Het is me opgevallen dat in de informatie over narcisme een aantal misverstanden bestaan. Deze misverstanden kunnen je op het verkeerde been zetten, waardoor je er niet uit komt. Ze zetten je namelijk vast in het land van de duisternis, dat je zo snel mogelijk moet zien te verlaten. Het maakt niet uit door wie de misleidende informatie gegeven wordt; door websites, mensen om je heen, zogenaamde deskundigen, wie dan ook. Het is gevaarlijk. Deze misverstanden luiden:
-
De narcist kan er niets aan doen
Het heersende idee hierachter is: het is pathologie, diegene is zielig, en kan er niets aan doen. Het is schrikbarend hoeveel sympathie er in deze wereld naar de dader gaat in plaats van naar het slachtoffer. Terwijl je als slachtoffer soms jarenlang ingrijpende mishandeling hebt moeten onder gaan, mag je het niet moeilijk hebben, mag je niet boos zijn, want diegene kan er immers niets aan doen. Hierbij wordt in mijn ogen uitgegaan van het idee van
ontoerekeningsvatbaarheid
, dat stelt dat daders onbewust mishandelen en daarom hiervoor niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld. Klopt het, dat diegene met persoonlijkheidspathologie er niets aan kan doen? Nee, volgens mij klopt dit niet.De kern van narcisme en psychopathie is dat een aantal belangrijke vaardigheden niet werken en het empathiecentrum defect is (in mijn werkboek ga ik hier op in). Vaardigheden zijn te leren. Het proces is langdurig, en kan veel energie vragen. Narcisme is te behandelen, zij het moeizaam. Psychopathie is nog moeilijker te behandelen. De belangrijkste voorwaarde is hoe dan ook, dat de persoon erkent een groot probleem te hebben. En hier zit nu net het grootste probleem.
Als de persoon om te beginnen zelf zou erkennen dat hij of zij een ernstig probleem heeft en hier hulp bij zou vragen, dan zouden de mensen om hem heen niet meer de hoge prijs hoeven betalen voor zijn onbehandelde stoornis. Maar veel narcisten, en zeker psychopaten, ontkennen hun problematiek. Het is bizar om plaatsvervangende empathie op te eisen voor iemand die dit zelf niet kan opbrengen, voor de dader dus. Deze dader beschadigt anderen door die ontbrekende empathie. Daarbij vindt deze beschadiging soms doelbewust plaats. Verschillende slachtoffers getuigen over de controle die de dader in zijn of haar gedrag had. Een voorbeeld: de narcistische moeder scheldt het kind uit, de telefoon rinkelt en met een alleraardigste stem handelt zij het telefoontje af. Ze heeft de telefoon nog niet neer gelegd of ze vervolgt de tirade tegen haar
schuldige
kind.Wanneer gedrag valt te controleren, en de persoon in kwestie besluit om sommigen goed te behandelen en anderen slecht, dan kun je helemaal niet meer spreken van ontoerekeningsvatbaarheid. Dit is een complex onderwerp, en ik ga in mijn werkboek uitgebreid in op het waarom achter dit beschadigende gedrag. Waar het mij hier om gaat is dat de dader zelf verantwoordelijk is voor de beschadiging die hij aanricht.
-
Hij (of zij) bedoelde het niet zo
Ook dit idee klopt niet. De kern van deze pathologie is een groot gebrek aan inlevingsvermogen. De narcist wordt geregeerd door onvervulde behoeftes, en denkt vanuit die behoeftes. Wanneer hij niet krijgt waar hij recht op meent te hebben, worden er talloze manipulatiestrategieën ingezet om alsnog die behoeftes vervuld te krijgen, bijvoorbeeld de
narcistische aanval
. Er zijn veel mensen die deze vorm van mishandeling niet kennen. Ze kunnen zich helemaal niet voorstellen dat iemand op een dergelijke destructieve manier handelt. Daarom wordt het gedrag vergoelijkt, en wordt je als slachtoffer verteld dat het vast niet zo bedoeld is. Maar wat je voelt na een dergelijke aanval is verschrikkelijk. En dat was ook de bedoeling. De aanval is bedoeld om onwillige slachtoffers bij te sturen, door hen een ondraaglijk gevoel over zichzelf te geven. De narcist biedt zich vervolgens direct aan als redder: je hoeft alleen maar overstag te gaan en je niet meer te verzetten.Of iets werkelijk zo bedoeld is, kan alleen gezegd worden door diegene die het gedrag heeft moeten ondergaan. Ga na hoe je je voelt. Ik weet het; waarschijnlijk is je jarenlang door de narcist verteld dat je een drama maakt om niks, dat je weer alleen met jezelf bezig bent, of dat je zelf verantwoordelijk bent voor hoe je je voelt. Ik kan hiermee de grootste misvatting ontkrachten: hij (of zij) bedoelde het namelijk wel zo. Er wordt alleen geen schuld gevoeld, omdat er weinig tot geen empathie is. Bescherm jezelf dus. Als die ander geen empathie op kan brengen voor jou, zul je jezelf extra empathie moeten geven!
-
Het komt allemaal goed, als je je nog wat meer in hem (of haar) inleeft
Tot mijn schrik zijn er zelfs mensen die zich deskundig noemen in narcistische mishandeling, die deze boodschap verkondigen:
je weet toch hoe beschadigd hij of zij is, dus als je nu probeert zijn of haar gedrag te begrijpen, compassie te tonen, dan zul je merken dat het allemaal wat soepeler zal gaan
. De jarenlange training die iemand met deze pathologie je al gaf, wordt nu zelfs door een deskundige aanbevolen.Vergeef hem, maak hem niet van streek, laat het allemaal langs je afglijden, reageer vanuit liefde
. Ik kan vanuit de grond van mijn hart zeggen: dit soort adviezen werken averechts! Je wordt alleen maar dieper in het land van de duisternis getrokken. Ik heb zelf heel hard moeten knokken om uit die duisternis te komen, en alleen de mensen die aan mijn kant konden staan, hielpen me terug naar het licht. Dit waren de mensen die zich inleefden in mij, die mijn verhalen konden horen, die compassie toonden om wat ik had moeten doorstaan. Deze mensen kwamen net op tijd. Door de veelal spiritueel getinte adviezen die ik eerder kreeg; dat ik nog meer begrip moest tonden, nog meer moest incasseren, werd de duisternis enkel dikker. Er had zich nooit iemand om mijn welzijn bekommerd, ik was helemaal op, en nog moest ik meerliefde
tonen. Het deel van mij dat nog leefde was alleen nog met een grote zaklamp te vinden. Dat kleine plantje werd omringd door heel veel duisternis. Gelukkig kwam er een ommekeer. De enige voor wie ik die liefde nog wilde opbrengen (naast mijn man en kind), was mezelf. Dat plantje. Dat was het begin van mijn redding, en ik had dit niet gered als ik geen mensen om me heen had gehad die vonden dat ik, als slachtoffer, diegene was die nu wat liefde verdiende.De bittere waarheid is dat mensen die worden geregeerd door (onbehandelde) narcisme of psychopathie, heel erg vanuit zichzelf denken. Ze hebben baat bij gewillige slachtoffers, ze eisen van mensen om zich heen voortdurend empathie. Zelf kunnen ze die empathie niet of nauwelijks voelen. Waarom zouden ze anders zo met je omgaan? En waarom zou jij nog meer begrip moeten tonen voor het feit dat je als voetveeg behandeld wordt? Het enige dat werkt is duidelijke grenzen stellen, en als het mogelijk is, er helemaal buiten zien te blijven. Alle adviezen die aansturen op het goedpraten van destructief gedrag, trekken je er juist in.
Mensen met deze stoornis zullen altijd suggereren, dat als je nou iets beter je best doet, het allemaal goed komt. Het advies van sommige
deskundigen
, om je in hen in te leven, hen te begrijpen, klinkt hen dan ook als muziek in de oren. Doe gewoon nog iets beter je best! Wat ze er niet bij vertellen, is dat het moment dat hetgoed genoeg
is, nooit komt. Het wordt je voorgehouden als een fata morgana in de woestijn. De dader rekent erop dat zijn slachtoffer te moe, te dorstig en te verzwakt is, om deze strategie te doorzien. En voor veel slachtoffers klopt dit ook, helaas. -
Waar onenigheid is, hebben beiden schuld
De normale menselijke logica kan niet over persoonlijkheidspathologie worden neergelegd. Tussen
normale
mensen is het zo dat je bij een conflict allebei naar je eigen aandeel kijkt. Maar we hebben het hier niet over normale interacties. Deze voorvallen slaan de grond onder je voeten vandaan. Het is juist zaak uit die voortdurende staat van verwarring te komen. Bedenk goed dat een narcist helemaal niet aan de relatiewil werken
, hij of zij wil dat jij er aan werkt. Na het jarenlang obsessief piekeren over hoe je iets wel of niet had moeten zeggen (want hij raakte zo van streek), over dat je iets beter wel of niet had kunnen doen (want je wist toch hoe belangrijk het voor haar was), wordt het echt tijd dat je die verantwoordelijkheid voor zijn welzijn teruglegt waar hij hoort: bij hem (of haar)! Hij heeft altijd geprobeerd die verantwoordelijkheid te ontlopen, door te doen alsof alles aan jou lag. Blijf uit die val. Alle informatie die je uitnodigt naar je eigen stuk te kijken, omdat je zijn gedrag wel zal hebbenopgeroepen
, zou ik wantrouwen. Ze is mede gebaseerd op de misvatting dat alleen labiele, afhankelijke mensen een relatie aangaan met een narcist. Hier klopt niets van. De meest stabiele, levenslustige vrouwen (of mannen) vallen voor de fata morgana, om later te ontdekken dat deze ideale partner slechts een luchtspiegeling was. Na de jarenlange psychische en emotionele terreur ben je gewoon op. Vaak gaat dit gepaard met een enorm gevoel van falen, terwijl je dus slachtoffer was van een zeer destructief persoon! Laat je dus niet aanpraten dat de schuld bij jezelf lag, omdat je er voorkoos
slachtoffer te worden. Je bent slachtoffer. Nu is het alleen zaak om je aan de relatie te onttrekken en weer mens te worden. Je bent er zelf verantwoordelijk voor om de schade die je is aangedaan te herstellen, maar de schuld voor de beschadiging mag niet op jouw schouders worden gelegd. Dan kun je nog steeds de loyaliteit niet leggen waar deze eigenlijk hoort; bij jezelf. -
Narcisten zijn heel makkelijk te herkennen
De associatie die veel mensen bij
een narcist
hebben, is de vlotte, gladde praatjesverkoper. Maar dit is een eenzijdig beeld. Het griezelige is dat narcisten helemaal niet zo makkelijk te herkennen zijn. Het zijn vaak hele innemende, charmante en beschaafde mensen. Je zou het ook anders kunnen zeggen: ze hebben heel goed gekeken om te weten hoe zenormaal en ontwikkeld
kunnen overkomen. Ze zullen dan ook niet snel gewantrouwd worden, doordat hun stoornis vrijwel onzichtbaar blijft. Ze kunnen een heel positieve indruk maken, doordat ze het met je eens zijn, aandachtig luisteren, en zo op je lijken. Het is van groot belang om het positieve gedrag van een narcist in het juiste licht te zien: hij weet precies wat hij moet spiegelen en doet dit om verzekerd te zijn van de benodigde voorraad.Juist doordat narcisten zo normaal over kunnen komen, kampen veel slachtoffers met het probleem niet geloofd te worden als ze proberen over te brengen wie en wat er achter dat masker van perfectie huist.
-
Door te vergeven kan je de narcist
los laten
Ik moet echt iets zeggen over vergeven en het heersende idee dat je dan pas iemand kunt los laten. Ik realiseer me dat ik hiermee boze reacties kan oproepen, maar ik vind het onderwerp te belangrijk. In de context van persoonlijkheidspathologie vind ik aansturen op vergeven gevaarlijk. Je kunt geen tijdschrift openslaan, of er wordt gesteld dat je de dader moet vergeven, omdat je anders je eigen gezondheid benadeelt. Vervolgens wordt er geschermd met zogenaamde wetenschappelijke bewijzen, dat
niet vergeven
je eigen heling blokkeert. Hier kan ik dus echt boos om worden. Om te beginnen vind ik het een heel persoonlijke keus, of je iemand wil vergeven of niet. En het belangrijkste: narcistische mishandeling ondermijnt de relatie met jezelf. Je wordt zo tegen jezelf uitgespeeld, dat de enige relatie die echt belangrijk is om te herstellen, die met jezelf is. Het is de vraag of dat gebeurt als je alle energie aanwendt om die ander te vergeven, om vooral eengoed mens
te zijn voor die ander. Het gaat nu eens niet meer om die ander, het gaat om jou! Neem dus serieus wat je voelt, en laat je niet aanpraten dat niet willen vergeven hetzelfde is als geregeerd worden door haat en wrok.In alles wat ik heb gelezen en gehoord over vergeven valt me op dat het altijd zo zwart/wit wordt neergezet: je moet vergeven (want dan ben je Goed), en als je je niet op die manier met de dader wilt verhouden dan blijf je vast zitten in
wraak
. Wie zegt dat? In mijn beide boeken ga ik nog veel uitgebreider op het onderwerp in omdat het veel ervaringsdeskundigen bezig houdt. Ik behandel ook wat je allemaal kan doen om te herstellen (met veel praktijkvoorbeelden). Hier beperk ik me tot het allerbelangrijkste: richt je in je heling op jezelf. Herstel die relatie. Narcistische mishandeling is een complexe vorm van mishandeling, waarbij je niet geholpen wordt door jubelende kreten.Loslaten
suggereert dat jij, als slachtoffer, diegene bent die iets vasthoudt. De realiteit is omgekeerd. Mensen met persoonlijkheidspathologie trekken jou voortdurend in hun realiteit. Het gaat dus niet omloslaten
. Het gaat om hier buiten zien te blijven, door weer jezelf te worden, door uit te vogelen wat jouw waarden zijn, waar jij voor staat. Neem je eigen standpunt in over wel of niet vergeven. Dat is waar het mij om gaat. Ik zie niet vergeven trouwens niet als eenactie
, maar meer als een weg die je niet in slaat. Waarom zou je iemand die zijn eigen destructie niet erkent, die er geen verantwoordelijkheid voor neemt, in zo verre tegemoet komen? Alleen de dader zelf kan herstellen wat hij of zij heeft aangericht.
| « hoe kom je eruit? |
Na een relatie van ruim 20 jaar, waarin drie (nog thuiswonende)kinderen zijn geboren, is tijdens onze gezamenlijke vakantie bij mij eindelijk het kwartje gevallen: ik leef samen met iemand met een persoonlijkheidsstoornis. De werkelijke diagnose laat ik over aan een deskundige, maar na enig gegoogel zijn alle gelijkenissen met iemand met NPS frappant. Mijn dilemma is nu: omdat hij ooit een leuke man en vader was, wil ik eigenlijk de relatie niet beëindigen, maar zou graag zien dat hij in therapie gaat. Ook is het voor mij, zelf als kind van gescheiden ouders, heel belangrijk dat onze kinderen met hun vader èn moeder opgroeien. Hoe pak ik de tocht naar een therapeut aan? Ik wil best zelf beginnen, maar ben bang dat als hij erachter komt welke kant het uitgaat, weer afhaakt. ‘Weer’ slaat op een aantal sessies bij een relatietherapeut die wij enige jaren geleden hebben gehad, maar na enkele sessies kwam hij gewoon niet meer opdagen en legde thuis alle schuld voor de relatieproblemen bij mij (in heel wollige taal zou de therapeut dit ook bedoeld hebben……!). Graag dus wat steun voordat ik professionele hulp inschakel. Alvast dank!
Lieve Linde,
Als je denkt dat je te maken hebt met iemand met een NPS, dan moet je jezelf afvragen of het zin heeft om in therapie te gaan of om hem te bewegen om naar een therapeut te gaan.
Doorgaans krijg je deze mensen niet eens zover, en wanneer dit wel lukt, doen ze het alleen maar om de therapeut en jou ervan te overtuigen dat je wederom fout bent.
Wil je jezelf dit wel aan doen? Volgens bronnen hebben slechts 2% vd mensen een NPS, in werkelijkheid zijn dit uiteraard veel meer, want aan hun mankeert immers helemaal niets, want het slachtoffer (jij dus in dit geval) is het foutje in hun leven. Tenminste zo willen ze dat jij dat ervaart.
Een therapeut lijden ze zo om de tuin, tenminste die ervaring had ik met mijn narcist (in mijn geval mijn moeder). Je gaat er niet tegenin, omdat je aan jezelf begint te twijfelen en wederom hebben ze hun spel gewonnen, en zit jij gefrustreerd op de bank thuis te bedenken wat je weer allemaal fout hebt gedaan.
Bedenk hoeveel je van jezelf mag houden en hoeveel jouw relatie je dan nog waard is, ik ben echt niet voor een scheiding, maar een gezonde relatie hebben met een narcist is nu gewoonweg niet vol te houden zonder dat jij er aan onder door gaat.
Belangrijkste levensles is, houd vooral de relatie met jezelf in stand!
Veel liefs sterkte en succes!
Marjolein
Hoi linde…
Ik begrijp je moeilijkheid ik zat ook ooit zo.
Was van huis weg met de kids maar kwam weer terug in de hoop en door zijn beloftes ..ik ging naar sexuologe want ik had een probleem (volgens hem) maar ze wilde dat hij meewerkte wat hij niet deed.
Ik moest t maar doen zoals hij zei.
Vervolgens weer een keer weg van huis nu beloofde hij als ik terug kwam naar psygologe te gaan.Dat werdt relatie therapie maar daar werdt zoveel duidelijk voor mij :hij loog waar ik bij zat…hij zei dat hij zoveel om me gaf en alles snapte(bij de psygologe) nog niet de straat uit begon hij weer tegen me sarren,verwijten pesten je kent t wel..je de tent uitlokken.
Tot hij een persoonlijkheidstest moest doen zei hij ik stop met therapie alles is erger geworden daardoor.Thuis gaf hij hij iedereen de schuld waardoor onze ruzie s kwamen. Ik heb een keer alles gedaan wat hij wilde en nog vind hij iets om over te vallen.Het is nooit goed behalve waneer hij iets nodig heeft van je of denkt dat je sterk bent dan moet hij je weer neerhalen met iets.En echt ik ben heel geduldig en heel veel gepikt van hem.Maar helaas het houdt een keer op omdat je moe bent van vechten omdat je een keer normaal zonder een opmerking naar buiten wil…omdat je ook gewaardeerd wilt worden voor alles wat je doet.als je denkt dat je hem als prins kan blijven behandelen en jij cinderela kan zijn dan kan je verder met hem.zolang hij in jouw spotlight staat gaat t goed…maar zelf verdien je meer dan dat.
En je kinderen ook kijk naar hun luister naar hun praat met ze.Soms hoor je dan meer dan je door hebt en worden je ogen soms geopend.
Sucses….sterkte…en heel veel liefde
Na een huwelijk van 24 jaar ben ik bij mijn ex weggegaan. Ik voelde dat ik gewoon weg moest. Ik was mezelf niet meer. De laatste 10 jaar heb ik een façade opgezet. Ik was verdrietig in mijn huwelijk maar zette mijn ‘happy face ‘ op als hij binnenkwam. Ik wilde de kinderen een ‘normaal’ gezinsleven geven . Nu ervaar ik dat ik veel vroeger weg ben moeten gaan. Tijdens de echtscheiding heeft hij me alles afgenomen. Mijn eigen huis, mijn inboedel, alles behalve de kinderen . Hij kon de waarheid toch zo goed verdraaien. Hij kon mij toch zo goed schuldig laten voelen. Hij kon het toch zo goed uitleggen . Hij kon toch zo vol zelfmedelijden zitten en de schuld bij mij leggen. Ik werd psychisch mishandeld. Hij kon uren aan een stuk , nachten lang zeuren om zijn gelijk te halen. Op het einde was ik telkens zo moegetergd dat ik hem gelijk gaf om ervan af te zijn. Ik was tijdens de echtscheidingsprocedure mezelf niet . Het enige dat ik wilde was rust. Ik was doodop. Het heeft me 2 jaar gekost om te kunnen achterhalen waarom ik alles heb kunnen achtergelaten. Ik heb in deze 2 jaren veel gevloekt, geroepen, gehuild om het onrecht dat me aangedaan is. Ik ben nu pas te weten gekomen dat mijn ex een narcist was. Het manipuleren, het bedrog, de leugens, het vreemdgaan, de ruzies, steeds gelijk willen hebben, mij steeds verontschuldigen , mij van vrienden en familie distantiëren…verdorie..ik had het niet door. Ik was mezelf niet. Ik voel me zo schuldig naar de kinderen toe. We zijn alles kwijt. Hij woont met zijn vriendin in ons huis, betaalt geen cent ( want zo heeft meneer het tijdens de scheiding in de akte weten te zetten, misbruikmakend van mijn zwakke situatie) Wij huren . Ik betaal alles zelf voor mijn 3 twintigers die nog school volgen. En ik ben er trots op….nog wel heel erg boos op wat ons overkomen is ..Maar wel trots! Ik heb me van hem kunnen losmaken. De kids hebben hem ook door en doordat hij ons niet meer in zijn macht heeft zijn we niet meer interessant. Ooit…karma….ik blijf hopen . Ondertussen put ik kracht uit je boek en de vele verhalen.
Na een relatie van 22 jaar ben ik enkele maanden geleden ook tot het besef gekomen dat ik samen geleefd heb met een narcist.
Dit besef heeft geleid tot een dramatisch einde van onze relatie. Ik besef des te meer dat dergelijke narcistische personen uiterst gevaarlijk zijn, wanneer je hen doorhebt, je hen confronteert met hun leugens en onjuiste gedrag, en hun masker afvalt.
Ik heb mijn man geconfronteerd met tal van zaken die voor mij niet meer klopten.
De verhalen hiervoor aangehaald door jullie kan ik ook spiegelen in mijn situatie.
De verwijten die ik de laatste maanden kreeg, van feeks, teef, ziekelijke vrouw, en andere kwetsende woorden, zijn onbeschrijflijk.
Ik kon niets meer goed doen in zijn ogen, hoewel ik steeds praktisch alleen instond voor de kinderen, het huishouden, de tuin edm, terwijl hij steeds ‘te moe’ was van zijn harde werken en elke zaterdag en zondag in de zetel lag te niksen. Ik liet het gerust en deed verder, want anders was er altijd ruzie.
Liep er iets mis dan was het mijn schuld, gebeurde er iets leuk, dan had hij daar voor gezorgd.
Hij deinsde er niet voor terug om me de les te spellen en me bij mijn keel te grijpen.
En dit gedrag begon hij recent ook te vertonen ten aanzien van de kinderen.
Maar na deze uitspattingen moesten we alles maar vergeten, want hij had het zo niet bedoeld… en goedgelovig deden we dit ook.
We moesten steeds meedoen in zijn denkwereld, een andere visie werd niet geduld, en afgeblokt met de woorden ‘je kent er niks van’, ‘het verwondert mij niet dat je weer alles anders ziet’ …
Elke dag als ik thuiskwam van het werk was het afwachten in welke gemoedstoestand ik hem zou aantreffen: lief of gestresseerd en dikwijls al slapend!
Ik heb dit steeds kunnen plaatsen, en bleef vechten voor onze relatie. Het zou wel beteren.
Tot ik sinds enkele maanden van dit alles depressief werd en ervan kapot was dat onze relatie niets meer betekende, behalve de schone schijn… ik had er zoveel energie ingestoken, steedse verder gegaan wat hij ook deed, goedgelovig dat het wel zou beteren, ik toen naar psycholoog ben gestapt met mijn ganse verhaal, waar het verschrikkelijke woord ‘narcist’ is gevallen.
Thuisgekomen ben ik op internet hierover beginnen lezen: een wereld van waarheid en besef in welke situatie ik zat ging voor mij open. Het besef dat niets aan mij lag, maar mijn man het was die ziekelijk gestoord was, een narcist, zonder schuldbesef.
Die periode heb ik ook ontdekt dat mijn man al geruime tijd vreemd ging, met verschillende vrouwen, wat meteen ons liefdesleven verklaarde. Tal van excuses had hij al gegeven voor ons liefdesleven, die ik ook maar weer geloofde, tot deze ontdekking de waarheid onthulde. Respectloos noem ik dit, waar ik moeite had gedaan om er iets van te maken.
Ik ben dichtgeklapt, kon niets meer uitbrengen thuis. Ik zweeg.
Uren van bange ijzige stilte.
Bang voor zijn agressieve gedrag ben ik toch geleidelijk aan beginnen zeggen wat me dwarszat.
Hij zou veranderen, smeekte mij niet weg te gaan, hij zou alles doen wat ik vroeg… elke dag sms’jes vol hartjes en lieve woorden… helaas had ik hem door, voor mij was het op, ik kon niet meer.
Ik zei hem dit ook, hij huilde van verdriet (en gemeende tranen van hem zei hij mij erbij, en geen krokodillentranen zoals bij mij als ik verdriet had, wat hem met deze uitspraak weer bevestigde in wie hij was!)
Twee weken heeft hij zijn lieve gedrag volgehouden. Uiteindelijk is hij gekraakt, beseffend dat ik hem doorhad en hij mij aan het verliezen was. Ik was niet meer interessant voor hem. Hij werd het verschrikkelijke monster dat hem in staat stelde tot de lugubere daad die hij heeft proberen te verrichten, want ik had hem door en dat besefte hij maar al te goed, dit na 22 jaar relatie en de gedachte dat hij mij steeds had graag gezien.
Gelukkig is hem dit niet gelukt, en kan ik mijn leven verderzetten in alle rust, samen met mijn kinderen. Finaal is hij zelf het slachtoffer geworden van de persoon die hij was maar anders aan de buitenwereld heeft voorgeschoteld. Hij heeft nooit hulp aanvaard, want hij had geen probleem, enkel zijn medemens. Triestig!
En dan blijf je achter, en vraag je je af of de voorbije 22 jaar dan één grote leugen is geweest…
Ik zal dit nooit weten, maar ik kan me troosten met de gedachte dat het kwade weg is en ik er nog iets moois van kan maken in de toekomst.
Sterke aan iedereen die met dergelijke persoon te maken heeft!
Ontzettend bedankt voor deze heldere weergave van de term narcisme. Ik heb jaren een (knipperlicht) relatie gehad met zo iemand. Heel veel zaken die ik tegenkom herken ik. Het heeft 14 jaar geduurd, maar nu pas zie ik wat er aan de hand was. Alhoewel ik weet dat het moeilijk gaat worden de komende tijd, weet ik dat ik er nu echt klaar mee ben en dat ik (met vallen en opstaan) moet herstellen. Het sprookje waar ik in geloofde ligt ver af van de werkelijkheid. Doet me veel pijn dit te realiseren , maar dit zal op de duur hopelijk helpen er overheen te komen.
nogmaals mijn dank!
Moe,boos,gefrustreerd,geïrriteerd, radeloos, onbegrip kortom opgebrand. Na dit alles gelezen te hebben hoef ik niet te omschrijven wat ik heb meegemaakt. Wat ik me nu afvraag is hoe jullie omgaan met dit gedrag tegen de kinderen? Inmiddels zie ik mijn kind nauwelijks meer. En niemand schijnt me te kunnen helpen. Ik moet me rustig houden volgens vele instanties die ik gesproken heb. Het zou alleen maar werken als een rode lap op een stier en mn eigen veiligheid in gevaar brengen. Maar mn kind dan? Er is bijna niks meer waarmee ik m naar me toe kan halen. Er is altijd wel wat waardoor hij “liever” bij vader blijft. Mijn kind begrijpt niet dat opmerkingen als ik doe en laat alles voor jou dus… doe jij dat ook voor mij. hij vind zichzelf heel zielig en laat dat ook duidelijk blijken en daar is mijn kind gevoelig voor. Jij bent het enigste wat ik heb. Mensen zijn niet te vertrouwen en vrienden bestaan niet. En zo nog een heel boekwerk.
Lieve radeloos,
Wat jij beschrijft is hetgeen waar ik me op het moment zorgen om maak. Ik ben 22 jaar met deze man en heb 2 kinderen van hem. Sinds een week of 2 geleden een artikel gelezen over narcisme waarin mijn zus veel overeenkomsten zag met mijn partner. Na veel onderzoek op internet zoveel herkenning gevonden. Ik voel me verdrietig, leeg, moe, hopeloos en lichamelijk ziek van de overeenkomsten die ik heb gelezen. Ik ben zo in de war… Nu moet ik dus proberen weg te komen uit de relatie. Geen idee wat ik moet doen. Geen geld, geen werk, geen sociaal netwerk. Mensen met wie ik erover praat (zelfs de zus die de overeenkomsten zag) geloven niet dat hij zo is. Hij is wel een beetje sjaggerijnig maar toch echt niet zo duivels.. Mijn jongens zijn ook helemaal voor hun vader. Hij is zielig. Hoe is het met jou en je kind afgelopen? Ik neem aan dat hij/zij ook wat ouder is? Kan je de stoornis aan ze uitleggen of gaan ze jou dan als de manipulator zien?
Een kleine bijdrage, ter overdenking:
Men zegt: ‘Hij/zij is een narcist’.
De psycholoog zegt: ‘Hij zij heeft een narcistische persoonlijkheid’
Het eerste veronderstelt dat iemand alleen maar bestaat uit ‘narcisme’ en dat lees je op heel veel sites terug. Het is een soort van ‘duivel’, die je verleidt om je weer keihard pijn te doen en jij moet je daar uit alle macht tegen verzetten en weerstand bieden. De rest van je leven. Wegrennen, niet terugkijken en zeker niet ‘vergeven’.
Het tweede veronderstelt dat deze man of vrouw een persoonlijkheid heeft en dat impliciet dat een mens, een wezen, uit nog wel iets meer bestaat. Dan zou het kunnen zijn dat ook de persoon met narcisme daadwerkelijk pure liefde kan voelen voor een ander persoon, maar dat wijze waarop iemand daarmee omgaat niet goed is en heel star is. De definitie van een persoonlijkheidsstoornis is niet voor niets een ‘hardnekkig patroon van gedachten, gevoelens en gedragingen’. Over narcisme is bekend dat het bestaat om een diepgewortelde onzekerheid te ‘bezweren’. Ongeveer net zoals slachtoffers van narcisme hun dieperliggende gevoelend van liefde voor hun narcist proberen te ‘bezweren’.
Maar wat als jij, in tegenstelling tot de narcist, daar nu gewoon eens mee ophoudt.
Sommige exen blijven je je leven lang bij en sommigen vergeet je weer. De exen die ik onthoud zijn de exen met wie ik ooit of vaker (al was het maar heel kort) een moment heb gehad van de diepste vorm van intimiteit die er tussen twee mensen mogelijk is. Dat kan een blik zijn of een aanraking, maar wat het bijzonder maakte was dat er op dat moment (hoe kort ook) er ‘niets’ tussen die persoon en mij instond. Dat zijn dingen die je brein, ziel of lichaam (wat je lichaam) nooit meer vergeet. Dat is ‘liefde’.
Als je dat met een narcist hebt gehad, hoef je niet aan jezelf te twijfelen. Op dat moment bestond dat moment voor de narcist ook en was er niets dat tussen jullie in stond; ook geen persoonlijkheidsstoornis. Omdat je dat nooit meer vergeet zal die persoon jou ook nooit meer verlaten, omdat je nu eenmaal van die persoon houdt.
Dat is ongelofelijk moeilijk als diezelfde persoon je bedrogen, gemanipuleerd of zelfs mishandeld hebt. Mensen willen niet erkennen dat je eigenlijk van zo iemand houdt en altijd van zo iemand zal blijven houden. Het roept defensiemechanismen op. Een daarvan is iemand die aan narcisme lijdt, geheel gelijk stellen aan zijn stoornis. De ander is piekeren en maar hopen dat het ooit over gaat. Nog een strategie is de narcist proberen terug te pakken, wachten of opnieuw met hem of haar een relatie induiken.
Mijn idee: Wat je ook doet. Als je eenmaal een dergelijke vorm van liefde voor iemand hebt ervaren blijft het voor altijd in je zitten. Niet de persoon zelf, maar de liefde die je voor die persoon voelt, is een onderdeel van jou geworden. Als je daar tegen vecht, doet het je pijn en wordt het alleen maar groter. Jij hebt dat moment met hem/haar gehad, maar de ‘narcist’ heeft dat moment met jou ook gehad. Zijn narcisme is de enige manier waarop hij of zij daarmee omgaat. En juist vanwege dat narcisme, gaat zijn/haar liefde (ja, ook narcisten kunnen dat voelen) niet weg. Het kan zo klein zijn dat hij/zij het niet eens merkt, maar het kan elk ander moment weer heel erg groot worden.
Ik lees: ‘Wat is mijn hele leven lang aan hem blijf denken?’ Ik snap hem zo goed, maar het is de verkeerde vraag. De vraag is: ‘Is het erg dat ik waarschijnlijk altijd wel van iemand zal blijven houden die niet goed voor me is?’ Hoezeer dat ook een conflict oplevert. Het antwoord is nee, want met houden van, voor wie dan ook is niks mis. Het is een mooi deel van jezelf en dat kun je (gelukkig) niet kapot maken. Als je dat accepteert, zul je merken dat zaken tot rust komen en dat die gevoelde liefde voor iemand zo klein kan worden dat je het niet meer merkt en door kunt met je leven. En dan kun je ook begrijpen dat van iemand houden zeker niet betekent dat je iemand in je leven moet willen hebben, op welke manier dan ook.
het eerste wat ik dacht na het lezen van dit stukje is amen…ik denk dat ik mij hier precies in kan vinden. de beste manier om er mee om te gaan. dank je wel voor dit stukje plaatsen hierdoor kom ik beter door deze tijd heen. een mooie visie op het geheel. groetjes zontijger
bij deze wens ik IEMAND en iedereen op deze site heel veel succes en sterkte bij weer gelukkig zijn en worden…
Lieve allemaal,
Lees ik pas toch weer in een landelijke krant met hoog aanzien dat een vechtscheiding altijd de schuld is van beide ouders, blablabla…
Het schiet nog steeds niet erg op met kennis verspreiden over NPS of erger, kan dat niet actiever gebeuren?
Ik zou wel een boekenfonds of iets willen oprichten zodat de boeken van Iris bij opleidingen, politie, hulpverlening, enz. terecht komen en gebruikt gaan worden met natuurlijk gedegen onderzoek welke ouder(s) een NPS of erger heeft/?hebben.
Het laatste is heel belangrijk want als de persoon met de stoornis door heeft dat deze kennis gebruikt wordt, gaat hij of zij het ook gebruiken en krijgt (nog steeds) de verkeerde de schuld…
Sterkte, groet van Coby
hoi coby
herkenbaar. en frustrerend machteloos en vooral ONRECHTVAARDIGHEID…..
en idd er zou veel meer kennis moeten komen ook om kinderen te helpen te begrijpen en zsm in veiligheid te brengen.
Ik denk dat ik de afgelopen 2 jaar te maken heb gehad met een narcist. Ergens weet ik het wel zeker, maar ik ben al heel lang zo ver dat ik mezelf/mijn eigen oordeel niet meer vertrouw. Ik voel me al heel lang geen persoon meer, ik heb het idee dat ik geen normale normen en waarden heb, ik heb geen vertrouwen meer in mezelf, ik heb zelfs moeite met het vertrouwen van mijn vriendinnen die ik al vele jaren ken. Ik denk vaak dat ik gestoord ben, dat er dingen mis zijn met mij. Dat is namelijk wat hij gedurende die 2 jaar erin heeft gestampt. Dat ik ziek ben, dat ik gestoord ben, dat ik rare kronkels heb. Dat anderen mij ook gestoord vinden. Hij verdraait mijn woorden om vervolgens te kunnen zeggen dat ik lieg en dat dat aantoont hoe ziek ik ben. Mn vriendinnen vragen waarom ik geloof wat hij zegt en waarom ik hun niet geloof als zij zeggen dat er niks mis is met mij. Ik kan niet verklaren waarom ik hem geloof. Ik weet alleen dat ik telkens dat stemmetje en die twijfel in mn hoofd hoor; ik ben gestoord, is het wel normaal wat ik denk, er is iets mis met mij. Ik voel me niet prettig als ik over straat loop, bang dat mensen kunnen zien dat ik gestoord ben, dat ze zien dat er iets mis is met mij.
Maar ik voel mij ook niet prettig in mijn eigen woonplaats. Hij woont daar ook. Toen ik op zoek was naar een andere woning moest ik de straatnaam vertellen. Hij wou weten of het bij hem in de buurt was, want met hoe ik in elkaar zit was t niet slim als ik bij hem in de buurt zou komen wonen,kreeg ik te horen. Hij zei dat ik toch ook in een van de naastgelegen plaatsen kon gaan wonen. Later moest ik mij verantwoorden waarom ik in de supermarkt 5 minuten van mijn huis boodschappen deed. Waarom ik daar boodschappen deed en waarom niet bij een andere supermarkt. Ik heb het gevoel dat ik niet in mijn eigen woonplaats mag zijn, dat ik niet mag bestaan.
Ongeveer een jaar geleden bleef het niet bij mij kleineren. Hij deed zn handen om mn keel en riep dat hij mij wel kon wurgen. Ik moest huilen van schrik en gelukkig heeft hij niet geknepen. Ik heb het willen wurgen wekenlang goedgepraat naar vriendinnen toe; hij worstelde met zichzelf, ik had medelijden met hem, ik vond t rot dat hij zich zo voelde. Inmiddels praat ik het niet meer goed. Maar de twijfel is nog steeds daar; reageer ik overdreven dat ik het niet vind kunnen dat hij zn handen om mn keel heeft gedaan? Til ik er niet te zwaar aan? Heeft hij me wel echt gekleineerd met zeggen dat ik gestoord etc ben en is er niet gewoon echt iets mis met mij?
Ik vind mezelf niet zielig, Maar het ergst vind ik dat ik mezelf niet meer herken, dat ik niet meer van mezelf op aan kan. Dat ik mezelf niet vertrouw en geloof. Maar ik vind mezelf ook dom. Dat ik hem op zn mooie blauwe ogen heb vertrouwd. Dat ik hem geloofde als hij zei dat ik een bijzonder persoon ben (zonder dat hij ook maar de moeite nam interesse te tonen) en dat hij het contact niet kwijt wou. Om een dag later te zeggen dat ik een zielig en triest persoon ben.
Ik kan alle symptomen afvinken, en toch twijfel ik of het wel klopt wat ik denk. Of ik niet te ver ga door te denken dat hij een narcist is. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zo zou doen. Dat iemand een ander persoon zo zou behandelen. Ik heb al regelmatig gevraagd waarom er geen excuus komt, Waarom hij mij zo behandeld heeft. Maar ik krijg de deksel op mn neus. En elke keer vraag ik me af; hoe kan je niet zien dat dit niet normaal is. En dan komt het kleine stemmetje weer; je bent gestoord, jij bent niet normaal, je normen en waarden kloppen niet.
Hoi Chantal,
Bedankt voor je bericht. Al lezende gaan alle alarmbellen bij me af; jij bent zo aan jezelf gaan twijfelen dat je op het punt lijkt te staan jezelf helemaal kwijt te raken. Het proces wat je beschrijft is de kern van narcistische mishandeling: vanuit hem gaan denken (‘hij bedoelde het niet zo’), denken dat jij de gestoorde bent, het gevoel hebben dat jij jezelf laat zitten. Het is heel belangrijk om te beseffen dat je slachtoffer bent. Dat je gedrag symptomen zijn en niets zeggen over wie jij bent. Ik raad je van harte aan om in ieder geval mijn werkboek te bestellen, of beide boeken, opdat je weer houvast krijgt over wat er met je gebeurt en je jezelf terug kunt gaan halen. Niet voor niets heet deze website ‘het verdwenen zelf’. Jouw zelf zit er nog wel, maar is diep verborgen. Probeer die verbinding weer te gaan herstellen, zoek hulp. Dat ben jij waard.
Veel sterkte!
Iris Koops
Hebben jullie deze ervaring ook met een narcistische ouder (in mijn geval mijn moeder)
Zelf denk ik dat ze een verborgen narcist is, het schelden en tekeer gaan tegen mij herken ik niet. Bij mij was het altijd zo van: Tja, gelukkig heb ik als dochter naar mijn ouders toe wel……, maw ik was fout.
Bijbelteksten: eert uw vader en moeder, werden misbruikt, en oh wat deed ik haar toch veel aan.
Dat ze dit nog moest meemaken, enz enz.
In mijn geval heb ik nooit geweten dat ik een “slechte” moeder had, integendeel, ze was een “goed” mens, dacht ik altijd.
Telkens wanneer ik dacht van: Hey, wat eigenaardig, wist ze het zo te verdraaien dat ik mezelf een slechte dochter begon te vinden met een kort lontje.
Eigenlijk heb ik nooit iets doorgehad tot mijn 43e jaar. Leugens werden altijd zo ontkracht dat ik altijd aan mezelf ging twijfelen, want tja; natuurlijk bedoelde ze dat toch niet zo? Ik had het natuurlijk weer verkeerd begrepen. Dan die jankpartijen, schelden deed ze nooit echt maar janken des te meer, want oh, wat had ze het zwaar altijd en dat ik dan niet een beetje meer begrip kon opbrengen, Nee, dat had ik natuurlijk niet van haar.
Altijd gaf ik haar gelijk aan het einde vd rit.
Tot sociaal media kwam en dingen zwart op wit stonden. Ik kon toch niet meer ontkennen dat ik het niet goed had gehoord, De zware aantijgingen en kwetsende teksten stonden er toch echt. Dan nog al die leugens die er op stonden, ik heb uren, wel dagen lang met mn mond open het op sociaal media zitten lezen. Een oma die een foto van haar kleindochter (onze dochter) misbruikte om daar een knul van 32 mee ad haak te slaan. Toen ben ik gaan struinen op internet en viel alles op zn plaats, het manipuleren, gaslighting het liegen en vooral de tranen die op commando eruit rolden.
Toen pas realiseerde ik mij dat me hier verre vandaan moet houden.
Maar ook toen pas werd haar scenario veranderd en zag ik haar werkelijke aard.
Ze stalkt me inmiddels na bijna 4 jaar nog steeds.
Ik herken het verhaal van Mariah hierboven ook erg, iedereen ben ik inmiddels kwijt.
Mijn broer, overige familie, gemeenschappelijke kennissen, de kerkgemeenschap en telkens vind ze weer een reden om contact te zoeken. Iedereen is inmiddels de revue gepasseerd en ook onze kinderen probeert ze het nog steeds bij.
Het vreet energie, terwijl ik zelf nooit contact zoek en zeg dat ze me met rust moet laten.
Maar ja, het is toch je moeder?
Dus dat rechtvaardigt dit gedrag? Maar ze is al op leeftijd? So what? Ik weiger elk contact met haar, maar telkens vind ze weer een manier, vindingrijk is ze toegegeven dus wel.
Ook ik heb al gedacht om stiekem naar de andere kant vh land te verhuizen of te emigreren. Maar tegenwoordig door social media ben je zo weer te traceren.
No contact is het beste idd. maar helaas heeft mijn verborgen narcist daar ook geen boodschap aan.
Ik heb mijn therapie inmiddels beeindigd, maar ben toch maar weer het boek van Iris gaan lezen.
Je alleen voelen herken ik idd, maar vooral dat je gevoelsmatig je steeds moet verdedigen vind ik het zwaarst.
Ik ben gelukkig een gelovig mens en weet dat ik niet alleen ben, maar gedragen word door onze lieve heer, maar soms krijg je het even weer te pakken als ze weer iets uitvreet. (waar ze uiteraard helemaal niets mee bedoeld, dat was natuurlijk een hele onschuldige vergissing).
Zo, moest er even uit hoor.
Marjolein
Ik heb ook onempatische reacties gehad van spiritueel genezers die zelf eerder ook narcistische trekken hebben en het gedaan hebben voor roem, aandacht, geld en macht en andere aardse motieven. Ze laten anderen totaal niet in hun waarde, zij pretenderen het wel te doen maar in de praktijk doen ze het totoaal niet. Ze kunnen alleen maar klachten veroorzaken voor geld ook nog wel. Uitspraken van ‘het maakt niet uit dat mensen wel eens oneerlijk zijn’ tot dat ‘een ander zich ook gehoord wil voelen’ en terwijl ze zich zo gedragen hebben. Ook uitspraken van ‘dat je meer naar diegene moet luisteren’, en ‘of er niet iets met mij zou zijn’ en van die stereotype opmerkingen die zich als een olievlek over het land hebben verspreid en van die cliche-uitspraken en dooddoenertjes en opendeuren zoals van ‘loslaten, en bij je gevoel blijven, en bij je zelf blijven, en van vergeven, want dan vind je rust in je zelf’. Deze mensen beoordelen de materie oppervlakkig en gaan alleen van zich zelfuit en zijn onpersoonlijke uitspraken waar je niets aan hebt dan dat het nietszeggend in de oren klinkt van mensen die niet weten waar ze het over hebben en in het land der blinden leven als blinde schapen zoals flying monkeys, en enablers die het gedrag mogelijk maken. Onder het mom van het vergeven praat je het goed en kan het maar doorgaan. Het wordt hiermee goed gepraat want als je het vergeeft kun je weer verder en zo praat men zonder te weten wat dit persoonlijk betekent in een leven van mensen die met dit soort misbruik te maken hebben gehad. . .
Niet zelden hebben mensen die bezoek hebben gebracht aan een medium zelfmoord gepleegd. Dat bezoek was echt de druppel die de emmer deed overlopen bij sommige mensen. Totaal geen begrip van die mediums te verwachten. Vaak doen ze zich interessant voor en arrogant en schaamteloos commercieel en het lijken wel criminelen die snel aan geld willen komen. Roem geld macht controle en het zelfde als de narcist. Ze doen ook aan geestelijke en lichamelijke behandelingen en er zijn er bij die er klachten van hebben gekregen en weer naar anderen moesten die hun rommel weer konden opknappen of zo zeiden ze dat. Spiritueel genezers lijken zelf wel of narcisten en psychopaten om dat ze egocentrisch in het middelpunt van de belangstelling willen staan. Ze komen met kwaadaardige onpersoonlijke uitspraken. .Ze hebben alleen boekjes gelezen zonder zich daar verder in ontwikkeld te hebben. Verder was er ook eens een paragnost die kon je opbellen en belde je op dan was die de afwas aan het doen terwijl de klant aan de telefoon was.
Vaak hebben ze stereotype opmerkingen. Je moet hier echt in thuis zijn en het echt menen. Een netwerk van echte vrienden die je begrijpen en die je kunt bellen en waar je bij terecht kunt. herkenning wat er aan de hand is is al en hele opluchting want ze kunnen je niet meer wijs maken dat jij diegene bent die iets heeft en vreemd doet. met die smearcampaigns kan de narcist anderen beinvloeden en probeert hiermee aanhangers en volgelingen te maken die het je onmogelijk maken en roddels verspreiden.
Beste Tio,
Ik ben zelf medium en healer en ik zal niet ontkennen dat er heel wat kaf onder het koren zit.
Maar zomaar mediums en healers in het algemeen verslijten voor narcisten en geldwolven getuigt zelf niet van een bewustzijn wat op zoek is naar waarachtigheid en waarheid maar wel eerder teert op gemakzucht. Een bewustzijn dat vooral geen moeite wil doen om gedegen onderzoek te doen naar de ‘geheimen’, de realiteit achter de sluiers die het fysieke optrekt voor de mens die enkel met zijn bewustzijn op het lichamelijke en traditioneel zintuigelijk waarneembare is afgestemd.
Ik heb inderdaad stapels boeken gelezen, én mij wel ontwikkeld tegen alle laagbewuste innerlijke insinuaties in, tegen al het mogelijke negatieve innerlijke in een gigantische strijd geleverd, wat mij telkens weer naar beneden wilde halen, én overwonnen, én jarenlange bewuste meditatie om die innerlijke zintuigen en waarnemingen te ontwikkelen. En als je het afweegt tegen wat er werkelijk allemaal mogelijk is kan ik mij nog onwezenlijk veel verder ontwikkelen. Hier toon ik al nederigheid, iets wat absoluut niet-narcistisch is.
Als er iemand naar mij komt, of ik naar hem/haar ga, telt tijd en geld niet voor mij. Soms duurt zo een sessie 2 of 3 uur, naar gelang mijn aanvoelen en reken ik niets extra.
Die mens, en de Werkelijke Liefde die ik voor die persoon voel, staan dan centraal voor mij. Weeral iets wat narcisten zo goed als vreemd is. Na die sessie wil ik die persoon op een hoger niveau hebben gebracht zodat er weer meer geluk, licht, liefde, inzicht, gezondheid,… aanwezig is in die persoon. Daar draait het mij om. Geluk voor iedereen. Verbondenheid, waarachtigheid, oprechtheid, eerlijkheid… Want ik weet maar al te goed dat ik constant in de gaten wordt gehouden door wezens die veel verder staan als mij en elke gedachte van mij tot in het kleinste detail kennen. Als ik niet waarachtig ben straf ik mijzelf onmiddellijk omdat ik dan innerlijk op een lager niveau terecht kom en zelf minder licht in mijzelf ervaar. Hoe meer innerlijk licht hoe groter je geluk…
Onnoemelijk veel mensen beseffen niet hoe donker het in hen is omdat ze niet bewust zijn en zich innerlijk helemaal niet ontwikkelen…
Ondanks mijn helder waarnemen ben ik zelf een vreselijke narciste tegen het lijf gelopen. Mijn eerste partner was eigenlijk zo ook al. De 2 de nog véél erger.
Maar het is juist door haar dat het helder waarnemen nog veel sterker is toegenomen. Eerst omdat ze mij ondersteunde in die ontwikkeling en het zelfstandig worden daarin. Haar drijfveer om dat te doen was inderdaad het geld wat ik daar mogelijk mee kon verdienen. En daarna omdat ik niet anders meer kon dan afgaan op mijn eigen innerlijk waarnemen ipv op haar manipulaties en leugens.
Voor mij was zij de vrouw van mijn leven -zoals zij zich in het begin heeft voorgehouden tegenover mij-. Maar in realiteit heeft zij mij afschuwelijk belogen en bedrogen. Zij is mannenziek tot en met en holt elke fantasie achterna. Waarachtigheid is een woord wat haar totaal vreemd is.
In het begin ging ik af op wat zij mij vertelde en negeerde ik bepaalde impulsen die ik innerlijk kreeg. Op de duur, na enorme turbulentie, is dat helemaal beginnen draaien. Maar het accepteren van de realiteit en het loslaten van het beeld wat je had van die persoon en zoals zij zich oorspronkelijk verkocht heeft is bijzonder bijzonder moeilijk geweest. De pijn die dat veroorzaakt heeft, de pijn van het voelen van het afspreken met andere mannen, van het sex hebben met hen, heeft mij door de hel gesleurd.
Ondanks alles hou ik nog steeds van haar maar zij bevind zich op een bijzonder laag spiritueel niveau. Nog steeds voel ik dingen van haar en is die verbondenheid er van mijn kant met haar. Nog steeds voel ik enkele dagen vantevoren of ze weer met een bepaalde man gaat afspreken. Ze heeft er zo een hele hoop waaruit ze telkens weer één kiest, en die dat niet doorheeft dat hij één van de velen is, en spreekt ze daar mee af. En zo probeert ze die hoop nog telkens te vergroten. Ze heeft zich zelfs geprostitueerd via webcam,… Dat innerlijk te moeten ervaren heeft mij uppercuts gegeven waarvan ik maar moeilijk overeind kon komen.
Beste Tio jij beseft echt niet wat het betekent om werkelijk helderziend, heldervoelend en helderwetend te zijn. Op sommige momenten is dat een enorme zegen. Maar er zijn momenten dat het een vloek is. En het is een werkelijkheid. Niettegenstaande dat er vele charlatans zijn en geldwolven en narcisten zullen tussen zitten zijn er ook mensen die vanuit hun hart anderen willen helpen.
Ik heb mijn 2de ex nooit vals willen beschuldigen. Maar zij kon zo verdomd goed liegen en manipuleren dat ik twijfelde aan mijzelf. Daarom ben ik zelf andere helderzienden beginnen te raadplegen om te zien wat zij over haar te vertellen hadden.
Ik heb er 5 of 6 verschillende geraadpleegd waaronder zelfs sommigen 2x. En ze zijn inderdaad niet allemaal even ver in liefde ontwikkeld. Maar misbruik van mijn vertrouwen in hen heb ik bij die mensen niet geconstateerd. Maar allemaal zeiden ze mij hetzelfde : ‘Die vrouw is absoluut niet te vertrouwen’. Eén zei het mij ook letterlijk : ‘ Die houdt er verschillende mannen op na en de ene weet het niet van de andere’. Terwijl ik stiekem hoopte dat ze iets anders zouden zeggen. Niet dus…
Bij één vrouw die ik 2x bezocht had moest ik zelfs niet meer terugkomen als ik nog contact zou blijven houden met mijn ex.
Al die seances met die mensen hebben mij juist geholpen de realiteit zoals ik ze innerlijk wel voelde en ervaarde te accepteren en juist geen ongelukken te doen…
In plaats van de mensen de stuipen op het lijf te jagen en hen af te schrikken, voor iets waar sommigen juist heel nobel in zijn, zou je beter aan je eigen innerlijke ontwikkeling werken waardoor je zelf veel meer gaat voelen en leert te onderscheiden wat werkelijk is en wat niet. Op die manier ga je waarheid verkondigen in plaats van alles uit gemakzucht op één hoop te gooien en anderen daardoor af te remmen in hun eigen ontwikkeling. Anderen helpen leiden naar Innerlijk Licht is veel nobeler dan hen op die weg blokkeren.
Groeten,
Marc Van Dijck
Er zou eens onderzoek moeten komen hier naar healers met dubieuze praktijken. Want die zijn er. Die mensen alleen maar minder maken. Er waren mensen die zeggen dat ze levensgevaarlijk waren, en verder heb ik er ook veel over gelezen en ervaren. Deze slachtoffers verdienen erkenning en geen ontkenning en miskenning. Ik heb gehoord dat sommigen alles zijn kwijtgeraakt na het contact van zo”n spiritueel persoon en met schulden zaten en de rekeningen niet meer konden betalen en de boodschappen niet meer. Ze halen je neer met grove woorden zoals van dat je plat en ordinair zou zijn en dat je er onverzorgd bij zou lopen en dat ze zeggen van ik wil wel geloven dat niemand met je wil.
Mensen die ze hun ziel afgenomen hebben en opscheppen dat zij heel ver ontwikkeld zijn en gecultiveerd en dat ik dan ongecultiveerd zou zijn. het is net alsof je zegt van kom de Utrechtse serieverkrachter maar tegen want je moet er iets van leren. het klinkt alsof je het allemaal verdiend hebt. verder willen ze zich niet verantwoorden nadat wat het met die ander heeft gedaan. . Zij verheffen zich boven het volk en voelen zich boven mensen verheven meer dan God. Ik heb ook iemand gesproken die vaak naar het radioprogramma het zwarte gat heeft geluisterd en constateerde dat men het afreageerde op mensen die van goede wil waren. Het zou ten koste gaan om mensen die van goede wil waren die daar in dat programma te gast waren. Er zijn narcisten onder goeroes en spirituele healers die je een dogma opdringen en aanpraten. Ze laten mensen niet in hun waarde en dringen je hun mening op en dat die mening van jou niet goed is. Ook op parabeurzen deden ze aan occulte bewerking. Occultisme en voorspellingen doen bij onschuldige mensen en dat zijn mensen die in een ondergeschikte positie zaten en in een kwetsbare positie. Het gaat om kwetsbare mensen. dan hebben ze hun vertrouwen in reguliere instanties verloren en zijn ze op zoek gegaan naar alternatieven. mensen de les lezen en hun normen en waarden op de proef stellen en je daar aan aan doen laten twijfelen. Van I know it all houding and you know nothing. . .
hoi marc
wat prachtig uitgelegd…..iedereen in zijn of haar waarde latend geduldig open en kwetsbaar durven zijn respect. en er zijn mooie en minder mooie mensen op de wereld. ik ben zelf ook aan het ontwikkelen kijken en ik denk dat het donker duister licht opzoekt en zich wil warmen het stelen ipv hetzelf zijn of het vinden crieeeren. als je liefdevol bent verwacht je bepaalde dingen niet je ziet ze niet aankomen jij kunt ze niet begrijpen het is je niet voor te stellen en het geeft en heel naar beeld op de wereld. vertrouwen vindt ik lastig maar ik ben wel open en spontaan. en dat is ook mijn licht….kiezen voor jezelf…een narcist heeft alleen het beste met zichzelf voor…ipv de ander te laten groeien doorontwikkelen het beste gunnen breken ze je af nemen ze je af.
ik weet niet of mensen het herkennen maar het is regelrechte oorlogsvoering leven in een hel…..
waar je niemand mag zijn en we hebben het hier feitenlijk over MENSENRECHTEN….
er zijn geen foute categorieen mensen wel lege snelle verdwaalde egoistische use it abuse it throw it away mentalteit. en de tijd van nu helpt niet mee de verschillen tussen arm en rijk worden groter…de HULPVERLENERS kunnen weinig en beschikken over te weinig kennis…
er wordt misbruik gemaakt van goedheid…uiteindelijk is het hun verlies niet de onze…
ja ik ben bang de wereld weer in te gaan maar ik doe het wel…ik ben zo goed als alles verloren kind huis …het sprookje de zeepbel die knapt ….
en toch moet ik door ….dingen die mij helpen en mogelijk ook andere is lopen…en denken ik zet letterlijk en stap naar een betere toekomst weg van de ellende….die mij wil beperken beheersen dat is geen liefde. nog een die helpt bij mij is muziek…
je leert en je kan de goede dingen proberen mee te nemen. mijn ex leerde mij de kracht van muziek. het voelt als een grote voorjaarsschoonmaak. hoe langer je in zo n situatie verkeerd hoe groter de troep en chaos.
ik denk nu….ik wil uit dat moeras….
hoe harder ik vecht hoe vaster ik kom te zitten ik zal dus moeten veranderen en al die troep die ze veroorzaken onder ogen moeten komen. ze vernielen je leven…
groetjes, zontijger
Ik heb een vraag waar ik echt mee in mijn maag zit:
Ik heb 3 narcisten eindelijk uit mijn leven verbannen en dat stukje weer teruggepakt voor mezelf en de angst is voorbij en mijn leven weer op de rid.
Maar nu komt het:
Na een lange vriendschap zie ik nu duidelijk dat ik er nog een heel dicht bij me heb staan. Er gebeuren allemaal rare dingen om haar heen en zo sociaal als ze zich voordoet zit er een snoeiharde manipulerend dame achter die een spoor van vernielingen achter zich laat. Vooral op financieel gebied is ze dubieus en mensen inzetten voor dit doeleinde zonder schroom. Ze wringt zich in netwerken en doet zich groots voor maar ook kwetsbaar. Overal waar ze geld uit kan slepen pakt ze en wordt verbloemt onder een deken van sociaal gedrag en “behulpzaamheid” wat uiteindelijk word omgeruild voor jou dienstbaarheid. Vind het doodnormaal dat ze geld krijgt of verdiend aan vriendschappen of in ruil voor een nachtje omdat zij hulp of spullen nodig heeft. En snoeihart ze weer de deur wijst en alles voor status,
Nu wil ik daar vanaf ik word er kotsmisselijk van en wil ook geen schijnheil zijn en ontloop haar zover dat kan. Onze netwerken zitten in elkaar verweven zakelijk dus ontkomen is er niet bij. Maar er is gewoon zoveel boven gekomen dat ik gewoon niet meer normaal kan reageren. Dus wat te doen, gewoon een opsomming gaan maken van wat mijn gevoel is en dat haar vertellen zonder woede maar gewoon wat ik vind en dat ik dit niet meer wil. Of het dood laten bloeden en haar in het ongewisse laten? Ik voel me er schuldig over dat ik na alles wat ik te weten ben gekomen en wat ik al 2 jaar voel dat ik dit niet meer kan rijmen in een vriendschap. ik heb jullie ervaring nodig.
Beste in dubio,
Je lijkt hier wel een beschrijving te geven van mijn narcistische ex.
Wees je er heel bewust van dat jij in alle eerlijkheid en oprechtheid graag jouw gevoelens over haar tegenover haar zou willen uiten maar dat dit juist 2 eigenschappen zijn waar het haar totaal aan ontbreekt.
Deze vrouw heeft zich zo in leugens en manipulatie gewrongen dat het haar enige manier van overleven is geworden. Juist zoals bij mijn ex, die ook allerlei mannen gebruikt voor tal van doeleinden.
Waarachtigheid is hen, deze narcisten, totaal vreemd.
Ook mijn ex wrong zich in netwerken en een liefdadigheidsorganisatie om er achteraf geld uit te kunnen kloppen. Iets waarvoor ik mij toen begon te schamen.
Zij hebben een volledig schijnleven opgebouwd naar de buitenwereld toe. Vanaf dat jij hen in jouw leven hebt opgenomen gaan zij er ook van uit dat hun manipulatie naar jou toe volledig geslaagd is en gaan zij over in een soort berustingsfase waarin zij zich niet meer zo persé willen uitsloven naar jou toe om hen te overtuigen van hun ‘waarachtigheid’ in het leven.
Daardoor gaan ze soms zelfs dingen opbiechten tegenover jou die ze doen naar anderen toe, zijn ze er zelfs een beetje trots op dat ze iemand anders zo kunnen manipuleren en nemen ze je daarbij in vertrouwen. Niet beseffend dat jouw wereldbeeld en de manier waarop jij anderen behandeld totaal tegenover gesteld kan zijn dan dewelke waarop zij anderen behandelen. Zij zijn overigens zo sterk bezig met het inwilligen van hun eigen verlangens dat zij nooit een echt contact met jou hebben gemaakt, nooit een echte verbinding met jou hebben gemaakt waardoor ze eigenlijk totaal niet weten wie jij in werkelijkheid bent.
In stilte gaan zij ervan uit dat iedereen zoals hen is. Zij kunnen zich niet inbeelden dat er mensen zijn die in werkelijkheid volledige zuiverheid nastreven in al hun intenties.
Zij gaan ervan uit dat iedereen die dingen die zij doen ook wel eens af en toe doen…
Bij vreemden, of mensen die ze nog niet helemaal in hun macht hebben, kan het zijn dat zij vlug afstand nemen van die persoon als die hen op hun fouten wijst, uit angst om ontmaskerd te worden. De energie die het kost om iemand die ze nog niet in hun macht hebben en hen al wat doorheeft proberen te overtuigen van hun ‘onschuld’ vergt hen vaak veel te veel moeite. Toch zeker mijn ex, en ook jouw vriendin als ik dat zo aanvoel.
Iemand die ze nog niet in hun macht hebben en erop blijft hameren dat ze hen doorheeft zullen ze wel in een grote boog gaan vermijden. Al zullen ze het verlangen om hen van hun ‘ongelijk’ te overtuigen niet kunnen loslaten en mogelijk vroeg of laat toch nog proberen na te jagen.
Maar in jouw geval is het anders. Jij kent deze vrouw heel goed en je bent er ook nog eens zakelijk mee verbonden. Zij gaat ervan uit dat zij jou volledig in de hand heeft en dat jij haar gecreëerd en geprojecteerd zelfbeeld volledig hebt geaccepteerd.
Op die manier begint zij jou als één van haar ‘kamp’ te zien. Jouw normen en waarden kan zij totaal niet begrijpen omdat ze die ooit in haar leven heeft afgestoten. De verbondenheid met de diepgang daarvan kan zij niet waarnemen en niet meer ervaren.
Ze heeft een illusie van zichzelf gecreëerd die zéér ver afstaat van haar Kern. Een schepsel gecreëerd dat ontdaan is van alle Waarachtigheid.
Wil zij ooit worden zoals haar Kern, en anderen die volledige zuiverheid nastreven, zal zij dat schepsel tot in haar laatste cel moeten laten sterven, en zelfmoord dienen te plegen op haar ‘persoonlijkheid’ om volledig van 0 met enkel nog Waarachtigheid als instrument een nieuwe persoonlijkheid op te bouwen.
Voorlopig is dit totaal niet aan de orde aangezien zij nog steeds geniet van de persoonlijkheid die zij heeft opgebouwd.
Elke opmerking van jou naar haar toe over haar persoonlijkheid zal zij als een moordpoging op haar persoonlijkheid beschouwen, hoe goed jouw bedoelingen ook mogen zijn.
Er is geen voeling met geweten nog enige moraal, waarop een ‘normaal’ mens terugvalt als hij met kritiek op zijn persoon geconfronteerd wordt, en die enige basis van waarheid bevat, bij een narcist.
Een normale mens wordt dan introspectief, omdat er nog iets van waarachtige basis is waarop hij kan terugvallen om terug opnieuw van te vertrekken en zichzelf bij te schaven.
Bij de narcist ontbreekt die basis of zo goed als volledig.
Na alle manipulaties, leugens, bedrog, overspel,… en mijn onophoudelijke weergeven tegenover mijn ex van mijn wetenschap daarvan kreeg ik het verwijt dat ik haar met een schuldgevoel opzadelde. Dat is het allerlaatste wat zij willen omdat het de eerste pijlen zijn die hun persoonlijkheid het leven zal ontnemen. Elk mogelijk schuldgevoel proberen zij te onderdrukken en de aansteker daarvan zullen ze proberen uit te schakelen.
Ik heb de persoonlijke ervaring dat als je hun persoonlijkheid doorprikt en dat kenbaar maakt, en hun manipulaties om jouw gedachten terug op hun lijn te krijgen niet aanslaan, ze zich zullen weren als een duivel in een wijwatervat, letterlijk. Een duivel kent geen geweten en zal alles in het werk stellen om jouw volledig onderuit te halen, zeker naar anderen toe en jou van nog meer te beschuldigen dan wat ze zelf op hun kerfstok hebben.
Als ze al verschrikkelijk waren worden ze dan helemaal afschuwelijk. En je zou het jezelf heel erg kunnen berouwen dat je hen daar ooit over hebt aangesproken of hebt verweten, zeker in jouw situatie.
In mijn situatie was het anders omdat het om zeer diepe gevoelens van verbondenheid ging en gaat, heel complex was en ik alles wilde uitklaren tegenover iedereen en ik allerlei dingen kon bewijzen.
Ik zou jou aanraden om heel stil afstand te nemen van die vrouw en volledig uit haar leven te verdwijnen als je het jezelf niet te moeilijk wil maken, ongeacht dat je graag eerlijk wil zijn tegenover haar…
Neem in alle stilte afstand van haar, op elk vlak, en als je er door haar over wordt aangesproken kan je gewoon zeggen dat je een andere richting aan je leven wil geven. Daarmee ben je eerlijk en blijf je waarachtig. Als jij dan op elk vlak volledig van haar bent verlost kan je haar dat ooit nog zeggen, maar dan vermijd je alle ellende die je op je nek zou kunnen halen door een ‘aanval’ te plegen op haar persoonlijkheid…
Hartelijke groeten en veel moed,
Marc
Beste Marc,
Ik ben het gesprek aangegaan en heb alles vlak gehouden en onze vriendschap ontbonden en geen emoties getoond en rustig gebleven. Heb wat voorbeelden verteld waar ik niet mee kan leven die gewoon te erg waren dus geen discussie mogelijk. En laat het nu verder doodbloeden. Ze doet nog regelmatig pogingen maar ik ga dat uit de weg. Ze zet nu pionnen in onze kinderen bv en zakenrelaties waar ze naast kan staan om in te breken in gesprekken etc maar ik blijf zen en hoop dat ze snel haar pijlen op een ander wijst. Weer een stap dichter bij vrijheid.
Ik heb een vraag en hoop dat jullie me kunnen helpen.
Tot zes jaar geleden had ik nog nooit gehoord van narcisme. Na mijn scheiding van m’n relatie van 20 jaar kwam ik de prins op het witte paard tegen. Hij was geslaagd, knap, flamboyant noem maar op. Ik de mooiste, liefste, slimste en meest sexy vrouw die hij ooit had ontmoet. Jullie raden het al; nadat ik bij hem was ingetrokken was ik ineens niet meer zo geweldig.
Wat volgde waren 3 jaren vol manipulatie, vernedering, een gedwongen abortus en uiteindelijk mishandeling. Zijn vrienden hadden mij gewaarschuwd dat hij narcist was en hielpen me weg te komen. Ook een nieuwe vriendin van mij haatte hem op het eerste gezicht. Ook zij praatte op me in om te gaan. Al heel snel werd onze vriendschap hecht en ze noemde me de zus die ze nooit had gehad. Ze had een vage ziekte en kon daardoor weinig. Al snel deed ik van alles voor haar. Boodschappen, mee naar artsen en ziekenhuizen (nog steeds geen diagnose) en werd ze steeds veeleisender.
Maar niets was goed genoeg. De bananen waren te groen. Hoe kon ik in hemelsnaam nou dat merk chips meenemen? Waarom had ik de auto daar gezet? Al snel herkende ik (en mijn kinderen) het patroon. Na wat testjes (kijken waar ze op reageerde) heb ik heel snel afstand genomen van haar en haar gelieg, gemanipuleer etc.
Maar nu.. werd ik een aantal maanden geleden gevraagd als accountmanager bij een bedrijf in niche cosmetica. Een van de bazen vond me hilarisch, de leukste collega, blablabla. Toen kreeg ik al argwaan. Hij vond me wel overdreven leuk. Hij roddelde over andere collega’s, deed naar tegen medewerkers, vond zichzelf fantastisch en anderen niks.
Heeeeelp dacht ik: weer eentje
En ja hoor ; ik kreeg een ernstige hartklacht en was ineens niet leuk meer.
Na mijn voorzichtige reïntegratie was ik ineens de minst leuke collega. Schreeuwde hij tegen mij, kon ik niets meer goed doen en toonde nul interesse in een nieuwe attack die ik kreeg. NUL! Geen appje, geen belletje niks.
Jullie begrijpen dat ik hier weg ga.
Maar… Na narcist nummer drie denk ik; waarom krijg je ze op je pad?
Iemand zei tegen mij dat dat is omdat je een les te leren hebt. Ik herken ze nu wel veel eerder en reageer daar ook sneller op door afscheid te nemen.
Maar 3 op een rij?
Hoe is dat bij jullie?
Hoi Jup,
Narcisten zijn prooizoekende wezens die een gastheer/dame zoeken, zodat ze dagelijks hun omgeving aftasten op iemand die ontvankelijk is voor hun dwangmatige behoefte aan dominantie, opportunisme en obsessief-compulsieve drang tot manipulatie, dit alles tot eer en glorie van eigen lichtgeraakte ego.
Mezelf kennende weet ik dat ik in het verleden narcisten aantrok, niet zozeer omdat ik onzeker of kwetsbaar zou zijn, of op zoek naar een `sterke’ persoonlijkheid, integendeel,
maar omdat ik heb ontdekt dat diep in me een te grote behoefte aan erkenning en dagelijkse bevestiging schuilt. Kwestie van oude patronen uit mijn jeugd.
Nu ik deze heb losgelaten, simpelweg door niet meer op zoek te zijn naar bevestiging van een ander, begin ik haarfijn de mechanismen te doorzien van vraag en aanbod in de wereld van de narcist.
Inderdaad -ook in gevallen om me heen gezien- is de kans op herhaling groot, nl. dat iemand die de narcist los heeft kunnen laten, maar niet zijn eigen behoeftige mindset heeft veranderd, vaak opnieuw de dupe wordt.
Overigens weet ik nu dat er narcisten zijn in gradaties, er zijn ook halfnarcisten en gelegenheidsnarcisten, een ding hebben ze gemeen met pursang narcisten: Het doel heiligt de middelen en daardoor zal het geweten tijdelijk of voorgoed onder het tapijt worden geschoven. En daar komt men mee weg…
Helaas is onze westerse maatschappij na de eeuwwisseling steeds meer een kweekvijver voor narcistisch gedrag geworden, dit door de neokapitalistische `ratrace’ waarin koopkracht, topconsumptie, macht, en aanzien, mede door de mainstream media en social media, steeds meer als zaligmakend wordt gezien, waardoor degenen die denken hierin persoonlijk tekort te schieten automatisch prooi worden voor de toxische tentakels van zoveelste (semi- of kwart)narcist.
Succes & groet,
Harold.
Ja dat herken ik. Ik kom ze ook steeds tegen. En trap er in. En blijf er bang voor. Wat ik heb begrepen is dat we te empathisch zijn. Narcisten zijn daarnaar op zoek. Mijn vriendin die dominee is noemt dat slot-sleutel. Je past precies op zijn of haar behoefte om te domineren en hij of zij op de jouwe om er voor een ander te zijn.
Bij mij is het begonnen met een narcistische ouder. Voor eeuwig probeer ik te krijgen wat ik van mijn vader niet kreeg maar waar hij me de illusie van gaf: bewondering, liefde, het middelpunt van zijn wereld zijn.
Ook een minnaar en een leidinggevende. En verder de behoefte om me te verbinden aan ‘ lost cases’. Je probeert het onmogelijke voor elkaar te krijgen en dan raar opkijken dat je moeite voor niks is geweest, weer met lege handen staan.
Je kunt hoogstens een kleine vooruitgang in het patroon zien. Ik hoop op een dag een gezonde liefde tegen te komen en me niet meer te laten beetnemen.
Of je moet inzien dat die behoefte iets bijzonders te betekenen toch gelukt is ook al sta je weer met lege handen.
Val jezelf niet te hard. Narcisten spelen het erg goed. De meeste mensen trappen in hun spel. En zie: je hebt t toch door gehad uiteindelijk.
Sterkte. Beter luck next time
Beste ‘in dubio’ en ‘Jup’, laat het nooit merken dat je ‘ze’ door hebt. Op deze site staat genoeg informatie over ‘het kijken achter het narcistische masker’. Zodra de persoon met een NPS dat door heeft (zeker als je het zelf gaat vertellen zoals ‘in dubio’ misschien van plan is) voelen ‘zij’ een aanval en dat loopt nooit goed af voor jou! Onopvallend en vriendelijk afstand nemen en als er contact moet blijven bestaan (zakelijk) jezelf ‘tools’ aanleren (zie deze site en de boeken van Iris).
Sterkte en succes,
Groet van ervaringsdeskundige Coby, (ga zelf nog regelmatig ‘de fout’ in)
ja het moeras hoe harder je vecht….en ze worden steeds gevaarlijker…geennnn munitie geven om op jou te kunnen schieten !!!
En nog een gegeven denk aan drijfzand hoe meer je vecht des te harder je naar beneden wordt gezogen. sterkte
In onze relatie wordt ik steevast de narcist genoemd. Ik wordt lomp genoemd,bestempeld als agressief, egoïstisch en gevoelloos. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Doordat ik via mijn werk veel met persoonlijke ontwikkeling in aanraking ben gekomen en daarin vaak op zoek moest naar mijn ‘echte ik’ begin ik nu na ruim tien jaar steeds sterker te twijfelen aan mijn zelfbeeld.
Nu lees ik deze site en stel mezelf hardop de vraag die al een tijdje als een mist door mijn hoofd gaat: is mijn partner wellicht (ook) degene met de narcisme kenmerken. Sinds kort zet ik “ook” tussen haakjes.
Ik kan met deze gedachten echter bij niemand terecht. Mijn temperamentvolle karrakter en energieke voorkomen zorgen ervoor dat mijn partner als de ‘normale’ wordt gezien. Door een hoge sensitiviteit weet ze goed in te schatten wat er speelt bij een ander en kan daar zeer goed op focussen (in haar beroep, huisarts, is dat ook handig denk ik)
Niemand weet echter dat zij haar woede als met een knop kan uitzetten en poeslief de deur opendoet om met de moeder van een klasgenoot van onze dochter hartelijk lachend een speeldate te maken. Het is bijna eng.
Intimiteit (fysiek en mentaal) is er al jaren niet meer. Dat ging geleidelijk maar ik herinner steeds vaker situaties waarvan ik me nu afvraag of dat geen signalen waren (vanaf begin is er bijvoorbeeld nooit geknuffeld en ook bij haar thuis was dat not done).
Ik ben gaan proberen om mezelf te veranderen want dit lag aan mij dacht ik, dat werd me ook gezegd. Laatst hoorde ik van een andere vrouw dat ik echt wel een leuke vent en vader ben, ik schrok daarvan, ik geloofde het gewoon niet. Ik hield het niet meer droog toen ze vroeg of ik vroeger ook al een negatief zelfbeeld had. Ik had altijd zo’n lol en voelde me zo lekker.
Hoe verder weet ik niet, de mist trekt wel op maar ik ben de enige die dat ziet. Ik voorzie dat we uit elkaar gaan, zij de kinderen zal houden en er dus voor hen niets gaat veranderen.
Klopt trouwens wel, schrijven helpt. Was ik onterecht sceptisch over.
Anonieme man
Omg anonieme man, ik kan alleen zeggen, : zoek professionele hulp. Tegen een huisarts kun je niet op. Gaslighting, en de knop omzetten, spelen met emoties, ik schrik ervan.
Je schetst een somber beeld van de toekomst van je kinderen en van jezelf.
Zoek het goed uit en houd je ogen open. Wees er voor jezelf en voor je kinderen en zorg ervoor dat je nergens van beschuldigd kunt worden.
Dan kun je jezelf recht in de spiegel aankijken en kun je je kinderen bijstaan. Dat zullen ze nodig hebben.
Sterkte.
Hoi anonieme man, het lijkt wel of je met mijn ex samen bent geweest. Maar alle verhalen hier zijn met dezelfde inhoud. Misschien zoek je iemand om hier ervaringen mee te delen. Ik sta daar open voor. Laat maar weten. Gr
Beste Marjet en Rik, alleen al dat jullie reageren geeft mij een positieve impuls. Ik twijfel nog veel te veel aan mezelf. Misschien hebben we allebei wel de kenmerken. Ik herken best vaak aspecten of eigenschappen die dan worden geroepen. Ik kan bijvoorbeeld best manipulatief zijn. Daardoor ga ik dan weer twijfelen. Ik moet dan op een stil moment even nadenken en zeg dan bijna hardop tegen mezelf: maar dat is niet mijn kern. Mijn kern is zonder oordeel de dingen nemen zoals ze zijn. en niet mijn omgeving aanpassen naar verwachtingen.
Maar ik kan het wel, en zet dat ook wel in als dat past, daardoor herken ik het.
Lange reactie voor korte boodschap: dank voor je reactie, doet erg goed.
Beste anoniem,
Wat je je het beste kan afvragen is of je echt oud met deze persoon wil worden, ben je gelukkig en kan je echt jezelf zijn?
Ik ben bijna een jaar van mijn ex af. Heeft mij zwaar aan het twijfelen gemaakt. Maar zie het nu toch echt duidelijk. Het doel van een narcist is om je aan het twijfelen te brengen. Veel sterkte met je beslissing. Vraag je af, hoe was ik voor deze relatie. Je bent sterker dan je denkt.
Sterkte
Beste allemaal,
Mensen met een NPS vragen zich niet af of ze een NPS hebben.
Ze twijfelen niet over hun manipulatief zijn, zij manipuleren of het de gewoonste zaak van de wereld is.
Dat is mijn beleving/ervaring, dus Anoniem je zou de eerste zijn die ik ‘tegen kom’… wees sterk en voorzichtig want je kinderen zijn bij jou beter af!
Sterkte, (het gaat lukken!)
Coby
Sinds enkele dagen ben ik voor de zoveelste keer aan de kant gezet door mijn ex. Wij hebben een relatie gehad van 6 jaar waar hij mij meerdere keren aan de kant heeft gezet en vreemd is gegaan. Een prachtige spontane jongen dacht ik maar de periode van leuke
Momenten werden steeds korter en voelde me niet meer gelijk aan hem. Bij elke discussie liet hij duidelijk merken dat het aan mij lag en niet aan hem. Ik kwam er achter dat hij wel van een biertje/snuifje En blowtje hield en dat elke keer ondanks beloftes er wat aan te doen toch weer terug kwam. Dat hij vreemd ging dat was mijn schuld zei hij omdat ik geen poging meer deed om seks met hem te hebben. Het probleem is dat als ik dat vroeger wel deed dat hij me afwees omdat hij zich niet goed voelde. Ik durfde het gewoon niet meer bang voor afwijzing en het feit dat hij alleen iets met mij wilde doen als hij onder invloed was. Ik was een saaie niets ondernemende vrouw elke keer weer terwijl hij de week daarvoor heel graag kinderen met mij wilde. Dat het weer uit is gegaan komt doordat ik mijn huisje niet kan opgeven omdat mijn moeder daar in woont en dat nog een paar maanden duurt voordat ze een eigen huisje heeft gevonden na haar scheiding. Het vreemdgaan wat hij me enkele dagen geeft toegegeven komt helemaal niet voor als reden en daar heeft hij ook geen spijt van zegt hij. Ik had meer mijn best moeten doen anders was hij wel trouw gebleven en had hij geen drugs en alcohol meer gebruikt. Elke keer krijg ik verschrikkelijke schuldgevoelens en bij het minste op geringste ga ik terug. Hij weet precies hij hij mij moet pakken en kwetsen en hoe hij me kan bespelen met zijn spijt betuigingen. Ik vraag me echt af of ik te maken heb met een verslaafde of een verslaafde en een narcist? Niemand begrijpt waarom ik me zo laat behandelen maar het feit is dat ik mijn zelfrespect al heel lang geleden verloren ben.
1 advies…. Kappen!
Zoek vriendinnen op, ga leuke dingen doen en doe een hobby!
Koop mooie kleren en blijf bij hem vandaan en laat je niet ompraten!!
Jij bent mooi zoals jij bent, hij niet! Onthoudt dat goed en laat je niets anders vertellen!
Ooit komt er iemand op jou pad die jou waard is meid! Die loser is het niet waard!
En zo is het! 👍. Het is nu ONS leven!!
Net mijn spullen opgehaald en hem gesproken. Hij was dronken en had gesnoven. Ik merkte dat hij er aan de ene kant echt wel klaar mee was maar aan de andere kant heel duidelijk liet blijken dat hij twijfels heeft. Hij zal me vast over een aantal weken weer contacten en weer mijn hoofd op hol brengen als hij beseft wat hij mist en zich even als vrijgezel heeft kunnen gedragen.
Ik voel me zo verdrietig omdat ik zoveel van hem hou en me niet kan voorstellen zonder hem te moeten leven. Aan de andere kant heb ik ook ergens hoop dat hij echt op mij uit gekeken is zodat ik mijn toekomst niet verzoek door er weer on te trappen. Het liegen en bedriegen zal altijd blijven bestaan want hij heeft niet genoeg aan mij en daar moet ik mezelf voor behoeden. Ergens hoop ik dat hij zo’n ontzettende spijt krijgt Maar aan de andere kant moet ik dit juist niet hopen.
Ik weet het echt even niet meer door de tegenstrijdige gevoelens die ik zelf heb en die ik zojuist van hen heb meegekregen.
Lieve Lisa,
Een narcist kan goed praten of laten we zeggen: “in de ruimte lullen”. Je moet je afvragen of het ooit beter wordt. Ben je echt gelukkig? En kinderen? Is dat jouw wens voor jouw kinderen? Wil je dit je eigen kinderen aandoen? Ik heb een kind van een narcist. Omdat ik na een jaar zwanger was en alles fantastisch was op het begin. Als ik jou een tip mag geven. Neem afstand, het wordt niet beter. Het wordt alleen maar slechter en erg. Neem een ander nummer, zodat je rust hebt en afstand kan nemen. Hoe leuk hij ook kan zijn, I know… ook al flikt hij alles bij je en nog vind je hem leuk. Waar ben jij? Het is jouw leven! Ga ervoor en over een paar jaar heb jij een hele lieve man en kindjes. Een man die jou wel verdient. Verpruts je leven niet! Ze zijn sluw en wispelturig. Het ene moment geven ze je een top gevoel en het andere moment ben je niks waard. Het ligt idd ook nooit aan hun. Ze hebben een stoornis en maken je kapot.
Ik heb een prachtig kindje, alleen heeft dat lieve kindje een narcist als vader. Dat is heel moeilijk omdat er in Nederland zoveel vechtscheidingen zijn… hallo… dit is geen vechtscheiding…we hebben te maken met een psychopaat, die een gevaar is voor ons kindje.
Ik wens jou veel sterkte, ga voor jezelf en je mooie toekomst!
lisa
ga alsjeblieft zsm weg. ik ben jaren bij mijn ex gebleven voor mijn kind. hij werkte bij justitie en was ex marinier. hij zei altijd ik maak je stuk en pak je kind af. ik dacht ik moet volhouden voor mijn zoon achteraf denk ik niet dat dit de juiste beslissing was. hoe langer het duurt hoe erger het wordt .
en je kind loopt er schade van op. het mooiste is denk ik als je je kinderen kunt laten zien hoe een goede relatie is ipv de schade die ze oplopen in zo n schadelijke relatie…
groetjes zontijger
ben je echt je zelfrespect al kwijt? Ik twijfel daarover als ik je bericht lees. Anders zou je ook niet hier berichten toch? Wat mij erg heeft geholpen om de afhankelijkheid aan te pakken bij mezelf zijn de boeken van Jan Geurtz. Met name “verslaafd aan liefde” is erg goed geweest.
succes
De minachtende belerende ondertoon in je stem kwetst me en dat weet je
Ik confronteer je ermee maar ‘ik ben gek’
Ik wil gewoon samen blij zijn en niets nodig hebben
Maar ik moet hulp zoeken
Want het komt door mijn jeugdtraumas dat ik niet om kan gaan met jouw houding tov mij
Je haalt vakkundig het bloed onder mijn nagels vandaan, keer op keer op keer op keer.
En als ik explodeer, dan gaat het mis, en dan zeg jij: zie je wel
Jarenlang zocht ik hulp
Jarenlang werd ik ontkend
Toen richtte ik mijn zoeklicht op jou en jij sloeg op de vlucht
Op zoek naar mannen, blind en zwak, alleen voor jouw gemak
Inmiddels een schim van wie ik was, geen vorm, vertrouwen of grens meer.
Precies waar je me hebben wilde
In mij slechts nog wat gefabriceerde gestoordheid waar ik nu gelukkig doorheen kan kijken
Bedankt voor het aanwijzen van mijn zwaktes, het was me een genoegen.
Rotwijf.
Herkenbaar… mooi omschreven. Jammer dat de raad zulke onervaren medewerkers heeft die zich zo in laten pakken. In die fase zit ik nu. Een hoop woede, onmacht en frustratie…
Sterkte! Dikke knuffel want die verdien je!