maar nadat ik de deur achter me had dichtgetrokken en letterlijk alles achter me had gelaten was het aanvankelijk stil ‘aan de overkant’. Mijn kennis over de narcist bleek echter uit te komen. Was ze eerst nog met stomheid geslagen en waarschijnlijk oprecht verbijsterd dat ik nu echt weg was, het duurde niet lang voordat het ‘gevecht’ begon en zij zich als het slachtoffer begon te gedragen.

Iedereen uit onze kennissenkring moest weten hoe ik haar zo verlaten en vernederd had. Zij was altijd zo goed en zorgzaam voor me geweest! En ja, vanzelfsprekend wist zij al die mensen zo te manipuleren dat zij geloofd werd en als het slachtoffer werd gezien. Heel goede vrienden lieten mij als een baksteen vallen. Zij vroegen zich kennelijk niet af wat er nou werkelijk aan de hand is als je na bijna 40 jaar jaar uit een huwelijk stapt. Het bekende verhaal van ‘achter de voordeur’; niemand die jouw verhaal gelooft. ‘Waarom ben je er niet eerder uitgestapt’ en ‘waar twee kijven…..’ Heel triest allemaal, juist omdat je je zo ongekend en onmachtig, zo eenzaam en verlaten voelt.

Ik ben op zoek gegaan naar een advocaat die bekend was met narcisme, want ik wist wie mijn tegenstander was. Mijn advies aan iedereen: ga niet met een mediator aan de gang als je van een narcist wilt scheiden want ook die wordt gemanipuleerd als ze de kans krijgen.

Ik heb mijn plek inmiddels gevonden maar ik zit nog steeds in een rouwproces. Zo’n heel lange relatie met een narcist maakt het moeilijk om los te komen en om de draad weer op te pakken. Daar heb je hulp bij nodig. Praten met familie en vrienden die je kunt vertrouwen, het bijhouden van een dagboek waarin je de dingen van je af kan schrijven, of het bijwonen van een workshop over dit fenomeen met lotgenoten geeft ook steun en inzicht. Ook heb ik iemand uit het netwerk van therapeuten van het ‘Verdwenen Zelf’ benaderd, dit zijn deskundigen die duidelijk bekend zijn met de gevolgen van narcistische mishandeling. Ik ben van mening dat velen van ons adequate hulp nodig hebben. Er is zoveel beschadigd in ons dat we onvoldoende in staat zijn om zonder kleerscheuren uit deze traumatische toestand te komen.

Onderschat het niet! Om dat te illustreren nog het volgende. Was ik eerst de ‘dader’ en de man die haar leven helemaal kapot had gemaakt (waarover ik veel kwaadaardige mailtjes kreeg), nu kreeg ik een mailtje waarin ze schreef dat ze mij niet los kan laten, dat ze in een rouwproces zit, zich altijd heel intens verbonden met mij gevoeld heeft en me altijd trouw is gebleven. Tussen deze mooie regels las ik verdriet, eenzaamheid, angst en het gemis aan iemand die kennelijk toch niet zo beroerd was geweest.

Een narcist kan niet tegen alleen zijn, heeft iemand nodig om z’n onechte zelf bevestigd te krijgen, is altijd op zoek naar macht en controle om de innerlijke leegte op te vullen. Ik wil maar zeggen, wees op je hoede, het is een bekend fenomeen dat ze toch proberen om je weer te paaien en energie uit je te halen.

Een voorspellende droom

Dit is een gastcolumn van Willeke

Al wel vaker had ik te maken gehad met voorspellende dromen. Vooral tijdens mijn zwangerschappen had ik al kennis kunnen maken met het kindje dat in mij groeide.

Echter midden in een heel heftige periode waarin ik mijn huis en haard heb moeten ontvluchten om mezelf in veiligheid te brengen, droomde ik opnieuw een droom die ik graag met jullie wil delen. De reden dat ik dat wil is omdat deze droom zo tekenend was voor de situatie waarin ik me toen bevond. Mogelijk dat mensen zich hierin herkennen en er troost uit kunnen putten. Lees verder “Een voorspellende droom”