Tag: narcistische ouder

Dodelijke afloop

Dit is een gastcolumn van Isabo

“Ik overleef haar niet, Zus!” Het was mei 2016. Ik had mijn zus aan de lijn en mijn stem verraadde mijn wanhoop toen ik haar probeerde uit te leggen wáárom ik noodgedwongen afstand had genomen van moeder begin dat jaar [zie blog: https://verdwenenzelf.org/2016/11/07/noodgedwongen-afstand/].

Dit was de moeilijkste beslissing in mijn leven. Vanaf mijn geboorte tot aan mijn 20ste werd ik aan narcistisch misbruik onderworpen. Ik ben voor het leven beschadigd. Het kostte mij vervolgens nóg eens 20 jaar en 16 gesprekspogingen in de hoop bij moeder enig gehoor te krijgen over wat haar destructieve gedrag met mij had gedaan. Tevergeefs. Lees verder “Dodelijke afloop”

Ooit was ik oud

Dit is een gastcolumn van Veerle

Opgegroeid zonder de levensnoodzakelijke emotionele aandacht. Ouders die totaal geen normale verbinding konden leggen met de leefwereld en de beleef-wereld van mij als kind.

Zo werd ik een volkomen vreemde en gebeurde er de raarste dingen, nam ik pijnlijke beslissingen en raakte ik mezelf kwijt.

“Zijn wie je niet bent, dus niemand die je kent.” Nog voor ik jong kon zijn was ik al oud.

Ik raakte steeds vaster in een leven dat niet stroomt, zonder te weten hoe het komt. Lees verder “Ooit was ik oud”

De angst om uit te vliegen

Dit is een gastcolumn van Summermoon

Ik had spontaan wat afgesproken vorige week en de rest van die week regelmatig last van angstgevoelens. Bij de gedachte dat ik in mijn eentje naar iemand toe zou gaan, kreeg ik een heel onheilspellend en ongerust gevoel en zag ik allemaal beren op de weg. Het voelde heel onveilig en ik had écht de neiging om af te bellen.

Zo ken ik mezelf totaal niet. Toen ik bij mijn therapeute zat, keken we hiernaar. Zo kwamen we terecht bij het feit dat ik eigenlijk mijn leven lang in een emotionele en psychische kooi heb gezeten. Dat begon al in mijn jongste jaren met het (verborgen) narcisme van mijn ouders en later ging dat door in mijn huwelijk met een verborgen narcist. Lees verder “De angst om uit te vliegen”

‘Haat je je vader?’

Dit is een gastcolumn van Mira

Ze was die dag uit school thuisgekomen en zoals altijd door de keuken naar binnen gelopen waar ze zoals alle voorgaande dagen, weken en maanden een opgestapelde onoverzichtelijke troep zag. Niets ligt hier op z’n plek, had ze gedacht. Het was niet alleen een chaos, alles voelde plakkerig en vies en overal lagen beschimmelde etensresten. Ze had er ineens niet meer tegen gekund. Wat deed haar moeder een hele dag als iedereen op school zat. Ze kon de keuken toch tenminste een beetje ordelijk en schoon houden? Nee, haar moeder zat elke dag bij de kachel. ‘s Morgens lag ze nog in bed terwijl iedereen zich klaarmaakte om naar school te gaan, dan riepen ze bij het weggaan naar boven: ‘We gaan mam.’ Waarna hun moeder steevast naar beneden riep of ze een appel bij zich hadden. ‘s Middags zat ze bij de kachel of uit het raam te staren. Lees verder “‘Haat je je vader?’”

Online training ‘Uit het doolhof van narcistische mishandeling’: najaar 2021

Onze online training ‘Uit het doolhof van narcistische mishandeling’ vormt voor veel deelnemers een belangrijke eerste stap in hun herstelproces. De inzichten die ze opdoen in de verwarrende en destructieve wereld van narcisme en hoe je je hieraan kan onttrekken blijken heel waardevol. Misschien is deze training ook wat voor jou?

Over enkele weken (op maandag 13 september) vindt er weer een online training plaats. Er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar.

Lees hieronder hoeveel deelnemers uit de training hebben gehaald:

‘Het ligt niet aan mij… Deze training heeft me zoveel inzicht en hoop gegeven!’

‘Prima introductie en de eerste handvatten ontvangen om mensen met een narcistische persoonlijkheid te herkennen en voor mij om ermee om te gaan. Mijn belangrijkste inzicht is dat het echt niet aan het slachtoffer ligt, en dat de narcist geen hulp gaat zoeken’.

‘Beste trainers, jullie hebben deze sessie zeer professioneel en laagdrempelig aangepakt. Het heeft me een gevoel van erkenning gegeven van het jarenlange leed wat mezelf en mijn kinderen ongewild is aangedaan. En deze sessie heeft vooral ook rust gegeven in mijn leven… Bedankt !

Zeer concreet, voorbeelden uit het dagelijkse leven, laagdrempelig… vertrouwelijk, veilig. Mijn belangrijkste inzicht is dat ik bepaalde gewoonten en mensen moet loslaten, om te kunnen helen. En ik zal geduldiger proberen te zijn en meer dingen accepteren zoals ze zijn’.

‘Duidelijke, herkenbare info gebracht door goede deskundigen. Goed om dit te volgen aan het begin van je reis, of als ‘opfrisser’. Prettige begeleiders. De workshop wordt goed opgebouwd en er worden goede tips gegeven om mee aan de slag te gaan’.

Er zijn meerdere data beschikbaar:

  • maandag 13 september van 15:00 – 17:00
  • maandag 4 oktober van 19:00 – 21:00
  • woensdag 17 november van 15:00 – 17:00

Lees hier meer over de praktische informatie en om je in te schrijven.

Wie denk je dat je bent?

Dit is een gastcolumn van Cara

Mijn moeder zei altijd dat ik hard moest worden aangepakt. De juffen op school hadden echter het liefst tien kinderen zoals ik in de klas. Het lag dus niet aan moeilijk gedrag dat ik hard moest worden aangepakt. Het kwam doordat er op onbewust niveau werd gesleuteld aan mijn authenticiteit en ik op dezelfde onbewuste manier probeerde te ontkomen aan dit destructieve proces. Moeder wilde niet dat ik eraan ontkwam. Ze wilde blijven sleutelen tot ik een verlengstuk van haar zou zijn geworden.

Lees verder “Wie denk je dat je bent?”

De ‘golden child’

Dit is een gastcolumn van Charlotte

Ik zeg altijd dat ik in de oorlog geboren ben, dan kijken ze me aan en zeggen: dat kan niet, dat je 1940/1945 geboren bent. Inderdaad dat is ook niet zo, het was ruim na de oorlog, bij ouders die wel de oorlog hadden meegemaakt. Mijn vader op een heftige manier na de oorlog (zijn ouders waren ‘fout’ in de oorlog) en voor mijn moeder was het heftig in de oorlog. Beide ontkennen dat trouwens tot op de dag van vandaag, ‘Nee hoor, het was een fijne tijd.’ Ongelooflijk vind ik dat, hoeveel afweer een mens kan hebben.

Maar het was wel oorlog tussen mijn ouders, altijd strijd en altijd ruzie. Toen ik ging studeren dacht ik dat mijn ouders oorlogsslachtoffers waren, want het was niet te harden thuis. Alles moest perfect zijn volgens mijn vader, en mijn moeder had de ‘poetsziekte’ zoals we dat toen noemden, later wist ik wel beter. Lees verder “De ‘golden child’”

De erfenis van zelfhaat

Dit is een gastcolumn van Nathalie

Mijn herstel van de gevolgen van het opgroeien met een narcistische vader en een emotioneel afwezige moeder verloopt in fasen. Met iedere keer kleine stapjes vooruit en soms ook terugvallen. Het is zeker geen rechte lijn omhoog. Soms voelt het ook niet eens echt als herstel omdat hoe meer ik in contact met mezelf kom, hoe meer ik ook in contact kom met mijn gekwetste/kwetsbare delen. Met de delen die zoveel meer verdienden en zoveel tekort gekomen zijn. Met delen van mezelf die ik had afgedaan als onbelangrijk of waar ik te bang voor was om ze te voelen en erkennen. Lees verder “De erfenis van zelfhaat”

Het eiland van mijn jeugd

Dit is een gastcolumn van Jaberin

Nu besef ik dat het erf waar ik ben opgegroeid eigenlijk een soort eiland blijkt te zijn. Een eiland zonder kade en zonder taal voor liefde. Geen ruimte voor de innerlijke wereld en een gebrek aan onvoorwaardelijke liefde. Geen mogelijkheden om iets te spiegelen. Geen cohesie, geen verbinding, geen uitleg, geen reflectie. Hol, kaal en plat. Guur en kil.

Op het eiland wist ik niet hoe ik eruit zag, wat mijn vorm was. Ik had niets om me in te kunnen spiegelen; het water om mij heen was vaak troebel. En àls het terugkaatste, verblindde het me. Of was het zo onvoorspelbaar in beweging dat het mijn blik vervormde. Wie ben je dan, als er eigenlijk geen ruimte is voor een eigen vorm?

Lees verder “Het eiland van mijn jeugd”

In de valkuil van de eeuwige zelfreflectie – podcast

Dit is een gastcolumn van Willeke

Graag wil ik jullie attenderen op een radio-uitzending waarin Tako vragen worden gesteld over waar het Verdwenen Zelf zich zo hard voor maakt (zie de podcast onderin deze blog). In het tijdsbestek van een klein uur geeft Tako zeer rake en veelomvattende antwoorden die je kunnen helpen om zelf ook antwoorden te vinden rond alles wat te maken heeft met narcistisch misbruik. Al met al het luisteren zeker waard, ook als je denkt dat je alles al zo’n beetje weet over dit onderwerp. Het biedt herkenning, heldere inzichten en troost. Lees verder “In de valkuil van de eeuwige zelfreflectie – podcast”