Mensen die lijden aan een onbehandelde persoonlijkheidsstoornis als narcisme, richten vaak een slagveld aan in hun omgeving. Narcisten zullen zelf zelden hulp zoeken; met hen is immers niets mis. Een narcist drijft de mensen om zich heen tot wanhoop, noemt hen gestoord
, en veel slachtoffers gaan dit geloven. De mensen die er heelhuids uitkomen, hebben moeite om nog mensen te vertrouwen. Het is logisch dat je niemand meer vertrouwt; je hebt altijd gevoeld dat er iets niet deugde, terwijl er werd gedaan of jij diegene was die niet deugde.
Narcisten hebben een zeer gebrekkig inlevingsvermogen. Daarnaast zijn bepaalde vaardigheden om met de realiteit om te kunnen gaan niet goed ontwikkeld. Het gedrag, wat het gevolg is van deze ernstige pathologie, veroorzaakt enorme verwarring bij de mensen om hem heen. Het is heel moeilijk om grip te krijgen op wat er nu precies gebeurt. Het is niet zo dat hij je gewoon een knal geeft. Als dat zo was, zou het duidelijk zijn dat dat fout
is. Zijn gedrag is veel subtieler, maar minstens zo beschadigend. Veel slachtoffers worden murw, omdat ze zich innerlijk een verwarde kluwen wol voelen. Het heeft geen zin de knoop te ontwarren, want door aan een draadje te trekken wordt die knoop juist strakker. Het is onmogelijk om van binnenuit je van die kluwen te ontdoen. Wat je nodig hebt is afstand; pas dan kun je de logica zien in de waanzin. Waarom doet de narcist wat hij doet? Inzicht hierin maakt de kans op ontsnapping veel groter.
Ik heb ervoor gekozen niet met een test te komen, omdat het internet vol staat met testen die m.i. niet allemaal even betrouwbaar zijn. Bovendien zijn veel narcisten moeilijk te vangen in een test, omdat hun hele systeem er op gericht is niet als narcist ontmaskerd te worden. Door zoveel mogelijk typerend gedrag te beschrijven, zul je vanzelf een gevoel krijgen of dit alles van toepassing is. De informatie is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring met narcistische personen en talloze gerichte bronnen die ik geraadpleegd heb.
De narcist:
- Is verliefd op zijn spiegelbeeld
- Is veeleisend en manipulatief
- Valt aan als hij zich gekrenkt voelt
- Heeft een groot gebrek aan empathie
- Is gericht op totale controle
Is verliefd op zijn spiegelbeeld
De narcist identificeert zich slechts met goede eigenschappen. Hij heeft het gevoel speciaal te zijn, door niemand begrepen te worden. Zijn slechte eigenschappen worden door hemzelf ontkend. Hij projecteert ze op omstanders, zij moeten deze slechtheid op zich nemen. Zo houdt hij zijn imago overeind.
Hij houdt zichzelf bij elkaar door in de spiegel iemand anders te zien dan wie hij werkelijk is. Hij wil dat spiegelbeeld in de reacties om hem heen gereflecteerd zien en vraagt dus voortdurend om bevestiging, zij het op een indirecte manier. Een narcist ziet jou als een verlengstuk van zichzelf. Jouw gevoelens en gedachten doen er alleen toe als ze bijdragen aan zijn realiteit. Hij verwacht bijvoorbeeld dat je steeds weet wat hij wil, zonder dat hij hier om hoeft te vragen. Hij ziet zichzelf namelijk als een onafhankelijk en gevend
persoon, en door ergens om te vragen zou hij zijn behoeftigheid tonen. Dat strookt weer niet met zijn imago. Je wordt dus gevangen in een web van manipulaties en onuitgesproken verwachtingen, en er wordt van je verwacht dat je voortdurend op hem gericht bent. De kern is jou een schuldgevoel geven. Het is alsof narcisten met de bedrading in je hoofd bezig zijn. Je gaat alles vanuit hun perspectief bekijken, omdat je, als je dit niet doet, verwijten krijgt. Het blijkt precies de bedoeling te zijn om hun perspectief over te nemen. Jij zelf doet er niet toe; het gaat om hun behoeften.
Is veeleisend en manipulatief
De narcist heeft een duidelijke mening over anderen, maar vrijwel geen zelfkritiek. Hij is zeer veeleisend. Hij houdt zich ongenaakbaar en zet zichzelf buiten de ring. Met de ring bedoel ik het leven waar het gewone volk
zijn gevecht voert. De narcist manipuleert en tracht je beleving over te nemen. Hij hypnotiseert en gebruikt diverse subtiele psychologische tactieken om te krijgen wat hij wil. Deze hersenspoeling heeft diepgaande effecten op het slachtoffer. Zie ook dit artikel.
Wat krijg je als je een mens hebt zonder een daadwerkelijke verbinding met zichzelf, iemand die van binnen vrijwel doods is en zich alleen levend kan voelen als hij van buitenaf de juiste shots toegediend krijgt? Het betekent dat de narcist -als een junk- zichzelf moet verzekeren van een continue voorraad. Dit wordt narcistische voorraad genoemd. Dit kan hij alleen doen door te verleiden, door zijn omstanders als het ware te belonen voor hun verstrekking van deze voorraad. Deze voorraad betreft: henzelf. De narcist bindt mensen door hen op te hemelen en te straffen als ze niet voldoende meewerken. Als de narcist zijn spotlights op je zet, dan ben je iemand. Haalt hij ze weg, dan ben je niemand meer. Dit alles ontzielt, en je moet heel sterk in je schoenen staan om niet overstag te gaan.
De verbinding met jezelf werd je al systematisch afgenomen, waardoor je alles zal doen om weer zijn goedkeuring te verkrijgen. Ik laat later zien hoe dit precies in zijn werk gaat. Je zit nu in zijn web en de narcist gebruikt verschillende technieken om je afhankelijk te houden. Dat is dus iets van hem, maar hij zal altijd doen of het over jou gaat. Zodra jij zijn realiteit niet bevestigt vorm jij de bron van het probleem. Een narcist wil eigenlijk koste wat kost voorkomen dat hij werkelijk bij zichzelf uitkomt en gebruikt zijn imago om zich tegen de onderliggende beleving -de depressie- te beschermen. Dit vraagt van de mensen om hem heen een enorme toewijding; zij zullen dat imago hoe dan ook moeten bevestigen. Een narcist wil er niet bij stil staan hoeveel hij vraagt, en zal snel kritiek hebben wanneer hij iets niet krijgt. Die kritiek concentreert zich vaak rond waarden, doordat de narcist nauwelijks feiten tot zijn beschikking heeft. Zijn omstanders plegen namelijk geen grote misdaden, maar een klein misstapje wordt door de narcist wel als zodanig ervaren.
De narcist valt aan als hij zich gekwetst voelt
De narcist is in alles gericht op zijn imago. Zodra hij zich in dit geïdealiseerde zelfbeeld gekrenkt voelt, valt hij hard aan om de ander te straffen en bij te sturen
.
Het ideale imago wordt nooit behaald, en de narcist ontdekt niet dat het per definitie onhaalbaar is, maar wijt het aan de omstandigheden en de omstanders die hij bevecht. Dit maakt de situatie ook zo uitzichtloos; voor alle partijen. Hij zit in een fantasie van allerlei prachtige eigenschappen (helpend, gevend etc.
) en anderen moeten dit waar maken. Hij wordt gedreven door wat hij zelf nodig heeft en beredeneert alles naar zichzelf toe. Zolang je hem steunt lijkt er niet zo veel aan de hand te zijn; de problemen worden vooral zichtbaar wanneer hij zich te kort gedaan voelt. Hij opereert dan vanuit een heftigheid die grote schade aanricht: de narcistische woede. De narcist is woedend omdat hij naar de rand van zijn innerlijke afgrond werd gebracht, wat nooit had mogen gebeuren en waar de ander voor gestraft moet worden. Dit heet de narcistische aanval
. Deze aanval voelt als de beet van een slang, en de beet is giftig. Je voelt je na die beet ongelooflijk slecht over je zelf. Voor de narcist is hijzelf echter weer het slachtoffer in deze interactie. Je bedreigde zijn imago immers en de gapende leegte onder zijn grootheidswaan werd hierdoor voelbaar. Ineens voelt de narcist zich naakt en de schaamte en het afgrijzen hierover zijn zo groot, dat hij anderen onmiddellijk voor deze beleving verantwoordelijk stelt. Deze aanvallen zijn verschrikkelijk om mee te maken, en ik ga er in mijn werkboek specifiek op in hoe je hiervan kunt herstellen.
Heeft een groot gebrek aan empathie
De narcist eist voortdurend empathie op voor zichzelf, maar heeft nauwelijks empathie voor anderen. Hij heeft geen echte gevoelsverbinding en beoordeelt mensen en dingen naar de functie die ze kunnen hebben voor zijn imago.
Een narcist belooft je gouden bergen; dat je eindelijk geliefd wordt, begrepen wordt, maar het blijft bij een worst die je voorgehouden wordt, want uiteindelijk is er niets. Er is slechts een lege belofte, een fata morgana. Als je in zijn systeem zit lijd je mee en voel je de woede en frustratie om wat wel gesuggereerd wordt maar wat nooit werkelijk waar kan worden; het betreft immers een schijnrealiteit. In plaats van je te laten misleiden door de luchtspiegeling in de verte, is de enige ware kans op een leven: uit dit systeem stappen. Je eigen leven terugpakken. Veel slachtoffers komen niet tot deze stap, en blijven hopen op verbetering. De grote valkuil in een relatie met een narcist, is denken dat je de relatie door je eigen gedrag kunt verbeteren. Dit wordt dan ook voortdurend door hem gesuggereerd. Velen blijven jaren in deze valkuil hangen, maar de normale menselijke criteria gelden hier niet. Terwijl je tegen de narcist zou willen zeggen; je hoeft jezelf niet zo’n onhaalbaar imago te stellen, je hoeft niet perfect te zijn, wordt alle menselijkheid in de relatie om zeep geholpen omdat jij zogenaamd de schuldige bent, de dader, die veroordeeld moet worden.
Is gericht op totale controle
Hij kan niet werkelijk ontvangen, maar heeft een dogmatisch beeld van wat hij zou moeten krijgen. Hij is rigide en erg gericht op de vorm. Een narcist heeft een dwingend idee van hoe dingen horen te gaan en kan furieus worden als zijn script niet gevolgd wordt.
Een narcist houdt je gegijzeld, opdat je maar geeft wat hij zo dringend nodig heeft. En wat dat is; jezelf. Met minder neemt hij geen genoegen. Hij wil degene zijn die het weet
, jij bent degene die het niet weet. Zo heeft hij de totale controle. Hij heeft er baat bij dat jij je verantwoordelijk voelt, en maakt dus misbruik van je empathie en compassie. Een narcist zal zelf zelden de verantwoordelijkheid nemen voor zijn pathologie. Hij projecteert en jij wordt puur gebruikt als bliksemafleider. Zodra je niet voldoende meewerkt ben je te afstandelijk, egoïstisch, te weinig empathisch, etcetera. Kritiek van een narcist is zelden feitelijk. Ben je een paar minuten te laat, dan is dit een bewijs dat je geen respect hebt
. Vergeet je te groeten, dan is dit een bewijs dat hij je koud laat
. En ga zo maar door.
Alle logica die in het normale menselijke verkeer geldt wordt dus volledig op zijn kop gezet. Het is bijvoorbeeld een volstrekt natuurlijke reactie om afstand te nemen van iemand die beschadigend gedrag vertoont en hier geen verantwoordelijkheid voor neemt. Ook hier ziet de narcist zichzelf als het enige slachtoffer. Kan (of wil) de narcist zijn eigen beleving en motieven niet onderzoeken, hij heeft wel een hele analyse van de jouwe zonder dat hierin ook maar iets gecheckt wordt. De narcist is eigenlijk heel afhankelijk van andere mensen; hij is immers niet in verbinding met zichzelf. Hij zou eerlijk zijn als hij zou toegeven wat hij van anderen nodig heeft. Dan hebben anderen immers de keus of ze dit willen geven of niet. Maar de narcist verdraagt deze onzekerheid niet; hij moet en zal het krijgen. En om zich te verzekeren van voldoende voorraad is alles geoorloofd.
| « Wat is narcisme | waarom ontsnappen zo moeilijk is » |
Survivor,
Ik kom net uit een 2 jarige relatie met een narcist,zeg maar anderhalve week geleden. Ik was als de dood voor hem dus heb hem een kort maar beleefd bericht gestuurd dat ik zo niet verder kon omdat ik mij ongelukkig voelde en niet geliefd of gerespecteerd door hem.En aangezien praten er op uitdraaide dat hij ging schreeuwen en ik mij later nog ongelukkiger voelde.was dat ook geen optie meer…
Ik heb dat bericht naar hem gestuurd toen hij op zijn werk was.Hij is gelijk langsgekomen waarschijnlijk om mij om te praten.Aan de deur werd hij ontvangen door mijn broer die hem zijn spullen heeft gegeven en hem heeft verteld dat hij me met rust moet laten dat ik al van streek was.
Uiteindelijk ging hij weg…1 dag later kreeg ik een mail met spijtbetuigingen van alles wat ik in mijn tekst bericht had gezegd waar ik niet meer tegen kon.Geen reden geen uitleg niks waaruit ik enig zelf inzicht of iets kon opmaken waaruit bleek dat hij echt over zijn kwetsende houding had nagedacht. Gewoon dingen die ik had gezegd verdraaien.
Zo nu na 2 jaar ellende en veel schulden eerst maar weer van mezelf leren houden.Ik weet dat ik dat weer zal kunnen hij zal dat nooit echt kunnen en dat is verdrietig voor hem ,maar tot hier en niet verder. Ik kan hem niet genezen…
Ik vroeg steeds aan mijn broer en paar vriendinnen ben ik zo gemeen. Want dat zegt hij of ben ik nou zo lelijk dat vind hij enz…
Op een dag zei een vriendin tegen mij je hebt te maken met een narcist ga er maar eens over lezen… Wauw… het ging over mijn leven.
Ben toen met andere ogen naar hem gaan kijken,realiseerde me elke x weer van he hij is me aan het manipuleren. Zo werd ik sterk genoeg om de stap te zetten.
Ik moet nu alles een plek gaan geven.
Ik merk dat ik veel steun heb aan mensen die ook een relatie met een narcist hebben meegemaakt.
Ik ben niet alleen en ik ben niet gek!!!
Voor de mensen die nog in deze situatie zitten ga hem of haar bestuderen zorg dat je echt ziet hoe er met je hoofd geknoeid wordt. Ik heb mijn brief een week van te voren geschreven vervolgens anderen die ik vertrouwde laten lezen en mij laten adviseren.Heb alleen verteld hoe ik me voelde bij hem en dat niet meer wilde,geen verwijten of situaties benoemd . En al het contact daarna zakelijk geen ” hoe gaat het? ook geen melding over hoe ik me voel alleen zakelijk dingen afhandelen. Geen ingang meer geven want ik kan hem niet genezen omdat hij nooit zal zien dat hij een probleem heeft.
Red jezelf nu het nog kan ,ik moest ook aan mijn kids denken .
Iedereen die stapt uit een relatie met een narcist is een held en kan zo trots op zichzelf zijn….het is zo moeilijk!
Ik hoop dat ik iemand help met mijn verhaal.
Succes!!!
Ik begon mezelf ook serieus gek te vinden… tot ik gisteren door een vriendin ook de websites over narcisme ben gaan opzoeken… Zo bangelijk… Wat daar beschreven wordt, maak ik mee.
Nu nog het juiste doen… Vrees alleen dat het niet gemakkelijk wordt met een kindje van 17 maanden.
Ben bang, maar mag me niet laten kennen vrees ik. Inderdaad raar nu ik met de kennis die ik reeds verzameld heb naar hem kijk, zie ik hem plots helemaal anders. Je ziet inderdaad de manipulatie ipv te twijfelen aan jezelf… Ben nog steeds bang en weet nog steeds niet wat ik concreet moet doen om alles nu zo goed mogelijk op te lossen, maar ben gewoon al rustiger doordat ik de echte oorzaak weet.
Ik vraag me zo af? Of je nog in deze relatie zit.
Zo ja probeer dan op zijn minst te zorgen dat je veel dingen veilig stelt.
Mis iets van inkomen, een huis waar je heen kan.
Neem een goede advocaat laat hem het gevecht tussen jullie doen.
Zoek mensen die je steunen en achter je staan.
Ik kon niet meer vechten na 22 jaar!! Ik was moe. Maar wist het ook niet dat hij zo was, toen ik er achter kwam.
Was ik al te laat ik had niks meer hij maakte me elke dag gek.
Deed zielig ik kreeg medelijden dacht dat het allemaal aan mij lag weer!!!
Waar door hij mij zo ver kreeg dat ik van alles afstand deed.
Hij kwam spullen stelen en als ik hem daar op aan sprak werd hij woest.
Ik was gek maar ik wist dat hij ze had niemand anders kon het gedaan hebben. Tot ik dan weer uit verdriet riep hou het maar.
Kinderalimentatie, partneralimentatie, ons bedrijf, de huizen, de auto’s, de boot. Alles heb ik afgestaan om rust van hem te krijgen. Daarna ging hij leugens vertellen tegen de gemeente waar door ik 2 jaar zonder inkomen zat.
Ik was niet in staat te werken ik was op mijn baan kwijt.
Nadat hij mij uit huis zetten door zijn zielige gedrag. Ben ik met mijn jongste bij me zusje gaan wonen.
Het enige wat hij wilde is dat ik zo in de shit kwam en ik op mijn knieën terug zou komen.
Omdat hij mij afhankelijk had gemaakt !!! Mijn oudste dochter met leugens tegen mij opgezet. Die werd zijn nieuwe vrouw die deed alles voor hem. Alles wat ik ook deed, tot hij een nieuw slachtoffer vond. En mijn dochter een trap kreeg en niks meer voor hem is. Zo kan ik wel uren door gaan wat hij allemaal deed. Maar mijn advies is lees zoveel als je kan over hoe je het beste weg kan gaan. Zonder nog meer kleer scheuren dan die je al heb.
Ik was een trofee in zijn kast en had nooit weg mogen gaan bij hem.
Dat hem ik geweten en ben heel zwaar gestraft, dit had ik kunnen voor komen. Als ik het van te voren wist hoe hij echt was. Een Narsict
Heel veel sterkte
Inderdaad het is een hele opgave om tot inzicht te komen. Het is alsof je blijft geven en die oneindig diepe put nooit verzadigd raakt. Je krijgt kruimeltjes terug. Daar mag je het mee doen. Mij is het ook gelukt met twee (destijds) kleine kinderen. Gelukkig. Vandaar dat ik na een relatie van meer dan 10 jaar de moed had om me los te maken en ergens voor te strijden. Voor het geluk van m’n kinderen (en mezelf).
zo herkenbaar 🙁
en het ergste bij mij na 4 jaar weg te zijn bij hem ben ik nog altijd zo onzeker over mijn eigen !!!!! ma ben zo blij dat ik ben weg gegaan en zeker voor mijn kinderen
Goh herkenbaar…een jaar een relatie met een narcist achter de rug. Hij kreeg me niet stil en ik bleef reageren op zijn verwijten ik kende niets van narcisme en dat reageren gaf hem ktacht. Toen het niet lukte me mee in de zaak te krijgen, te trouwen , of mijn spaarcenten te investeren in de zaak begon hij een ander spel. Niet meer lief zijn en alleen sexueel getinte gesprekken voeren. Tot hij op een avond zijn fantasiekes wou ten uitvoer brengen…… ik weigerde en hij was niet te genieten. Daags nadien kreeg ik zogezegd een speelse tik op mijn bips…. zij hand stond getekend in mijn huid. Ben weggegaan. Terug gegaan. Weer tik gekregen en nog harder nu. Dit was drie weken geleden en heb gebroken met hem. Hij wist van mijn vader die me sloeg en misbruikte en hij deed het net hetzelfde. Om me eronder te krijgen? Bij papa was ik kind en kon niet weg. Nu echter had hj zijn eigen eenzamheid getekend want ik had me voorgenomen dat geen enkele man me nog zou slagen. Hij dacht macht te hebben over mij. Ben nu drie weken ziek… maar vorige week hoorde ik vua vriendin over narcisme en na het lezen van verhalen en uitleg over narcisme voel ik me berer. Leer ik mezelf terug vinden bij de therapeut… pijn doet het nog.. en ben er nog niet… maar kom er sterker uit.. zeker weten.. en hij wordt alleen maar zieker.
Ik ben 17 jaar samen geweest en er net pas achter dat ik met een narcist getrouwd ben geweest, doordat ik na de vakantie een artikel las over narcisme. Eyeopener. Ben nu bijna 4 jaar gescheiden en heb al 3,5 jaar een hele leuke vriend, hij woont alleen in het zuiden van het land en ik in Amsterdam . Ik kom zelf ook uit het zuiden en wil ook die kant op. Jarenlang alles opgegeven voor zijn carrière en voor de kids gezorgd en nog steeds. Heb geen co-ouderschap,maar hebben wel gezamenlijk ‘gezag’ waardoor hij mijn meent tegen te kunnen houden. Bij mediator gepraat, samen proberen te praten, maar met een narcist valt niet te praten. Ik weet niet zo goed wat nu te ondernemen, omgeving zegt ga praten met een psycholoog, maar wil iemand die me ook kan helpen met dat narcistische stukje, niemand begrijpt hoe ik me echt voel en hoe het is om hiermee om te moeten gaan al jaren. Moet ook mijn kinderen tegen hem beschermen. Denk dat ik om verhuisverhaal door te zetten toch verder moet met een advocaat, zeker gezien dat ook nog eens het narcistische verhaal meespeelt. Maar hoe ga je om met iemand die zelf niet weet dat hij narcist is? Gelooft mijn advocaat me wel, er is immers geen bewijs! Hij kan zijn advocaat tzt zo bespelen dat hij slachtoffer is van de hele situatie! Iemand hier ervaring mee of advies??
Heb vriendin die het zelfde heeft meegemaakt en die heeft gewoon de kinderen opgepakt net na de vakantie. Ze had ze al op school ingeschreven dus tegen de tijd dat er een rechtszaak komt etc zijn er al maanden voorbij en beslist de rechter 99% van de tijd dat ze al gewend zijn op hun nieuwe school en dat je niet gedwongen terug moet gaan. we zal er een regeling moeten worden getroffen voor omgang en dat zou kunnen betekenen dat je ze zelf moet brengen en halen of bv eentje de heen en eentje de terugreis. Als je van te voren alles netjes gaat doen pis je naast de pot dus alles in het geheim voorberijden was het advies bij een intake van een advocaat. gewoon doen dus!
Inderdaad, verhuizen met kinderen en een ex die narcistisch is, is niet eenvoudig. Ik ben er al 6 jaar mee bezig om terug te verhuizen naar de plaats waar ik woonde voordat ik hem leerde kennen. Eerst heeft ex de verkoop van het gezamenlijke huis tegengehouden. Na 4 jaar kocht ik hem uit en kon ik verhuizen. Ik was inmiddels zo lam geslagen dat ik niet ver van hem af ben gaan wonen. een plaats waar hij wel toestemming voor zou geven. Ik had direct spijt van mijn keuze en inmiddels is mijn werk ook verhuisd. Dat werk kan ik niet blijven doen vanuit de plek waar ik nu woon. Ik ben nu ruim een jaar met rechtzaken bezig. Voor de kinderen en voor mij een drama. Iedereen raadt me af om zonder toestemming te verhuizen, maar toestemming krijg ik niet. Voor de rechter moet er een NOODZAAK zijn om met kinderen te verhuizen. Zelfs dreigend ontslag is nog niet voldoende.
Uitzichtloos, ik wacht tot de kinderen 18 jaar zijn, dan kan mijn ex me niks meer maken…
Ja, ik heb er wel ervaring mee.
Ik begrijp je twijfel en angst zo goed want ik heb ook deze fase meegemaakt. Juist in deze fase zul je echter de kracht moeten vinden de situatie zo zakelijk mogelijk aan te pakken.
Laat je niet gek maken door hem, je weet nu immers dat het niet aan jou ligt!
Bereid je zo goed mogelijk voor, voordat je ook maar iets concreets met hem bespreekt.
Maak hem ook niet wijzer dan hij is; kennis is macht en dat moet je nu maar eens in JOUW voordeel gaan gebruiken.
Ik ben via de mensen van deze site in contact gekomen met een advocate die ervaring heeft met narcisme. Een hele waardevolle maar tegelijkertijd heel moeilijk uit te voeren tip van haar was: geef geen krimp als de narcist met modder gaat gooien in de rechtszaal en ga er vooral niet op in.
Hij doet dat om bij jou een reactie te ontlokken. Als jij je laat verleiden zijn lage en valse beschuldigingen (die uiteraard niet waar zullen zijn) te weerleggen en/of daar boos om te worden en dat in de rechtszaal even te willen rechtzetten, dan heeft hij daarmee bereikt wat hij wil, namelijk de aandacht van hem verleggen naar jou. Ook zal hij misschien zo de rechter willen aantonen dat jij de onberekenbare en opvliegende partij bent en hij zijn rol van rustig slachtoffer met verve spelen, waarmee hij de rechter naar zijn hand zal proberen te zetten. Niet doen dus!
Ze zei dat de rechter er heus wel doorheen zou kijken en zich alleen op de feiten zou richten.
Ik vond dit zelf wel moeilijk; het gevoel van onmacht en frustratie om die leugens zorgt er voor dat je het juist wilt rechtzetten en precies dat is wat je niet “mag” doen.
Uiteindelijk bleek de rechter inderdaad in staat er doorheen te kijken en pakte alles voor mij gunstig uit.
Laat je goed informeren (of besteed zelf veel tijd aan onderzoek) over alles praktische mogelijkheden die er zijn om je leven weer zelf op te pakken, blijf bij de feiten en verzamel zoveel mogelijk bewijsmateriaal tegen hem. Communiceer zo zakelijk mogelijk met hem via e-mail en bewaar alles wat je maar tegen hem kunt gebruiken, als het nodig is, in een dossier.
Heel veel sterkte en succes!
Mijn man is twee weken geleden gestorven, 48 jaar ellende, dacht echt dat het aan mijn lag,verbaal geweld ik kan er wel 30 boeken over schrijven. Ik moest alles regelen,maar tegen andere mensen zei hij dat hij dat geregeld had. Veel huisartsen heb ik gebeld, het enigste wat ze konden zeggen was, veel sterkte ermee. Heb nooit iets verteld tegen andere mensen,maar vanavond wel ,nu durfde ik omdat hij dood is.
Zij zeiden tegen mij narcisme,ik had er nooit van gehoord,alles wat ik hierna over gelezen heb klopt helemaal. Ik dacht dat ik slecht wat, ik dacht,ik ga niet weg bij een man die ziek is. Nu heb ik spijt, volgende maand word ik 65 jaar en ben dan 48 jaar samen met hem geweest. Ik was blij dat hij zijn laatste adem uitblaasde. Ben ook ziek geweest, eerst openhartopenratie, nieuwe hartklep, 3 maanden later kreeg ik te horen ,longkanker een week later darmkanker,heb nog geen arm over mijn schouders gehad, hij zei,vuil kankerwijf mijn huis uit. Hij moest twee keer niezen,dus hij was zwaar ziek. Uren aan een stuk kon hij mijn uitschelden, nooit als er iemand anders bij was,dan was hij poeslief. Psycholoog had gezegd conversiestoornis,van deze stoornis had ik nog nooit van gehoord. We hebben ook nog een zoon met borderline, biopolaire met persoonlijksstoornis.
Wow, wat een leven heb ik gehad, met twee gestoorde mannen, een is nu gestorven en onze zoon blijft mijn bedreigen,wil alleen maar geld. Ben verbaasd dat ik dat vol blijft houden, heb altijd een vrolijk karakter, anders hadden ik het niet gered. Maar als ik morgenvroeg opsta,misschien direct al, ga die foto van mijn man die naast de tv staat weg, heeeeeeel ver weg. Ga nu aan mijn eigen denken zolang het nog kan.Leef al 15 jaar op oxazepam ,anders krijg ik paniekaanvallen, is ook niet gek na 48 jaar,vooral wat ik nu lees dat iemand na 2 jaar al gestopt is met zo’n relatie. Ik werd op mijn trouwdag 19 jaar, wij moesten niet trouwen of zo,ging gewoon vanzelf, ik wist niet beter. Nooit geen arm om mijn schouder gehad, weinig liefde ,ik wist niet beter. Durfde nooit iets te zeggen tegen andere mensen want dan kreeg ik weer op mijn mieter. Vanavond bij onze beste vrienden geweest en ik heb er eindelijk mijn hart kunnen luchten.pfffff. eerste keer in mijn leven,ben altijd bang geweest, hoe dom kan je zijn denk ik nu. Zijn foto wil ik nooit meer zien,hij heeft zelfs geprobeerd om te zeggen wat ik na zijn dood moet doen. In de zomermaanden als het mooi weer is gebruik ik mijn mooie retroscooter,gebruik ik al 9 jaar ,maar ik moest dat ding wegdoen, heb maar ja gezegd, nou echt niet,waarom mag dat ineens niet meer,te gek voor woorden. Heb na de crematie zijn dood op fb gezet, kreeg ineens familie erbij, mijn zus, zijn zus enzo. Die hadden het schijnbaar eerder door als ik. GVD. WAT BEN IK DOM GEWEEST,TERWIJL IK DAT TOTAAL NIET BEN.IK KAN WEL JANKEN NU IS HET TE LAAT.
Heb Ernstige COPD ,baal ik van.Er is geen ene arts die ons geholpen heb,ook geen ggz. Maar Rutte blijft maar volhouden dat de gezondheidszorg perfect is hier in NL.Laat me niet lachen,hier gaat alles tegenwoordig over de migranten,die zijn veeeeeeel belangrijker toch.
Over onze zoon ,43 jaar, ben ik al 40 JAAR LANG PROBEREN HEM TE HELPEN.Nog steens geen oplossing ofzo, ik blijft elke keer herhalen, begeleid wonen?
Ik zal er maar mee stoppen, heb mijn hart kunnen luchten.pfffff, met mij komt het wel goed.
Bedankt voor het lezen.
Ik vind het heel heldhaftig dat je je verhaal hebt gedaan. Ik wens je het allerbeste! En veel plezier met je retroscooterritjes! En andere dingen die je nu zelf bepaalt!
Je bent waarschijnlijk OERSTERK, anders was je na 48 jaar niet in de positie om nu eindelijk voor je zelf te kiezen. Ik zit er ook in, ben met een Griek getrouwd en woon aldaar (al 34 jaar), niet meer in NL. Ik vind het hier heeeerlijk, het is een heel fijn land, en ik geniet zeer. Het leven is fantastisch, en ik kwam hier, werd verliefd op deze ‘god’, prachtige vent, complimenteus, liefdadig, hij deed alles voor mij (en) hem om ons leven richting te geven. Ik moest me natuurlijk wel aanpassen aan een andere cultuur en zijn temperament. Dat was niet niks, maar het was de relatie met TOP momenten, liefde, kado’s, en alle toeters en bellen. Door zijn temperament en grote mond, zijn sarcastische kleinerende grapjes, maar dan weer de liefde!!, of zijn manier van waarderen, verdwenen steeds mijn vraagtekens en emmers vol met tranen als sneeuw voor de zon. Ik was altijd stapel op hem, en hij op mij, zo wist hij dat super te bevestigen. Ik paste prima aan zijn verlanglijstje, en ik moet eerlijk zeggen ik was/ben verrukt van het leven hier. Ik ben stapel op natuur, tuinieren, koken, ben creatief, ben een doorzetter, draai voor niets mijn hand om en werd zelfs een hele goede skipper, want boten zijn hier ons inkomen en was de vrouw waar hij om vroeg. Het leek als een puzzel in elkaar te passen. Ik heb alles gedaan, van werkster, tot en met super model op parties. Ik genoot overal van, maar vond inderdaad dat hij wel HEEEL veel vroeg, en op bepaalde emotionele/zieke momenten, (o.a. geboorte van onze kinderen,) dan was hij nooit aanwezig. Sinds vorig jaar er pas achter gekomen dat ik met een narcist leef. Wil niet in de details treden hoe, maar begrijp je situatie totaal! Hij heeft je wel vreselijk onder controle gehouden, maar niet kapot gekregen. Het is vreselijk dat je je 48 jaar gegeven hebt aan een persoon, om er iets van te maken. Niet wetende, dat niks voldoende was, ze zuigen je helemaal leeg. Ze teren op je kracht en levensmoed om zo zelf er met het lintje van waardering door te gaan. Het is onbegrijpelijk voor buitenstaanders, ze zijn zo geslepen in hun tactiek. En wij vrouwen, zijn van nature, slikken, of je mond houden voor de ‘goede’ sfeer, of voor je kinderen. Je gaat er toch vanuit in een relatie moet je geven en nemen……
Je verhaal is enorm, en zo herkenbaar, als je een goed karakter hebt, en altijd maar blijft geven en hopen voor het beste. Ik wens je heeeeel veel sterkte na zo een belabberd leven. Waarschijnlijk zal je met die kracht van jou, toch nog zonneschijn vinden, en in ieder geval rust, wat al een hele zegen is. Ga naar familie en vrienden en geef hun leesvoer, want dat is iets wat mensen wakker maakt. . Als je het ‘zo’ zegt, kiezen ze meestal voor de ‘zielige’ of de persoon die altijd zo aardig was. Het is niet zo uit te leggen. Blijf je hart luchten, want dat helpt, al is het maar voor een uurtje. Ik weet het, de frustrerende momenten, komen aldoor terug als een tsounami. Het is zo diep pijnlijk, alleen lotgenoten begrijpen het.
Ik wens je heel veel succes om je zelf weer leren te waarderen, en geniet van iedere minuut vrijheid. Laat niks meer in je weg staan om te genieten.
Succes!!!!!
Lees : Pesten en treiteren van Marie-France Hirigoyen. Het zal je inzicht en daardoor rust geven.En het overkomt je nooit meer.
Ik ben zojuist naar een feng shui healer geweest. Voel me na alle leesstof weer sterk en ze rijkt je dingen aan die je zelf kunt doen voor je genezing. Beter dan al die oxazepan. Daar ben ik ook mee begonnen.
Sterkte
Mirjam
Dag Ankie,
Eigenlijk ben je een heldin. Wie heeft er zoveel kracht?
Ik kom ook net uit een relatie met narcist,, slechts ruim een jaar. Maar ik kende hem van vroeger, dus 53 jaar.
Mijn hele fundament was weg. Zelfvertrouwen etc.
Ik wijd er niet over uit.
Ik ben naar mijn huisarts gegaan en heb om hulp gevraagd. Liefst zonder al te veel kosten en hij zei dat ik sterk genoeg ben om het zonder psycholoog of psychiater te klaren.
Om de week heb ik een gesprek met hem (inmiddels vervangen door een vrl huisarts) . De andere week met een psychologisch verpleegkundige in de praktijk die dingen in kaart brengt om weer in de maatschappij terug te keren.
Dat helpt. De een helpt me met mijn fysieke gezondheid (9 kg afgevallen in een paar weken tijd, nadat de honeymoon situatie voorbij was en hij bemerkte dat ik me aan het terugtrekken was en meer ruimte voor mezelf ging creeeren, zoals bv in een b&b gaan slapen om uit te kunnen rusten ipv bij hem op nog geen 25 km afstand, bezopen vond hij, heerlijk vond ik het, en naar mijn broer aan de andere kant van de wereld 2 weken om BIJ te kunnen komen. En toen ontdekt waarmee ik samen was, een narcist).
De ander rijkt dingen aan om weer in de maatschappij dingen te ondernemen, helderheid te geven om je zinnen te verzetten etc.
In het begin wat oxazepan om geen gal te hoeven spugen overdag, 2 maanden niet kunnen eten en nu alleen ‘zacht” voedsel (geen kruiden, vla, geen bruinbrood maar wit, geen warm eten, maar fruit en vla en kruidenthee. Je hebt nogal wat te verteren!).
Een wijntje teveel vanuit de vermoeidheid, want ik weet dat ik die kan laten staan als mijn vermoeidheid over is, maar hoe het is met ontwennen van oxazepan, geen idee.
Nu 2 mnd verder, niet of nauwelijks oxazepan, minder wijntjes en weer terug in mijn kracht aan het komen.
Wel flitsen de herinneringen aan me voorbij, van wat ik signaleerde maar waar ik geen etiketje voor had, als therapeut nota bene, maar ik benoemde het wel naar hem.
Alles werd omgedraaid en het leek wel of ik gek was.
Nu is hij met zijn volgende slachtoffer bezig. 40 jaar jonger. Dank zij mij heeft hij nu in ieder geval de goeie schoenen voor zijn nieuwe veroverin (haha).
Maar leeg leeg leeg. En je vrieden willen je een paar keer aanhoren maar daarna nemen ze afstand. Plus dat ik in de jaar veel weg was en gelukkig aanvankelijk, dus de telefoon gaat ook niet zo veel meer.
Herstel, je kunt het. Veel sterkte. Ik feliciteer je met je nieuwe vrijheid.
Word lid van een leesclubje, filmhuis, concertserie, en ga heerlijk naar gratis concerten als die bij je in de buurt zijn. Muziek heelt.
Mirjam
Beste Survivor,
Gelukkig Nieuwjaar!
Je helpt me enorm met je verhaal.
Ondertussen ben ik 25 jaar getrouwd, heel ongelukkig.
Maar altijd gedacht dat het zou beteren.
Grtjs
Ann
Ik heb ongeveer 10 maanden geleden mijn relatie beëindigd met mijn nex, om er achter te komen dat ik verslaafd was geraakt aan het narcistisch misbruik. Het heeft me een hoop wilskracht gekost om hem niet weer in mijn leven toe te laten. Ik heb er met iedereen over gesproken die het maar wilde horen heb eindeloos veel gelezen over narcisme en over empaths mensen met een groot empatisch vermogen heb ook heeeeel veel YouTube filmpjes gekeken waar ook heel veel nuttige info te vinden is. Ondertussen zou ik hem niet terug willen al waren alle mannen op. Ik ben dankbaar voor wat ik heb meegemaakt , ik ben sterker, wijzer en heb veel geleerd over mezelf. Ik weiger om boos, bitter of wraakzuchtig te zijn. Heb ondertussen anderen kunnen helpen met mijn gevonden wijsheid. Mijn harde les was niet voor niks. Ik neem verantwoordelijk voor mijn deel, ik heb het laten gebeuren weliswaar ben ik gemanipuleerd, maar ik ben mezelf en mijn grenzen niet trouw geweest!! Niks of niemand is het waard om over je morele grenzen te gaan. Ik vraag me nu bij elke interactie met mensen af , wil ik dit? Voelt dit wel goed? Ik ben er nog niet helemaal mijn zelfvertrouwen is nog wel knutselwaardig, maar tijd en in jezelf blijven investeren maakt zo veel weer heel zelfs beter. Ik ben op weg naar de betere versie van mijn zelf:-)
Ik heb ongeveer 10 mnd geleden ook wat op de site geschreven ,wilde nu ook wat schrijven om te laten dat de wolken wegtrekken en de zon echt wel weer te zien is. Voor mij en voor jullie!
Survivor
Wat herkenbaar ik zit al 7 jaar in hetzelffe
Wauw als ik al die reacties hier lees voel ik me zo zwak en dom.
Zelf bevind ik me nu ook in een ongezonde situatie van jaren lang gemanipuleer.
7j om precies te zijn en nu pas kom ik erachter. In het begin was het “helpen” met alles over alles een mening gevrn in “mijn” belang en bezorgdheid en zorg voor ons maar nu besef ik me dat het manipulatie is en kunnen we niet meer weg ….
Laat ik het zo zeggen thuis in ons thuisland ging er altijd wel iets mis en na jaren was ik al dat gedoe zo beu dat wij samen met onze 6 kinderen ( wat ik zelf bij nader inzien niet heb beslist) de overstap maakte naar het buitenland ….. we zouden opnieuw beginnen zonder problemen….
Was geen enkel risico want genoeg espaard en een eigen zaak en alles was geregeld …..
Nu al 3 maand weg en het ene voorval na het andere en we kunnen niet meer terug…Toch toevallig dat we niet aan ons geld kunnen dat ik mijn enige bankkaart die uberhaupt altijd meteen leeg wordt gehaald nooit in handen heb en dat hij ervoor zorgt dat men paspoort niet in mijn bezit is …
Wij zitten in een land waar wij de taal niet spreken en waar we niet wegkunnen
Ik heb men partner al gevraagd laat o s aub teruggaan naar belgie wij kunnen dit niet meer.
Zijn reactie : nee ik zal met jullie wel richting europa trg gaan en daar zullen we opnieuw beginnen ……
Ik zit momenteel in de dominicaanse republiek met 6 kids en geen geld en als ik klaag is het nooit zijn schuld maar weg mogen we ook niet ….
Dit is toch niet normaal …
Mij bereiken kan ook niet zo goed weer n nieuw lokaal nummer waar ik vooral op de wifi hier in de buurt kan ….
Iemand tips hoe ik en de kinderen terug zouden kunnen naar belgie?
Laat ons duidelijk zijn wij worden niet mishandeld fysiek maar een leven kan je dit ook niet noemen….
Steun van familie en vrienden moet ik ni verwachten want vrienden heb ik al jaren niet meer en familie wil me nu niet meer zien of horen ws .
Dankjewel voor jou/mijn verhaal. Het doet goed om de weten dat ik niet de enige ben.
Beste Narcist! ( Je verdient eigenlijk niet de hoofdletter)
Ik schrijf je een brief.
Ik wil dolgraag verder met mijn leven.
Jij zette deze vorig jaar totaal op zin kop.
Na een moeilijk jaar waarin ik mijn maatje verloor kwam
jij op mijn pad.
Charmant, lief en je opende mijn hart!
Ik verloor me zelf compleet!
Jij zette mij op een voetstuk.
Na onze eerste date ging het heel snel. Jij kwam bij me wonen.
Ook al had ik een raar gevoel, een gevoel dat er iets niet klopte
ik vertelde dat jou dat ik de vinger er niet op kon leggen.
Totaal heb ik het drie keer uitgemaakt! Ik voelde leegte en ik voelde dat je
egocentrisch, respectloos en geen gevoel van liefde kende.
Maar ik bleef ik dacht misschien zie ik het niet helder. Mijn verliefdheid, ik
had me zelfs compleet verloren in jou.
Ik dacht wanneer land ik…Ik zie toch overduidelijk wat er gebeurt.
Ik liet het toe. Het manipuleren, mij kleineren.
Gek achteraf, want ik geloofde in een sprookje.
Jij was niet oprecht, jij gaf me geen gevoel dat ik je kon vertrouwen.
dat ik door ging met jou ongelooflijk. Jij had mij al in je macht, je controle
mijn mobiel.
Ik was zoveel van je gaan houden, echt niet normaal. Terwijl jij mijn corrigeerde
in mijn taal. Later werden de opmerkingen die je naar me had veel erger.
Ik was toch wel erg dun in het begin. Wouw dat kan toen binnen!
Ik zal je sparen om niet alle details hier neer te zetten. Maar ik kan je verzekeren
dat het me pijn deed. En ik had het niet verdiend om zo behandeld te worden als een klein kind.
Je vertelde zo weinig over wie je was. Dat ik op een avond ben gaan zoeken
niet netjes geef ik toe. Maar dat gevoel in mijn buik. Ik opende een ipad. Daar
zag ik dat je op een site stond, erotische massage geef je, mannen of vrouwen.
In je mail vond ik allemaal verhalen van vrouwen die net als ik in jou leugens trapte.
Foto`s van exen…En een contact met een russische dame.
Ook vroeg ik jou onze toen nog gezamenlijke mail te beëindigen.
Nee dat deed je niet. Er kwam een foto van mij op die mail. Ik had geen wachtwoord.
Ik heb het maar los gelaten, want jij beslist.
Jij heb me ziel en mijn hart gebroken. Ik geloofde in liefde die eigenlijk geen liefde was.
Hoe naïef ik ook was, dit overkomt me nimmer meer.
Ik ben jou wat dat betreft dankbaar dat jij me laat inzien hoe ik het NIET wil.
Knap van je dat je uit die relatie bent gestapt, dit verhaal komt mij zo bekent voor….ik kom zelf uit een relatie met een narcist…dat heeft 3 jaar geduurd….dat ik met hem ging samenwonen, begon hij te veranderen in mijn ogen… niets was goed wat ik deed, kleineerde mij sloeg mijn kind en mij, zijn wil was wet….moest eerst mijn kind naar zijn vader brengen, dan pas mocht ik er weer in. Vreselijke tijd geweest, maar ik had altijd een achterdochtig gevoel naar zijn laptop en idd ook daar kwam ik er achter dat hij foto’s van zijn exen had en dat hij erotische massage gaf aan mannen en vrouwen. Of hij veranderde de wachtwoord op mijn computer , dan moest ik aan hem vragen om dat wachtwoord, gaf hem zeker weer macht ofzo? Hij vertelde aan iedereen dat ik zo slecht was en dat ik niets deed in huis…vreselijk en hij was altijd heel behulpzaam naar anderen en zo vriendelijk,bah …ben blij dat ik eruit ben gestapt heeft wel heel veel energie gekost, was bang voor hem…ik heb met politie mijn spullen opgehaald, omdat hij er ineens een ander slot in de deur had gezet. maar met psychologische hulp heb ik mijn eigenwaarde weer om hoog gegooid…ik ben wel een mooi mens! Als je uit zo’n relatie stapt ben je juist heel sterk en kies je voor jezelf!!!
Lieve Mariska,
Ik ben ook apetrots op me zelf. Ik koos voor een mooier leven.
Ik begrijp heel goed wat jij bedoelt met eigenwaarde…Pff die was ik ook echt kwijt!
Niemand heeft het recht om jou te slaan…Dat maakt me zo boos!
Ik hoop dat jij net als ik ook sterk blijft en dat we juist kiezen voor ons zelf.
Niemand gaat ons de wet voorschrijven.
Dag mooi mens, Lieke
Hallo,
Jou verhaal doet me erg denken aan het mijne. Ik heb nooit aan mijn buikgevoel getwijfeld maar toch tot op de dag van vandaag hoopte ik dat het toch niet zo was! Vele sexsites vond ik zelfs vanavond nog ondermeer een Russische genaamd Katy sexy,walgelijk!!! Het was reclame zei hij,ik weet zeker dat hij die pagina opzettelijk liet staan. Ook tal van leugens waarin ik hem betrapte door mezelf soms in gevaar te brengen. Ook vandaag nog,ik doorgronde hem te goed dat hij sneller van me afwou.
Hij is echt sexverslaafd en valt op alles wat vrouw is. Ben je mollig dan ben je niet sexy,ben je te mager dan weer te mannelijk. Wel de sites die ik gezien hij heeft geen welbepaald type,heb juist bang voor puberende tieners zelfs zijn eigen zoon zijn liefje stuurt hem kusjes met een hartje. Sorry dit vind ik niet normaal. Tot hiertoe ben ik behalve het dak boven mijn hoofd alles kwijt tot bijna mezelf toe. Hij brak men hart maar gelukkig kraakte mijn ziel niet. Hoe ziek kan je zijn.
Vergeet me nietje,
Alsjeblieft stap zo snel mogelijk uit deze relatie!!
Hij veranderd nooit heeft geen geweten en zal jou alleen
verder de grond in treiteren.
Maak het niet gevaarlijker. Jij hebt een ziel hij niet….
Kies voor je zelf!!
Knuffel Lieke
Zo waar! Ik heb net een verhouding van 10 jaar achter de rug met iemand die zo manipulatief is dat ik mezelf totaal ben kwijtgeraakt. Ik weet niet meer wie ik ben, heb totaal geen eigenwaarde meer en zie geen toekomst. Ik ben er eigenlijk vandaag, tijden een sessie met de psycholoog achter gekomen wat hier speelde. En meneer leeft ‘vrolijk’ verder! Heeft alweer een nieuw slachtoffer te pakken, dit was al het geval voor hij mij officieel dumpte!
Ik heb gelukkig de juiste psycholoog gevonden, die hier vrij snel achterkwam. Het zal nog een lange weg terug worden, maar ik hoop dat het me op een dag lukt de zon weer te zien schijnen. Nu is er alleen nog maar dat vreselijke zwarte gat.
Hoi Nanny,
Ja klopt dat grote zwarte gat. Ik begrijp zeker wat jij bedoelt. Het is ook niet eenvoudig.
Erg he! meneer leeft gewoon verder. Voor hem waren we een prooi een gemakkelijk lustobject. Hij voelt niet heeft geen geweten…
Wees lief voor je zelf….en neem de tijd om te herstellen.
Liefs Lieke
Wow dit is een brief die ik gewoon kan kopiëren. Mooi omschreven, maar ooh zo pijnlijk en onbegrijpelijk voor mensen die het niet beseffen of meemaken. Worden we ooit nog terug onszelf?? Wil zo graag terug genezen, want bewust negeren vreet zo hard aan een gezond mens. We moeten echt bewust worden van onze eigenschappen, want dat zijn onze zwaktes voor een narcist. Bezorgdheid, behulpzaam, groot verantwoordelijkheidsgevoel en ze vooral willen laten inzien hoe goed je het wel niet meent. (Hem genezen). Lukt nooit!! Geef je zelf verloren, hoe hard je lichaam daar ook tegen vecht, want het is tegen uzelf en een narcist waar je nooit van wint. Wat mij wel is opgevallen en dat wil ik wel even meegeven…als ik hem voostelde om zelf te investeren in onze relatie en hem door de mand liet vallen verdwenen ze altijd met de noorderzon. Heb het voor de tweede keer meegemaakt dus zeg nooit nooit meer, maar ik ben deze keer wel alerter geweest en mezelf niet vastgezet. De eerste keer was 4 jaar en nu maand geleden een relatie van een jaar achter de rug. Ze maken je van de eerste dag perfectionistisch, zonder je echt te kennen…RUN for your life!!
Lieve Cindy,
Klopt uitleggen aan anderen over narcisme dat is ontzettend lastig!
Geef het de tijd Cindy het helen…Aan tijd zit geen limiet…wees lief voor je zelf.
Ik voel soms nog die giftige ex. Mijn hart en ziel daar is zo overheen
gewalst! Wees sterk en kijk niet achterom…dat was fake love.
Jou laatste zin Run for your life!! Ren zo hard je kan.
Dikke knuffel Lieke
Helaas is mijn vader een narcist. En dat weet je niet totdat je wereld als kind zijne groter wordt. . Toen ik van een hobby afging omdat dat meer zijn hobby was dan de mijne. . Heb ik er heel lang over nagedacht of ik dat wel moest doen. Want ja. ..dan zal die niet meer van me houden. En idd vanaf die tijd dreven we meer en meer van elkaar weg. Mijn huidige partner doorzag de situatie en liet zich niet onder dwang zetten. Met als gevolg knallende ruzie. Waardoor ik uiteindelijk helaas mijn ouders niet meer zie. Nu al 8 jaar. Heb er veel verdriet over. En elke keer hoop ik dat het goed komt. Maar mijn hart weet wel beter. Zelf ondernemen ze geen stappen maar verwachten alles van onze kant en zelfs die stappen zijn niet goed genoeg.
Jammer … maar en zeker jammer dat ouders je zonder voor je te willen vechten … hun kind kunnen laten gaan en afstand van kunnen nemen. Das erg pijnlijk. Zeker als je hoogsensitief bent.
Meiske, denk je ook niet dat je moeder je niet mist? Zij zou misschien wel contact met je willen, maar durft niet tegen je vader in te gaan……..Ook zij is slachtoffer van die narcist!
Houd de liefde voor je moeder in je hart, eens komt het goed….knuf van een ander slachtoffer…
Het lijkt alsof ik mijn verhaal lees Annoniem, ook mijn vader is narcist en ik ben hooggevoelig. Alles ligt aan jouw kant, het geen stappen ondernemen, jij moet maar contact zoeken want jij bent het probleem. Tot op heden nog steeds heel pijnlijk. In eerste instantie ben ik er gebleven voor mijn moeder maar ze durfde niet voor mij op te komen. Ook dat ging niet meer, we dreven steeds verder weg van elkaar en mijn moeder ging het gedrag overnemen. En dan is het heel verdrietig dat je het contact moet verbreken en voor jezelf moet kiezen.
Ik heb 22 jaar met een narsict geleefd hij heeft totaal alles van mijn zelfbeeld kapot gemaakt.
Ik heb in mijn relatie met hem altijd gedacht dat ik gek was.
Want dat is wat hij steeds zei, ik was nooit goed genoeg.
Hij loog tegen me, ging vreemd bij het leven. En elke keer als ik dat voelde en er wat van zei kregen we knallende ruzie. En was ik gek zelfs als ik het kon bewijzen dan nog ontkende hij. Hij werd dan woest op mij en waren de rollen ineens om gekeerd. Waar door ik steeds minder ging zeggen en stukje bij beetje me zelf verloor.
De eerste paar weken van onze relatie was hij lief en zorgzaam.
Ik dacht de juiste vriend gevonden te hebben tot hij zijn ware aard liet zien.
Ik werd bang voor hem.
Ik was nog zo jong en naïef elke keer als ik dacht ik ga weg.
Dan deed hij me weer gouden bergen beloven en ik geloofde hem.
Maar niks van dat maakte hij waar hij maakte mij afhankelijk van hem.
Raakte me familie kwijt mijn vrienden leefde alleen nog maar voor hem.
Ik deed alles voor hem ging me zelf veranderen. Alles om maar gezien te worden, hij werd zo erg dat hij mij als hoer wilde laten werken.
Ik was gelukkig nog wel een beetje sterk dat ik dat nooit heb gedaan.
Toch bleef ik bij hem ondanks alles had ik hoop dat hij ooit alleen van mij zou houden.
Later kregen we een kindje en hoopte dat het alles goed zou maken. Maar niks was minder waar ik stond er vanaf dag 1 dat ik zwanger was alleen voor. Hij was er nooit voelde nooit aan me buik het interesseerde hem niet. Ik voelde me zo eenzaam toen ik weeën kreeg ging hij slapen alles ging toen fout. Ze kwam via een keizer snee te wereld ik lag in het ziekenhuis met de kleine en hij ging stappen. Toen ik thuis kwam deed hij niks ik strompelde van de trap om haar te verzorgen. En het enige wat hij riep ik werk!!!! En doe niks geen luieren ooit verschoont geen flesje ooit gegeven. De enige keer dat hij wat met zijn kinderen deed was 1x mee nemen toen hij vreemd ging. Nooit heeft hij ze gedragen geen liefde geven. Als de kinderen iets nodig hadden moest ik er voor op mijn rug. Als ik dat niet deed kregen ze niks ik voelde me een goedkoper hoer.
Jaren ben ik gebleven uit angst om alleen te staan. Terwijl ik dat al deed hij was altijd weg op stap met zijn vrienden. Ik had de kinderen dus moest thuis blijven daarom heeft hij ze genomen zodat hij zeker wist ik zat thuis. Als er iemand naar me keek werd hij woest en zetten me voorschut.
Toen Ik niet meer kon en het lichtje uit mijn ogen was. En ik me zo eenzaam voelde met alles wat ik had kwam ik een lieve man tegen. Ben door hem weg gegaan vond ineens de kracht!! Maar dat had ik nooit mogen doen in zijn ogen. Hij maakte me af ging dingen doen die wij niet snapte. Raakte me baan kwijt kwam mijn huis leeg halen. Stopte bleek in me wasmiddel, pikte mijn idee kaart. Zetten me het huis uit met zijn kind, maakte me gek. Ging zielig doen slachtoffer spelen belde me op om me verrot te schelden. Pakte mijn oudste kind af door leugens, ik had geen huis meer geen inkomen 2 jaar lang had ik niks. Vertelde leugens tegen de gemeente en die geloofde hem ik was totaal radeloos. Alles van wat hij deed gaf hij mij de schuld van, maar nog wist ik niet waarom hij zo deed. Tot ik er achter kwam hij is een hele grote narcist toen was het te laat.
Nu heeft hij een nieuwe vrouw en die heeft 2 kinderen zijn eigen kinderen zijn niks meer voor hem. Nog minder dan ze al waren, mijn oudste is haar kindje verloren. En het boeit hem niks ja zogenaamd voor de buiten wereld. Tot de opmerking kwam ze is geen moeder ze heeft geen kind ze moet der niet zo aanstellen. Mijn kleinzoon is 21 dagen oud geworden en mama zal ze altijd zijn in hart en nieren.
Geen steun geen begrip geen liefde alleen een hele harde trap in haar nieren. Is ze afgedaan net als ik als oud vuil en zijn wij uitschot.
Ik vecht nu al bijna 4 jaar om me zelf weer terug te vinden. Maar mijn hart is nog steeds kapot zeker als ik naar me kinderen kijk. En zie wat hij hun heeft aangedaan en dan die verdomde schuldgevoelens omdat Ik niet eerder ben weg gegaan.
Lieve mensen ik heb jaren gedacht dat ik hem kon veranderen. Maar de enige die veranderde was ik, ik was doods van binnen. Een schim van me zelf ik ben God nog elke dag dankbaar dat hij deze lieve man op mijn pad zetten. Anders had ik dit nu niet getypt!!! Als je denkt dat je met een narsict te maken heb. Ga je er in verdiepen en ren voor dat het te laat is. Ik heb helaas kinderen met hem en doet me zoveel pijn als ik zie wat hij hun aan doet. Ik sta in alles alleen met ze alleen hun moeten het zelf nog gaan zien. Mijn hart breekt elke dag weer maar blijf sterk voor hun.
Cynthia, ik leef met je mee……was zelf 19 jaar getrouwd met zo’n hufter, maar hij liet MIJ vallen als een baksteen en daar ben ik hem nog elke dag dankbaar voor, want al die shit die jij na je vlucht hebt moeten meemaken, is mij gespaard gebleven…..Alleen ben ik na 17 jaar nog mezelf niet……Hij heeft me veranderd, ik word nooit weer hetzelfde als ik was als kind….:'( Knuf van een lotgenoot…
ik word 54jaar en weet nu maar pas dat ik opgegroeid ben bij zo iemand .
wat ik nu moet denken wat ik kapot maakte en waarom ik zo was en na velen jaren herviel in psychiatrie. angsten stress depressie verdriet pijn onbegrip slecht denken zelfmoord denken en zo veel uit te hand lopende situaties terecht komen .relaties die verdoemd waren om te mislukken en dat rotte gevoel soms wel mijn hel
waarom nu nog altijd zelfs wetende mij toch laat doen bang of een leugentje uitvind om toch. had ik maar een andere start in leven gekregen was het dan misschien ook wel niet ok ???
maar eens je begint te begrijpen steeds bang hoe het verder moet hoe erger het nu voor mij word want wat nu?nu weet je het ? praten met goed opgeleide helpt niet altijd want je moet alles alleen aan jezelf en begrijpen weet niet weet niet moet je zelf op lossen zo als altijd voor alles zo geweest.heb het nu door te weten dat dat woord echt is en moeilijk is om het te plaatsen
Beste,
Ik ben blij toch nog door iemand gelooft te worden ook al is dit ook weeral allemaal zijn fout. Ik dacht dat ik sterk genoeg zou zijn maar helaas😒.
Ik zit momenteel in zak en as en ben volledig uitgeput,uitgezogen en enorm verdrietig. Ik kan niet begrijpen dat er zulke mensen bestaan.
Morgen ga ik op intake om me te laten behandelen. Ik ben op!!!
Kom op Vergeet me nietje…Er zijn genoeg mensen die van jou houden op een gezonde manier. Ik hoop dat je een weg vind naar een veel mooier leven. Je bent sterk. Let maar op!
Als ik het kan, kan jij het ook…
Knuffel..
Ik las je bericht over verhuizen!! Zo ver ik weet mag je verhuizen binnen een straal van 50 kilometer. De nieuwe vrouw van mijn ex woont nu in Almere, en haar ex man in Zeeland. Zij brengt haar kinderen om de week tot de helft!! Ik weet als geen ander dat met een narsict niet te praten valt. Ik ben 22 jaar samen geweest, hij maakt me echt kapot. Had niet eens in de gaten dat ik me zelf zo verloren was. Alles van wat hij deed gaf hij mij de schuld, na mijn scheiding. Heb ik 3 vreselijk jaren gehad ben alles daar in verloren. Maar in de jaren er voor ook, mijn vertrouwen, eigenwaarde, gevoel, kind, me zelf. Ik snap als geen ander hoe jij je moet voelen, je wilt eindelijk verder. En dan nog houd hij jou in de greep, maar een narcist blijft door gaan met jou klein maken. Omdat het hem voeding geeft hij voed zich met jou goedheid. Hij zuigt je helemaal leeg!!! Tot dat je voor je zelf gaat opkomen. En laat zien dat er met jou niet meer te sollen valt, en hem van jou verbinding af gooit. Hij lift met jou energie mee en helaas krijgen veel hspers zo iemand in hun leven. Dit maakt ons sterker, maar zijn ook onze lessen. Hoe denken wij over ons zelf, en wat is gedrag van hun. Probeer je zelf af te sluiten bescherm je zelf. Ik ben op gestaan en nu geen last meer. Heb gezegd dat hij mij niet meer kan manipuleren nu heeft hij een nieuwe slachtoffer.
Beste,
Ik weet dat het moeilijk om geloofwaardig over te komen omdat de meeste zelfs niet weten wat narcisme is. Lig nu in het ziekenhuis ook door hem want ben mentaal opgebrand en zelfs hier kennen bepaalde mensen vh personeel niet eens wat een narcist is.
Vind dit eigenlijk niet kunnen!!!
Geloof in jezelf en blijf achter je verhaal staan. Ik hoop dat deze walgelijke ziekte erkend word als psychisch gestoord en niet dat wij ervoor aanzien worden. Hou er de moed in…
Dank voor je bericht Doris, maar we hebben gezamelijk gezag en heb formeel dus zijn ‘toestemming’ nodig. En die geeft hij dus niet, als ik zomaar mijn spullen pak en verhuis dan loop ik het risico dat een rechter me terugfluit, ook niet goed voor de kinderen. Maar ga er binnenkort wel met mijn advocaat over praten!
Oh wat erg dat je hierdoor in het zielenhuis ligt? Wat heb je voor klachten dan? Sterkte en wat vreselijk dat ze zelfs in zhuis hier geen kennis van hebben..
Zie nu pas in dat al mijn relaties met narcisten geweest zijn. Wat is er mis met mij dat ik, zelfs nadat ik weet wat narcisme inhield, ging ik met nog een narcist en dacht dat ik hem met liefde wel kon genezen. Het gekke is dat ik nog steeds het gevoel heb dat ik mijn ex nodig heb, wat echt niet zo is. Hoe kom ik van dit gevoel af?
Zodra je de Liefde voor jezelf en iemand anders gaat voelen , meisje…..
Niets mis met jou !
Echt super vervelend dat gevoel, beste is dat je hem echt loslaat dus totaal geen contact meer met hem zoekt alles blokkeert en dat is vaak de eerste stap. Hij heeft gewoon erg veel invloed op je gehad en je bent jarenlang afhankelijk geweest om alleen maar met hem bezig te zijn dus niet meer met jezelf. Daardoor verlam je en blijf je afhankelijk en de gene je jarenlang heeft laten voelen en ook gezegd dat je zonder hem het toch niet zelf kunt. Zonder hem was je toch verloren….. je bent jezelf verloren door dat gedrag van hem. Je kunt het prima alleen dat doe je nu ook al dus zet hem op bouw je leven weer op met jezelf. liefs
Hai meisje,
Je mist niet de narcist zelf, het is je verslaving aan de narcist die denkt dat je hem mist. Je bent eigenlijk aan het afkicken (net als ik) van het gevoel dat je hem nodig hebt. Je hebt hem niet nodig, wel iemand die je gemeemde, oprechte liefde geeft en dat zul je van een narcist nooit, nooit, nooit krijgen.
Ik heb ook meerder relaties met narcisten gehad, (zie ik nu pas) Mijn laatste relatie met een narcist heb ik in augustus dit jaar beëindigd, Zijn spullen zijn deze maand opgehaald. En wat ben ik daar blij mee maar ook zeer verdrietig om.
Naast dat je veel moet lezen over ( verborgen) narcisme moet je ook naar jezelf kijken. Hoe komt het dat je narcisten aantrekt? Meestal zijn slachtoffers van narcisten mensen die mensen willen helpen, redders worden wij ook wel genoemd. Daar is op zich niets mis mee zolang je er zelf niet onder lijdt. Met een narcist is dat onvermijdelijk omdat ze leeg zijn en zich alleen kunnen vullen met jou, ze hebben je nodig omdat ze niet weten wie ze zelf zijn en jou kopieëren zodat ze kunnen overleven. Het maakt ze niet uit wie dat is, als het maar een gewillig persoon is…
Ga net, als ik, terugkijken in je leven en zoek naar de reden van de herhaling waardoor het jou aldoor gebeurd, dan kun je je wapenen tegen de volgende narcist die op je pad komt.
Succes,
Hallo onbekende help me ik heb al 11 jaar een relatie met een narcist wil zo graag stoppen maar als hij dan echt weggaat raak ik zo in paniek omdat ik het alleen zijn niet aan kan denk ik .
Ik heb een zeer laag zelfbeeld gekregen help me te stoppen moet ik verhuizen hij woont heel dicht bij mij help me
Dag meisje,
Lees eens het Sprookje van de dood. Daarin op het eind zul je vernemen waarom je met narcisten omgaat. Het heeft mij aan het huilen gemaakt door de erkenning. Het is een heel lief en bijzonder boekje over een zieltje dat graag iets wil leren.
Sterkte
Mirjam
Hallo,
Ik heb het zelf niet makkelijk om nog steeds te geloven wat die doen met ons. En nog is deze stoornis bij velen zeer onbekend vandaar ook soms de frustratie bij mezelf. Ik vraag ook telkens aan anderen er es over te lezen dat ze begrijpen wat je doormaakt en dat de schuld helemaal niet bij ons ligt.
Ik kom net uit het ziekenhuis en heb zelfs geen sms’je gehad of alles ok is.
Wat je kan doen of zou moeten doen is volledig breken en hem uit je hoofd zetten en hopend dat deze nachtmerrie voor eens en altijd stopt. Ik ben er zelf ook nog niet over,hij heeft me gebloktd das om mij nog wat slechter te doen voelen. Praat er zoveel mogelijk over met gelijken zodat je zeker niet denkt dat het aan jou ligt. Heb je mensen met wie je erover kan praten? Hoe lang zijn jullie al “samen”? Wou dat ik ook eens met 1 zoals ik en u persoonlijk kon spreken en die zotte stoornis es laten erkend worden ipv normale mensen het gevoel te geven dat wij ziek zijn. Zij maken ons ziek… Een duidelijk antwoord kan ik jezelf ook nog niet geven. Alleen maar hopen dat het vlug over gaat en niet aan jezelf twijfelen… kop op
Hai meisje,
Je mist niet de narcist zelf, het is je verslaving aan de narcist die denkt dat je hem mist. Je bent eigenlijk aan het afkicken (net als ik) van het gevoel dat je hem nodig hebt. Je hebt hem niet nodig, wel iemand die je gemeemde, oprechte liefde geeft en dat zul je van een narcist nooit, nooit, nooit krijgen.
Ik heb ook meerder relaties met narcisten gehad, (zie ik nu pas) Mijn laatste relatie met een narcist heb ik in augustus dit jaar beëindigd, Zijn spullen zijn deze maand opgehaald. En wat ben ik daar blij mee maar ook zeer verdrietig om.
Naast dat je veel moet lezen over ( verborgen) narcisme moet je ook naar jezelf kijken. Hoe komt het dat je narcisten aantrekt? Meestal zijn slachtoffers van narcisten mensen die mensen willen helpen, redders worden wij ook wel genoemd. Daar is op zich niets mis mee zolang je er zelf niet onder lijdt. Met een narcist is dat onvermijdelijk omdat ze leeg zijn en zich alleen kunnen vullen met jou, ze hebben je nodig omdat ze niet weten wie ze zelf zijn en jou kopieëren zodat ze kunnen overleven. Het maakt ze niet uit wie dat is, als het maar een gewillig persoon is…
Ga net, als ik, terugkijken in je leven en zoek naar de reden van de herhaling waardoor het jou aldoor gebeurd, dan kun je je wapenen tegen de volgende narcist die op je pad komt.
Succes,
Hoi Olivia,
Klopt je denkt dat je hem mist dat is je gevoel…
Ik ben nu een half jaar verder, ik ben er nog lang niet.Mijn ex heeft me zo intens gekwetst en vernederend.
Ik vind het ook zwaar, maar ik hou vol..
klopt ik heb als ik na al mijn relaties kijk ook veel narcisten gehad.
Ook mijn vader was een dominante man.
Afkicken! Dat is het…
Lieke
Ik heb ook 4 jaar een relatie gehad met een narcist…
Sinds 4 wkn is onze relatie over. Vorige jaar is hij vreemd gegaan en heb ik mezelf gezworen dat ik hem nooit meer wilde zien….maar hoe triest..na 3 mnd toch weer contact gekregen…en voor ik het wist was ik weer terug bij af….nu is het definitief…opgelucht zou je zeggen maar ik voel me zo vreselijk rot..een zwart gat…maar waarom? Altijd strijd, monddood gemaakt en ben mezelf totaal kwijt geraakt…en nog heb ik het gevoel..had ik het anders moeten doen, lag het toch aan mij blabla. Ik ben hard met mezelf aan de slag gegaan en heb hier hulp bij gevraag…maar waarom blijft dat vreselijke gevoel…van missen
Een tip: er mee stoppen met de relatie. Ik kan net zovelen een boek er over schrijven dan heb ik de eerste hoofdstukken al af en het einde nog niet in zicht want met een Narcist zaken afhandelen niet gemakkelijk is maar ook dat helpt verder je merkt dat je alerter wordt.
Er zullen naar allerwaarschijnlijkheid nog wel.zaken uitkomen.
Maak een plan en zorg en probeer er zonder kleerscheuren uit te komen en zorg goed boor je zelf.
Orde van advocaten voor een goede advocaat.
Zorg je veel op papier hebt en bewijzen.
Hallo allemaal,
Wat een herkenbare reacties en situaties! Ik ben een man en ook ik heb geleefd met een narcist, mijn aanstaande ex-vrouw met Turkse roots ook nog eens. Het zijn meestal mannen die narcistisch gedrag vertonen, maar ca 25% schijnt toch ook vrouw te zijn. Ik kwam erop via http://femalenarcissism.com met de kreet ‘it’s all about her’. Volgens mij mogen alle mensen soms best klein beetje narcistisch zijn: je moet in control zijn met je zelf, je mag van je zelf (ook) houden en iedereen heeft een eigen image en uitstraling in de maatschappij die hij of zij wil behouden en beschermen. Het gaat fout als we ons als “übermensch” gaan gedragen t.o.v. de ander. En die übermensch of die narcist of dat narcistisch gedrag, dat ontwikkelt zich volgens mij, want mijn (ex)vrouw was zo niet in het begin en is pas laatste 2-3 jaar zich wat ‘über’ gaan gedragen op moment dat het financieel vooral bij ons ging vliegen.
Ik voel mij na 21 jaar relatie met haar op dit moment zo’n enorme sufferd. Zakelijk ben ik zelfstandig en best eigenlijk succesvol ondernemer, maar dan privé me helemaal laten inpakken en dan nog hou ik van haar.
We hebben samen 4 kids. Toen de 3e kwam, stopte ze met werken bij de overheid wat ik logisch vond. Ik betaalde haar oorspronkelijke salaris door, want ik wilde per sé dat zij zelfstandig gevoel had. De laatste 2 jaren gast het fout: Ze kon lunchen wanneer ze wilde. Ze kon iedere dag 40 uur per week op voetbal en hockey-velden vertoeven. Feestjes waar ik dan liever niet hoefde te komen zei ze, want dan was het alsof ‘haar vader’ er ook was.
Trainingen kids: hoefde ik niet te komen, voelde zij zich gecontroleerd.
Thuus 2 of 3 dagen per week een werkster. Ik deed er aan mee: alles strak en schoon want jij weet dat ik dat nodig heb en er van hou als alles geordend is.
Zomervakanties: ik ben of was noord-europees georiënteerd, ben er sinds mijn relatie met haar nooooit meer geweest: Turkije. Maar goed, ook daar kan ik het naar mijn zin hebben en ik deed het voor haar. Zelfs soms met Kerst of tussendoor lang weekend waren we daar.
Boodschappen, kleding: mijn privé bankpas werd langzaam de gezamenlijke pas (dus naast haar salaris). De credicard idem: alles kon zij en ik stortte wel bij.
Auto: 2 suv’s topsegment. Dubai, Cannes, NY omdat het kon, ‘je leeft maar 1x’ en als je het doet, moet je het goed doen zei ze dan.
Ze kreeg me zo ver dat ik in 2012 huis kocht voor haar ouders in Nederland opdat haar ouders niet jaarlijks meer met 4 of 5% huurverhogingen werden geconfronteerd. Dubai en Cannes, dat vind ik gewoon (onnodige) consumptie, zo’n huis voor je schoonouders kopen maakte me trots, ik deed iets goeds voor mensen die het zelf moeilijk hadden.
En zo ging het verder…ze kocht (merk) schoenen, tasjes in Parijs, ik liep leeg lijkt het wel…
Begin dit jaar werd ze 40, vond zichzelf nog sexy roep ze. Haar gewicht: mega belangrijk. Haar kleding, spiegels in huis meer dan gemiddeld. Ik ben zelf 45 wat ouder, maar fit. Ze begon zich te oriënteren op het jonge spul, coaches, aandacht. En met de financiële middelen kon ze die ook fêteren ergens. Haar hormonen gingen opspelen, ze kreeg opvliegers, werd grillig, heet, wild. Ze ging eind 2015 drinken, dronk nooit. Ze kwam dronken thuis en ik begon te bedenken, dit gaat fout. Maar ik was te laat: mij beperken bij trainingen kids, mij beperken op feestjes en bar/clubs in weekend, ik was de babysitter voor de jongste 2 thuis immers en ik liet het toe, sufferd die ik was. Maar wat moet je doen? 4 kids, zijstraatje van haar zoekend naar vrijheid, die 2e studentikoze jeugd (wij trouwden snel toen ze 22 was) ik wilde met haar meebewegen ook al begon ik mijn ouderschapsmaatje te missen. Verantwoordelijkheid naar gezin toe: ik stond er steeds meer alleen voor. Mijn oudste 2 pubers (14 en 17) vonden het fantastisch, bij mam kon alles. Maar het liep verder uit de hand…jongemannen sprak ze thuis mee af als ik duidelijke (van te voren geverifieerde) afspraken buiten de deur had. Haal en brengservice voor de jonge coaches en begeleiders omdat dat makkelijker was voor die jonge knullen ipv fietsen in de regen. Ik dacht nog ach, zoete inval, zij was dagelijks ook goed voor mij, ja ze was grillig, maar ik genoot ook. Ik miste wel de rust en regelmaat in het huishouden, dus probeerde minimaal 1 avond in de week: iedereen aan tafel ‘s avonds eten met elkaar….lastige moeilijke vader zou ik zijn met dit soort ouwerwetse voorstellen.
Het werd nog erger en het ontspoorde:
Ze ging hotelkamer in met jonge coach vd voetbal kwam ik helaas achterc confronteerde haar ermee, maarrr die jongen had het namelijk moeilijk en ze wilde hem slechts verrassen, ik moest er niet meteen iets ‘vies’ achter zoeken want dat zou typisch ik zijn: sex georiënteerd. Nou ja, ben een man denk je dan ja heeft ze misschien gelijk in en je gaat je ondanks haar liegen en bedrog toch schuldig voelen ergens. Oordeelde ik te snel? Vanuit mijn opvoeding weet ik ook wel: dit klopt gewoon niet, potje kaarten kan ook in een bar toch?
Het hotelslippertje is uitgekomen. Heel de regio weet ervan, scheiding is nu aan de orde. Haar image is ten grabbel gegooid, zij zal mij vermorzelen roept ze nu en dit is voor haar volgens mij enige mogelijkheid haarzelf te redden, maar dat ten koste van het gezin en dus de kids.
Ik heb haar slippertje vergeven en ook daarin voel ik mij vandaag de dag zelfs een sufferd. Maar ik weiger mezelf een minder persoon te vinden, zakelijk sta ik nog steeds fier overeind en zal ik niet omvallen ook al ben ik nu alleen zonder de kids. Ze heeft alle 4 kids afgenomen. De jongste heeft co-ouderschap en zien we samen voor de helft. Ze eist 20.000 euro per maand aan alimentatie, weigert zelf weer na 7 jaar te gaan werken en luncht/feest gewoon door.
Je voelt je beroofd van je levenswerk. Maar wanneer grijp je in dan wanneer je 4 kids hebt? Mij beperken op traingen en festjes: Je hoopt dat het overwaait omdat er ook iets en veel goeds zit in het mens waar je 21 jaar mee hebt geleefd toch? Maar door je hoop, zit ik nog steeds in haar systeem en web. En ik hoop nog steeds en ik vind dat onuitstaanbaar want het liefst wil je wegrennen, maar het is nu eenmaal hoe mijn jongste 2 kids willen dat het (weer)is: een veilig gezin als basis om thuis te komen.
En dat is dus ook mijn punt: Of ze nou narcist is of niet, wij volwassenen maken fouten, leren er dagelijks van, worden soms opgejaagd door media/commercie: het najagen van zogenoemde ‘persoonlijke vrijheden’. Aangewakkerd door reality TV of de Kardashians van deze wereld. Ja alles prima, ik wil ook heus genieten en lachen, maar we hebben wel 4 kids op de wereld gezet die daarvoor zelf niet hadden gekozen. Onze verantwoordelijkheid blijft dat ook al komen we 04.30 ‘s nachts ieder weekend dan thuis. Er zijn 40.000 scheidingen per jaar in NL, een enorme industrie. Zelfs entertainment als vakantie voor alleenstaande pappa’s of mamma’s speelt daar handig op in.
Ik denk dus dat narcisten of narcistisch gedrag ontstaat door gebrek aan opvoeding en vooral getriggerd wordt door een maatschappij die de persoonlijke ‘ik’ verheerlijkt met vrijheden die ‘toch’ moeten kunnen, losbandigheid meer en meer accepteert onder het mom van: moet toch kunnen?
Tot zover mijn verhaal…schrik er van hoeveel tekst ik heb opgeschreven, komt omdat ik er midden in zit 🙂
Wow…ik schrik ervan…elke keer weer als ik zo’n verhaal van een man hoor. Ik ben zelf een vrouw. Ik ben zelf bezig te breken met mijn N, maar kan er niet veel over kwijt, omdat ik t gewoon niet op een rijtje krijg…ongeloof voert te boventoon bij mij en ontkenning…’hij zegt en zei toch dat ie van me hield?’ Blijkbaar niet, I don’t know…nou ja…ik twijfel aan mezelf…
En dat is het mooie en leerzame van jouw verhaal, Bart, voor mij dan. Ik vind het een afschuwelijk verhaal, haast niet te geloven en ik kan me voorstellen dat je met allerlei gevoelens te dealen hebt! Niet leuk! Maar…en dat is mijn punt: uit jouw verhaal — en uit de meeste verhalen van mannen — spreekt nauwelijks vertwijfeling. Hoewel de verhalen allemaal stuk voor stuk triest zijn, lijkt het erop dat mannen ondanks alles NIET aan zichzelf gaan twijfelen, en dat is een goede leerschool voor mij en voor veel andere vrouwen ook denk ik. Dat breng je goed over, Bart en daar wil ik graag een goed voorbeeld aan nemen, dank je wel!
Verder, ik voel enorm veel frustratie als ik jouw verhaal lees en ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat.
Beste Bart en anderen,
Een narcistische persoonlijkheid stoornis is m.i. aangeboren. Erfelijk waarschijnlijk. En in mijn ogen dominant erfelijk…
Er zijn omstandigheden die milde vormen aanzetten tot extremer gedrag.
Soms ontdekt iemand dat hij/zij op een ouder lijkt met deze stoornis en dit niet wil voor de eigen kinderen.
De oorzaak zit in mensen zelf en dus zullen er altijd slachtoffers vallen zelfs als je zoals wij (inmiddels) iemand met een NPS herkennen kun je nog slachtoffer worden omdat het ineens je nieuwe baas of je buren kunnen zijn, enz.
Erkenning, herkenning en kennis kan wel helpen slachtoffers te helpen of zelfs op den duur zo veel mogelijk te voorkomen.
Sterkte en succes!
Lieve groetjes van Coby
Hoi Coby en Bart en anderen
Ik ben ook van mening dat er een erfelijke component is. In mijn geval: opa -> dochter -> zoon (mijn ex), nichtje en twee van mijn eigen kinderen. Ik kan me ook wel voorstellen dat een narcistische moeder niet goed in staat is om een zoon met dergelijke erfelijke belasting iets van empathie te leren. Het zal een mix van nature en nurture zijn. En ik geloof ook dat de huidige maatschappij en scholen individualistisch gedrag enorm aanmoedigen. Dat helpt natuurlijk niet mee.
Wat me in mijn gezin opviel is dat zo rond het 7 , 8 jaar de narcistische trekjes in de meiden heel erg duidelijk werden. Bij kinderen is het gedrag nog in het klein, maar in wezen hebben ze alle gedrag die volwassen narcisten ook hebben. Ik begrijp (nu) dat ik de eigenschap niet kan veranderen, ze kan gewoon niet invoelen hoe iets voor een ander is. En ze heeft gewoon een panische behoefte aan bewondering. Net zoals je je oogkleur niet kan veranderen, heeft zij geen empatisch vermogen. Wat ik haar wel kan leren is gedrag. Ik kan haar leren om ‘sorry’te zeggen. Ook al doet ze dat alleen omdat het beleefd is, ik hoop dat daarmee uiteindelijk toch iets van meelevendheid ontstaat. Dat ze het niet meer als een vernedering voelt om sorry te zeggen is ook een enorme vooruitgang. Ik kan haar steeds maar vragen hoe het voor haar zou zijn als zoiets haar overkwam en dan stil te staan bij dat gevoel. Ik hoop dat ze dan leert dat ze niet bang hoeft te zijn van nare gevoelens. Ik kan haar leren dat ze naar anderen te luisteren, al betekent dat alleen maar dat ze even haar mond moet houden. Ik leer haar gesprekstechnieken, zodat ze dingen leert zeggen als ‘Ja, ik zie dat je dat niet leuk vond en dat het je verdriet doet …’ En ik hoop dat daar van wat van blijft hangen. Ik wil haar leren om eens ‘uit te proberen’ om te doen wat iemand anders wil of leuk vindt. Zodat ze niet steeds haar eigen zin doordrijft. Ik wil haar leren om haar (narcistische) woedeaanvallen te herkennen en te beheersen, zodat ze anderen daar niet mee lastig valt. En dat mokken ook geen optie is wanneer je je zin niet krijgt. Ik probeer haar te leren dat erkend worden, misschien wel leuker is dan bewonderd te worden. En dat je iets moet geven om iets te krijgen. En dat daden er meer toe doen, dan beloften en mooie woorden.
Ik moet heel veel voorleven, geduld hebben, luisteren, meelevend zijn, maar ook standvastig zijn in de ‘regels en afspraken’. Heel liefdevol standvastig, want anders wordt er een loopje met me genomen. En gelukkig voor mijn kinderen kan ik nu zo zijn, want toen ik nog in de relatie zat, kon ik dat niet.
Ik heb over deze opvoeding ook mijn twijfels, want misschien dat ik een wolf-in-schaapskleren creëer. Dat weet ik nog niet.
En dan zijn ze ook nog eens 50% van de tijd bij mijn ex die iets heel ander voorleeft.
Tja, ik doe wat ik kan op een manier die goed bij mij past. En dat vind ik heel fijn, want eerst kon dat niet. En verder ben ik ook nog bezig met mezelf om mijn 20-jarige relatie met deze man te verwerken. Ook geen kattenpis.
Bart,
Doe de dingen met je kinderen zoals jij het graag wilt. Misschien dat na een tijdje de oudste drie bijdraaien en je vaker willen zien. Dat zou heel fijn voor je zijn, Het gedrag van je ex, daar heb je geen invloed op en dat moet je niet willen hebben. Dat de gevolgen heel pijnlijk en schadelijk voor jouw en misschien wel je bedrijf kunnen zijn, dat begrijp ik. Heel frustrerend.
Regel de financiën met je ex zo snel mogelijk, want dat geeft een hoop rust. Wees fair en standvastig. En liefdevol naar de kinderen.
Hoi Bart, ik herken me in jouw verhaal. Bij mij is sprake van een narcistische man, 15 jaar samen, 10 jaar getrouwd, 1 kind. Ook bij mij ontspoorde hij de laatste drie jaar dat we samen waren. Natuurlijk had hij een ander toen hij wegging, natuurlijk is hij ons hele huwelijk vreemd geweest. Ik denk dat ik dat nog niet eens het ergste vind. Ik denk dat ik de leugens, het getreiter, het respectloze en de gedaanteverandering het ergste vind. Inmiddels ben ik twee jaar verder en merk dat ik met langzame stappen loskom. Ik weet niet hoe het werkt. Het voelt angstaanjagend dat iemand je zo kan beheersen. Met name als je vindt dat je ‘normaal gesproken’ echt wel je mannetje kan staan…..
Hij heeft inmiddels weer een nieuwe, serieuze relatie en daarmee is de druk van mij af en daarmee kom ik steeds beter in mijn kracht. Steeds meer kan ik hem terugbrengen tot de de man die hij werkelijk is: Een leugenachtige lamlul die alleen aan zichzelf denkt, geen verantwoordelijkheden neemt, denkt dat hij empathisch ontwikkeld is, die respectloos is en harteloos. Nu de afstand er is kan ik meer beschouwend kijken naar zijn handelen (wij zien elkaar nog regelmatig ivm de minderjarige zoon). Ik ‘identificeer’ zijn actie wanneer hij op de man speelt en niet op de bal, wanneer hij mijn (schuld)gevoel aanspreekt of een achilleshiel raakt (daar heeft onze zoon last van, ik had nooit gedacht dat jij zo zou zijn, ik doe heel erg mijn best itt jij, wat reageer je nou weer verzuurd, ik vind het heel erg hoe jij je hierin opstelt, als ik niet zo meewerkend was dan kwam er niets van terecht). Ik bekijk het nu met een andere bril en kan alleen maar denken: stuk verdriet dat je er bent. Hem zien zoals hij is zorgt ervoor dat ik langzaam weer steviger op mijn benen kom te staan, want onbewust twijfelde ik enorm aan mijn interne kompas. Hij heeft dat totaal ondermijnd.
Zoals mijn ex nu is, is een gezicht zonder masker. Dit is wie hij werkelijk is. De man die hij was, was gewoon nep. Het heeft een hele tijd geduurd voor ik dat inzag. Ik dacht in het begin dat er een soort demon in hem was gekropen (noem het 40-ers dilemma, vroege midlife; whatever). Een demon die mijn lieve ex had overgenomen. Maar het is andersom: De demon speelde de lieve ex en kon dat op het laatst niet meer opbrengen…..
Resumerend? Het waren twee jaren ‘from hell’. Met alles erop en eraan. Ik zal je de details besparen. Maar in juli zijn we gescheiden en is het huis verkocht. Ik heb een halve ton schuld eraan overgehouden, veel krassen op mijn hart en ben een illusie armer. Máár: ik ben intens blij dat ik er los van ben. Dat ik iets nieuws kan opstarten en dat ik dit leugenachtig serpent nooit meer onderdeel hoef te laten zijn van mijn leven (wel dat van onze zoon natuurlijk).
Mijn advies: Neem een hele goeie advocaat (als je een naam wilt, dan geef ik je die graag), want wat je vrouw allemaal wilt is echt klinkklare onzin. Praat met je vrouw (als het moet) kort en zakelijk en visualiseer jezelf in een doktersjas, als een dokter die met zijn patiënt praat. Laat je niet uit de tent lokken en ga ajb boven de modder staan waar ze je probeert in te trekken. Wees boos, kook wellicht van woede, maar nooit in haar bijzijn. Wees duidelijk. Laat je niet lezen door haar, want ze maakt er gebruik van. En geloof nooit, maar dan ook nooit in een zachtaardige toenadering: er zit bij een narcist namelijk altijd een addertje onder het gras.
Ik snap dat ik verder ben dan jij. Maar geloof dat ik erg hardleers was: ik geloofde echt in de liefde, het goede, de rede, maar ook de verantwoordelijkheid die je samen hebt genomen. Alleen, dat allemaal, dat heeft voor de narcist totaal geen waarde. Zodoende heeft het appèl wat je erop doet ook totaal geen zin.
Kies voor jezelf. Zie je vrouw als een zakelijke afhandeling. Distantieer je ervan. Succes.
Hallo,
Ik heb een narcistische moeder en heb afstand genomen. Het contact is nu gewoon 0.
Mijn vader zie ik af en toe en mijn zussen ook. Met mijn vader contact hebben gaat goed.
Maar mijn zussen leggen veel druk op mij. Ze laten me continue verantwoording afleggen waarom ik deze keuze heb gemaakt, ontkennen alles wat ik aangeef, zeggen dat het toch mijn moeder is en dergelijke, stellen me allemaal moeilijke vragen, uiten hun ongenoegen over de situatie, vragen me wanneer en of ik weer contact ga hebben met mijn moeder. Opperen continue dat het leuk zou zijn als op verjaardagen toch iedereen bij elkaar is en bepaalde andere gelegenheden waar ik niet meer kom opdagen en hoe ik volgens hen met mijn moeder om moet gaan. Dat ik toch wel gewoon ‘hallo, hoe gaat het?’ tegen mijn moeder kan zeggen als een van mijn zussen aangeeft dat mijn moeder nog bij hen komt ten tijde dat ik bij mijn zus even onaangekondigt langskwam en bij het bericht van komst van mijn moeder weer vertrek. De vragen die ze stellen houd ik meestal open. En ik geef aan dat ook het hallo, hoe gaat het voor mij te moeilijk is. Ik heb niet meer de behoefte om met mijn moeder in contact te herintreden. Wel vanuit mijn hart, maar niet vanuit mijn eigen zelfbescherming. Ik weet niet hoe ik met de druk van mijn zussen om moet gaan, doen wat ze graag zouden zien is zobijzo geen optie voor mij. En ik vind het vervelend hoe ze jegens mij met de situatie omgaan. Hebben jullie misschien goede adviezen omtrent contact met mijn zussen? Of mensen die hetzelfde ervaren met hun omgeving en hoe hebben jullie het opgelost?
Ik hoop dat iemand me wat goede inzichten kan geven.
Liefs,
Rose
Hallo,
Het is idd niet te geloven hoe ze je kunnen inpalmen met al deze loze beloftes…
Ik hoop dat jou gevoel nog niet te diep geworteld zit dit zal het je makkelijker maken je van hem los te maken.
De waardigheid is mij ook ontnomen en ik ben nu ong 2maanden verder en er is echt veel schade aangericht in mijn leven dat ik het soms niet meer zie zitten… Ik heb wel de band met mijn kinderen al terug en daar vecht ik nu voor. Nooit zal ik nog in een relatie geloven en vertrouwen.
Ik hoop dat hij niet al teveel schade financieel heeft toegericht want dan moet je van ver komen hoor ik kan het weten. Als je financiële er niet onder lijd doe gewoon terug leuke dingen want geld maakt je gelukkiger dan een man hoor geloof me… kop op!!! Grtjs
Na een tip van een vriendin ben ik gaan zoeken naar de kenmerken van een narcist. Al een tijdje zegt mijn intuïtie me dat er iets niet klopt aan het vriendje van mijn 16-jarige dochter. Ik ken hem te slecht om hem overtuigend als narcist te bestempelen, maar ik zie wel kenmerken in de beschrijving van narcistisch gedrag waarin zijn gedrag past. Door een andere vriendin werd ik geattendeerd op het feit dat hij tijdens het uitgaan andere meisjes versiert volgens haar dochters, zijn uiterlijk en dat van mijn dochter is erg belangrijk voor hem en hij is erg jaloers en heeft de nare gewoonte mijn dochters telefoon van voor naar achter te controleren….Hij laat haar ‘s avonds alleen door het donker naar huis fietsen door een niet zo veilige buurt. Zij is niet meer haar sprankelende zelf, maar een aan haar telefoon verslaafd bang vogeltje wat constant zit te wachten op zijn berichten.!Ik heb al geprobeerd er met haar over te praten, maar ze is erg onder de indruk van hem. Hoe pak ik dit nu op een goede manier aan? Gezien haar leeftijd hoop
Ik dat ik voldoende invloed heb om deze relatie te stoppen, ik wil haar niet (verder) van me vervreemden. Alvast dank.
Een heel herkenbaar verhaal.Ik heb mijn dochter net uit een dergelijke relatie kunnen halen. Nadat zij met haar vriend ging samenwonen is zij structureel psychisch en lichamelijk mishandeld.Onder andere het dichtknijpen van de kerl, haren uittrekken als zo hard slaan dat spieren/pezen in haar hand gescheurd waren. Zij heeft echt voor haar leven gevreesd. Werd uitgemaakt voor hoer en mocht nergens alleen naar toe. Ik heb haar aangifte laten doen en over 3 maanden moet hij voorkomen. Het dilemma waar ik nu nog mee zit is het feit dat hij direkt daarna alweer een nwe vriendin heeft, een 19 jarig meisje (hijzelf is bijna 26). Mijn drang is groot om haar ouders te informeren over hem, want dit mag niemand meer overkomen.
Hallo,
Ik herken deze volledig en het is al moeilijk als volwassene ermee om te gaan ook al zegt iedereen je dat hij niet goed voor je is. Laat haar gewoon voelen dat je er voor haar bent en als ze zich niet goed voelt over iets ze bij jou terecht kan zonder meer over hem te praten want dan stopt het. Ze is verliefd en hopelijk zet hij zen zinnen vlug op iemand anders. Dit is heel hard om er dan nog moeten mee om te gaan dat hij iemand mooier en beter dan haar zal gevonden hebben want zo zal hij haar laten denken terwijl ze waarschijnlijk zelf mooi en hem te slim benaderd.
Wees haar beste vriendin en spreek vooral op haar in en probeer haar te stimuleren door fier op haar te zijn,haar te bedolven onder de complimentjes want daar zal ze op het einde vd rit meer mee zijn dan haar nu te overtuigen hoe slecht hij voor haar is.
Laat hem ook niet voelen en zien dat je hem niet mag want daar word je dochter weer het slachtoffer van.
Ik zou hem echt laten geloven dat hij een goede en mooie jongen is ook al meen je het niet. Doe dit diplomatisch je zal hem zo laten op zoek gaan naar wat hij denkt hem meer waard te zijn.
Hou dit voor jezelf en wees je dochters beste vriendin als mama… ik hoop dat ze vlug van hem af is en dit niet al teveel sporen na laat… ik ben zelf ook een slachtoffer geweest vandaar dat ik weet waar over ik praat… wees hem te slim af(je zal efkes moeten toneel spelen). Hou er de moed in….
Dank je wel vergeet me nietje, uw antwoord helpt me bij mijn keuze of ik haar moet laten zien waar ze mee te maken heeft of zwijgen en er op een andere manier voor haar zijn. Het zal niet makkelijk zijn, maar ik ben vastbesloten; hij gaat dit gevecht niet van mij winnen. Voor u ook veel sterke en dank voor uw reactie.