Tag: therapie

Eerste netwerkdag van 2023 groot succes

Aan Stichting het Verdwenen Zelf zijn 30 psychologen, therapeuten en coaches verbonden die ieder individuele begeleiding bieden aan slachtoffers van psychisch geweld.

Het netwerk is een belangrijk onderdeel van onze dienstverlening, naast de boeken van Iris Koops (Boeken van Iris • Het Verdwenen Zelf) en de trainingen (Workshops • Het Verdwenen Zelf) die wij aanbieden.

Drie keer per jaar organiseren we een netwerkbijeenkomst voor deze groep om kennis met elkaar te delen, ervaringen uit te wisselen en in te zoomen op thema’s die onze professionals vaker tegen komen in hun praktijk. Het resultaat is dat iedereen nieuwe inzichten mee terug naar huis neemt die helpen bij begeleiding van cliënten. Lees verder “Eerste netwerkdag van 2023 groot succes”

Zondagmorgen

Dit is een gastcolumn van Summermoon

Het is zondagmorgen en ik voel me een beetje alleen. En dan ga ik vaak even naar “Het Verdwenen Zelf” om de gastblogs en reacties te lezen. Ik reageer dan graag op de blogs en reacties van mensen, die net zoals ik, zich op dat moment misschien ook een beetje alleen voelen. En ik voel hoe de tranen soms over mijn wangen biggelen terwijl ik de warme, liefdevolle reacties van anderen lees.

En sommige reacties herinneren me aan waar ik ruim een jaar geleden om deze tijd was. Toen was mijn scheiding net voorbij en ik hier net woonde. Ik was totaal in de war en in shock over datgene wat me in korte tijd allemaal overkomen was. Ik kon mijn ex nog niet los laten en mijn verdriet was onnoemelijk groot. En dan besef ik nu, dat ik enorme stappen heb gemaakt. Dat het verdriet plaats heeft gemaakt voor daadkracht. Dat mijn zelfvertrouwen groeiende is.

Lees verder “Zondagmorgen”

Kennis delen & mensen helen

Met deze mooie, heldere samenvatting van ons werk opende interim–voorzitter Jelmer van Nimwegen gisteren de derde netwerkdag van dit jaar. Wat was het fijn om iedereen weer te zien, te ontmoeten en elkaar te inspireren.

Bestuur en stafmedewerkers trapten de bijeenkomst af met een inspirerende presentatie die alle aangesloten psychologen, therapeuten en coaches meenam in de nieuwe visie op de toekomst: ‘een nog duidelijker focus op het faciliteren van het herstel van mensen die slachtoffer zijn geworden van psychische en emotionele mishandeling’. We zijn ervan overtuigd dat wij juist dankzij onze rechtstreekse benadering, via de boeken van Iris Koops en onze workshops, de grootste impact maken. Daar gaan we maximaal op inzetten. En we vertrouwen erop dat uiteindelijk genoeg herstelde slachtoffers hun stem laten horen op plekken die ertoe doen, zodat er van onderaf een beweging kan ontstaan die een eind maakt aan oude denkpatronen over de definitie, uitingsvormen en consequenties van psychisch geweld. Deze heldere koers werd enthousiast ontvangen en kreeg feedback als ‘Dit is precies waarom ik me heb aangesloten bij Het Verdwenen Zelf’ en ‘Dít is onze kracht, wat mooi dat die nu zo helder omschreven staat’. De dag werd afgesloten met vier mini-workshops, gegeven door netwerkleden aan netwerkleden, om kennis te delen en van elkaar te leren. Wij kijken terug op een waardevolle dag en zijn verheugd dat Jelmer zich voor ons wil inzetten als voorzitter ad interim. Lees verder “Kennis delen & mensen helen”

Mijn kind zei: ‘mama je bent betoverd’

Dit is een gastcolumn van Ava

Van vrolijke, zorgzame, sprankelende en onbevangen vrouw naar een bange, machteloze en uitgeputte vrouw.

Vol goede moed dook ik acht jaar geleden (als weldenkend hulpverlener met een zoon van vijf jaar) na mijn scheiding in een nieuwe relatie met een man met twee kinderen. Bij ons in het dorp stond hij niet bekend als makkelijk. Hij had een langdurig financieel conflict met zijn ex-zwager en een vechtscheiding met zijn ex. Maar ik, een graag geziene in het dorp, een gevoelig en zeer inlevend persoon, ik zou dat weleens gaan fixen. Mijn hulpverlenershart kon toch immers alles aan, ik was flexibel en begripvol. Ik nam een berg aan lieve vrienden en familie mee en kwam liefde brengen. Ik sloeg de waarschuwingen (die ik met hem besprak en hij uiteraard stellig ontkrachtte) in de wind. Lees verder “Mijn kind zei: ‘mama je bent betoverd’”

Er ging een wereld voor mij open

Dit is een gastcolumn van Gebi Rodenburg en Martha

Vlak na de publicatie van dit artikel vertelde Martha mij iets belangrijks: “Dit weekend las ik een verhaal over euthanasie in de krant, o.a. vanwege ernstig psychisch lijden bij die persoon. ‘Zo had het ook kunnen lopen bij mij’, dacht ik. Als je niet de juiste mensen tegenkomt en geen uitweg meer ziet. Als je omgeving en de hulpverlening het ook niet zien en je klaar bent met het leven. Terwijl het allemaal over trauma gaat na narcistisch misbruik.” Lees verder “Er ging een wereld voor mij open”

Ik ben weer tot leven gewekt

Dit is een gastcolumn van Vroefje

Geen verhaal over het verleden, maar over het heden. Over herstel, en dat dat mogelijk is. Dat las ik hier vaak genoeg. Alleen vroeg ik me altijd vertwijfeld af; ‘Ja maar, hoe dan?’

Ik zal niet de enige zijn die, na het ontdekken van die gruwelijke waarheid, in een groot, diep gat viel. Een gat waar de angst regeert en waar het zo zwart en uitzichtloos is dat de dood eigenlijk nog de enige oplossing lijkt. Een gat met gladde wanden, zonder steunpunten om eruit te klimmen. Lees verder “Ik ben weer tot leven gewekt”

Had ik het maar eerder geweten – hulp bij emotionele mishandeling

“Hij heeft af en toe best even goede hulp gekregen, maar vooruitgang, nee. Het leek nooit echt goed met hem te gaan, welke therapie hij ook deed.”

In een vandaag verschenen blog op Psychosenet beschrijven Iris en Tako de case van Marco, die flink leed onder zijn depressies, suïcidale gedachten en angsten. Het duurde lange tijd voor er duidelijk werd dat deze klachten een duidelijke oorzaak hadden. Lees verder “Had ik het maar eerder geweten – hulp bij emotionele mishandeling”

Ze liep voortdurend op haar tenen

‘Hoe ze zich kleedde, hoe ze zich uitte, aan veel zaken leken eisen verbonden. Als ze zich hier niet aan hield werd hij boos of negeerde haar dagenlang. Ze liep voortdurend op haar tenen. Dit leek ze zelf nauwelijks te zien, ze prees haar man juist. Ze bleef regelmatig zeggen ‘Hij doet zoveel voor ons gezin’. ‘Wat doet hij dan?’ vroeg de therapeut een keer. ‘Hij zorgt dat we materieel niets tekort komen.’

In dit artikel voor professionals vertellen we over Marjon, die door haar man naar een therapeut gestuurd is en ervan overtuigd is dat er met haar iets mis is. Gaandeweg wordt duidelijk dat ze slachtoffer is van dwingende controle; een ernstige vorm van met name psychische mishandeling die nog nauwelijks herkend wordt binnen de hulpverlening. Daarom vragen wij hier structureel aandacht voor. Lees verder “Ze liep voortdurend op haar tenen”

Psychodynamische therapiegroep lotgenoten

Dit is een gastcolumn van Sonja van Stuijvenberg

In onze praktijk waar wij onder andere werken met slachtoffers van narcistisch misbruik hebben we naast de helende effecten van coaching en therapie ook gemerkt dat het delen met anderen met dezelfde ervaring ook ontzettend helend is. Daarom zijn wij naast de normale lotgenotencirkel die wij hosten waarbij het accent vooral op delen ligt ook een therapeutische lotgenotengroep Narcisme gestart. Hier combineren wij coaching en therapie met lotgenotencontact waarbij het één het ander versterkt. Een waardevolle extra stap in de richting van regie over je leven terugkrijgen. Lees verder “Psychodynamische therapiegroep lotgenoten”

Breken met je familie: een groot taboe

Dit is een gastcolumn van Diana.

Breken met je familie is nog steeds een taboe. Wat je vaak hoort is ‘het is  toch je moeder!’ (of vader, of andere familieleden). Maar wat als je jaren aan het worstelen bent geweest met het ‘wel of geen contact’? Wat als je altijd het gevoel hebt dat je je niet verbonden voelt met je ouders, ooms, neven, nichten, tantes etc? Als je gezien werd als het “probleemkind”, terwijl je dit toen je klein was logischerwijs niet snapte en de jaren daarna aan het vechten bent geweest om ook bij de familie te mogen horen? Lees verder “Breken met je familie: een groot taboe”