Categorie: Uncategorized

Op het strafbankje

Dit is een gastcolumn van Lana

Hij profileert zich in alle gesprekken als een bijzonder talentvol en succesvol persoon. Charmant, lief en attent. Al snel lijkt alles aanwezig te zijn voor een liefdevolle relatie. We maken plannen voor een leven samen. We houden van elkaar en er is wederzijds vertrouwen. Het vele bellen, de lange gesprekken, het bepalen van wat en hoe we iets doen, ervaar ik dan nog niet als storend.

In de jaren die volgen valt op dat hij veel ruimte inneemt, zowel mentaal als fysiek. Er is altijd iets. Hij raakt betrokken bij conflicten op zijn werk en in de familie. Hij wordt op staande voet ontslagen. Zijn strijd is hard en meedogenloos naar personen die hem niet op waarde schatten. We praten veel over wat hem allemaal is aangedaan, ook in nachtelijke uren. Ik luister, ik wil er voor hem zijn. Zijn “zwarte lijst” met mensen die hem dwarszitten groeit gestaag door.

Lees verder “Op het strafbankje”

Ons verhaal gedeeld

Dit is een gastcolumn van Leonie en Nathalie

‘Een kind dat is mishandeld blijft van zijn ouders houden. Het stopt juist met houden van zichzelf’. Dat is de pijnlijke realiteit die slachtoffers van ernstige emotionele en psychische mishandeling in hun jeugd kennen. Maar hoe breng je dit over aan een groep studenten die mogelijk nog helemaal niet bekend zijn met de impact van deze ernstige vorm van mishandeling?

Het was de uitdaging waar wij, slachtoffers van narcistische mishandeling in onze jeugd, voor stonden. En het is goed gegaan! Eind april hebben wij, op verzoek van het Verdwenen Zelf een online presentatie gegeven aan studenten van verschillende hbo opleidingen van de HAN (Hogeschool Arnhem Nijmegen), over het opgroeien onder een narcistische ouder (psychische en emotionele mishandeling). Deze presentatie was onderdeel van de minor “Het kwetsbare kind” en bedoeld voor studenten met interesse in kwetsbare kinderen en studenten die in de toekomst willen gaan werken met (kwetsbare) kinderen en hun gezinssysteem.

Lees verder “Ons verhaal gedeeld”

Open kaart

Dit is een gastcolumn van Anna

‘Ik heb een fout gemaakt.’ Ik kijk opnieuw naar mijn scherm, knipper met mijn ogen om zeker te zijn. Ik voel mijn hart bonken, duwend op mijn ribben. Me duidelijk makend, ‘ik heb een fout gemaakt’.

Ik duw het gevoel weg, dit kan ik wel oplossen. Of nee, dat kan ik niet. Het document is al lang aangekomen bij de boekhouder. Ik haal adem, sus mezelf met het idee dat ik het voor de nieuwe maand in ieder geval juist kan doen. Dat iedere beginneling fouten maakt. Dat ik niet het gevoel – ‘de moed zakt me in de schoenen’ – heb gehad, dus dat het ergens wel oké is en goed komt.

Lees verder “Open kaart”

Nooit meer gapen!

Dit is een gastcolumn van Willeke

Mijn blog gaat misschien over een heel klein iets. Toch gaat er een zelfde mechanisme aan ten grondslag als in elke destructieve relatie. Namelijk de ander laten verdwijnen of uitschakelen.

Zo kreeg ik herhaaldelijk van mijn narcistische ex te horen dat ik niet meer mocht gapen, want ik kon immers nergens moe van zijn! Mijn ex-narcist was namelijk de enige die de permissie had in het gezin om te gapen, want hij werkte immers knoerthard (wat trouwens best wel meeviel). Wat ik allemaal deed (studeren, werken, zorg voor de kinderen, mantelzorgen, huishouden, opvoeden, etc.) werd niet gezien en al helemaal niet gewaardeerd.

Lees verder “Nooit meer gapen!”

‘Het zit in jezelf en je spreekt het niet uit’

‘Stille Schade’ slaat op de schade die psychisch geweld veroorzaakt. Het zit in jezelf en je spreekt het niet uit. Dit geldt voor veel mensen die het hebben meegemaakt; ze durven er vaak niet over te praten’.

Israël van Dorsten is aan het woord in deze korte uitzending van De Nieuws BV op NPO Radio 1, die je hieronder terug kan luisteren (duur: iets meer dan kwartier). Juist omdat psychisch geweld een taboe is en vooral jongeren risico lopen zetten Israël met andere studenten ‘Stille Schade’ op, waar we in onze vorige blog al over vertelden.

Tako Engelfriet licht toe waarom psychisch geweld nog zo onbekend is en dat de impact soms groter is dan bij fysiek en seksueel geweld. ‘De term het Verdwenen Zelf is bewust gekozen en verwijst ernaar dat je ‘Ik’ langzaam erodeert… Het zijn meerdere dingen samen die maken dat je jezelf verliest.’

link naar de uitzending

De narcist en zijn leegte

Dit is een gastcolumn van Summermoon

Omgaan met de leegte in jezelf is iets wat narcisten nooit hebben geleerd. In deze blog beschrijf ik hoe ik de leegte bij mijn stille narcist heb ervaren. Ik kan dit beschrijven nu ik meer gelezen en geleerd heb over verborgen narcisme1).

‘Je leegte vullen. Heb je gemerkt dat het letterlijk overschreeuwen van je leegte of de bewonderende blikken van anderen die naar je kijken deze leegte vullen? Je hebt in de loop van je leven geleerd dat dát jouw leegte en onzekerheid minder scherp doet voelen.

Lees verder “De narcist en zijn leegte”

Werk aan je herstel met trauma sensitieve yoga

Dit is een gastcolumn van Annemieke Blom

Sinds een aantal jaren maak ik deel uit van het netwerk van het Verdwenen Zelf. In mijn praktijk waarin ik werk met slachtoffers van emotionele en psychische mishandeling merk ik dat de lichaamsgerichte component heel belangrijk is. Naast de helende effecten van therapie en coaching is het weer verbinding maken met je lichaam ook ontzettend helend. Dit wordt ook door belangrijke trauma-experts aanbevolen.

Lees verder “Werk aan je herstel met trauma sensitieve yoga”

Ze liep voortdurend op haar tenen

‘Hoe ze zich kleedde, hoe ze zich uitte, aan veel zaken leken eisen verbonden. Als ze zich hier niet aan hield werd hij boos of negeerde haar dagenlang. Ze liep voortdurend op haar tenen. Dit leek ze zelf nauwelijks te zien, ze prees haar man juist. Ze bleef regelmatig zeggen ‘Hij doet zoveel voor ons gezin’. ‘Wat doet hij dan?’ vroeg de therapeut een keer. ‘Hij zorgt dat we materieel niets tekort komen.’

In dit artikel voor professionals vertellen we over Marjon, die door haar man naar een therapeut gestuurd is en ervan overtuigd is dat er met haar iets mis is. Gaandeweg wordt duidelijk dat ze slachtoffer is van dwingende controle; een ernstige vorm van met name psychische mishandeling die nog nauwelijks herkend wordt binnen de hulpverlening. Daarom vragen wij hier structureel aandacht voor. Lees verder “Ze liep voortdurend op haar tenen”

Het eiland van mijn jeugd

Dit is een gastcolumn van Jaberin

Nu besef ik dat het erf waar ik ben opgegroeid eigenlijk een soort eiland blijkt te zijn. Een eiland zonder kade en zonder taal voor liefde. Geen ruimte voor de innerlijke wereld en een gebrek aan onvoorwaardelijke liefde. Geen mogelijkheden om iets te spiegelen. Geen cohesie, geen verbinding, geen uitleg, geen reflectie. Hol, kaal en plat. Guur en kil.

Op het eiland wist ik niet hoe ik eruit zag, wat mijn vorm was. Ik had niets om me in te kunnen spiegelen; het water om mij heen was vaak troebel. En àls het terugkaatste, verblindde het me. Of was het zo onvoorspelbaar in beweging dat het mijn blik vervormde. Wie ben je dan, als er eigenlijk geen ruimte is voor een eigen vorm?

Lees verder “Het eiland van mijn jeugd”

Benefiet feestelijk afgesloten

Deze week is de benefietactie, die was georganiseerd door Kirsten Regtop, feestelijk afgesloten. Kirsten wilde iets doen wat direct positieve impact had op slachtoffers en besloot daarom enkele maanden geleden een benefiet op te zetten, om ons fonds te kunnen ondersteunen. Kirsten: “Het was een wens die ontstond begin dit jaar om direct impact te kunnen maken voor slachtoffers van huiselijk geweld. Daarbij kwam ik terecht bij het Verdwenen Zelf die belangrijk werk doen om mensen te ondersteunen die te maken hebben (gehad) met psychische mishandeling. Zwaar werk, specialistisch werk en helaas vaak niet vergoed… Het werd een emotionele reis vanuit mijn hart. Waarbij leren door professionals en steun aan slachtoffers samenkwamen.” Lees verder “Benefiet feestelijk afgesloten”