Mensen die lijden aan een onbehandelde persoonlijkheidsstoornis als narcisme, richten vaak een slagveld aan in hun omgeving. Narcisten zullen zelf zelden hulp zoeken; met hen is immers niets mis. Een narcist drijft de mensen om zich heen tot wanhoop, noemt hen gestoord
, en veel slachtoffers gaan dit geloven. De mensen die er heelhuids uitkomen, hebben moeite om nog mensen te vertrouwen. Het is logisch dat je niemand meer vertrouwt; je hebt altijd gevoeld dat er iets niet deugde, terwijl er werd gedaan of jij diegene was die niet deugde.
Narcisten hebben een zeer gebrekkig inlevingsvermogen. Daarnaast zijn bepaalde vaardigheden om met de realiteit om te kunnen gaan niet goed ontwikkeld. Het gedrag, wat het gevolg is van deze ernstige pathologie, veroorzaakt enorme verwarring bij de mensen om hem heen. Het is heel moeilijk om grip te krijgen op wat er nu precies gebeurt. Het is niet zo dat hij je gewoon een knal geeft. Als dat zo was, zou het duidelijk zijn dat dat fout
is. Zijn gedrag is veel subtieler, maar minstens zo beschadigend. Veel slachtoffers worden murw, omdat ze zich innerlijk een verwarde kluwen wol voelen. Het heeft geen zin de knoop te ontwarren, want door aan een draadje te trekken wordt die knoop juist strakker. Het is onmogelijk om van binnenuit je van die kluwen te ontdoen. Wat je nodig hebt is afstand; pas dan kun je de logica zien in de waanzin. Waarom doet de narcist wat hij doet? Inzicht hierin maakt de kans op ontsnapping veel groter.
Ik heb ervoor gekozen niet met een test te komen, omdat het internet vol staat met testen die m.i. niet allemaal even betrouwbaar zijn. Bovendien zijn veel narcisten moeilijk te vangen in een test, omdat hun hele systeem er op gericht is niet als narcist ontmaskerd te worden. Door zoveel mogelijk typerend gedrag te beschrijven, zul je vanzelf een gevoel krijgen of dit alles van toepassing is. De informatie is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring met narcistische personen en talloze gerichte bronnen die ik geraadpleegd heb.
De narcist:
- Is verliefd op zijn spiegelbeeld
- Is veeleisend en manipulatief
- Valt aan als hij zich gekrenkt voelt
- Heeft een groot gebrek aan empathie
- Is gericht op totale controle
Is verliefd op zijn spiegelbeeld
De narcist identificeert zich slechts met goede eigenschappen. Hij heeft het gevoel speciaal te zijn, door niemand begrepen te worden. Zijn slechte eigenschappen worden door hemzelf ontkend. Hij projecteert ze op omstanders, zij moeten deze slechtheid op zich nemen. Zo houdt hij zijn imago overeind.
Hij houdt zichzelf bij elkaar door in de spiegel iemand anders te zien dan wie hij werkelijk is. Hij wil dat spiegelbeeld in de reacties om hem heen gereflecteerd zien en vraagt dus voortdurend om bevestiging, zij het op een indirecte manier. Een narcist ziet jou als een verlengstuk van zichzelf. Jouw gevoelens en gedachten doen er alleen toe als ze bijdragen aan zijn realiteit. Hij verwacht bijvoorbeeld dat je steeds weet wat hij wil, zonder dat hij hier om hoeft te vragen. Hij ziet zichzelf namelijk als een onafhankelijk en gevend
persoon, en door ergens om te vragen zou hij zijn behoeftigheid tonen. Dat strookt weer niet met zijn imago. Je wordt dus gevangen in een web van manipulaties en onuitgesproken verwachtingen, en er wordt van je verwacht dat je voortdurend op hem gericht bent. De kern is jou een schuldgevoel geven. Het is alsof narcisten met de bedrading in je hoofd bezig zijn. Je gaat alles vanuit hun perspectief bekijken, omdat je, als je dit niet doet, verwijten krijgt. Het blijkt precies de bedoeling te zijn om hun perspectief over te nemen. Jij zelf doet er niet toe; het gaat om hun behoeften.
Is veeleisend en manipulatief
De narcist heeft een duidelijke mening over anderen, maar vrijwel geen zelfkritiek. Hij is zeer veeleisend. Hij houdt zich ongenaakbaar en zet zichzelf buiten de ring. Met de ring bedoel ik het leven waar het gewone volk
zijn gevecht voert. De narcist manipuleert en tracht je beleving over te nemen. Hij hypnotiseert en gebruikt diverse subtiele psychologische tactieken om te krijgen wat hij wil. Deze hersenspoeling heeft diepgaande effecten op het slachtoffer. Zie ook dit artikel.
Wat krijg je als je een mens hebt zonder een daadwerkelijke verbinding met zichzelf, iemand die van binnen vrijwel doods is en zich alleen levend kan voelen als hij van buitenaf de juiste shots toegediend krijgt? Het betekent dat de narcist -als een junk- zichzelf moet verzekeren van een continue voorraad. Dit wordt narcistische voorraad genoemd. Dit kan hij alleen doen door te verleiden, door zijn omstanders als het ware te belonen voor hun verstrekking van deze voorraad. Deze voorraad betreft: henzelf. De narcist bindt mensen door hen op te hemelen en te straffen als ze niet voldoende meewerken. Als de narcist zijn spotlights op je zet, dan ben je iemand. Haalt hij ze weg, dan ben je niemand meer. Dit alles ontzielt, en je moet heel sterk in je schoenen staan om niet overstag te gaan.
De verbinding met jezelf werd je al systematisch afgenomen, waardoor je alles zal doen om weer zijn goedkeuring te verkrijgen. Ik laat later zien hoe dit precies in zijn werk gaat. Je zit nu in zijn web en de narcist gebruikt verschillende technieken om je afhankelijk te houden. Dat is dus iets van hem, maar hij zal altijd doen of het over jou gaat. Zodra jij zijn realiteit niet bevestigt vorm jij de bron van het probleem. Een narcist wil eigenlijk koste wat kost voorkomen dat hij werkelijk bij zichzelf uitkomt en gebruikt zijn imago om zich tegen de onderliggende beleving -de depressie- te beschermen. Dit vraagt van de mensen om hem heen een enorme toewijding; zij zullen dat imago hoe dan ook moeten bevestigen. Een narcist wil er niet bij stil staan hoeveel hij vraagt, en zal snel kritiek hebben wanneer hij iets niet krijgt. Die kritiek concentreert zich vaak rond waarden, doordat de narcist nauwelijks feiten tot zijn beschikking heeft. Zijn omstanders plegen namelijk geen grote misdaden, maar een klein misstapje wordt door de narcist wel als zodanig ervaren.
De narcist valt aan als hij zich gekwetst voelt
De narcist is in alles gericht op zijn imago. Zodra hij zich in dit geïdealiseerde zelfbeeld gekrenkt voelt, valt hij hard aan om de ander te straffen en bij te sturen
.
Het ideale imago wordt nooit behaald, en de narcist ontdekt niet dat het per definitie onhaalbaar is, maar wijt het aan de omstandigheden en de omstanders die hij bevecht. Dit maakt de situatie ook zo uitzichtloos; voor alle partijen. Hij zit in een fantasie van allerlei prachtige eigenschappen (helpend, gevend etc.
) en anderen moeten dit waar maken. Hij wordt gedreven door wat hij zelf nodig heeft en beredeneert alles naar zichzelf toe. Zolang je hem steunt lijkt er niet zo veel aan de hand te zijn; de problemen worden vooral zichtbaar wanneer hij zich te kort gedaan voelt. Hij opereert dan vanuit een heftigheid die grote schade aanricht: de narcistische woede. De narcist is woedend omdat hij naar de rand van zijn innerlijke afgrond werd gebracht, wat nooit had mogen gebeuren en waar de ander voor gestraft moet worden. Dit heet de narcistische aanval
. Deze aanval voelt als de beet van een slang, en de beet is giftig. Je voelt je na die beet ongelooflijk slecht over je zelf. Voor de narcist is hijzelf echter weer het slachtoffer in deze interactie. Je bedreigde zijn imago immers en de gapende leegte onder zijn grootheidswaan werd hierdoor voelbaar. Ineens voelt de narcist zich naakt en de schaamte en het afgrijzen hierover zijn zo groot, dat hij anderen onmiddellijk voor deze beleving verantwoordelijk stelt. Deze aanvallen zijn verschrikkelijk om mee te maken, en ik ga er in mijn werkboek specifiek op in hoe je hiervan kunt herstellen.
Heeft een groot gebrek aan empathie
De narcist eist voortdurend empathie op voor zichzelf, maar heeft nauwelijks empathie voor anderen. Hij heeft geen echte gevoelsverbinding en beoordeelt mensen en dingen naar de functie die ze kunnen hebben voor zijn imago.
Een narcist belooft je gouden bergen; dat je eindelijk geliefd wordt, begrepen wordt, maar het blijft bij een worst die je voorgehouden wordt, want uiteindelijk is er niets. Er is slechts een lege belofte, een fata morgana. Als je in zijn systeem zit lijd je mee en voel je de woede en frustratie om wat wel gesuggereerd wordt maar wat nooit werkelijk waar kan worden; het betreft immers een schijnrealiteit. In plaats van je te laten misleiden door de luchtspiegeling in de verte, is de enige ware kans op een leven: uit dit systeem stappen. Je eigen leven terugpakken. Veel slachtoffers komen niet tot deze stap, en blijven hopen op verbetering. De grote valkuil in een relatie met een narcist, is denken dat je de relatie door je eigen gedrag kunt verbeteren. Dit wordt dan ook voortdurend door hem gesuggereerd. Velen blijven jaren in deze valkuil hangen, maar de normale menselijke criteria gelden hier niet. Terwijl je tegen de narcist zou willen zeggen; je hoeft jezelf niet zo’n onhaalbaar imago te stellen, je hoeft niet perfect te zijn, wordt alle menselijkheid in de relatie om zeep geholpen omdat jij zogenaamd de schuldige bent, de dader, die veroordeeld moet worden.
Is gericht op totale controle
Hij kan niet werkelijk ontvangen, maar heeft een dogmatisch beeld van wat hij zou moeten krijgen. Hij is rigide en erg gericht op de vorm. Een narcist heeft een dwingend idee van hoe dingen horen te gaan en kan furieus worden als zijn script niet gevolgd wordt.
Een narcist houdt je gegijzeld, opdat je maar geeft wat hij zo dringend nodig heeft. En wat dat is; jezelf. Met minder neemt hij geen genoegen. Hij wil degene zijn die het weet
, jij bent degene die het niet weet. Zo heeft hij de totale controle. Hij heeft er baat bij dat jij je verantwoordelijk voelt, en maakt dus misbruik van je empathie en compassie. Een narcist zal zelf zelden de verantwoordelijkheid nemen voor zijn pathologie. Hij projecteert en jij wordt puur gebruikt als bliksemafleider. Zodra je niet voldoende meewerkt ben je te afstandelijk, egoïstisch, te weinig empathisch, etcetera. Kritiek van een narcist is zelden feitelijk. Ben je een paar minuten te laat, dan is dit een bewijs dat je geen respect hebt
. Vergeet je te groeten, dan is dit een bewijs dat hij je koud laat
. En ga zo maar door.
Alle logica die in het normale menselijke verkeer geldt wordt dus volledig op zijn kop gezet. Het is bijvoorbeeld een volstrekt natuurlijke reactie om afstand te nemen van iemand die beschadigend gedrag vertoont en hier geen verantwoordelijkheid voor neemt. Ook hier ziet de narcist zichzelf als het enige slachtoffer. Kan (of wil) de narcist zijn eigen beleving en motieven niet onderzoeken, hij heeft wel een hele analyse van de jouwe zonder dat hierin ook maar iets gecheckt wordt. De narcist is eigenlijk heel afhankelijk van andere mensen; hij is immers niet in verbinding met zichzelf. Hij zou eerlijk zijn als hij zou toegeven wat hij van anderen nodig heeft. Dan hebben anderen immers de keus of ze dit willen geven of niet. Maar de narcist verdraagt deze onzekerheid niet; hij moet en zal het krijgen. En om zich te verzekeren van voldoende voorraad is alles geoorloofd.
| « Wat is narcisme | waarom ontsnappen zo moeilijk is » |
Beste,
Doet me echt plezier zo’n reactie.
Je vertelt hierover best met niemand want zwijgen das wat de mensen tegenwoordig niet kunnen en zo komt het toch aan haar of zijn oren…
Je zal het niet merken dat ze iets weten maar jij en je dochter wel.
Je zou zo iemand wel kunnen de keel dicht knijpen ik ken dat gevoel…
Je hebt op 1 of andere manier geluk dat hij nog jong is en zij de enige niet zal zijn. Iemand graag zien daar is niks verkeerd mee zo moet je je dochter het laten weten zonder meer.laat u niet kennen en speel maar mee zonder het te laten merken.
Ik heb er indirect mee te maken. Mijn zus is al 20 jaar samen met haar vriendin. In het begin kon ik prima met haar opschieten. Ik vond het zelfs ergens wel jammer dat de relatie een jaar of 10 geleden verbroken werd. Wel zag ik ineens mijn zus weer stralen, iets wat ik jaren niet gezien had. Mijn zus werd verliefd of een ander meisje en mijn schoonzus (die op dat moment ergens anders woonde) in het huis binnengegaan en heeft mijn zus gezien met een andere vrouw. Niet lang daarna zijn ze weer bij elkaar gekomen.
Sindsdien heb ik een heel andere kant van haar leren kennen, ze kon aanvallen uit het niets en mij compleet verward achterlaten. Kwetsende opmerkingen over mijn uiterlijk, mijn status, mijn maniertjes…zelf was ik depressief in die periode en kwam er lamgeslagen van terug. En als ik een paar dagen later vol woede verhaal wilde halen, zag ik heel ander persoon, was er belangstelling, werd mij lunch aangeboden en werden alle wapens uit mijn handen geslagen.
Langzaam veranderde ook de houding van mijn zus naar mij toe.Wij konden heel erg goed met elkaar, hadden dezelfde humor en heb regelmatig gehoord dat vrienden van me jaloers waren op de band die wij hadden.
Nu kan ze mijn bloed wel drinken, ik krijg alleen maar afkeur van haar, ongeacht wat ik doe. Zelfs een weekendje Rome een paar jaar heeft daar niets aan veranderd. Vier dagen was het gezellig, weliswaar oppervlakkig, maar we zaten de terugweg samen zingend in de auto en ik heb niets gemerkt van enige weerstand of afkeur of wat dan ook.
Na het weekend niets meer van haar vernomen en de eerste keer dat ik er op bezoek ging weer hetzelfde liedje. Heb maar eens gevraagd wat de reden was en kreeg te horen wat ik allemaal fout had gedaan dat weekend.
Dat patroon blijft zich tot op de dag van vandaag herhalen. Kleine dingen worden enorm uitvergroot en alle schuld wordt bij mij neergelegd. Eerst was mijn moeder de zondebok, sinds een aantal jaren ben ik het. Ook met haar eigen broertje heeft ze al jaren geen contact meer. En het vervelende is dat mijn schoonzus op de achtergrond blijft. Ze speelt de rol van “de perfecte carrierevrouw” en is nauwelijks op fouten te betrappen. Kaartjes met kerst, bezoekjes op een verjaardag…precies “zoals het hoort”. Gelukkig zijn er aantal mensen die ook scheurtjes in haar masker beginnen te zien en doorhebben dat ze ijs en ijskoud is.
Heb het een paar maanden geleden nog eens geprobeerd met een gesprek met mijn zus. Ze gaf aan dat ze zichzelf niets waard vond, dat ze niet snapte dat mensen met haar omgingen, want ze stelt immers niets voor. Ook gaf ze aan te kampen met enorm schuldgevoel, dat ze niet kon plaatsen, al legt ze een deel ervan bij de opvoeding. Toen ik zei dat ik het jammer vond dat ik haar nooit meer zag stralen (had ik misschien anders moeten zeggen), had ik haar aangevallen en begon ze te huilen. Letterlijk zei ze “ik zit net lekker in mijn vel en nu zeg jij dit.”
Terwijl ze twee minuten eerder aangaf geen enkele lol meer te hebben in het leven. Ik wilde haar niet huilend weg laten gaan en heb het gesprek over een andere boeg gegooid en we gingen naar mijn idee nog redelijk goed uit elkaar. SIndsdien wordt ik genegeerd en ben ik meer dan ik als was…de schuldige. Ik zie nu in dat elke ontmoeting met mijn zus koren op de molen is van mijn schoonzus. Alles wordt verdraaid en bij mij neergelegd. Zelf heb ik ook jaren geloofd dat ik niets waard was en niet deugde
Nu is het zover dat ik de grens trek voor mijzelf! Ik wil geen contact meer met mijn schoonzus, helemaal niet meer. Weet voor mezelf dat dit de beste oplossing, ben alleen heel erg bang dat ik mensen ga kwijtraken hierdoor.
Ik lees vaak alleen maar over een narcist als partner. Ik heb te maken met een narcist als broer die mij lange tijd seksueel heeft misbruikt als klein kind. Na jaren op m’n tenen te hebben gelopen, depressies en met het geheim in de rondte te hebben gelopen heb ik op een gegeven moment mijn familie ingelicht. De dader heeft het ook toegegeven…..ach ja, dat was toch vrij normaal? Maar hij wist iedereen te overtuigen dat ik me niet zo moest aanstellen en daarbij is iedereen bang van hem. Nu zoveel jaar later is het verjaard en dat wil hij ook nog even kracht bijzetten: “wat wil ze nou beginnen, het is toch verjaard”. Om een heel, heel lang verhaal kort te maken…….ik heb geen contact meer met mijn overige familieleden. Ze gaan blind op zijn oordeel af, hij beslist en houdt controle. Ik heb zijn “eer” aangetast en dat heb ik geweten. Een narcist is echt heel gevaarlijk. Tot op de dag van vandaag zal hij me blijven dwarsbomen als hij de kans krijgt. Hij heeft me alles afgenomen behalve mijn eigenwaarde, het opnieuw plezier hebben in mijn leven met mooie mensen om me heen. Dát is mijn ultieme wraak……hij ziet mij niet kapot gaan ondanks zijn pogingen daartoe. Integendeel……zijn leven is totaal mislukt. Ik ben ver boven hem uitgestegen en kwader kon ik hem niet krijgen!
Weet dat je niet alleen bent! Dat er duizenden of zelf miljoenen mensen de kracht hebben gevonden om terug eigenaar te worden van hun eigen leven!
Mijn vader was een narcist (is inmiddels overleden)mijn 2 jaar oudere zus is narcist waardoor ik mijn hele familie niet meer zie al 14 jaar niet meer en.nu heb ik ontdekt dat mijn jongste zoon ook narcist is (21) en die nu
mijn andere zoon (24) de vernieling in helpt. Ik heb hem al proberen te waarschuwen maar
hij vind dat ik niet zo raar moet praten over mijn eigen kind en neemt het voor hem op.
Ik vind het zo erg, daar heb ik mijn kinderen niet voor op de wereld gezet.
En ik heb nog steeds veel last van de nasleep, weet nog maar net zelf dat
het komt van mijn zus en vader dat ik me zo voel.
Hoe gaat het nu met je? Ik heb zelf ook een narcistische als zoon, en zou daar graag met iemand over praten die hetzelfde meemaakt..
Intussen een jaar vrij. Ik ben ruim 1,5 jaar samen geweest met een narcist. Na ruim een half jaar begon het: hij vond het niet leuk dat ik naar school ging, omdat hij geen school of werk had. Hij was een vluchteling zonder verblijfsrecht met een oorlogstrauma (dat laatste vermoed ik maar). Op een dag stond ik op het punt om naar school te vertrekken en zakte hij door zijn knieën. Hij kreeg steken in zijn hart, zei hij. Ik schrok en bracht hem naar de eerste hulp. Drie uur later stonden wij buiten. Doktoren konden niets vinden en gaven het advies om te stoppen met roken. Hij trok zich niets aan van het doktersadvies en rookte door. Zijn gedrag herhaalde zich: een nog bloedende wond na het trekken van een verstandskies (dat gebruikelijk is), volgens eigen zeggen moest hij direct terugkomen van de tandarts, hyperventilatie etc. Ik weet niet wat er van waar is, maar iemand die in elkaar stort, help je en dan ga je niet uit van aandachttrekkerij.
Later gedroeg hij zich als bewoner van mijn huis. Ik heb hem erop aangesproken, maar luisteren deed hij niet. Hij kwam en ging wanneer hij wilde. Hij bleef tot 11 of 1 uur op bed liggen en dook er pas laat in, terwijl mijn routine verschilde. Hij leek ongevoelig voor de last die ik ervoer.
Ik was moe en besefte dat ik ongelukkig was.
Ik wilde dat hij ging en we maakte woordenruzie. De buurman belde de politie en de politie heeft ons verhoord in mijn huis. Ik heb mijn hand boven zijn hoofd gehouden. Zijn oudste broer woont in Duitsland heeft zijn reis van Irak naar Europa verzorgd. Als de verblijfsstatus van zijn broertje in gevaar kwam door mij, dan wist ik wel zeker dat hij verhaal zou komen halen. Dus eerlijk naar de politie kon ik niet zijn.
Zijn (andere) broer kwam een paar dagen later uit Zweden en bleef een nacht slapen. Hij was onduidelijk en zijn broer bleef langer, een week maar liefst. Broer nam ook een vriendin en een kind met handicap mee. Ik lag op een dun matras in een klein kamertje en broer met vriendin en kind lagen in mijn bed. Op mijn herhaalde vraag aan hem over wanneer de familie vertrok, kreeg ik geen duidelijk antwoord. Zijn broer had liters benzine verreden uit Zweden en ik moest respect hebben. Op een ochtend knielde ik bij de oven om brood uit de oven te halen. Hij was in gesprek met zijn broer en gaf mij spontaan een harde klap op mijn achterhoofd (de eerste in de relatie). Mijn bril vloog door de keuken. Ik raakte in paniek. Ik pakte mijn bril en ben uit huis gerend. Hij belde en schreeuwde dat ik terug moest komen, anders sloeg hij mijn huis kort en klein. Na twee uur ben ik teruggekeerd. Ik zei niets, maar ik wist dat ik het niet alleen kon oplossen. Aantal vrienden lieten mij indertijd vallen. Een andere vriendin kreeg een auto ongeluk (en heeft mij nooit laten vallen). Ik was op mezelf aangewezen. Na vertrek van zijn broer, vertelde ik hem te stoppen met de relatie. Hij luisterde niet! Ik heb hem nog eens apart genomen, maar ook dat had geen zin. Uiteindelijk zei ik hem: ik wil jou niet meer en ik wil dat je weggaat. Er knapte toen iets in zijn blik (ogen) en hij trok aan mijn haren. Ik dacht dat hij de haren uit mijn hoofd trok. Hij pakte een (schoonmaak)stok uit de kast en dreigde mij te slaan. Een uur paradeerde hij door mijn huis en sloeg van alles kapot. Een deur van mijn keuken sneuvelde, gat in het laminaat en lichtknopjes sneuvelde ook. Hij deed de lichten uit en zei dat als ik geluid maakte, hij ervoor zou zorgen dat ik nooit meer geluid kon maken. Hij trok mijn tong uit mijn hond, sloeg me herhaaldelijk in mijn gezicht en met de stok op mijn rug. Ik wist niet hoelang hij door zou gaan en mijn modus stond op overleven. Ik was boos! Ik wilde dat hij van mij afbleef. Uiteindelijk sleurde hij mij aan mijn haren de badkamer in. Hij trok mijn kleren kapot en schopte mij uiteindelijk in mijn ribben. Op dat moment kwam hij tot een soort bezinning en rende het huis uit! Hij liet mij in gescheurde kleding op de vloer van de douche liggen.
De volgende dag bezocht ik de huisarts en deed ik mijn verhaal. Een paar gekneusde ribben en striemen op mijn rug. Niets blijvend. De dokter zei: je had het ook niet kunnen overleven. Die woorden zijn goed bijgebleven.
Dan was er nog één probleem: hij had de sleutel van mijn woning. Ik monteerde een nieuw slot, maar ik wist dat hij de sleutel zou komen brengen en ja hoor: die sleutel gooide hij in mijn gezicht. Ik zou naar de hel gaan en had jaren van zijn leven afgenomen en misschien wel de kans op een verblijfsvergunning. Hij was superieur en ik niet schappelijk, zei hij. Het laatste wat ik hem zei was een advies om hulp te zoeken.
Dagen en weken later belde hij mij (anoniem), stuurde hij mij een vriendschapsverzoek via Facebook en maakt hij tientallen keer excuses. Later berichtte hij per sms dat hij een verblijfsvergunning heeft gekregen DANKZIJ MIJ. Op alles ben ik niet ingegaan.
Met mijn verhaal hoop ik in ieder geval begrip te creëren. En een uitleg over waarom iemand nog weken of maanden met een narcist doorbrengt of bij iemand blijft die mishandelt. Bedenk dat als de ander sterker is, je niet altijd weg kunt.
De tijd waarin wij leven weerhoud mij, mijn verhaal te vertellen. Ik hoef absoluut geen sympathie uit een PVV of dergelijke, politiek getinte hoek.
Hoi Kim,
Ik heb met tranen in mijn ogen jou verhaal gelezen!
Wat heftig! En wat heb jij veel moeten doorstaan…
Waarom een narcist door gaat met treiteren, is omdat jij het hebt uitgemaakt!
Een narcist houd van controle, en zal zijn of haar prooi dumpen mocht hij of zij er op uitkeken zijn. niet anders om…Hij voelt zich erg gekrenkt omdat jij hem nu gedumpt had…
Bij mij heeft het ook een aantal maanden geduurd…
Ik maakte het ook uit…
Liefs Lieke
Ik ben er niet zeker van of ik echt te maken heb met narcist. Mijn verhaal is als volgt.
Anderhalf jaar geleden ben ik verliefd geworden en affaire begonnen met eveneens getrouwde man. Stapel verliefd en ben van hem gaan houden. Hij gaf me gevoel dat ik zijn grote liefde was. Had hij nog nooit zo gevoeld. Lieve berichtjes konden niet op. We hadden dan ook besloten dat we samen verder zouden gaan. Datum gepland maar daarvoor is het uitgekomen. Zijn nu ex zag per ongeluk een berichtje al vraag ik mij nu af of hij expres zo heeft laten uitkomen. Toen heeft hij voor eerst relatie verbroken met reden dat hij haar de kans wilde geven om aan idee te wennen en dat hij dan weg zou gaan. Weer samen gekomen want was grote liefde en dat kan je niet zomaar weggooien. Niet lang daarna is hij uit huis gezet en dat maakte zijn verhaal toch raar maar geloofde hem en vertrouwde hem. Vervolgens is er veel naar gebeurd. Hij heeft mij zwart gemaakt om zo zijn eigen zaakje te redden. Was allemaal mijn schuld want hij is zwaar depressies en kan niet helpen etc. Dan weer terug bij mij en dan vanuit niets weer een appje om uit te maken.
Tussendoor heeft hij mailtjes van hem met 2 vrouwen doorgestuurd met wie hij sex chats had maar ook via Skype en telefoon contact had. Heel raar dat hij dat uit niks stuurde.
Verder geeft hij geen antwoord op vragen waarom hij bepaalde dingen heeft gedaan of op vragen waarin ik aangeef over bepaalde zaken te twijfelen. Hij ontwijkt, geeft ontwijkende antwoorden of wordt kwaad en gaat verbaal om zich heen slaan.
Dan is er weinig wat hij verteld. Zelfs een keer gezegd dat ik niet alles hoef te weten. Was ook een rare reactie.
Nu na behoorlijke ruzie waar ik mijzelf de schuld van geef omdat ik naar te veel wijn bedacht dat ik een antwoord wilde, is het weer uit. Hij heeft alle contact verbroken wat ook niet de eerste keer is maar gaat dan toch mail sturen om mij te feliciteren en heb idee dat hij vaak langs mijn huis rijdt.
Ik had die affaire niet moeten beginnen. Heb mij over laten halen en keus gemaakt om met hem verder te gaan. Bewust voor gekozen dus. Heb hem vertrouwd en ben achter hem blijven staan al die tijd. Signalen genegeerd.
Kortom ik zie tekenen van een verborgen narcist maar ik vind ook heel verwarrend. Ben op door steeds bang te zijn dat weer over was. Doodmoe en onzeker. Voel me dom dat ik zover mee ben gegaan en iemand over mijn grenzen heb laten gaan. Maar twijfel dan ook weer of toch niet mijn schuld is. Dat is hysterisch ben geweest en eigenlijk sneu voor hem is. Kortom ik weet het allemaal niet meer.
Hai Maria,
Dit lijkt heel erg op mijn verhaal. Alleen zit ik nu in de tijd dat hij nu ook zegt dat ie thuis niet zo maar weg kan gaan, dat ik toch ook geen man wil die zo maar bij zijn gezin weggaat en dat ie thuis iedereen aan het voorbereiden is op zijn vertrek?!? Dat is toch raar? Hij heeft zijn vrouw, zijn ouders en een vriend verteld over mij…
Maar ik heb nu al besloten — en kreeg dat ook als advies van mensen om me heen — dat ik (als ie echt voor mijn deur zou staan met zijn koffer) hem niet eens zou moeten willen. Jouw verhaal lezende, denk ik inderdaad dat ik bij mijn besluit moet blijven en ik hoop ook echt dat ik daartoe in staat ben, mocht ik m zien met zijn zielige ogen of ie bij me mag komen…
Lieve Maria,
Verwijt je zelf niet. Jij luisterde naar de liefde. Dat voelde zo goed!
Neem het je zelfs nooit kwalijk dat je hierin heel ver ging. Jij hield van
hem. Dat wist hij. Een verborgen narcist is heb je ook in vele gradaties.
Vele van hen zijn seks verslaafd. En gaan vreemd, dat zullen we steeds
blijven ontkennen. Het macht spel. Vergeet niet jou beleving in de liefde en
trouw zijn anders dan die van een narcist. Die kent geen liefde!
Ik leef met je mee en hoop dat je de kracht vind hem los te laten.
Liefs Lieke
Ik kreeg deze site als tip van een lieve vrouw. Jeetje wat een herkenning maar wat moeilijk om te inzien mijn vriend toch wel veel trekjes van een narcist heeft. dat controlerende gedrag in zijn huis is heel erg. ik mag geen glas op een ander plekje zetten. Ik pakte een keer perongeluk een suikerklontje uit verkeerde verpakking en hij werd woest. Toen ik na ging denken zei ik hem je wilde zelf ook daar eerst een klontje uit pakken en ik dacht dat dat de bedoeling was….hij lokt me in dat soort rare valletjes. en als ik er dan in val is hij woest uit het niets. En bergen beloftes we zouden samenwonen als ik zwanger was nou dat wonen we nog steeds niet en de kleine is al een half jaar. En met gevoelens om gaan ook zoiets…..met kerst was ik verdrietig om t gemis van mijn overleden broer moeder en zusje en hij ging me filmen toen ik huilde……ging toen huilend van nog meer ellende naar zolder naar mn herinneringsmap. Er werd mij toen verweten ik de kleine wakker maakte met mijn gehuil en de herinneringsmap werd uit mn handen getrokken en weggesmeten. En dan wil hij ineens slapen en moet ik m met rust laten.
Ik heb hem ook een verhaal met mn emoties en goede bedoelingen verteld om onze relatie te redden. Ik legde al mijn gevoel en emotie en oprechte goede bedoelingen in mijn verhaal, en wat vind je ervan vroeg ik……ja wel geinig was zijn antwoord. Of er is iets kwijt in zijn huis en ik heb het dan altijd gedaan. En in mijn bijzijn altijd maar op zijn telefoon en bier en sigaret in rookhok blijven staan en ik moet maar wachten tot hij op de bank komt zitten naast me dat is dan vaak een kwartiertje. Of hij belooft een bepaalde tijd thuis te zijn en komt dan gerust zonder melden vier tt zes uur later nachts. en ik maar voor de kleine zorgen wat ik al de hele week doe want hij is door de weeks op de vrachtwagen.
Tegen mijn familie en zijn familie zegt hij ik een postnatale depressie heb en zijn ouders zeggen nu tegen me je slikt eerst maar medicijnen voor we je weer willen zien. Mijn psycholoog heeft vastgesteld het teleurstelling in mijn relatie is. Ik raak door verdraaing van mijn vriend mijn schoonfamilie zo kwijt tegen me. Ook controleert hij me via een persoon die ik niet mag weten wie het is welke auto er voor mijn deur staat. Ik krijg dan sms jes binnen wat doet die auto bij je voor de deur. Hij maakt me behoorlijk in de war. Ik leef in een zwart gat en voel me depri maar ik geniet van mn kleine en die krijgt alle zorg en liefde van me dus een postnatale depressie is het niet. Ben mijn zelfbeeld kwijt ik wordt vaak stom varken genoemd en tijdens mijn zwangerschap was ik een aso big als bijnaam van hem. Laasts noemde hij me weer stom varken en ik wilde alleen maar de ruzie met zn ouders op lossen waar hij tussen staat en ik kom niet door die muur. Ben toen helemaal overstuur huilend naar mn buurvrouw gerend,
Het ergste is dat hij de kinderen tegen mij opzet. Ze geloven wat hun vader zegt. Hij is de zielige. Vraag me af of ik het later moet zeggen dat hun vader mijn ex een narcist is
Hallo, weet Iemand hier überhaupt hoe je uit een situatie komt als je uit een situatie zit als je vader, broer en een zus en waarschijnlijk ikzelf allemaal zwaar narcistische eigenschappen hebben? In de zelfde , o zo grote branche werken, maar klein genoeg om elkaar tegen te komen? Wat nu dreigt te escaleren? Net gescheiden van mijn vrouw, zelf bewust afscheid genomen van mijn dochter, die nu te jong is om deze escalatie mee te moeten maken, waarin mijn zus jaloers is op mijn dochter omdat ze zelf geen kinderen kan krijgen? Help help help. Ik ben nu mijn verhaal aan het schrijven, maar durf hem hier niet te plaatsen
Beste Anonieme man,
Dat is een heel ingewikkelde situatie. Mijn eerste reactie is: wegwezen. Ik begrijp dat dat té simpel gedacht is. Je zit in een familiebedrijf en er zijn allerlei banden, verbanden en verbintenissen. Je hebt al afstand genomen van een aantal belangrijke persoonlijke mensen ( dochter). Je snapt globaal wat er speelt. Je snapt ook dat het niet goed gaat komen. De strijd is hevig en zal gestreden worden. Het liefst niet met jou erbij. Als je blijft, dan kan je proberen stoïcijns door te werken. Ik vrees dat je dit al hebt geprobeerd en ook hier zit een grens aan.
Het enige ontsnapping uit deze oorlog is: focussen op jezelf. Je zit in een ziek systeem. En de kans op verbetering lijkt me nihil. Pak dus alle hulp die er voor jou is: lees het boek van Iris Koops om vast te kunnen stellen wat er met jou aan de hand is enhoe je hiermee om kunt gaan. En zoek het liefst ook hulp bij een gespecialiseerde coach of therapeut (aan te vragen via de website). Als je wilt blijven werken in het familiebedrijf, emotioneel wegwezen en de focus op ‘naast je werk’. Helaas: een andere oplossing zie ik niet.
Ik wens je enorm veel sterkte en wijsheid,
Susan Veenstra
Ik heb hier al vaker een stukje getypt en in mei 2016 dacht ik dat ik eindelijk een eind kon maken aan mijn ongezonde relaties. Niets was minder waar. Nadat hij in crisis raakte door zijn verslaving en ik met zijn nieuwe vriendin stond te wachten op de ggz was ik na 2 maanden terug bij af. Het enige wat ik kon denken is maar dit keer gaat het goed. Nu inmiddels een half jaar later vroeg ik me steeds af waarom doe ik dit..ik heb een baan en ben zelfstandig. Nachten lang ging ik hem controleren bij het paranoïde af. Mijn slaappatroon ging eraan en nog steeds en bleef maar piekeren wat het nu maakt dat ik bij een narcistische man bleef die mij ongelukkig maakt. Waar ik niet op kan bouwen en die het nooit bij 1 vrouw kan houden. Nu een week geleden stuurde een vriendin van mij een artikel naar me over relatieverslaving ( codependency ) . Ineens werd het me helder wat er aan de hand is met me. Ik herkende mezelf zo hierin. Als relatieverslaafde is een relatie met een narcistische man haast niet te voorkomen. Ik ben maandag gelijk aan de slag gegaan om de juiste passende hulp te vinden. Heb al zoveel hulpverleners voorbij zien komen maar wil nu gerichte hulp. Wat denk je …. in het westen van het land hebben ze hele behandelingsmethoden maar hier in het noorden zeer weinig. Ik belde de ggz en zij vertelden er nog nooit van gehoord te hebben en dat ik naar de verslavingszorg moest. De huisarts keek me aan of ik gek en zo loop je tegen alle muren op..het was toch iets wat ik wilde delen want ik denk dat veel vrouwen maar ook de enkele mannen die hier zijn hier wat aan kunnen hebben…
Als mijn jongste broer de kamer van het ouderlijk huis binnen stapt gebeurt er iets vreemds. De sfeer verandert. Onmiddellijk!
Mijn moeder wordt een klein meisje met haar handen op de rug en gedraagt zich nederig.
Mijn vader loopt richting slaapkamer om er kort daarna weer uit te komen. Hij wacht een moment af om mijn broer “iets” te overhandigen. Dat “iets” moet geld zijn en het overhandigen moet ongezien gebeuren.
Mijn zus zet haar liefste smile op en probeert hem te bekoren met een grapje of iets van dien aard.
Zijn 3 kinderen zoeken een plekje om te zitten en zijn verder stil. Zijn vrouw, altijd in spijkerbroek en wit of zwart T-shirt, zoekt snel de krant om zich erachter te verschuilen.
Ik bekijk stil de situatie en sla iedereen gade.
Mijn broer bepaalt de sfeer en iedereen wacht in spanning af wat het gaat worden.
Mijn moeder’s houding vind ik het allerergste. Een sterke vrouw, vriendelijk en gastvrij, die ook haar mannetje weet te staan als het nodig is; zij wordt een klein nederig meisje.
Nooit heb ik mijn ouders “Nee” horen zeggen tegen mijn broer.
Hij geeft zijn vrouw zo nu en dan een sneer. Er is niets goed aan haar.
Hij houdt alles in de gaten en overheerst de situatie. Hij heeft overwicht. Niemand durft hem aan te spreken op welk gedrag dan ook. Hij spreekt grof tegen zijn dochters, niet tegen de zoon, beledigt mijn moeder met het eten dat ze heeft klaargemaakt en negeert mijn zus straal.
Tegen mij doet hij quasi vriendelijk want hij woont in een huis dat van mij is.
Ik heb hem nooit huishuur gevraagd en hij heeft nooit aangeboden iets te vergoeden.
Er is iets wat mij belemmert om erover te praten. De angst voor een onherstelbare ruzie misschien? De kinderen houden zielsveel van ons en wij van hun. Ik heb sterk het gevoel dat als ik het onderwerp aankaart, ik de kinderen nooit meer zal zien. Dus laat ik het zo.
Ik wil niet de veroorzaker zijn van de ruzie in de familie.
Er vallen geen woorden, iedereen doet quasi ontspannen maar iedereen is bang.
Waarvoor??
Ik kan het niet uitleggen. Hij doet niets en toch intimideert hij het hele gezelschap.
Het lijkt alsof wij met z’n allen gehypnotiseerd zijn. Hypnose! ja dat is wat ik denk.
Mijn broer hypnotiseert ons met zijn aanwezigheid. Wij verlammen en gehoorzamen.
Zonder hem erbij is alles anders.
Ik denk dat psychopaten je kunnen hypnotiseren. Je hebt geen zeggenschap meer over jezelf!
Ik word verdrietig als ik eraan denk dat mijn nichtjes en neefje dag en nacht in zo’n toestand moeten leven.
Wat een verschrikking!
Ik heb een moeder gehad die erg narcistisch was. Mijn vader een harde werker en misschien in het begin opgewassen tegen de manipulaties maar tot zijn dood geen kwaad woord over haar gedaan. Gezin met vier jongens. Ik als oudste van het stel. Op je zestiende verkering krijgen en hoteldebotel zijn. Vader van het vriendinnetje was hoogleraar en reed op een fiets naar zijn werk en haar moeder was ongeneeslijk ziek. Op een avond bij je ouders moeten komen en dan werd mij door haar medegedeeld dat ik het uit moest maken (in control zijn) Haar vader had een goede baan en reed op een fiets, dus dat was gek. Moeder was ziek, kortom uitmaken of ik moest het huis uit… Was doe je dan als begin 16 jarige…. luisteren… een paar jaar later kreeg ik vrienden die iets ouder waren een motor reden. Ik mocht een dagje mee (achterop) Heel erg leuk. Totdat een van de groep een lekke band had tijdens het ritje en het werd later thuiskomen. In de zomertijd belde ik naar huis om dit te vertellen dat het later werd.. Vrienden reden door en om 22.00 uur stond de vriend voor ons huis om mij af te zetten. Was nog licht, maar er werd niet open gedaan op aanbellen. Ik had nog geen sleutel en was nog zomers licht. Vriend stelde voor dat ik met hem meeging en bij hem kon overnachten en mij ‘s morgens naar huis zou brengen… Totdat er om 01.00 uur gescheld en getier aan zijn deur was, mijn ouders kwamen op hoge poten mij even ophalen… Dat was niet bevorderlijk voor de vriendschap…
Zo gingen de jaren door.. Op mijn 18e het huis uit gegaan.. Moeder had iedere zes maanden een buurvrouw als vriendin en was overmatig close… en dan was er weer hevige bonje en klopte er niets aan die vrouw. Op naar de volgende… Achteraf gemerkt dat zij ook de keuze van mij en mijn broers hun vrouwen manipuleerde.. Ik werd zwart gemaakt bij mijn vrouw en zou op mijn vader lijken die niet deugde.. Andere broers ondervonden hetzelfde.. Vader was gepensioneerd en zat lekker zijn krantje te lezen en voldeed niet aan haar beeld. De man had dag e nacht gewerkt en was toe aan zijn rust. Moeders had kort geknipt haar en geblondeerd en kleedde zich jong en ging met haar autootje op stap. Liep te flirten met andere.. al was het maar gevulde koeken uitdelen aarde buschauffeur etc. 1 broer was op haar hand en woonde alleen om de hoek. Het leek of die twee een pact hadden gesloten en samen tegen mijn vader spande. Dit uitte zich in het belachelijk maken en al hij iets niet wist was hij gek. Dit werd ook steeds door haar gedeeld met de huisarts, die daar ook van werd overtuigd. Resultaat was dat hij in hetzelfde dorp in een verpleegtehuis werd gestald… en medicatie kreeg tegen alzheimer. Later bleek hij jaren niets mankeerde. Hij mocht niet het verpleegtehuis van haar uit, want volgens haar was hij dan niet verzekerd !! Hierdoor konden wij als zoon hem alleen maar daar opzoeken en wilde hij niet mee naar buiten. Uiteindelijk bleek hij ernstig ziek te zijn en kwam de huisarts er te laat achter. Mijn broertje kwam bij toeval erachter toen hij op bezoek kwam en hij was er niet. Het person een vertelde dat hij al een week in een lokaal ziekenhuis lag (vermoedelijk slokdarmkanker) Broertje ging naar haar toe en zij ontkende dat hij ziek was. Broertje informeerde ons (andere broers) meteen en ging naar het ziekenhuis. Ik zou na drie dagen als laatste naar hem gaan. Totdat vroeg op die dag mijn broertje belde dat hij al was overleden. Ik heb hem niet meer gezien want dat was tegen haar wens. Uiteindelijk hebben we zijn crematie bijgewoond, maar waar hij aan gestorven was of waar hij uitgestrooid was wilde zij en haar medestander (broer) niet zeggen. Uiteindelijk hebben wij als overige drie broers na drie jaar de gemaakte foto’s gekregen van de begrafenis. Na de begrafenis had zij geen zin meer in contact met haar drie overige zoons en verbrak alle contact. Wij zijn als drie broers hierna erg close geworden en geen contact meer met haar en haar medestander (broer). Wij zijn rustiger geworden en na gesprekken verstandiger en werd een hele hoop zaken en voorvallen duidelijker. Ik ben alleen bang dat ik misschien de zelfde trekken krijg (genen) dus ben altijd erg gespitst op dat soort gedrag… dat blijft een soort zwaard van Damocles…
Ja ik herken hier veel in van mijn geweesde vriend. Alles moet gaan hoe hij het wilt. Wat je ook doet het is toch vaak niet goed. Liegen en er niet voor uitkomen. En altijd zorgen dat andere mensen hem geweldig vinden. Vooral altijd bij vrouwen in de belangstelling willen staan. Maar niet kunnen hebben wanneer mannen zich voor jou interesseren. Wanneer die vind dat je niet helemaal aan zijn verwachtingen voldoet kan je plotseling vertrekken. Zonder veel woorden.
Graag zou ik willen weten wat andere moeders doen met minderjarige kinderen die een vader hebben die narcist is. Ik ben na 14 jaar eindelijk zo sterk geweest om hem eruit te zetten maar hij heeft opnieuw geweld gebruikt (ook in het huwelijk) en dit was de derde keer dat de kinderen er getuige van waren. De kinderen willen hem niet zien maar volgens ‘de wet’ moet dit wel. Mijn advocaat bied helaas niet heel veel hulp in die richting en veilig thuis is hier geweest en toen ik vertelde dat hij waarschijnlijk naar mening van ook anderen waar ik de tips van kreeg dat hij narcistische persoonlijkheidstoornis heeft vertelde de mevrouw me doodleuk oh ja, dat hebben alle mannen volgens hun vrouw in n scheiding!! Tips zijn welkom
Zoek via de psycholoog een weg om je kinderen weerbaar te maken en “om te gaan” met het gedrag van hun vader zolang dat nodig is. Zorg dat er via de psycholoog of andere begeleider een dossier wordt geregistreerd over het gedrag van hun vader dat je eventueel bij volgende rechtzaken in kan zetten. Blijf communiceren met je kinderen.
sterkte!
Bedankt, ook voor je reactie.
Gelukkig bied deze site veel steun en n dossier ben ik mee bezig dus hoop dat ze er wat mee doen.
Beste Zon,
Toen ik in april 2015 scheidde van mijn ex, voelde ik opluchting maar ook angst. Angst voor het effect van de narcist op mijn kinderen.Ze waren 16 en 19. Mijn kinderen hebben zeker geestelijke schade opgelopen door de geslepen aanpak van ex, maar ondanks dat zijn ze sterk en goed in staat onder ogen te zien dat er iets niet deugt aan hem. Ik weet het: je wilt je kinderen behoeden voor al dat geweld dat een narcist ten toon kan spreiden maar helaas lukt dat niet voor de volle 100%.
Zijn zij ook het slachtoffer van geweld of alleen getuige geweest van geweld tegen jou? Verzamel zoveel mogelijk bewijs tegen hem, probeer getuigen te hebben die wellicht achteraf, als het nodig is, bereid zijn te verklaren dat hij geweld heeft gebruikt. Alles om aan te tonen dat hij een gevaar vormt voor jou en hen.
Ik weet niet hoe oud jouw kinderen zijn; als ze echter ouder dan 12 jaar zijn, mogen ze door de rechter gehoord worden en kunnen ze daar hun eigen mening geven. De rechter weegt hun verklaringen, hoewel ze niet leidend zijn, echt wel mee in zijn vonnis, zeker als het om geweld gaat, lijkt me.
Vaar niet blind op de kennis van iedere willekeurige psycholoog maar zoek er 1 met kennis van narcisme, als je hen naar een psycholoog wil sturen.
Leren vertrouwen op hun eigen instincten en ervaringen, waardoor ze ZELF een mening kunnen vormen, biedt m.i. altijd een goede basis voor het trekken van hun eigen conclusies.
Het is echter makkelijker hierop te vertrouwen als je kinderen al wat ouder zijn.
Kijk ook eens op de site van stichting zijweg, wellicht heb je daar iets aan.
Bied je huidige advocaat eventueel boeken en informatie aan over het onderwerp, mits hij/zij er voor open staat, of zoek desnoods een andere advocaat, die wel ervaring met narcisme heeft (via deze site bijvoorbeeld)
Kijk daarnaast vooral ook eens vanaf een afstand naar alle andere aspecten van de scheiding: waar liggen voor JOU ZELF mogelijkheden zo goed mogelijk uit de scheiding te voorschijn te komen? Staar je niet blind op standaard richtlijnen en regelgeving, want jouw situatie is niet standaard! Leg ALLES vast wat je afspreekt met je ex, mocht dat aan de orde zijn.
Tot slot: vergeet niet dat alle kosten die je maakt voor berekening en verkrijging van alimentatie aftrekbaar zijn van de belasting 😉
Heel veel sterkte.
Wat is het fijn om dit allemaal te lezen, verschrikkelijk natuurlijk dat er meerdere mensen zijn die dit hebben meegemaakt, maar ik voel me opgelucht dat ik niet de enige ben.
Mijn zus en ik (allebei halverwege de 20) hebben een narcistische vader. De afgelopen maanden zijn nogal heftig geweest omdat hij een enorme narcistiche aanval heeft losgelaten op mijn zus. Dit was nogal een schok voor haar gezien haar relatie met onze vader eerst altijd goed was, totdat hij opeens, zonder echte reden, een enorme waslijst begon op te noemen met wat mijn zus allemaal wel niet fout deed in haar leven. Dus niet op een moment in gaan, maar hij ging echt dingen van JAREN geleden erbij halen. Hij manipuleerde haar tot het denken dat zij fout zat en dat hij toch misschien wel gelijk had. Godzijdank hebben mijn zus en ik een hechte band, en toen we hier over begonnen te praten kwamen we tot de conclusie dat hij niet goed is, en dat hij heel hard hulp nodig heeft.
Ik zelf heb nooit een goede relatie met hem gehad, mijn zus had altijd de voorkeur van mijn vader, ik viel meer op het achtergrond en deed alles fout. Ik heb ernstige faalangst ontwikkeld en heb jaren lang sinds mijn jeugd (en nu soms nog) last van depressie (gehad). Ik ben naar de psycholoog geweest voor die depressie en ben onder ander behandeld voor zwaar minderwaardigheids complex. Ik red me nu wel, maar ik vind het eng hoeveel macht hij nog steeds over mij heeft. Zo vond ik het bijvoorbeeld verschrikkelijk dat ik een jaar langer over mijn studie moet doen, mensen snapten niet hoe verschrikkelijk ik het wel niet vond en hoeveel stress en angst me die gedachte alleen al bracht, want ja, dan moet ik dat aan mijn vader vertellen en die gaat niet blij zijn. Ik ben nog nooit zo bang geweest in mijn leven als op dat moment. En dat slaat helemaal nergens op, dat zie ik nu gelukkig wel in. Het is niet normaal dat ik echt, ZO bang was om mijn vader te vertellen dat ik langer over mijn studie moet doen. Ouders horen je dan te steunen, te vragen waar dat door komt ipv ach zie je wel je doet niets met je leven, ik wed dat je alleen maar op je kamer zit te luieren de hele dag. En het enge was dat hij voor de helft gelijk had, want ik had zwaar last van depressie en dan is uit je kamer komen flink moeilijk. Daardoor dacht ik ja hij heeft gelijk, ik ben niets.
Ik ben dus gelukkig al sinds een tijdje los van zijn gedrag, ik gedroeg me zoals hij wou als ik bij hem was, en was zodra ik de deur uit was mezelf weer. Dat is ook niet gezond, ik weet het, maar dat was de enige manier waarop ik een enigzins “normale” relatie met hem kon hebben. Nu heb ik sinds een paar maand geen contact meer met hem en mijn zus ook niet nadat ze is aangevallen door hem.
En dat bedoel ik met dat het fijn is om deze site te lezen, ik voel me nu minder schuldig dat ik geen contact heb met mijn vader “want sommige mensen hebben geneens een vader! En hij blijft familie!”. En het stelt mij en mijn zus gerust dat er meer mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt als ons, hoe naar dat ook is.
Aanstaande mama
Mijn trigger om op narcisten te vallen is dat ik iemand erg bewonder die ergens heel goed in is (top salsadanser en een aanstaande bondscoach …). Ik wordt meegesleurd in de kick die zij in hun leven hebben. Zelf ben ik topsporter geweest maar helaas chronisch ziek geworden door een bacterie, heb ADD en kan hierdoor niet autorijden en lastig een baan vinden. Ben dus een redelijk afhankelijk persoontje. Gelukkig heb ik het wel snel (8 maanden en een jaar) in de gaten gehad in beide relaties dat ik met een narcist te maken had. Maar ben helaas bijna negen maanden zwanger van de laatste. Zijn gedrag (aantrekken en afstoten, het sarren, verbaal geweld en kleineren) kwam pas aan het begin vd zwangerschap naar boven en heb hem direct op afstand gehouden. Hij wil zijn dochter straks wel gaan zien en ziet zichzelf als een “held” dat hij mij een kindje heeft geschonken. Maar hij gaat haar niet erkennen en wil maar af en toe haar zien. Dat zal ik in bepaalde mate toelaten. Zoals hij mij zo vaak verdriet heeft gedaan en teleurstelt zal hij bij haar niet gaan doen. Ik voel me sterk in immuun naar hem toe. Voel me in staat om zijn opmerkingen weg te lachen met een grap. Fysiek geweld is hij niet van en dankzij mijn studie ben ik goed in staat te de-escaleren. Ik heb de touwtjes in handen als het gaat om rechten van de moeder en heb een lieve, stabiele familie om me heen waar ik bij terecht kan die snapt in welke situatie ik zit. Mijn broer is aangewezen als voogd. Ik voel me nu goed en ben klaar voor als mijn kleine meid wordt geboren. Zij gaat voor alles 🙂
Succes allen!
Als ik dit zo lees kiest u niet werkelijk voor uw kind maar nog steeds de kant van de verwekker.
Als het om financien gaat, zou u een vaderschapsactie kunnen overwegen.
Vader is dan verplicht alimentatie te betalen (tot 21 jaar) maar het kind krijgt dan niet de naam van het kind (omdat het niet erkend hoeft te worden).
Misschien bent u sterk naar hem toe. Maar hoe denkt u dat uw kind bestand is tegen de strijd (innerlijk) tussen u en de verwekker.
Wat dacht u ervan als u een bezoekregeling heeft, uw kind wacht tesamen met u en hij komt niet opdagen.
Ik hoop dat u nog eens goed het eea wilt overwegen.
Sterkte.