Gevaarlijke misverstanden over narcisme

Het is me opgevallen dat in de informatie over narcisme een aantal misverstanden bestaan. Deze misverstanden kunnen je op het verkeerde been zetten, waardoor je er niet uit komt. Ze zetten je namelijk vast in het land van de duisternis, dat je zo snel mogelijk moet zien te verlaten. Het maakt niet uit door wie de misleidende informatie gegeven wordt; door websites, mensen om je heen, zogenaamde deskundigen, wie dan ook. Het is gevaarlijk. Deze misverstanden luiden:

  1. De narcist kan er niets aan doen

    Het heersende idee hierachter is: het is pathologie, diegene is zielig, en kan er niets aan doen. Het is schrikbarend hoeveel sympathie er in deze wereld naar de dader gaat in plaats van naar het slachtoffer.  Terwijl je als slachtoffer soms jarenlang ingrijpende mishandeling hebt moeten onder gaan, mag je het niet moeilijk hebben, mag je niet boos zijn, want diegene kan er immers niets aan doen. Hierbij wordt in mijn ogen uitgegaan van het idee van ontoerekeningsvatbaarheid, dat stelt dat daders onbewust mishandelen en daarom hiervoor niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld. Klopt het, dat diegene met persoonlijkheidspathologie er niets aan kan doen? Nee, volgens mij klopt dit niet.

    De kern van narcisme en psychopathie is dat een aantal belangrijke vaardigheden niet werken en het empathiecentrum defect is (in mijn werkboek ga ik hier op in). Vaardigheden zijn te leren. Het proces is langdurig, en kan veel energie vragen. Narcisme is te behandelen, zij het moeizaam. Psychopathie is nog moeilijker te behandelen. De belangrijkste voorwaarde is hoe dan ook, dat de persoon erkent een groot probleem te hebben. En hier zit nu net het grootste probleem.

    Als de persoon om te beginnen zelf zou erkennen dat hij of zij een ernstig probleem heeft en hier hulp bij zou vragen, dan zouden de mensen om hem heen niet meer de hoge prijs hoeven betalen voor zijn onbehandelde stoornis. Maar veel narcisten, en zeker psychopaten, ontkennen hun problematiek. Het is bizar om plaatsvervangende empathie op te eisen voor iemand die dit zelf niet kan opbrengen, voor de dader dus. Deze dader beschadigt anderen door die ontbrekende empathie. Daarbij vindt deze beschadiging soms doelbewust plaats. Verschillende slachtoffers getuigen over de controle die de dader in zijn of haar gedrag had. Een  voorbeeld: de narcistische moeder scheldt het kind uit, de telefoon rinkelt en met een alleraardigste stem handelt zij het telefoontje af. Ze heeft de telefoon nog niet neer gelegd of ze vervolgt de tirade tegen haar schuldige kind.

    Wanneer gedrag valt te controleren, en de persoon in kwestie besluit om sommigen goed te behandelen en anderen slecht, dan kun je helemaal niet meer spreken van ontoerekeningsvatbaarheid. Dit is een complex onderwerp, en ik ga in mijn werkboek uitgebreid in op het waarom achter dit beschadigende gedrag. Waar het mij hier om gaat is dat de dader zelf verantwoordelijk is voor de beschadiging die hij aanricht.

  2. Hij (of zij) bedoelde het niet zo

    Ook dit idee klopt niet. De kern van deze pathologie is een groot gebrek aan inlevingsvermogen. De narcist wordt geregeerd door onvervulde behoeftes, en denkt vanuit die behoeftes. Wanneer hij niet krijgt waar hij recht op meent te hebben, worden er talloze manipulatiestrategieën ingezet om alsnog die behoeftes vervuld te krijgen, bijvoorbeeld de narcistische aanval. Er zijn veel mensen die deze vorm van mishandeling niet kennen. Ze kunnen zich helemaal niet voorstellen dat iemand op een dergelijke destructieve manier handelt. Daarom wordt het gedrag vergoelijkt, en wordt je als slachtoffer verteld dat het vast niet zo bedoeld is. Maar wat je voelt na een dergelijke aanval is verschrikkelijk. En dat was ook de bedoeling. De aanval is bedoeld om onwillige slachtoffers bij te sturen, door hen een ondraaglijk gevoel over zichzelf te geven. De narcist biedt zich vervolgens direct aan als redder: je hoeft alleen maar overstag te gaan en je niet meer te verzetten.

    Of iets werkelijk zo bedoeld is, kan alleen gezegd worden door diegene die het gedrag heeft moeten ondergaan. Ga na hoe je je voelt. Ik weet het; waarschijnlijk is je jarenlang door de narcist verteld dat je een drama maakt om niks, dat je weer alleen met jezelf bezig bent, of dat je zelf verantwoordelijk bent voor hoe je je voelt. Ik kan hiermee de grootste misvatting ontkrachten: hij (of zij) bedoelde het namelijk wel zo. Er wordt alleen geen schuld gevoeld, omdat er weinig tot geen empathie is. Bescherm jezelf dus. Als die ander geen empathie op kan brengen voor jou, zul je jezelf extra empathie moeten geven!

  3. Het komt allemaal goed, als je je nog wat meer in hem (of haar) inleeft

    Tot mijn schrik zijn er zelfs mensen die zich deskundig noemen in narcistische mishandeling, die deze boodschap verkondigen: je weet toch hoe beschadigd hij of zij is, dus als je nu probeert zijn of haar gedrag te begrijpen, compassie te tonen, dan zul je merken dat het allemaal wat soepeler zal gaan. De jarenlange training die iemand met deze pathologie je al gaf, wordt nu zelfs door een deskundige aanbevolen. Vergeef hem, maak hem niet van streek, laat het allemaal langs je afglijden, reageer vanuit liefde. Ik kan vanuit de grond van mijn hart zeggen: dit soort adviezen werken averechts! Je wordt alleen maar dieper in het land van de duisternis getrokken. Ik heb zelf heel hard moeten knokken om uit die duisternis te komen, en alleen de mensen die aan mijn kant konden staan, hielpen me terug naar het licht. Dit waren de mensen die zich inleefden in mij, die mijn verhalen konden horen, die compassie toonden om wat ik had moeten doorstaan. Deze mensen kwamen net op tijd. Door de veelal spiritueel getinte adviezen die ik eerder kreeg; dat ik nog meer begrip moest tonden, nog meer moest incasseren, werd de duisternis enkel dikker. Er had zich nooit iemand om mijn welzijn bekommerd, ik was helemaal op, en nog moest ik meer liefde tonen. Het deel van mij dat nog leefde was alleen nog met een grote zaklamp te vinden. Dat kleine plantje werd omringd door heel veel duisternis. Gelukkig kwam er een ommekeer. De enige voor wie ik die liefde nog wilde opbrengen (naast mijn man en kind), was mezelf. Dat plantje. Dat was het begin van mijn redding, en ik had dit niet gered als ik geen mensen om me heen had gehad die vonden dat ik, als slachtoffer, diegene was die nu wat liefde verdiende.

    De bittere waarheid is dat mensen die worden geregeerd door (onbehandelde) narcisme of psychopathie, heel erg vanuit zichzelf denken. Ze hebben baat bij gewillige slachtoffers, ze eisen van mensen om zich heen voortdurend empathie. Zelf kunnen ze die empathie niet of nauwelijks voelen. Waarom zouden ze anders zo met je omgaan? En waarom zou jij nog meer begrip moeten tonen voor het feit dat je als voetveeg behandeld wordt? Het enige dat werkt is duidelijke grenzen stellen, en als het mogelijk is, er helemaal buiten zien te blijven. Alle adviezen die aansturen op het goedpraten van destructief gedrag, trekken je er juist in.

    Mensen met deze stoornis zullen altijd suggereren, dat als je nou iets beter je best doet, het allemaal goed komt. Het advies van sommige deskundigen, om je in hen in te leven, hen te begrijpen, klinkt hen dan ook als muziek in de oren. Doe gewoon nog iets beter je best! Wat ze er niet bij vertellen, is dat het moment dat het goed genoeg is, nooit komt. Het wordt je voorgehouden als een fata morgana in de woestijn. De dader rekent erop dat zijn slachtoffer te moe, te dorstig en te verzwakt is, om deze strategie te doorzien. En voor veel slachtoffers klopt dit ook, helaas.

  4. Waar onenigheid is, hebben beiden schuld

    De normale menselijke logica kan niet over persoonlijkheidspathologie worden neergelegd. Tussen normale mensen is het zo dat je bij een conflict allebei naar je eigen aandeel kijkt. Maar we hebben het hier niet over normale interacties. Deze voorvallen slaan de grond onder je voeten vandaan. Het is juist zaak uit die voortdurende staat van verwarring te komen. Bedenk goed dat een narcist helemaal niet aan de relatie wil werken, hij of zij wil dat jij er aan werkt. Na het jarenlang obsessief piekeren over hoe je iets wel of niet had moeten zeggen (want hij raakte zo van streek), over dat je iets beter wel of niet had kunnen doen (want je wist toch hoe belangrijk het voor haar was), wordt het echt tijd dat je die verantwoordelijkheid voor zijn welzijn teruglegt waar hij hoort: bij hem (of haar)! Hij heeft altijd geprobeerd die verantwoordelijkheid te ontlopen, door te doen alsof alles aan jou lag. Blijf uit die val. Alle informatie die je uitnodigt naar je eigen stuk te kijken, omdat je zijn gedrag wel zal hebben opgeroepen, zou ik wantrouwen. Ze is mede gebaseerd op de misvatting dat alleen labiele, afhankelijke mensen een relatie aangaan met een narcist. Hier klopt niets van. De meest stabiele, levenslustige vrouwen (of mannen) vallen voor de fata morgana, om later te ontdekken dat deze ideale partner slechts een luchtspiegeling was. Na de jarenlange psychische en emotionele terreur ben je gewoon op. Vaak gaat dit gepaard met een enorm gevoel van falen, terwijl je dus slachtoffer was van een zeer destructief persoon! Laat je dus niet aanpraten dat de schuld bij jezelf lag, omdat je er voor koos slachtoffer te worden. Je bent slachtoffer. Nu is het alleen zaak om je aan de relatie te onttrekken en weer mens te worden. Je bent er zelf verantwoordelijk voor om de schade die je is aangedaan te herstellen, maar de schuld voor de beschadiging mag niet op jouw schouders worden gelegd. Dan kun je nog steeds de loyaliteit niet leggen waar deze eigenlijk hoort; bij jezelf.

  5. Narcisten zijn heel makkelijk te herkennen

    De associatie die veel mensen bij een narcist hebben, is de vlotte, gladde praatjesverkoper. Maar dit is een eenzijdig beeld. Het griezelige is dat narcisten helemaal niet zo makkelijk te herkennen zijn. Het zijn vaak hele innemende, charmante en beschaafde mensen. Je zou het ook anders kunnen zeggen: ze hebben heel goed gekeken om te weten hoe ze normaal en ontwikkeld kunnen overkomen. Ze zullen dan ook niet snel gewantrouwd worden, doordat hun stoornis vrijwel onzichtbaar blijft. Ze kunnen een heel positieve indruk maken, doordat ze het met je eens zijn, aandachtig luisteren, en zo op je lijken. Het is van groot belang om het positieve gedrag van een narcist in het juiste licht te zien: hij weet precies wat hij moet spiegelen en doet dit om verzekerd te zijn van de benodigde voorraad.

    Juist doordat narcisten zo normaal over kunnen komen, kampen veel slachtoffers met het probleem niet geloofd te worden als ze proberen over te brengen wie en wat er achter dat masker van perfectie huist.

  6. Door te vergeven kan je de narcist los laten

    Ik moet echt iets zeggen over vergeven en het heersende idee dat je dan pas iemand kunt los laten. Ik realiseer me dat ik hiermee boze reacties kan oproepen, maar ik vind het onderwerp te belangrijk. In de context van persoonlijkheidspathologie vind ik aansturen op vergeven gevaarlijk. Je kunt geen tijdschrift openslaan, of er wordt gesteld dat je de dader moet vergeven, omdat je anders je eigen gezondheid benadeelt. Vervolgens wordt er geschermd met zogenaamde wetenschappelijke bewijzen, dat niet vergeven je eigen heling blokkeert. Hier kan ik dus echt boos om worden. Om te beginnen vind ik het een heel persoonlijke keus, of je iemand wil vergeven of niet. En het belangrijkste: narcistische mishandeling ondermijnt de relatie met jezelf. Je wordt zo tegen jezelf uitgespeeld, dat de enige relatie die echt belangrijk is om te herstellen, die met jezelf is. Het is de vraag of dat gebeurt als je alle energie aanwendt om die ander te vergeven, om vooral een goed mens te zijn voor die ander. Het gaat nu eens niet meer om die ander, het gaat om jou! Neem dus serieus wat je voelt, en laat je niet aanpraten dat niet willen vergeven hetzelfde is als geregeerd worden door haat en wrok.

    In alles wat ik heb gelezen en gehoord over vergeven valt me op dat het altijd zo zwart/wit wordt neergezet: je moet vergeven (want dan ben je Goed), en als je je niet op die manier met de dader wilt verhouden dan blijf je vast zitten in wraak. Wie zegt dat? In mijn beide boeken ga ik nog veel uitgebreider op het onderwerp in omdat het veel ervaringsdeskundigen bezig houdt. Ik behandel ook wat je allemaal kan doen om te herstellen (met veel praktijkvoorbeelden). Hier beperk ik me tot het allerbelangrijkste: richt je in je heling op jezelf. Herstel die relatie. Narcistische mishandeling is een complexe vorm van mishandeling, waarbij je niet geholpen wordt door jubelende kreten. Loslaten suggereert dat jij, als slachtoffer, diegene bent die iets vasthoudt. De realiteit is omgekeerd. Mensen met persoonlijkheidspathologie trekken jou voortdurend in hun realiteit. Het gaat dus niet om loslaten. Het gaat om hier buiten zien te blijven, door weer jezelf te worden, door uit te vogelen wat jouw waarden zijn, waar jij voor staat. Neem je eigen standpunt in over wel of niet vergeven. Dat is waar het mij om gaat. Ik zie niet vergeven trouwens niet als een actie, maar meer als een weg die je niet in slaat. Waarom zou je iemand die zijn eigen destructie niet erkent, die er geen verantwoordelijkheid voor neemt, in zo verre tegemoet komen? Alleen de dader zelf kan herstellen wat hij of zij heeft aangericht.

« hoe kom je eruit?

874 gedachten aan “Gevaarlijke misverstanden over narcisme”

  1. na 22 jaar en de bodem van de put te hebben bereikt in relatie met een narcist sta ik er nu anders in… Idd niet vergeven maar haar bedanken… Thank you for helping me… waarom. Omdat zij mij heeft laten zien dat ik dit heb kunnen doorstaan. Dat ik door die ervaringen nu kan zijn wie ik ben. Dat ik een overlever ben en een overwinnaar en dat ik uit die intens diepe put ben gekomen. Dat zij mij dus heeft laten zien dat ik onverwinnelijk ben. Dat ik in mijn leven nooit meer zo diep zal zinken en dat ik de kracht heb gevonden om in elke situatie als overwinnaar te zegevieren.
    Ik heb mij nu na vijf jaar mogen ontwikkelen tot een bewust mens. Ik zie haar gedrag nu beter en sta er boven. Zij raakt mij steeds minder al probeert ze nog steeds controle uit te oefenen. Het frustreert haar dat ze de macht kwijt is en het maakt haar boos… Misschien is dat mijn wraak. Ze is de moeder van ons kind en ons kind lijkt veel op zijn vader. Gevoelig en empathisch en ik zie haar strijd met hem. Ze is bang hem kwijt te raken en ik zie hetzelfde gedrag als destijds…. Gelukkig kan ik mijn kind daar tegen wapenen en hem er mee om leren gaan….
    Ik heb het mezelf vergeven dat ik het zover heb laten komen.. haar vergeven heeft geen zin want zij heeft namelijk niets fout gedaan in haar ogen en bij vergeving heb je altijd twee mensen nodig….

    Beantwoorden

    1. Ja ja ja ….ik begrijp het allemaal. Ik zit na jarenlang twijfel in scheiding met een narcistische man. Ik kon na jaren van twijfel de vinger er niet goed opleggen. BV : vrijdagavond zag hij zijn lieven niet meer zitten en was het drama. Terwijl ik dan die nacht slecht sliep of innerlijk huilde van wanhoop, omdat ik in deze situatie zat…warempel de andere dag was het een stralend persoon en niks aan de hand. Terwijl ik…. Nu enfin…ik heb de knoop doorgehakt. Heel vaak aangegeven dat ik niet meer met hem verder wilde. Tijdens mijn afstuderen zat ik aan tafel en opeens dacht ik nu of nooit. Het werd nu….enfin …maanden doodgezwegen. Ik was dood voor hem en dat vertelde hij ook. Wie scheid die lijd, zegt. hij Ik zit nu in de echtscheiding en het is net horror maar ik zet door. Weg terug, nooit meer. Mijn familie begrijpt het niet ;wat hij was toch zo aardig ? En lief en behulpzaam. Ja..dat kon hij zijn inderdaad maar had ook een andere kant die niet zo fijn was. Geen verantwoordelijkheid nemen voor zijn gedrag. Ik werkt bijna fulltime, net studie afgerond, 1 dochter thuis..daarnaast boodschappen, administratie,werkelijk alles regelen. Topsport.
      Vergeven. Ja ik wil vergeven om alles los te laten. Ik wil vergeven om verder te kunnen en te rouwen. Ik wil vergeven en kies daarvoor dat ik geen verzuurde vrouw wil worden.
      Ik ben van nature een vrolijke, ondernemende, empathische vrouw. Ik wil mezelf weer terugvinden. Neem hier de tijd ook voor. Vooruit kijken. Het leven is te kort.

      Beantwoorden

  3. Ik heb zelf 2x een relatie gehad met een narcist en de tweede keer had ik het snel door en heb ik de relatie stopgezet in liefde en mededogen naar hem toe. Hij was een ernstig beschadigd mens door seksueel misbruik in zijn jeugd en hij had waarschijnlijk hierdoor een schaduwkant en dat was dat hij zwelgde in zijn drama en dan niet met het oogmerk om zichzelf te helen maar om aandacht te eisen van allemaal vrouwen, hij vond zichzelf een halfgod waar alle vrouwen voor vielen en dat zijn dan vrouwen die aandacht hebben voor zijn drama’s……en toch zie ik daardoor een stuk van wederzijdse aantrekkingskracht…..de narcist en de codependent, allebei met trauma’s uit de vroege jeugd die gezien en geheeld willen worden. Ik praat het gedrag van de narcist NIET goed en ik blijf toch een mededogend hart voor ze houden maar ik heb mezelf geheeld van mijn codependent zijn en dat is toch een cadeautje wat ze me gegeven hebben….

    Beantwoorden

  4. Vergeven moet inderdaad gericht zijn op jezelf, bij narcistisch misbruik. Vergeven is een belangrijk christelijk thema. Het voorkomt dat je vast gaat zitten in wrok. Maar het gaat bij een narcistische persoonlijkheid helemaal niet om wrok over wat je is aangedaan. Het is jarenlang misbruik, soms levenslang, als kind, je bent zo opgegroeid. Dat maakt je een beschadigd mens, een kind dat altijd kind blijft, diep van binnen, omdat het niet de liefdevolle ouder had die een kind nodig heeft. Ach, er zijn zoveel kinderen zonder liefdevolle ouder(s), en dat maakt dat wij, kinderen van narcistische ouders, andere misdeelden goed begrijpen. Dat is wat me drijft in het leven. Anderen helpen, waardoor ik mezelf help. Ik zeg zo vaak tegen anderen wat ik vooral tegen mezelf zou willen zeggen. Vergeeft jezelf, dat vind ik een mooie gedachte. Vergeef jezelf dat je beschadigd bent, want je hebt het niet zelf gedaan. Houd van jezelf om je kracht, want narcisten zoeken krachtige slachtoffers uit. Aan slappelingen hebben ze niks. Ze winden je om hun vinger, om je daarna leeg te zuigen. Je bent of het minste van het minste, of juist heel bijzonder, zo bijzonder dat je het zelf niet gelooft. Je bent immers zijn kind, dus waarom ben je nog geen professor of CEO of minister? Alleen het hoogste repareert zijn zelfbeeld. Hoe ziek…
    Geloof nooit de excuses of het goedmaken van de narcist. Vergeef je me, vraagt hij je, als hij het trucje doorheeft dat vragen om vergeving inhoudt. Het is christelijk basisgoed van onze cultuur. Narcisten hebben alle trucjes door die ze aandacht van anderen oplevert. Daarna gaat hij weer je kracht misbruiken en je leegzuigen als een rauw ei waarna je als lege huls achterblijft. Houd je schaal gesloten! Laat hem of haar er niet doorheen prikken. Daarvoor moet je meestal uiteindelijk besluiten om alle contact te mijden. Neem jezelf dat niet kwalijk, hoeveel verdriet en eenzaamheid dat ook oplevert en hoeveel onbegrip ook van iedereen in je omgeving.
    Alleen jij weet wat die persoon je heeft aangedaan, afgenomen, ontnomen.
    Daar mag je kwaad om zijn. Delen kun je het alleen met lotgenoten.
    Marjet

    Beantwoorden

    1. Dat heb je erg goed omschreven Marjet.
      Daar kun je wat mee.
      Mijn narcistische moeder probeert me ook leeg te zuigen als een parasiet en je staat er alleen in, alle dierbaren, op mn man en kinderen na dan (ook dat heeft ze geprobeerd) zijn me ontnomen en wijzen mij als schuldige aan.
      Dat maakt het juist zo moeilijk, als slachtoffer word je omgetoverd tot dader, van wat IK mn moeder toch wel niet allemaal aan doe en dat ze al op leeftijd is (75).
      Ze gaat nog steeds door en ik ben volgens anderen dus niet vergevings gezind. Blijf jij maar lekker boos, krijg ik om mn oren geslingerd.
      Wat nu als haar tijd komt, zal ik daar spijt van krijgen, als ik het contact niet herstel?
      Zulke dingen spoken constant maar door mn hoofd.
      Ik heb 2,5 jaar geleden het contact verbroken, maar ze “kliert” nog steeds.
      Als ik een verhaal hierboven lees van iemand van 61 jr, die 31 jaar geleden het contact al verbrak, kan ik mn borst nat maken en hoop ik niet dat ze 100 jaar word.
      Dat zijn ook weer tegenstrijdige gevoelens. Natuurlijk gun je ze niet het slechtste, maar contact of niet, ze heeft nog steeds grip op me en das nu net haar bedoeling.
      Ik probeer het los te laten, het vergevings verhaaltje, en leg het maar naast me neer. Het voelt alsof je iemands gedrag hebt goed gekeurd en ze weer lekker door kan gaan.
      Of ze excuses heeft gemaakt? Talloze keren, maar het komt niet bij me binnen en er komt meteen weer een “maar” achteraan, dus niet gemeend. Het is wederom een tactiek spelletje.
      In therapie heb ik afgelopen maandag geleerd, dat zij verantwoordelijk is voor haar eigen cirkeltje en ik voor de mijne. Dus haar gedrag mag ik lekker bij haar laten en hoef ik er niet bij te nemen.
      Klinkt theoretisch erg simpel, in de praktijk is dit iets lastiger.
      Ik richt me nu meer op dingen die ik zelf belangrijk vind, beetje afleiding en hoop maar dat mijn verhaal niet nog eens 31 jaar duurt, (dat is ze 106, dat zal toch wel niet). Pas dan zal ik rust krijgen vrees ik.

      Beantwoorden

      1. Na het lezen van deze brieven, is het mij duidelijk hoe ik aan mijn trauma kom. Mijn moeder is inmiddels drie jaar geleden overleden, zij heeft haar hele leven mijn vader en mij gekleineerd alles wat voor ons leuk en gezellig was moest kapot niemand was goed genoeg. Ik ben inmiddels 68 en ik heb tien jaar bij haar Ingewoond om haar te verzorgen nooit was het goed genoeg iedereen geloofde haar inmiddels ben ik zwaar getraumatiseerd, en zonder vrienden achter gebleven.

        Beantwoorden

  5. Vergeven? Ik heb 9 jaren misbruikt en hem vergeven is het laatste wat ik ooit zal doen. Hem haten geeft mij kracht om niet meer in zijn woorden te trappen. In zijn diepe kuil te vallen. Ik ben pas 27 en heb al zoveel met hem meegemaakt. Ik vroeg mezelf vanaf dag 1 al wat er mis is, waarom hij liegt en waarom ik me voor alles schuldig voel en nog veel meer. Twee kinderen Met hem maakt het moeilijker om hem uit mijn pad te krijgen. Ik ben gewoon zo boos in mezelf echt boos dat ik mezelf weer terug moet vinden, terwijl ik er alleen voor sta. Dat ik mezelf niet kan uiten omdat ik geen lotgenoot heb die hetzelfde heeft meegemaakt. Sommige dagen krijg ik gewoon een aanval en vraag mezelf aan waarom deze narcisten bestaan.

    Beantwoorden

  6. Hoi, ik had een vier jaar relatie met een narcist, Helaas. Wij hebben samen twee prachtige jongens uit de relatie. Na de scheiding, eigenlijk vluchten werd ik en ook tot mijn grote pijn mijn kinderen nog extra 7 jaar door deze mens geterroriseerd. Het was voor ons een Hel op aarde. Ik zou het zelfs mijn grootste vijand niet toe willen wensen. Sinds twee jaar is ons gelukt om helemaal van … los te komen die zichzelf mijn partner en de ouder van mijn kinderen kon noemen. Wij beginnen aan onze herstel. Het is twee jaar verder maar het gevoel van leegte is nog steeds voelbaar. Gelukkig een lege beker kan je op nieuw vullen hoe je zelf maar wilt! Ik wens jullie allemaal veel sterkte met verwerken! Het geeft toch een warme gevoel dat ik ook een andere lotgenoten tegen ben gekomen. Ik wens jullie allemaal het beste! Hartelijk groeten, Jadwiga

    Beantwoorden

    1. Jadwiga, wat deed hij precies met je kinderen? Ik heb ook twee jongens en merk dat nu dat ze ouder worden dat de strijd begint tussen vader en zoon. Kan je me vertellen wat me te wachten staat naarmate de jongens ouder worden?

      Beantwoorden

  7. Jessica, mijn kinderen werden regelmatig door hun vader geestelijk en lichamelijk mishandeld en dat gebeurde tijdens de omgangsregeling bezoeken. Ik had geen enkele vermoeden dat er iets tijdens de bezoeken zich kon afspelen. Hij heeft mij wel als een voetveeg behandeld maar ik had gehoopt dat mijn kinderen hun vader tenminste mochten zien. Dat ze niet gedupeerd worden. Ik gunde het mijn kinderen. Toen ik achter kwam hoe de werkelijkheid in echt was mijn wereld stortte in een en laat maar staan die van mijn kinderen.
    Ik stopte de omgang per direct met behulp van mijn advocaat. Het kon niet anders. Ik was bang dat ik te laat was. Ik ging hulp zoeken bij onze huisarts en heb ik de waarheid verteld. Mijn kinderen en ik kwamen onder behandeling. Het duurde drie jaar, elke week gingen wij. Het was vallen en opstaan. Uiteindelijk heb ik beroep gedaan om de ouderlijk gezag op mij te nemen. Met pijn in mijn hart want nu sta ik echt alleen voor maar het kon niet anders. Het is ook me uiteindelijk gelukt. Wij hebben de rust gevonden maar de navolgen zijn nog voelbaar. Je vroeg wat kan je van je kinderen verwachten? Mijn antwoord is; hoe erg is de situatie? Let goed op de houding van je kinderen. Mocht er sprake van mishandeling in elke vorm dan ook zijn dan moet je op tijd aan de bel trekken. Kinderen zijn heel erg loyaal naar hun ouders maar als de situatie heel erg uit de hand loopt dan moet je de maatregelen nemen.
    Hoe kon ik en mijn kinderen het alles volhouden?
    Ik ging nadenken hoe het kwam dat dit alles mij is overkomen? Verkeerde man, trieste huwelijk, mijn kinderen gingen hieronder lijden. Toen ging op zoek naar antwoorden. Ik ging in mijn verleden, mijn jeugd, van mijn ouders, opvoeding, mijn grootouders en verder graven. Ik heb uiteindelijk de rode draad gevonden. Narcisme, geweld, verslavingen komt ook in mijn familie voor. Onbewust trok ik zulke mensen naar mijn toe. Ik begon aan mijn zelfkennis. Door te kijken met de ogen van mijn kinderen want daar zie ik mijn gedrag en als ik begin aan mezelf te werken dan geef ik langzamerhand aan mijn kinderen door. De kinderen zijn afspiegeling van de ouders. Door hun gedrag zie je precies hoe de thuis situatie is. Ik heb geleerd dat kinderen zijn de grootste leermeesters. Ik werd aan alle vlakken geconfronteerd en dat deed enorm veel pijn.
    Ik verwacht van mijn kinderen niks door hun te laten zien dat ik van mezelf hou, respecteer, begrijpt en waardeer geef ik automatisch aan hun door. Ik laat aan mijn kinderen zien dat ik gewoon een mens is die fouten maakt en probeert iets van te leren. Dat fouten mag maken want mensen zijn niet perfect. Het is alsof je een spiegel voor je neerzet en zie je je eigen tekortkomingen en vaardigheden. Je kan niet van andere verwachten dat anderen van je houden, je respecteren, begrijpen en waarderen terwijl jezelf het niet doet. Ik ben nog steeds aan het leren, leren met mezelf omgaan. Ik heb uiteindelijk de vrede gevonden en ben ik ook gelukkig. Gelukkig dat de lege beker opnieuw mag gevuld worden.
    Mocht je nog vragen hebben dan hoor ik het graag en dan zal ik proberen mee te denken tot hoe ver mijn kennis reikt.
    Hartelijk groeten,
    Jadwiga

    Beantwoorden

  8. Hallo, wat fijn om dit allemaal te lezen. Ik wil heel graag schrijven, want ik voel me eenzaam en verdrietig en tekort schieten. Ik ben 5 jaar in relatie geweest met een verborgen narcist. Dat hij een verborgen narcist was, wist ik pas achteraf nadat ik een artikel erover onder ogen kreeg. Het was een verbinding waarin ik langzaam maar zeker van een zekere en warme vrouw veranderde in een gebroken ziel: onzeker, twijfelend aan mijzelf en met een groot gevoel van minderwaardigheid. Nu achteraf kan ik zien dat het jaren zijn geweest waarin hij mij op een ongelooflijk slimme, bijna hoogbegaafde wijze ondermijnd heeft. Alsof hij zijn eigen leegte, zijn eigen onzekerheid en gebrek aan liefde heeft willen dempen door mij steeds kleiner te maken. Aanvankelijk was hij zó schijnbaar liefdevol, attent, charmant. Nu zie ik dat het moment dat ik werkelijk diep van hem ging houden (want dat heb ik gedaan), het moment dat ik mijn hart voor hem openstelde, het keerpunt is geweest. Daarna werd het langzaam maar zeker een afstoten en weer aanhalen verhaal. Ik ben zó verdrietig en en ook zó boos op mijzelf! Hoe heb ik dit niet kunnen zien? Hoe heb ik elke keer weer de hoop kunnen hebben dat hij het dit keer wél goed meende?
    Hoe heb ik de de nachtmerries die ik had kunnen negeren? En de kilo’s die ik afviel?
    Het verraderlijke was dat hij een psychotherapeut is én ook nog eens meditatieleraar. Alles wat ik ter berde bracht om hem ter verantwoording te roepen betreffende zijn onvoorspelbaarheid of wrede afstootacties, werd omgekeerd….. ik was alleen maar aan het projecteren, ik was beschadigd in mijn jeugd, ik kon niet werkelijk op een spirituele manier lief hebben. Woorden en zinnen die mij hersenspoelden. Ja, ik ging heel erg aan mijzelf twijfelen.
    Hoe kom ik van die boosheid naar mijzelf af? En van de boosheid naar hem? Hij heeft nooit en te nimmer sorry gezegd, dat vind ik echt heel moeilijk.
    En dan neem ik mijzelf nu kwalijk dat ik nog zo veel ermee bezig ben. Na 1 jaar nam hij enkele maanden geleden weer contact op… of ik een vriend had waarmee ik intiem was? ,,,, en dat hij al het goede dat tussen ons was zo miste….. Ik heb gezegd dat ik geen contact meer wilde, maar het bracht weer zo veel verdriet en woede naar boven. Hoe kan hij na alles opeens op deze manier weer contact maken? Heeft hij dan geen realiteitsbesef?

    Beantwoorden

    1. Beste Francine,
      Bedankt voor je bericht. Ik raad je van harte aan om het boek van Iris te bestellen, en dan m.n. hoofdstuk 6 te lezen. Dat gaat o.a. over spiritueel narcisme. Dat is wat je overkomen is.
      Je zit nog met heel veel vragen, dat is logisch. In het boek zul je veel antwoorden vinden.
      Ik wens je sterkte!
      Susan Veenstra

      Beantwoorden

      1. Dank je Susan. Ik zal het boek binnenkort bestellen.
        Sinds ik deze site gisteren heb ontdekt, ben ik keer op keer de informatie aan het lezen. En dat doet me goed. Er zijn zinsnedes die me werkelijk raken, zoals “de symptomen zijn gevolg van de mishandeling”. Die zin geeft me zoveel ruimte… te beseffen dat het niet andersom is… dat mijn symptomen (bv. gevoeligheid) alle ellende en mislukking hebben veroorzaakt.
        Ik heb gesprekken gehad met een therapeut en daar werd elke keer maar de vragen gesteld “waarom had jij de narcist nodig?”, wat had jij te leren van de narcist?” wat wilde jij ontwikkelen?”
        Vragen die mij deden woelen in mijn innerlijk, op zoek op zoek op zoek… en geen enkel antwoord dat ik vond gaf vrede. Niets gaf me het gevoel “ja, dát is het!, ik heb dit zelf onbewust zo gewild”. En dat gaf me nog meer een gevoel van falen. Bij het lezen van deze site kan ik eindeljk mijn woede toestaan en dat geeft me kracht. Ik ben geen veroorzaker, ik ben slachtoffer. Punt. En nu is het zaak om mijn verantwoordelijkheid te nemen en zo goed als mogelijk is te herstellen.

        Beantwoorden

    2. Lieve Francine,
      Wat erg… .en opeens, jouw verhaal lezend, valt het kwartje bij mij. Ik was ook in de ban van zo iemand. Heet dat verborgen narcisme? Ik ga er eens iets over lezen. Aantrekken en afstoten… Mijn wellicht verborgen narcist zag ik onlangs na 12 jaar terug. En wat denk je? Hij wilde me terug. Ik was in verwarring, wist niet wat ik moest doen, want ik zat in een kwetsbare periode. Gelukkig heb ik met hulp van een vriendin het van me af weten te schudden. Steeds weer herhaalde ze hoe gevaarlijk die man is. En opeens vielen de schellen van mijn ogen. Hij zou me precies op dezelfde manier gaan behandelen als daarvoor. Ik heb mezelf beschermd en zie dat nu als een teken van kracht. De psychologe zei: dingen komen meestal nog een keer langs, en niet voor niets. Om er sterker van te worden, van te leren, nieuw gedrag te leren hanteren.
      En al die tijd zag ik niet dat dit ook een vorm van narcisme is. Sinds ik op deze site (en andere) rondkijk heb ik al zoveel geleerd dat me helpt. Ook om mezelf te begrijpen. Binnenkort is het tijd voor het boek Het verdwenen zelf.
      Om je vraag te beantwoorden, ik stelde me dezelfde vraag: snapt hij dan niet wat hij mij aandoet? Ja, dat snapt hij wel, maar de drang is sterker. Enne… deze man in mijn geval wist het wel degelijk. Dat liet hij merken, maar de manier waarop is ziek op zich. Als hij doorheeft dat het echt ziekmakend voor me is, trekt hij zich ogenblikkelijk terug. En wel zo direct en op zo’n emotioneel lege manier dat dat een daad van afstotend aantrekken is. Het is zo complex, wat dat met je doet… je kunt het er niet bij laten, je snapt het niet meer, je voelt je als aan een elastiekje terug getrokken. Emotioneel bungyjumpen.
      En toen opeens zag ik het patroon.
      Hij heeft niets te bieden, alleen te halen. En tja, ik laat me niet meer leegzuigen. Het kost me teveel moeite om die leegte zelf te vullen, dat laat ik niet meer weghalen. Ik heb mezelf teveel nodig.
      Maar wat een crisis moest ik daarvoor doormaken, nachtenlang sliep ik slecht. Op een nacht toen ik op het punt was om met hem af te gaan spreken, in het geniep nog wel, want hij is nog steeds getrouwd, kreeg ik zo’n spanning in mijn lijf, zo’n geweldige maagpijn… Mijn lichaam liet me weten dat ik het verkeerd deed, en nog diezelfde nacht heb ik een berichtje gestuurd dat ik het niet kon. Alles heel liefdevol, want ik weet dat boosheid averechts werkt. Het is een spel, een wrede dans die zich tussen twee mensen afspeelt.
      Hoe hij zo geworden is, heb ik nooit helemaal begrepen, wel ben ik een eind gekomen. Toen ik eenmaal snapte hoe hij in elkaar zit, althans, alle puzzelstukjes bij elkaar had, zonder nog de hele puzzel te zien althans, kon ik me eraan onttrekken.
      Hij gebruikte ook de kennis over mijn situatie met mijn vader om me te manipuleren. En verweet mij dat ik manipulatief was. Als iemand dat doet, dat is een signaal dat alle seinen op rood moet zetten. Verwijten wijzen meestal terug naar die persoon zelf.
      En nu, door jouw bericht, zie ik de puzzelstukjes meer in verband. En ook waarom ik er steeds in trapte. Want hij gaf me heel veel liefde, en nam die steeds weer af. En verzon rechtvaardigingen om er toch mee door te gaan. Dat je liefde steeds weer wordt afgenomen is een patroon dat ik in mijn jeugd heb geleerd. Dan moest ik die liefde weer ‘terug verdienen” in de ogen van mijn vader. Hij hield alleen van me als ik deed wat hij wilde. Dat heb ik leren inzien, en nu weet ik dat dat ziek is. Ik zie ook dat ik er zelf ook een handje van heb en mijn omgeving ermee verziek. Dat wil ik niet meer. Ik wil onvoorwaardelijke liefde uitstralen, zoals ik die voel, maar het verdwenen zelf maakt dat ingewikkeld. Het voelt gevaarlijk.
      Ik ga aan mezelf verder werken, met hulp van de psychologe. Eindelijk heb ik er een, nu al een tijdje trouwens, die veel weet van narcisme en me goed helpt. Acceptatie is het eerste…. kennis helpt je verder.
      Wat mensen elkaar aandoen, het verbaast me telkens weer. Een opmerking kan je jarenlang parten spelen. Laat staan als zich dat jarenlang voortsleept.
      Heel veel succes in je proces, Francine…. laten we hier maar vooral met elkaar meeleven, toch?

      Beantwoorden

      1. Beste Martina,
        Dank je voor je reactie. Ja, laten we hier vooral met elkaar meeleven en delen. Zelf bemerk ik ook meer en meer dat de gevolgen van misbruik door een narcist zo veelomvattend zijn en je zo verwarren, dat het delen en al de goede informatie op deze site nodig zijn om de puzzelstukjes bij elkaar te vinden en zo goed inzicht krijgen wat er nu eigenlijk aan de hand is (of is geweest).
        Francine is overigens niet mijn echte naam…. dadelijk ga ik hieronder mijn werkelijke naam (Inge) invullen en hoop dat dit dan ook bovenaan mijn reactie komt te staan. Aanvankelijk was ik nog zo angstig en onzeker dat ik mijn echte naam niet wilde invullen. Nu voel ik dat ik dat juist heel graag wil… het is belangrijk voor mij om mijn echte naam te gebruiken om zo weer een stuk identiteit terug te pakken.
        Wat goed dat je nee hebt gezegd tegen zijn toenadering. En wat mooi toch dat ons lichaam ons gewoon ziek laat voelen, als signaal dat er onderhuids iets helemaal niet in orde is in een situatie.
        Sinds mijn eigen “nee” tegen hem in februari gaat het niet zo goed met me. Ik heb last van schuldgevoelens, omdat ik hem heb afgewezen. En ik ervaar stress. Nu zal deze man nooit stalken of anderszins agressief worden of me lastig vallen, dat kan hij voor zijn imago nooit maken (bekend psychotherapeut), dus daar hoef ik helemaal niet bang voor te zijn. En toch voel ik angst omdat ik voor mij zelf heb gekozen en een grens heb gezet. Merkwaardig toch.
        Ook is er verdriet, woede, wachten op excuses….en soms zelfs toch nog verlangen naar “de liefde” en positieve aandacht die hij mij heeft gegeven. Omdat ik dit laatste het moeilijkste vind, heb ik mijzelf afgevraagd wat ik zelf onder liefde versta. Dan kom ik op: uitingen (woorden, daden, gestes) die in eerste instantie gericht zijn op het belang van de ander. Uitingen die de ander bekrachtigen, aanvaarden zoals hij/zij is, liefdevol spiegelen, open en eerlijk zijn, mededogen tonen, warmte in zich dragen, veiligheid bieden, uitingen waarin je ook je eigen kwetsbaarheid en imperfectie durft te tonen. Dit zal wel niet compleet zijn, maar dit is het eerste wat in mij opkomt als ik aan liefde denk.
        Nu, dit is het tegenovergestelde van wat ik van hem heb ontvangen en dan doet het me goed te beseffen dat het geen liefde was wat hij mij gaf. Daar hoef ik dus ook niet naar terug te verlangen. Ja, er was aandacht, mooie woorden vooral, zelfs inkijkjes in zijn eigen emoties, maar alleen wanneer hij er voordeel bij had. Als ik zijn imago of behoeftebevrediging in gevaar bracht, of wanneer iets/iemand anders hem méér kon geven dan ik, was hij koud en meedogenloos. In mijn persoon, mijn zelf, had hij helemaal geen interesse. Dat is wel triest om te beseffen.
        Deze man heeft bij mij ook oude patronen uit mijn zeer onveilige jeugd getriggerd. Voor de gevolgen van die jeugd heb ik al veel intensieve hulp en verwerking achter de rug. Misschien dat ik toch ook weer met hulp naar de gevolgen van deze relatie ga kijken, omdat ik weer terugval in oude patronen.
        Ik lees bij jou en ook bij anderen dat zij veel baat hebben bij hulpverleners die hierin gespecialiseerd zijn.
        Ik vind het trouwens heel moedig schrijft dat je er zelf ook een handje van hebt (het gedrag van je vader). Dat je dat ziet en erkent en er wat aan wilt doen is hét bewijs dat je een gezonde kern hebt en het gedrag jou niet eigen is denk ik. Maar nabootsing van gedrag wat je gezien hebt als kind.
        Jij ook alle goeds, wijsheid en kracht.
        Inge

        Beantwoorden

  9. Dag Iris,
    dank voor deze website! Ik lig momenteel in scheiding met mijn man, na ruim 5 jaar huwelijk. Na zolang proberen om het toch lopend te krijgen en het goed te doen, merkte ik dat het uiteindelijk nooit goed zou komen en was de maat vol toen ik zag dat de kinderen er ook de dupe van werden. Onnavolgbaar is hij in zijn gedrag. Iemand in mijn nabijheid wees mij op jouw website en ik herken zoveel! Maar heeft hij het ook? Ik pin niemand erop vast, maar ben zo onzeker en zoek een soort van bevestiging. Waar ik herkenning vind is dat hij grillig is, voornamelijk over zichzelf praat, zich irriteert als hij niet de aandacht krijgt (vb: hij komt thuis na zijn werk ‘om de kinderen even te zien’. Ze staan te trappelen om hem te zien, hij zegt lief hoi en een knuffel en uit dan prompt tegen mij zijn frustratie over iets van zijn werk. een half uur lang, harde stem, schuttingtaal. Ondertussen kinderen hangerig, huilen, willen aandacht en hebben honger en slaap, ik ben aan het koken en probeer alles tegelijk zo rustig mogelijk te houden en naar hem te luisteren. Zoontje wordt in de woonkamer gedeponeerd, komt huilend weer terug. Dochter doet in koor mee. Hij wordt boos en schreeuwt waar hij *%*$@## nu weer in terecht is gekomen. Ik vraag hem mij ermee te laten dealen en even buiten af te koelen, zo gaat dat over het algemeen) Hij is vrijwel altijd achterdochtig bij iemands bedoelingen (vb: ik moet de garagehouder die apk uitvoert bellen om te horen wat ie allemaal heeft gedaan, want waarschijnlijk gaat hij teveel rekenen -die man doet al jaren onze auto en is altijd juist heel schappelijk geweest), ABSOLUUT nooit de verantwoordelijkheid draagt, het is altijd iemand ander zijn schuld. Hij heeft een hekel aan troep, maar ruimt zelden tot nooit iets op. (Ook al vindt hij dat ik vreselijk overdrijf en dat dat onzin is). Kan absoluut niet tegen huilende of zeurende kinderen, kan dan ontzettend uit zijn slof schieten met alle straattaal van dien. Nooit fysiek uitgevallen, maar zijn woedeuitbarstingen zijn van dien aard dat hij alle beschaving te buiten gaat qua taalgebruik (enorm vernederend) Hij toont nul respect en is grenzeloos op zulke momenten en het maakt niet uit met wie hij dan te maken heeft. Op het moment dat hij kritiek krijgt trekt hij van leer en eigenlijk altijd als hem iets niet zint is dat in alles te merken. Heeft altijd wel met iemand een conflict. Heeft ons kind van 4 geen zin om hem een kus te geven dan voelt hij dat als een persoonlijke afwijzing en roept hij op geirriteerde toon: okéee dan toch niet. Ik krijg van alles de schuld, dat ons huwelijk niet werkt, dat ik contact heb gehad met een ander (dat hij dat ook heeft gehad en heeft is ‘anders’), dat ik het heb laten afweten als vrouw, dat hij zo gepest is vroeger en daarom geen vertrouwen meer kan hebben in anderen (dat excuus heb ik hem nota bene zelf aangereikt, maar nu is het zijn wapen), zijn gebrek aan zelfkennis blijft mij verbazen. En nu tijdens de scheiding nog meer. Hij wil de kinderen drie dagen, maar vindt het nu altijd een opgave om vrij te vragen van zijn werk (zijn werk is heilig) als ik weg moet. En die dag hebben de kinderen ook altijd toevallig een ‘klotedag’ en waren ze niet te handelen. De troep kon hij dan ook niet opruimen en koken kwam er helemaal niet van. Voor zijn werk doet hij alles, is hij een pitbull terriër als hij wat voor zichzelf moet regelen. Hier thuis is er niets, maar dan ook helemaal niets waar hij achteraan zit. Ik regel alles, omdat ik het anders vijftien keer vragen moet. Het huis bouwden we voor de kinderen zei hij, maar nu het erop aan komt wil hij vooral geld en lijkt het hem niet te deren dat dat ten koste gaat van de kinderen. Partneralimentatie is hij principieel op tegen en dat zou ik ook moeten zijn zegt hij. Immers, ik wil op eigen benen staan. Ik zeg daar vooralsnog niks op, want ik weet nog niet van de hoed en de rand, maar ik ben verbluft dat zijn twee kanten -die ik maar al te goed kende- nog veel extremer waren dan ik had gedacht. Hij is zo verschrikkelijk handig, charmant (geen mens buiten mijn naaste kring zal snappen waarom ik weg wil!), welbespraakt, ziet er goed uit, is zo zelfverzekerd over wat hij allemaal kan en maakt, zo leuk met de kinderen (als ze lief zijn), en zo positief. Buiten de muren van ons huis.
    Nog veel meer dingen waar ik zoveel herken, ookal klinkt het nu zo pietluttig. De onberekenbaarheid, totale gebrek aan empathie, de scheldpartijen en vooral het onaanvaardbare gedrag naar de kinderen toe hebben mij flink toegetakeld. Toen hij een paar maanden weg was voor zijn werk voelde ik mij bevrijd. Heb ik gewerkt, verbouwd, de kinderen verzorgd en het huishouden en had ik energie voor tien. Ik deed niets meer dan anders, maar het voelde alsof ik een ontevreden unfaire puber armer was. En dat was heerlijk.
    Toch, zoveel schuldgevoel, (want hij ís immers gepest, ik bén toch ook vreemdgegaan), schaamte, enorm verantwoordelijkheidsgevoel voor zijn geluk en het hele hebben en houden hier, WAT DOE IK VERKEERD? Het wanhopig proberen te volgen van zijn gedachtengang, het onophoudelijk anticiperen op zijn buien hebben me gek gemaakt.
    En nee, ik kan mezelf niet bestempelen als zwak persoon. Ik ben levenslustig, positief en geloof in een God die mij prachtig vind. Dat laatste heeft mij gered en hopelijk mijn kinderen ook. Had ik dat niet dan was ik nu compleet afgebroken geweest, verteerd door mijn enorme schuldgevoel en proberen me beter in te leven. Nu probeer ik er een zo soepel mogelijk scheiding van te maken. De sfeer goed houden, conflicten uit de weg te gaan als de kinderen er zijn, we moeten immers nog zo lang met elkaar. Maar eerlijk waar, waar ik twee dagen terug nog verbijsterd en gekwetst was, ben ik sinds gister na het lezen van je site rustig en een stuk sterker. Ik heb nu een vermoeden waarmee ik te dealen heb en mijn schuldgevoel is een stuk minder. Ik ben blij dat ik de beslissing nam. Hij vond het waanzin dat ik dat deed, maar drie dagen later had hij al een ander. Ik gun hem uit de grond van mijn hart alle geluk en liefde en hoop van harte dat hij er op de één of andere manier uit komt met zichzelf. Maar ik ga mijn energie er niet meer in steken.

    Beantwoorden

    1. Een en al herkenning, alles binnen de huiselijke kring, daarbuiten en vooral op zijn werk de voortreffelijke man en collega, voor wie niets te veel is, loopt bij nood een stapje harder.
      Maar thuis, precies zoals je het omschrijft. Een narcistisch iemand heeft totaal geen weet van zelfreflectie, hij in het middelpunt, zelfs de kinderen moeten daar aan meewerken, om zijn ego in stand te houden voor de buitenwereld.
      Ik wens je heel veel troost en nieuwe kracht voor jezelf, met Gods hulp, die ziels veel van je houdt, kom je er bovenop, neem je tijd!

      Beantwoorden

      1. Ook ik put troost uit Gods kracht, al is deze situatie voor de buitenwereld een valkuil.
        Want als christen moet je toch vergeven?
        Dat is erg lastig om uit te leggen.
        In mijn geval betreft het mn moeder en word er soms tijdens een bidstond gebeden voor herstel tussen mij en mn moeder.
        Hoezo? Wil ik dat zelf wel? Iemand die deze situatie niet zelf heeft meegemaakt, vind een breuk ( vooral tussen moeder en dochter) niet te begrijpen.
        Dat is ook logisch natuurlijk, de narcist zelf projecteerd zichzelf als een fantastisch warm meelevend mens. Als slachtoffer zelf, snap je het nog niet eens, laat staan een buitenstaander. Wederom zoek je het af en toe bij je zelf. Daarom is een verwijdering in contact ook het beste. Ook onze lieve heer wil dat je het contact met jezelf niet weer verliest. Je bent het waard!

        Beantwoorden

      2. Dankjewel Lezertje, het is heel fijn om een reactie te krijgen! Dank voor je wensen, ik ga ervoor! Al is het ontzettend moeilijk om strategie te bepalen, zeker in de omgangsregeling met de kinderen. Hij vindt het ‘verschrikkelijk’ dat hij de kinderen niet kan zien omdat hij een ‘grote stap opzij doet’ om een paar dagen uit huis te zijn. Maar als ik hem vervolgens vraag of hij een dag vrij kan nemen om voor de kinderen te zorgen, zodat ik kan werken zegt hij: dat is dan wel weer een dag vrij en ik neem geen vrij voor jou. Die redenatie is voor mij onnavolgbaar, ik snap er niks van?!! Hoe moet ik dat ooit gaan regelen met de omgang? Ik heb werkelijk geen idee. Iemand hier ervaring mee? Het liefste wil ik dat hij de kinderen helemaal nooit meer onder zijn hoede krijgt. Ik heb bewijs dat als ik er niet ben dat de kinderen dan voornamelijk filmpjes aan het kijken zijn en fastfood eten, en dat keer op keer. Ik heb hier geen invloed op (behalve zorgen dat het eten al gekookt is) en dat voelt zo machteloos. Hoe moet dat straks als we uit elkaar zijn?

        Beantwoorden

  10. Hallo allemaal,
    Ik begrijp jullie dat vergeven is aller laatste wat jullie allemaal zouden willen doen. Tuurlijk zo veel ellende wat ik hier lees, heel herkenbaar voor mij en ik heb ook precies zo gedacht, vergeven waarom zou ik? Begrepen waarom zou ik? Wat heeft hij voor mij gedaan? Ik kreeg alleen ellende van hem niks meer! Maar… als ik bleef even stil bij staan dan voelde ik enorme pijn. Niet te verdragen. Iets knaagte bij mij van binnen en ik zag uiteindelijk in dat met wrok leven geen leven meer is. Het voelde voor mij net een gevangenis en ik wou vrij zijn van dit gevoel. Ik ging op zoek naar antwoorden. Ik stelde vragen aan mij zelf; hoe komt dat ik zo iemand tot mij heb aangetrokken? Hoe sta ik in het leven? Ik begon in mijn verleden te graven, van mijn familie, mijn verloop van mijn kindertijd, jeugd. Ook de van mijn ex. Ik ben tot een schokkende ontdekking gekomen dat ik nooit mezelf heb gewaardeerd. Ik heb mij altijd als een mislukking gezien en dom gevoeld. Bij ouderlijk huis, op school was ik altijd het braaf kind geweest maar onzichtbaar. Altijd op de tweede plek geweest. Ik was braaf maar verder niks bijzonders. Ik maakte iedereen altijd tevreden door mijn kieskeurige en behulpzame gedrag. Vanaf kind af aan zorgde ik ervoor om geen lastige kind te zijn, niet zeurend, altijd klaar voor anderen staan. Verkeerde gedrag?… ik zag dit als ongeoorloofd en onacceptabel. Proberen anderen altijd naar hun zin te maken zodat ze van mij blijven houden en zullen trots op mij zijn dus met andere woorden ik kocht mijn liefde met mijn daden. Niet om wie ik was. Mensen die buiten de boot vielen probeerde ik het lelijke kantjes weg te poetsen. Maar ooit zich zelf afvragen of ze het zelf überhaupt willen? Nee!!! Waarom? Ik ben de Moeder Teresa het brave kind die zet de zwarte schapen op de juiste spoor. Ik ben een bijzonder iemand omdat ik de petfect ben. Ik ben nodig en als ik dat niet meer ben dan voel ik me waardeloos en dan ben ik een grote mislukking. Ik was een narcis als mijn ex. Ik voelde mij superieur! Tot deze schokkende ontdekking ben ik gekomen en ik schrok heel erg van! Dus ben ik ook een Narcis. Ironisch hij is de narcis en ik was de echo. Narcis werd verliefd op zijn spiegelbeeld en dat is hij mijn ex en echo was op zijn schoonheid verliefd en dit was ik. Ik was alles wat hij nodig had braaf en behulpzaam. Helemaal op hem gericht en mezelf totaal voorbij gegaan. Ik voedde hem met mijn liefde maar hij zag alleen zichzelf en ik krijg niks voor terug en zo ging ik zelf kapot van verdriet en zo was de cirkel rond. Echo kreeg geen liefde van Narcis en stierf van verdriet. Echo richt is in staat haar liefde naar anderen te richten en niet naar haar zelf. In wezen kent zelf ook geen liefde. Zo viel het laatste puzzel op zijn plek. Ik heb van mij ex geleerd om van mezelf te houden om wie ik ben en niet om wat ik doe. Ik leer beter mezelf kennen met mijn sterke en zwakke kanten. Zo laat ik de liefde in mij stromen. Het voelt goed heel goed zelf.
    Alles wat ex heeft mij aangedaan zal ik nooit goed keuren en ik zal ook nooit vergeten maar ik heb ook het zelf bij gedragen bewust of onbewust. Inmiddels ben ik achter gekomen dat zo veel haat die hij naar mij richtte en zoveel pijn door zijn vernederingen en mishandelingen te moeten doorstaan, richte hij in wezen niet naar mij maar naar zich zelf toe. Om zich zelf te troosten vernederde hij mij. Zo voelde hij zich machtig tegenover mij en strafde hij mij om zijn ondraaglijke pijn die werd veroorzaakt door demonen van zijn verleden. Hij haat zich zelf en kan hij het zwakke kind die in hem zit niet verdragen! Het kind die achtergelaten door zijn ouders werd die nooit liefde heeft gekend. I.p.v werd het mishandeld en verwaarloosd. Hij voelt zich van binnen een complete nul. Het zit in hem het schreeuwende en bange kind die compleet beschadigd is. Ik voel medelijden met hem omdat hij door zijn dikke pantser die hij om zich heen heeft gebouwd zal nooit de kans krijgen om liefde te kennen. Het is eigenlijk zielig. Alles wat mooi is zal langs zijn neus gaan. Ik wens hem dat hij toch op een dag liefde kan toelaten. Het voelt goed voor mij om dit te begrijpen. Ik voel me vrij vrij van haat en wrok. Ik bedankt hem voor twee prachtige kinderen en toch voor de mooie momenten die ik met hem mocht mee maken! Deze zal ik voor altijd blijven koesteren. Ik voel me gelukkig. Ik wens iedereen veel liefde en geluk!
    Vriendelijke groet, Jadwiga

    Beantwoorden

    2. Jadwiga,
      Het gevoel dat je hebt over hetzelfde te zijn als een narcist heb ik ook. Alles wat je beschrijft heb ik precies hetzelfde. Altijd voor iedereen klaargestaan zodat ze de goede in me zagen. Maar vergis je niet. Een narcist doet dit niet ten harte maar met een doel en dan laten ze je weer zakken. Wij doen dit ten harte en blijven dit ook doen. Dat maakt ons geen narcist. Je beschreef in je vorige reacties dat er geen omgang meer is tussen vader en kinderen. Hoe is zijn gevoel, ik bedoel zijn gedacht hierover. Valt hij je nogsteeds lastig? In je bericht is te lezen dat je het zielig voor hem vindt. Vind je het niet zielig voor jou en je kinderen dan? Dat gevoel van zielig vinden komt ook af en toe door me heen. Maar dat maakt je kwetsbaar voor zijn mooie charmante woorden. Het enige dat ik zielig vind is dat hij dood en eenzaam zal sterven. Het blijven herinneren aan vroeger brengt alleen verdriet met zich mee als je beseft dat het nooit gemeent was.

      Beantwoorden

    3. Zo, Jadwiga, dit stukje is ook erg bevestigend voor mijn ideeën wat ik heb over mijn ervaring met een narcist.
      Ik ben er ook achter gekomen dat de persoon een narcist is geworden, mede doordat hij in zijn jeugd niet goed behandeld is geweest.
      En hij heeft in het begin al snel verteld dat hij zich zo gedraagt(een werkelijke erkenning voor zijn verwarrende verkeerde gedrag) vanwege een grote leegte dat hij voelt diep van binnen.
      Hij heeft ook toegegeven(al erg snel, tijdens onze tweede date) dat hij een niet al te goede band heeft met zijn vader en dit erg betreurt.
      Zielig hè, ja eigenlijk is het gewoon vreselijk wat een mens zich toch kan beroeren diep in hem.
      Maaaarr, dan komt het stukje wat even niet om de narcist gaat, maar om jezelf;
      Zelf wordt je dus met regelmaat flink benadeeld als je te maken hebt met zo’n narcist.
      Hetzij dat de betreffende narcist nu zelf flinke emotionele schade heeft opgelopen of niet, er valt helaas simpelweg niet te leven met een narcist.
      Heb je je leven lief, ga dan weg bij een narcist.
      Ik heb dit besluit genomen na een nogal korte periode van samenzijn.
      Ik ben gelukkig zo, dat ik alarmbellen niet wil ontwijken of negeren en gelukkig zo, dat ik m’n tijd kostbaar acht en zeer snel wil weten voor mezelf waar het op staat.
      Ik ben gaan analyseren en mezelf niet laten misleiden door de leuke momenten en praatjes en hardop gaan benoemen wat m’n uiteindelijke conclusies waren.
      Dit is erg, erg slopend en confronterend, maar je moet, je moet gewoon als je jezelf wilt beschermen tegen een narcist die klaarstaat z’n verrotte inhoud op jouw uit te kotsen telkens.
      Ik ben gelovig en christen.
      Hiervandaan prakkiseer ik misschien anders dan menig ander niet gelovige.
      Maar ik wil me graag bij de bewering van het Woord scharen, dat zegt dat wij mensen onder de duistere macht van satan vallen en dat enkel God ons hiervan moet en van kan redden.
      Dat is door het Middel Jezus Christus, Die het Licht is.
      En satan daarentegen is de duisternis, die leeft in onze harten.
      Jezus zegt over ons mensen in Mattheüs 7:11: “Gij die boos zijt..”
      En we weten dat de ene mens zich ontpopt blijkbaar als een werkelijke duivel, narcist of moordenaar, en met de ander kan je nog in een redelijke staat mee omgaan.
      Hierin zie je de vrijmacht Gods.
      God is Rechter, Die beslist.
      Maar God is niet schuldig aan onze staat, dat zijn wij zelf.
      God zegt Zelf in Genesis 3:17 “Om uwentwil is het aardrijk vervloekt.”
      Dat betekent hier, dat God de mens naar Zijn beeld geschapen heeft, dat is zonder zonden.
      Gen. 1:26, Gen. 5:1 en Gen. 9:26
      Maar wij hebben satan geloofd en gehoorzaamd dat ons van God verwijderd heeft en hierdoor zijn we God’s beeld kwijt geraakt en hebben we satan’s beeld onszelf aangemeten. Gen. 3:17 en Rom. 1
      Het is Jezus Die getuigd van God, doordat Hij enkel zonder zonden was en is.
      1 Petr. 2:22
      Verder zijn alle mensen zondig en hebben alle mensen getuigd tot op de dag van vandaag onder de heerschappij van satan te leven en te zijn.
      Ontkenning is onnozel en onzinnig, want we zien het met onze eigen ogen.
      Maar, wat ik dus wilde aangeven hiermee, is dat ik zie dat wij mensen geen macht hebben en als het ware machteloos staan dergelijk narcistisch of ander foutief gedrag te controleren of in de hand te hebben.
      Zo ook de betreffende persoon die narcistisch gedrag vertoont; ik merk dat het gedrag weer een vrucht is van zijn ouders die ook weer onder de macht van satan liggen.
      En zo blijft de cirkel maar doorgaan.
      De kwade vrucht zit in elk mens, maar God moet ons ervan verlossen, zoals Hij Zelf zegt in Job 33:24 “IK heb Verzoening gevonden..”
      En dat is enkel door de Goede Vrucht Die God Zelf heeft voortgebracht uit de maagd Maria, waarvan Jesaja 9:5 zegt: “Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven en men noemt Zijn Naam: Sterke God!”
      God alleen is goed en wij zijn zondaars die enkel door het reine bloed van Jezus weer terug naar onze Schepper kunnen keren.
      Ik hou nog van mijn narcistische ex, en ik heb medelijden met hem ergens, maar ik weet ook dat hij geen medelijden met mij heeft.
      En bij ons ligt de macht niet zulke mensen te ontdoen van de leegte of schade die ze hebben, maar God alleen kan dat.

      Beantwoorden

  11. Speciaal voor dochters van narcistische moeders, lees ook: “Will I ever be good enough ?” van Karyl McBride.

    Beantwoorden

  12. Een narcist kan er niks aan doen? Echt wel ze nemen elke rol aan die ze willen spelen! En ze weten precies hoe ze hun opgeblazen ego moeten voeden ze zijn zo geslepen als een looie deur
    Een NARCIST VERMOORD JE ZIEL

    Beantwoorden

    2. Een narcist kan er niks aan doen? Een narcist zou er iets aan kunnen doen. Maar een narcist wil er niets aan doen. Want dan dient hij aan zijn ego te raken. Juist dat is hun enige houvast in het leven.
      Dat van die rollen ken ik maar al te goed. Mijn ex-vriendin had haar ex-man al bedrogen. Tegen mij heeft ze dat toegegeven tijdens onze relatie. Nooit tegenover haar ex. Dat is in India gebeurd met een Vlaming die zelf met een Indische was getrouwd en ginder woonde met haar, en hun kinderen, en ‘rootsreizen’ organiseerde voor geadopteerden. Die vrouw kwam daar achter en belde naar de adoptieouders van mijn ex om dat te zeggen. Zo kwam dat ter ore bij de voormalige man van mijn ex.
      De man met wie ze dat deed werd voor de keuze gesteld : of zijn vrouw of haar. Die man koos voor zijn vrouw en kinderen en mijn ex werd ginder aan de kant geschoven en kon een paar dagen later terugkeren naar België. Voorbij het avontuurtje, en de storm op het thuisfront tegemoet. Bij aankomst thuis is zij alles staalhard beginnen ontkennen wat er gebeurd was aan overspel ginder. Die vrouw heeft mijn ex haar adoptieouders dagelijks opgebeld om te zeggen hoe het erbij stond toen mijn ex nog ginder was. Maar mijn ex heeft, bij thuiskomst toen, alle moeite van de wereld gedaan om die vrouw van die man zwart te maken en af te schilderen als een ‘gestoorde’ (iets wat narcisten zéér vaak doen als ze in het nauw gedreven worden en een punt van herkenning daarvan). Ze heeft alle moeite gedaan om haar adoptieouders en haar ex-man te laten geloven dat zij de waarheid sprak. Het is haar voor het allergrootste gedeelte nog gelukt ook… Ze heeft daarvan gezegd tegen mij : het heeft mij enorm veel moeite gekost om alles ‘recht’ te trekken. Je moet niet vragen hoe ‘scheef’ hun gedachtegang zit als zij ‘de waarheid verkrachten’ al alles ‘rechttrekken’ noemen.
      Tegen mij heeft ze dan wel de waarheid verteld van het verhaal. Tevens wat dat niet de eerste keer en was het in België ook al gebeurd met een andere man. Maar dat heeft ze niet met zoveel woorden toegegeven.
      Ze heeft zelfs nog het lef gehad om daarna nog terug naar India te gaan. (Nog voor onze relatie) Dit keer met haar man en kinderen. Hij mocht maar 2 weken mee met de oudste dochter. Zij bleef ginder nog een week langer met de jongste dochter en heeft dan die week nog gelogeerd in dezelfde stad als waar die Vlaming woont met wie ze overspel had gepleegd. Zo kreeg hij de kans om nog tot bij haar te komen. Dat heeft ze mij niet verteld dat die man dan naar daar kon komen maar daar hebben haar adoptieouders mij op attent gemaakt toen ik hen van het bedrog van hun adoptiedochter tegenover mij en de ontkenning van onze relatie tegenover hen, want dat heeft ze ook gedaan, op de hoogte was gaan brengen.
      Ik heb mij op het moment dat ze mij de waarheid zei ook de bedenking gemaakt : als dat haar ex-man is overkomen kan dat ook mij overkomen. Het enige wat er diende te gebeuren was dat ze haar respect voor mij maar diende te verliezen, dan zou er mij het zelfde lot wachten als haar ex-man. Dat zal ik geweten hebben. Als ik dan met mijn verhaal naar buiten kwam over haar bedrog naar mij toe was het mijn beurt om de ‘gestoorde’ te zijn.
      En zo’n mensen verschieten er dan van dat ze het Chronisch Vermoeidheids Syndroom en fibromyalgie ontwikkelen als hun Ziel via hun lichaam laat weten niet meer in de gedachtegang van hun geest en ego mee te willen gaan…
      Narcisten gaan ver hoor in hun rollen en in het vervullen van hun verlangens, heel erg ver. Sindsdien is het alleen nog maar veel erger geworden met haar gedrag.
      Als ik met mijn getuigenissen mensen bewust kan maken van bepaald gedrag van narcisten hoop ik dat ik daarmee hun opgelopen schade zoveel mogelijk kan beperken doordat ze vlugger zelf tot inzicht zouden kunnen komen met wat voor iemand ze te maken hebben.
      Want inderdaad ze vermoorden je Ziel als je hen die kans geeft.
      There is no compassion in their passion.

      Beantwoorden

    3. Ja, mijn ex is en narcist (hierover later meer, ik heb de site pas vandaag ontdekt). Hij is ook in zijn jeugd beschadigd. Mijn huidige vriend is ook in zijn jeugd mishandeld maar is geen narcist, het tegendeel. Mishandeld zijn kan nooit een excuus zijn.

      Beantwoorden

  13. Beste Silvia,
    Je reactie raakt iets in mij. De narcist in mijn leven is mijn vader en mijn moeder faciliteert zijn gedrag. Hoe noemen ze dat ook al weer? Ik ben het vergeten. Een co-narcist of zoiets?
    Anyway, ik slinger ook heen en weer tussen: hij is de duivel en veroorzaakt willens en wetens al die ellende, en: hij is slachtoffer op zijn beurt die weer slachtoffers maakt. En ergens moet het ophouden.
    Om het te laten stoppen moet ik van mezelf leren houden en mijn kinderen een beter voorbeeld geven dan ik heb gehad. Maar dat manipulatieve van narcisten, dat kun je ook zelf aanpakken. Volgens mij weet mijn vader wel degelijk wat een schade hij aanricht. Hij heeft wel zelfinzicht maar hij stopt het net zo hard weer weg, dat inzicht, want de pijn is groter dan het verlangen er iets aan te doen.
    Ik geloof dat ik mezelf wat aan zou doen als ik zo was. Waar is het medeleven van de narcist? Hoe kun je zo zijn? Ik geloof dat als ze weten wat ze doen en iets van inzicht laten zien ze ervoor kiezen om dat weer weg te stoppen. En die fratsen dienen om anderen weer een rad voor ogen te draaien, want een narcist moet zijn slachtoffers wel te vriend houden op een of andere manier. En hoe slimmer ze zijn, hoe beter ze dat kunnen, je een rad voor ogen draaien. En dat doet die narcist dan met een rol, zoals jij zegt, Silvia. Weer een rol aannemen, zodat ze je weer voor zich innemen.
    Zoals de verborgen narcist, mijn ex, de getrouwde man die me meer dan zeven jaar aan het lijntje wist te houden met zijn flauwekul. En dat vooral omdat ik gewend was van kleins af aan, om heen en weer geslingerd te worden door een man die zegt dat-ie van je houdt, maar alleen maar bezig is zijn ego te voeden. Dat deed die ex ook. En omdat er altijd weer de slinger terug komt waarmee ze je weer voor zich winnen, en je weet dat de enorme pijn die je aangedaan wordt alleen maar zo weggenomen kan worden, door dat superlieve gedrag, waardoor ik weer in de luren werd geled, blijft het maar doorgaan.
    Die pijn, die blijft. Je eigenliefde, die blijft onder de maat als je je zo laat gebruiken.
    Dus kies ik er voor om die enorme behoefte aan een lieve man, bij gebrek aan een lieve vader die er echt voor je is, in de ijskast te zetten.
    Zoals Robin Norwood schrijft, eerst moet je helen, genezen, want je bent ziek van het misbruik. Je hebt geen gezonde manier van met jezelf omgaan, en zo kan er weer een gek langskomen die daar misbruik van kan maken door je eerst op te hemelen en dan weer keihard te laten vallen. Voorwaardelijke liefde als hengel, met een wortel voor je neus.
    Nee, dat moet niet weer. Eerst maar eens leren dat ik de moeite waard ben.
    Ik heb het deels wel geleerd, met mijn laatste partner. Maar het blijft ingewikkeld. Ik ben er nog niet helemaal uit wat zijn rol in mijn leven was. Hij is helaas overleden.
    Ik blijf een vrouw ‘die teveel liefheeft, zoals Robin Norwood. Om liefde te krijgen geef ik teveel liefde weg. Dus nu kies ik ervoor om mezelf te geven wat ik nodig heb en in mezelf te investeren, met psychotherapie, en meer van die dingen. Iedereen die teveel voor zichzelf kiest en anderen manipuleert en misbruikt kan me schade doen. Dat wil ik niet. Collega’s, mensen in je omgeving die de vinger op de zere plek wensen te leggen in plaats van met mededogen naar je te kijken, die kunnen je zo maar raken, onderuit halen, ziek maken. En meestal met de bedoeling om er zelf beter van te worden.
    Die kwetsbaarheid moet ophouden. Hoe weet ik nog niet, hoe lang nog weet ik al helemaal niet.
    Ik geloof dat ik nu de rouw om mijn man wat minder scherp wordt ik eindelijk kan rouwen om het kind dat niet kreeg wat ze nodig had, zodat ik dat kind kan troosten en koesteren. Mijn eigen lieve ouder zijn. Zoiets. Zou dat kunnen?
    Silvia, ik vind dat je gelijk hebt, dat de narcist keuzes maakt die verwerpelijk zijn, voor zichzelf kiest, boven ALLE anderen. Dat is immoreel. Ik ben allergisch voor mensen die anderen gebruiken om er beter van te worden. Door dat gezin waar ik uit kom.
    Herkent iemand dat?
    Christelijk mededogen met de slachtoffers van narcisme die zelf weer narcist worden, het is mooi, maar als je als kind niet anders hebt gekend, mis je teveel en kun je de narcist die zich je ouder noemt niet vergeven. Waar moet je dat in vredesnaam vandaan halen?
    Vooral niet omdat zo iemand nooit uit zichzelf iets zal ondernemen om je pijn te zien en te erkennen. Ondanks dat hij het dondersgoed weet. Echt wel.
    Ik hoop alleen maar dat die diepe pijn en leegte binnen in mij me niet een slecht mens maken op mijn beurt. Dat wil ik niet. Dat gun ik hem ook niet, zo’n grote rol in mijn leven verdient hij niet. Ik gun hem alleen mijn minachting.
    Dank voor je oprechte walging, Silvia. Onze zielen zijn vermoord. Je zegt het krachtig en goed.
    Groeten van Marjet

    Beantwoorden

    1. Beste Marjet,
      De vrouw die mijn pad heeft gekruist, en narcistisch is, is zich ook bewust van het feit dat ze bepaalde grenzen zéér ver overschrijdt.
      Zij is ook zo een slachtoffer die zelf dader is geworden. Ze is een wees en heeft nooit enige connectie gekend met haar biologische ouders noch familie. In het weeshuis was er ook emotionele mishandeling en werd ze ook geslagen, iets wat ze niet meer weet omdat ze het verdrongen heeft. Een vriendin van haar van in dat weeshuis, en ook in België geadopteerd, heeft haar dat verteld.
      Vorig jaar is mijn ex vrijwillig naar een psycholoog gegaan omdat ze weet dat ze heel zware problemen heeft op verschillende vlakken. Maar uiteraard als narcist zijnde loog ze ook weer over bepaalde redenen waarom juist ze naar de psycholoog ging. Of ze nu nog gaat weet ik niet. Ik heb alle contact verbroken nadat het bedrog mij teveel was geworden.
      Ze is terug hervallen. En wat er voordien gebeurd was kon ze al niet toegeven.
      Ze beseft dat haar gedrag absoluut niet kan. Maar de connectie met de Onschuld in haar zelf en de innerlijke blik op haar waarachtige, eerlijke, volmaakte Zelf zijn bij haar zo slecht ontwikkeld dat ze het niet aankan om erin te blijven geloven en eraan vast te houden. In wezen zijn die onwezenlijk voor haar. In haar jeugd is daar nooit een referentie voor geweest om daar innerlijk zelf aan te blijven vasthouden. Bij elke positieve inspiratie van het Al over haar Zelf verdampt dat beeld al enkele ogenblikken of meerdere gedachtegangen later. De lokroep van haar zelf is te sterk.
      Ik hou nog steeds zielsveel van haar ondanks alles. Want ik blijf wel dat beeld van haar Zelf in haar zien, iets wat zij niet kan.
      De macht der gewoonte neemt het dan over bij haar. En nog sterker dan voorheen uit schaamte en ter verdringing van de Onschuld dat het beeld van het Zelf aan haar heeft getoond. Er is een enorme strijd aan de gang in haar tussen de erkenning van het Zelf en de lust van het zelf, wat nog steeds voordeel blijft halen uit het zéér beperkte Zelf beeld en zich daarbij wentelt in genoegen.
      Je vraagt jezelf af hoe jij die leegte in jezelf kan opvullen.
      Wel Marjet, ik heb goed nieuws voor jou : wij zijn zelf-creatief, Zelf-creatief.
      Het enige wat daarvoor vereist is geloof en vertrouwen. Jij bent Liefde, jij bent jouw meest waarachtige Zelf, Pure Onschuld en verheven naar een Goddelijk Beeld.
      Maar durf jij dit te geloven? En wil jij daar ook de verantwoordelijk voor nemen?
      Want het zal van jou afhangen of jij daaraan wil en durven blijven vasthouden ondanks alle tegenkantingen en weerstand van de wereld om je heen en die van binnen in jou en van jouw zelf. Want die zal zich niet zomaar overgeven.
      Meditatie is het sleutelwoord hiervoor. Keer jezelf naar binnen. Naar die leegte, naar dat donker. En in die leegte ontsteek jij zelf het Licht. Geloof het en doe het gewoon. Juist zoals je een lucifer zou aansteken, doe het gewoon.
      Ook al lukt het niet direct : blijf geloven en vertrouwen hebben.
      Ooit op een moment, vroeg of laat zal jij een vonk in jezelf ontsteken. Misschien brandt het maar een fractie van een seconde, en is het niet meer dan een sprankeltje dat wegspringt van een ontstoken lucifer, maar dan zal je het bovenstaande begrijpen. Vanaf dan kan je telkens keer op keer dat Licht creëren, telkens een beetje langer. Op de duur zal je zover zijn dat je dat Licht, die Liefde, voor Eeuwig hebt ontstoken en dat het nooit meer dooft, dat jij jezelf voor Eeuwig en in elke seconde bewust blijft van dat Licht en die Liefde…
      Dan zal jij de strijd met jouw duisternis, jouw leegte en de dood hebben overwonnen…
      Warme en liefdevolle groeten,
      Marc

      Beantwoorden

    2. Beste Marjet,
      Je vraagt “mijn eigen lieve ouder zijn. Zoiets. Zou dat kunnen?”
      Ja, ik ervaar zelf dat dat wel kan, ook na een onveilige jeugd en later relatie met een narcist.
      En je bent er m.i. al mee begonnen door, zoals je schrijft, jezelf te geven wat je nodig hebt. In jezelf te investeren door psychotherapie e.d. Goed van je!
      Ik wens je alle goeds en liefde voor jezelf in dat proces van heling.
      Het boek van Iris, alle informatie op internet, de gesprekstherapie die ik nu volg helpen me. En zeker ook deze site waarop iedereen deelt.
      Zoals bij meerderen, heeft het misbruik ook mij innerlijk in een geïsoleerde plek gebracht. Eenzaam en wantrouwend.
      Door de verhalen hier weet ik dat ik niet alleen ben, dat er lotgenoten zijn. Al die mensen die worstelen en de moed hebben zich te willen herpakken en zichzelf en hun leven willen herscheppen. Allen ben ik dankbaar voor het delen.
      Iedere avond voor het slapen gaan steek ik nu een kaarsje aan speciaal voor mij en mijn lotgenoten. Die handeling geeft mij rust en vertrouwen, omdat ik ervaar dat het een handeling is die een tegenovergestelde weg gaat , weg van het machtsmisbruik van de narcist. Eén van gezondheid, licht en verbondenheid met anderen.
      En wie weet….. misschien voel ik ooit de ruimte om ook voor de narcist een licht aan te steken, maar zover ben ik nu niet en vraag ik ook niet van mezelf
      ,
      Inge

      Beantwoorden

  14. Ja inderdaad,dat is mooi verwoord.
    Zelf zeg ik altijd dat ik in mijn ziel verkracht ben.
    En de mensen om je heen zeggen:”had je maar niet zo’n kort rokje aan moeten trekken”

    Beantwoorden

    1. Ik voel het precies zoals jij het verwoord Tiny, alleen kun je er geen hulp om vragen. Wanneer de rechtvaardigheid? Wat staan we er toch verdomd alleen voor!

      Beantwoorden

  15. Misschien toch eens even een reaktie “van de andere kant van de barrière” of maw ingaan tegen de meute die er alleen maar op gericht lijkt tot afslachten van de misdadige narcist en/of redden van het eigen vege lijf.
    Een narcist wordt hier steevast gelijkgesteld met een psychopaat. Deze laatste doet alles bewust, gestruktureerd, gericht. Ik weet van mezelf als narcist dat ik dit niet doe, dat ik geen bewuste strategie heb om mensen te beschadigen, te manipuleren enz. enz.
    Ik wil zoveel mogelijk dingen controleren maar da’s niet abnormaal gezien mijn vak waar alles zo perfect mogelijk moet zijn (medisch), anders kan je als patient beter naar een kwakzalver.
    Controle over tijdsgebruik, angst voor het onbekende enz. enz. zijn m.i. algemeen menselijke trekjes die hier maar op 1 hoop gegooid worden en olie op het vuur zijn voor de brandstapel waarop de narcist moet omkomen.
    Gebrek aan impulscontrole is idd. erg lastig om mee om te gaan : ik voel zelf dat dit de omgang met anderen moeilijk maakt. Alleen het bestaat sinds mijn kindertijd en ertegen vechten kost heel wat energie.
    Ik zie de aanpak van narcisme voor mezelf als de mythe van Sisyphus : altijd willen proberen, er bijna geraken en dan, vaak door een dom toeval of pech veroorzaakt door mezelf of door een ander, weer helemaal van nul beginnen.
    Ik blijf ervan overtuigd dat hulp van een partner hier onontbeerlijk is. En dat veronderstelt dat je van iemand houdt, want anders is het onbegonnen werk. En probeer hierbij het conflict uit de weg te gaan, wees geen typische “recht-voor-de-raap” (hallo noorderburen) figuur maar geef op een begrijpelijke manier aan wat je niet wil en waarom. Niet van “dit pik ik niet” maar eerder “ik ben triest, gekwetst met je opmerking, met je manier van doen, dit hadden we niet afgesproken”.
    “Een spiegel voor narcisten” van M. Appelo was voor mij een eye opener, maar uiteraard geen pasklaar antwoord, geen kant-en-klaar recept voor een quick healing. Maar een aanzet om dingen te willen veranderen. Met vallen (vooral) en terug opstaan, net zoals Sisyphus. Maar wel met 1 verschil, uiteindelijk zal het lukken…

    Beantwoorden

    1. Beste David,
      Op deze website vind je de getuigenissen van talloze mensen die erg hebben geleden onder mensen met onbehandelde persoonlijkheidspathologie. Narcisme wordt hier niet steevast gelijk gesteld aan psychopathie. Er zijn veel kwaadaardige narcisten die doelgericht manipuleren. Dat maakt ze niet gelijk aan psychopaten (en dat wordt hier ook niet gesteld), maar hun impact op hun omgeving kan groot zijn.
      Narcisme is er in verschillende gradaties. Het is lovenswaardig als een narcist met zijn (of haar) pathologie probeert om te gaan en het misbruik van anderen tot een minimum probeert te beperken. Helaas zijn er veel narcisten die geen verantwoordelijkheid nemen voor hun pathologie en mensen beschadigen.
      Ik weet dat in diverse bronnen de partner van een narcist wordt opgeroepen begrip te tonen en tot steun te zijn. En wie is deze partner tot steun, als een narcist hem of haar beschadigt?
      Ik ben blij dat je veel aan het boek van M. Appelo hebt gehad en wens je succes met je proces.
      Sterkte,
      Iris Koops

      Beantwoorden

  16. Reactie op “misverstanden over narcisme”
    Wel uit liefde reageren. Altijd uit liefde reageren. De consequenties van het narcistische of psychopatische gedrag echter altijd bij de ander laten. Dus niet vergeven, want daarmee geef je iemand met narcistische of psychopatische trekken toestemming om je nog een keer geestelijk of anderszins te misbruiken. En zorg voor jezelf, in plaats van (alleen) voor de ander. En zodra de ander (stelselmatig) strafbare handelingen op grond van de Nederlandse wet onderneemt in jouw richting loop je naar de politie.
    Een narcist weet zelf niet wie hij (of zij) is en probeert dat op basis van jouw respons te achterhalen. ‘Ben ik een goed mens? Ben ik een slecht mens?’ Dat zijn vragen waar de narcist mee worstelt. Dat het antwoord daarop nooit eenduidig kan zijn laat onverlet dat dat een pijnlijke lijdensweg kan zijn voor de narcist. Echter, neem een ander zijn of haar lijden niet af. Verdriet, rouw, geluk, lijden, het zijn private immateriële goederen. Verval niet in de rol van Florence Nightingale.
    Stop met het geven van emotionele respons. De ander heeft een identiteitscrisis. Gun de ander dat, dat is een belangrijke fase die zelfreflectie en (autodidactische) studie vereist. De ander loopt achter in zijn of haar emotionele ontwikkeling. Mogelijk het gevolg van emotionele verwaarlozing of seksueel (weggeredeneerd) misbruik. Laat de ander los en laat hem of haar de eigen weg gaan, hoe onverstandig die weg ook is. Of lijkt, vanuit jouw perspectief.
    Je bent misschien ‘de verstandigste’ of ‘meest realistische’ binnen de disfunctionele symbiose, maar waarom moet jij dat voor een ander zijn? De ander heeft zelf een brein dat gebruikt kan worden om doordachte beslissingen te nemen die (op lange termijn) goed uitpakken. Ga niet op de stoel van de ander zitten en laat die ander dat zelf regelen. Ook al staat hij huilend op de stoep: laat de ander los. Stuur desnoods een contactverbod.
    Op het moment dat het een narcist niet meer lukt om een emotionele respons uit jou te persen met bijvoorbeeld gaslighting, stonewalling of een zielig verhaal, trekt de narcist van het één op het andere moment de handen van je af. Hij valt als het ware als een volgezogen teek van je af. En zoekt een nieuwe “energiebron”. Als die nieuwe “energiebron” niet wordt gevonden, kan de narcist niet anders dan op eigen benen staan. En wordt geconfronteerd met zich- of haarzelf.
    De uitdaging voor “slachtoffers” van narcisme of psychopathie is om te herstellen van PTSS en tegelijk te achterhalen hoe en waarom je je in de positie hebt gemanoeuvreerd om jezelf zo te (laten) beschadigen door de ander – ongeacht of het bewust of onbewust gebeurt. Wat heeft het geestelijke geweld en de emotionele manipulatie jou opgeleverd? Naar aanleiding van welke gebeurtenis(sen) ben je in die situatie terecht gekomen? En zou je het nog een keer doen? Zoja: waarom? Zo nee: waarom niet?
    Er zijn uitstekende therapeuten in Nederland die je kunnen helpen bij het herstel- en bewustwordingsproces die ook samen met jou kunnen voorkomen dat je in een oneindige slachtofferhuilbui terecht komt. Een succesvolle vrouw bouwt een stevig fundament van de bakstenen die ze naar haar hoofd heeft gekregen. Dat fundament is de basis van een nieuw begin na (jarenlang) geestelijk misbruik. Ik wens iedereen die te maken heeft (gehad) met narcistisch of psychopatisch misbruik sterkte.

    Beantwoorden

  17. Beste Sandra,
    Waarom staat het woord slachtoffers tussen haakjes? Daar ben ik echt benieuwd naar.
    Ik heb er jaren over gedaan om eindelijk in te zien dat ik een slachtoffer ben. Echt voelen en weten dat het niet aan mij lag, of te denken dat het zo erg allemaal niet was, want tja, ik ben het maar. Voor mij hoorde dit ook bij mijn proces van herstel. Ik ben wel degelijk slachtoffer en tegelijkertijd een survivor, een vechter.
    Ik hoef me in ieder geval niet af te vragen waarom ik in die positie ben gekomen…. het is mijn moeder. Ik had dus geen keuze.
    Ik weet dat er gradaties bestaan in het narcisme, en ik weet dus ook dat er narcisten bestaan die zich helemaal nooit gaan afvragen of zij goed of slecht zijn. Zij weten het antwoord namelijk al: zij staan boven iedereen, er is met hun écht niets mis.
    Dus liefdevol reageren naar iemand die alleen maar kan mishandelen en vernederen, mij als nog minder dan een object ziet? En er nooit, maar dan ook nooit zijn/haar welgemeende excuses voor zal aanbieden?
    Nee, dat kan ik niet. Beleefd en op een afstand blijven lukt nog wel, en dan zo snel mogelijk wegwezen.
    Ik vind het totaal niet relevant waarom iemand zich zo narcistisch gedraagt dat er slachtoffers gemaakt wordt. Er is in mijn optiek geen enkele goede reden om een ander kapot te maken.
    Mijn moeder is compleet respectloos en compleet liefdeloos. Ik hoef geen rekening meer met haar te houden als toen ik kind was. Mijn respect of liefde krijgt ze dus niet. Ze zou niet eens weten wat ze ermee aan moet….

    Beantwoorden

    1. Beste Carol,
      Op het moment dat een narcist jou emotioneel mept of tracht te meppen zeg je: “Jij bent niet wijzer.” Op deze manier reageer je uit liefde, ook voor jezelf, door bijna op een (groot)ouderlijke manier boven de narcist te staan. Je moeder heeft kennelijk geen liefde gekend. Of moest al heel vroeg lasten dragen die te zwaar waren. Er kunnen talloze redenen zijn waarom een ouder liefdeloos is. Je familiegeschiedenis bestuderen kan helpen om beter te begrijpen in welke omstandigheden een liefdeloze ouder zelf is opgegroeid. Een mens die geen liefde voelt voor zichzelf, kan ook geen liefde geven. Niettemin betekent dat – zeer terecht wat je opmerkt – dat je datgene dat je als kind tekort gekomen bent wel degelijk voor jezelf mag erkennen, dat moet zelfs. Uit loyaliteit aan jezelf. Jezelf bevrijden uit de tentakels van een narcist kan een jarenlang proces zijn. Heb geduld met jezelf en blijf ondertussen werken aan een leven waar jij je senang in voelt. Laat je leven niet op de plank liggen in de hoop dat de narcist vanzelf verandert. Ga verder, loop door. Leef, huil, lach, verwonder, heb lief.

      Beantwoorden

  19. Tot mijn spijt moet ik alles wat ik hier lees beamen, narcisten vinden zichzelf de slimste , beste en enz … Niets aan te doen. praten met je kennissen of vrienden over hoe erg ze je kwetsen ,neerhalen , bont en blauw slaan langs binnen( dit ziet niemand) niemand ezl je geloven ” hij of zij is de gezelligste mens die ze kennen” . Ik had een moeder die narcist was ….wat was ik blij getrouwd te zijn , wist ik veel dat ook hij een narcist was. Eerst in mindere mate maar hoe ouder hij wordt hoe erger het wordt, praten haalt niets uit , steeds weer zit het probleem bij jezelf ….leren met leven is het enige wat je kan ….In het kuiltje van je hart beschutting zoeken is het enige dat je kunt

    Beantwoorden

  20. Wat een armoede! Deze mooie mensen kunnen schizofreen worden of sommige plegen zelfmoord, complex ptts is een logisch gevolg maar die ander twee….het kan toch niet zo zijn dat dit het ultieme doel is van narcistische voeding? Mooie warme lieve mensen bewust zo hard mishandelen dat ze de kluts zo kwijt raken, ik denk persoonlijk wel dat dit het doel is van een verborgen narcist/ psycopaat. Iemand compleet bewust kapot maken. De mishandeling heeft incubatie tijd nodig, maar als je toch zo sterk bent en het overwint zal het slachtoffer dan represailles nemen….
    En wat gebeurt er met de psycopaat in zijn/haar hoofd ….volgens mij doen ze het in hun broek dan……stel je voor, je bent een man met twee prachtige zonen…je ontmoet de vrouw van je leven en zij heeft ook een kindje….LOVEBOMPING DEVALUEREN ECT ECT….de hele rataplan krijg je om je oren….de hele mishandeling is bewust in scène gezet, ze leert je zelfs mediteren yoga en detoxen omdat je dit straks nodig hebt om te herstellen, ja dit gaat ver….
    Verder tijdens de relatie is zij alles aan het ankeren, benoemen zodat jij in je eigen huis en dorp steeds her-rinnert wordt aan haar, ook dit doet ze bewust….
    (Psycopaat) zo kan ik kan ik nog wel even doorgaan.
    Natuurlijk is het een feit dat al deze mishandelingen alleen kunnen plaats vinden wanneer jezelf uit een destructief gezin komt, had je wel je beschadigd kind geheeld was dit niet waarschijnlijk niet gebeurt, heb er geen idee van gehad dat het zo groot was … Ouwe trauma’s open gooien en nieuwe maken dat doen deze mensen, toch heb ik mij steeds verzet en probeerde te ontsnappen, het lukte niet..uiteindelijk wel gelukkig, het had heel anders kunnen aflopen…..na de breuk was het een hel op aarde, alles kwam boven, de hele schuur leeg gehaald! Haar kapot gemaild toen ik labiel was.
    Maar ik schaam mij niet, het beschadigde kind helen in mijn zelf Was super moeilijk, het was te doen… Tijdelijk schizo geweest denk ik, extreem veel angsten, iedereen zag er anders uit, zoveel buikpijn en lichamelijk en geestelijk uitgeput….niet kunnen werken…volledig geïsoleerd, alle banden verbroken met mensen die ik opeens kon uitlezen….oprotten en nooit meer terug komen…
    170 dagen gehuild, gordijnen dicht en YouTube en internet gebruiken om te helen…van Ross Rossenberg tot Sam Vakin Melonie tonia evens…..jouw website en nog veel meer forums…..No contact NO CONTACT, heb vaak naast de pot gepist hoor, meestal wanneer ik had gedronken, inmiddels heb ik mijn rug weer recht een nieuwe baan en begin weer te leven.
    Slechts één ding zit mij dwars, de vrouw die deze hel veroorzaakt bewust veroorzaakt heeft is zo extreem destructief dat ik bang ben dat zij wel mannen zo kan verpesten dat ze compleet schizo worden of zelfmoord plegen!
    Op dat moment is zij toch de moordenaar ! Psychologische moordenares….
    Ook heeft zij een klein lief kindje, maar hoe moet je daar voor zorgen wanneer je hartje niet klopt, empathieloos bent en bikkelhard….in mijn ogen moet deze vrouw gestopt worden en ontzet worden uit de ouderlijke macht…..ik heb sterk het gevoel dat het compleet fout gaat met haar en haar zoontje……verder ben ik erg blij dat zij mijn kinderen niet aangeraakt heeft, tja indirect wel natuurlijk …..ik vond haar wel heel lief met haar zoontje altijd, of dit ook nep was weet ik gewoon niet……eigelijk is het mijn zorg niet meer….
    Maar wat nou wanneer het uitkomt dat één van haar nieuwe partners wel zelfmoord pleegt of opgenomen wordt in een mental hospital….
    Dat zet mij aan het denken………
    Ook denk ik regelmatig dat ik eigelijk ergens blij ben dat dit gebeurt is, ik voel mij meer mijzelf dan ooit, was mij niet bewust van het feit dat er zulke gevaarlijke mensen zijn……het bartst ervan zie ik nu……dus mijn ogen zijn open…..
    Verder heb ik alles van onze relatie bewaard, gelukkig hing het nog in de cloud…
    Het verhaal heb ik uitgewerkt, het zijn meer dan 275 blz tekst….het wordt een boek dat gaat heten…”zonder kleerscheuren” want zij loopt weg zonder kleerscheuren en schuimbekkend vervolgd zij haar destructieve pad en vliegt van de ene kerel naar de andere en herhaald de gehele cyclus…
    Puur armoede, zo jammer want ze heeft zoveel in haar mars, eigelijk zou zij ook haar beschadigde kind moeten helen, maar overal lees ik dat niet onmogelijk is, sterker nog…hou ouder ze wordt hoe destructiever…..ik vind het vreselijk…..vraag mij echt af wat haar is aangedaan, van slachtoffer naar dader….eenzaam en compleet gestoord.
    Hunkerend naar narcistische voeding…..elke keer weer een nieuw maskertje…..
    Weer verhuizen, weer LOVEBOMPING, weer een meltdown, weer mensen kapot maken, weer weer telkens weer, leeg en eenzaam, niks het is allemaal caberet caberet……blij dat ik toch empathie voel, eindelijk weer….ondanks de schade….niet meer boos, maar één druk op de knop en ik verwoest al haar indentiteiten……
    Ps: haar gedrag op sociaal media is zo belachelijk op het moment, iedereen ziet dat ze een dikke vette persoonlijkheids stoornis heeft, misschien wel drie…..
    Het is niet mijn pakkie an…..
    Ik ben vrij.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Alleen de voornaam of een pseudoniem wordt bij plaatsing gebruikt. Het e-mailadres wordt niet getoond in de reacties.

Bij het plaatsen van een reactie ga je akkoord met de richtlijnen. Op basis hiervan worden de berichten ook gemodereerd. Het kan daardoor enige tijd duren voor je reactie zichtbaar is op de website. Stichting Het Verdwenen Zelf behoudt zich het recht voor om reacties aan te passen of niet te plaatsen.