Tag: gezin

Waarom zovelen zwijgen

Dit is een gastcolumn van Camille

Ik vond de blog van Iris over het optreden van John de Mol vorige week sterk en schreef hierna mijn verhaal. De spreekwoordelijke beerput die is opengegaan bij The Voice Of Holland trok ook bij mij bruusk de ongeheelde wonden van veertig jaar geleden weer open. En recenter…

Ik werd seksueel misbruikt van mijn achtste tot mijn tiende door mijn vijf jaar oudere broer. Als klein meisje niet begrijpend wat er aan de hand was maar wel dat het niet klopte, dat ik het niet wilde maar door zijn bedreigingen te bang om iets te zeggen. Bovendien zou ik nooit geloofd worden door de narcistische vrouw die me op de wereld gezet had en haar al even narcistische man die daarboven nog koleriek en agressief was en compleet door haar gemanipuleerd. Lees verder “Waarom zovelen zwijgen”

Uit de greep van mijn narcistische vader

Dit is een gastcolumn van Yvonne

‘’Waar blijkt dan uit dat je vader narcistisch is’’? Die vraag krijg ik wel eens als ik over mijn jeugd praat. Ik weet het zeker, hij heeft zelfs psychopathische trekken, maar vind het ontzettend lastig om uit te leggen.

Leg maar eens uit wat er gebeurt als ik contact heb met mijn vader. Ik blokkeer volledig, voel niets meer, kan niet meer voelen wat ik wil en kan, wie ik ben. Ik krijg allerlei lichamelijke klachten. Ik overleef, maar besta niet, de goede dingen lijken heel ver weg, ik sta overal buiten, ik zie geen toekomst meer. Dan lijkt het mij beter om dood te zijn. Kan narcisme dodelijk zijn…? Lees verder “Uit de greep van mijn narcistische vader”

‘Mijn moeder had toneelspeelster moeten worden’

“Haar ijskoude blikken herinner ik me nog heel goed. In gezelschap deed ze het zo dat niemand anders dit kon zien. Dan keek ze me weer aan met zo’n intens vernietigende blik, die zei: ‘Je doet weer niet wat ik van jou verwacht!’ Niets was goed.”

Psycholoog Gebi Rodenburg beschrijft in een vandaag gepubliceerd artikel in het Vaktijdschrift GGZ wat psychische mishandeling is en hoe belangrijk het is om te leren herkennen. Via een beschrijving van het therapieproces van cliënt Martha wordt de impact van een jeugd vol psychische mishandeling duidelijk.

Gebi is lid van het netwerk van therapeuten, psychologen en coaches van het Verdwenen Zelf. In het artikel beschrijft ze hoe ze de gevolgen van psychische mishandeling bij cliënten leerde herkennen en wat belangrijk is in de therapeutische behandeling. Deze groep cliënten vraagt namelijk echt een andere benadering. Lees verder “‘Mijn moeder had toneelspeelster moeten worden’”

Het verlies van mijn beer

Dit is een gastcolumn van Willeke

Het was op een zaterdagmiddag en ik moet nog heel klein zijn geweest. De zaterdagen bestonden toen nog uit buitenspelen, vies worden en daarna in bad moeten en vervolgens een lepel levertraan. Er was ineens een hoop paniek beneden, waardoor ik amper afgedroogd naar beneden snelde. Wat was er aan de hand? Mijn lievelingsneefje bleek met zijn ouders uit winkelen te zijn geweest bij de V&D en was met zijn handje tussen de roltrap gekomen. Hij lag in het ziekenhuis. Ik schrok erg van dit nieuws en moest huilen. Lees verder “Het verlies van mijn beer”

Dodelijke afloop

Dit is een gastcolumn van Isabo

“Ik overleef haar niet, Zus!” Het was mei 2016. Ik had mijn zus aan de lijn en mijn stem verraadde mijn wanhoop toen ik haar probeerde uit te leggen wáárom ik noodgedwongen afstand had genomen van moeder begin dat jaar [zie blog: https://verdwenenzelf.org/2016/11/07/noodgedwongen-afstand/].

Dit was de moeilijkste beslissing in mijn leven. Vanaf mijn geboorte tot aan mijn 20ste werd ik aan narcistisch misbruik onderworpen. Ik ben voor het leven beschadigd. Het kostte mij vervolgens nóg eens 20 jaar en 16 gesprekspogingen in de hoop bij moeder enig gehoor te krijgen over wat haar destructieve gedrag met mij had gedaan. Tevergeefs. Lees verder “Dodelijke afloop”

Ooit was ik oud

Dit is een gastcolumn van Veerle

Opgegroeid zonder de levensnoodzakelijke emotionele aandacht. Ouders die totaal geen normale verbinding konden leggen met de leefwereld en de beleef-wereld van mij als kind.

Zo werd ik een volkomen vreemde en gebeurde er de raarste dingen, nam ik pijnlijke beslissingen en raakte ik mezelf kwijt.

“Zijn wie je niet bent, dus niemand die je kent.” Nog voor ik jong kon zijn was ik al oud.

Ik raakte steeds vaster in een leven dat niet stroomt, zonder te weten hoe het komt. Lees verder “Ooit was ik oud”

Het ontkiemende bloempje

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Inmiddels is het bijna zes jaar dat ik ben weggegaan bij mijn ex. Na een escalatie in een restaurant, werd hij zo agressief dat de politie tot twee keer aan de deur is geweest. Ik ben weggegaan met mijn toen nog piepjonge kind, mijn spullen door een verhuisbedrijf laten opslaan. Ik belandde bij mijn ouders. Lees verder “Het ontkiemende bloempje”

Vrijheid na narcisme?

Dit is een gastcolumn van Summermoon

Je hoort vaak mensen die uit een relatie met een narcist zijn gekomen, dat ze zich bevrijd voelen.

Ik begreep dat lange tijd niet omdat ik nadat de relatie pas voorbij was, vooral in de rouw zat. Ik was vooral bezig met de dingen die ik kwijt was. Bezig met het verdriet om de relatie die voorbij was en waardoor ik in een enorm donker gat terecht was gekomen.

Iedereen zei dat het zo beter was, dat het al jaren eerder had moeten gebeuren, dat hij niet goed voor me was of dat de sfeer niet prettig was als hij erbij was.

Dat ik nu vrij was. Dat ik rust zou krijgen.

Maar het voelde niet meteen als een bevrijding. Totdat langzaam de puzzelstukjes op zijn plek begonnen te vallen. Mijn vrijheid begon in kleine stapjes tot me door te dringen. Lees verder “Vrijheid na narcisme?”

’Praat tegen me, praat alsjeblieft tegen me.’

Het effect van de stiltebehandeling
Dit is een gastcolumn van Vroefje

Hoewel niet elke narcist zich hiermee bezig schijnt te houden, zullen er helaas toch ook velen onder ons zijn die het net als ik wel kennen; het doodzwijgen. Ik ben hier meer informatie over gaan opzoeken en mijn mond viel open.

De officiële naam is Ostracisme; Schervengerecht. Het heeft zijn wortels in de oude Griekse beschaving waar het gebruikt werd om in politieke kringen een persoon die al te machtig dreigde te worden te elimineren, om zo de democratie te beschermen. Degene met de meeste scherven werd een ‘persona non grata’. Er werd niet meer tegen hem gepraat, hij hoorde er niet meer bij en werd geacht zichzelf uit de gemeenschap te verwijderen. Lees verder “’Praat tegen me, praat alsjeblieft tegen me.’”

In gesprek met mijn vader

Dit is een gastblog van Vroefje

Dag papa,
62 moest ik worden om te kunnen doorzien welk spelletje er vroeger gespeeld is. Door jouw vrouw, mijn moeder. En het had nog een naam ook. Zoals zoveel dingen een naam hebben die gerelateerd zijn aan de gedragingen van een ouder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ik heb het over ouderverstoting. Lees verder “In gesprek met mijn vader”