Mensen die lijden aan een onbehandelde persoonlijkheidsstoornis als narcisme, richten vaak een slagveld aan in hun omgeving. Narcisten zullen zelf zelden hulp zoeken; met hen is immers niets mis. Een narcist drijft de mensen om zich heen tot wanhoop, noemt hen gestoord
, en veel slachtoffers gaan dit geloven. De mensen die er heelhuids uitkomen, hebben moeite om nog mensen te vertrouwen. Het is logisch dat je niemand meer vertrouwt; je hebt altijd gevoeld dat er iets niet deugde, terwijl er werd gedaan of jij diegene was die niet deugde.
Narcisten hebben een zeer gebrekkig inlevingsvermogen. Daarnaast zijn bepaalde vaardigheden om met de realiteit om te kunnen gaan niet goed ontwikkeld. Het gedrag, wat het gevolg is van deze ernstige pathologie, veroorzaakt enorme verwarring bij de mensen om hem heen. Het is heel moeilijk om grip te krijgen op wat er nu precies gebeurt. Het is niet zo dat hij je gewoon een knal geeft. Als dat zo was, zou het duidelijk zijn dat dat fout
is. Zijn gedrag is veel subtieler, maar minstens zo beschadigend. Veel slachtoffers worden murw, omdat ze zich innerlijk een verwarde kluwen wol voelen. Het heeft geen zin de knoop te ontwarren, want door aan een draadje te trekken wordt die knoop juist strakker. Het is onmogelijk om van binnenuit je van die kluwen te ontdoen. Wat je nodig hebt is afstand; pas dan kun je de logica zien in de waanzin. Waarom doet de narcist wat hij doet? Inzicht hierin maakt de kans op ontsnapping veel groter.
Ik heb ervoor gekozen niet met een test te komen, omdat het internet vol staat met testen die m.i. niet allemaal even betrouwbaar zijn. Bovendien zijn veel narcisten moeilijk te vangen in een test, omdat hun hele systeem er op gericht is niet als narcist ontmaskerd te worden. Door zoveel mogelijk typerend gedrag te beschrijven, zul je vanzelf een gevoel krijgen of dit alles van toepassing is. De informatie is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring met narcistische personen en talloze gerichte bronnen die ik geraadpleegd heb.
De narcist:
- Is verliefd op zijn spiegelbeeld
- Is veeleisend en manipulatief
- Valt aan als hij zich gekrenkt voelt
- Heeft een groot gebrek aan empathie
- Is gericht op totale controle
Is verliefd op zijn spiegelbeeld
De narcist identificeert zich slechts met goede eigenschappen. Hij heeft het gevoel speciaal te zijn, door niemand begrepen te worden. Zijn slechte eigenschappen worden door hemzelf ontkend. Hij projecteert ze op omstanders, zij moeten deze slechtheid op zich nemen. Zo houdt hij zijn imago overeind.
Hij houdt zichzelf bij elkaar door in de spiegel iemand anders te zien dan wie hij werkelijk is. Hij wil dat spiegelbeeld in de reacties om hem heen gereflecteerd zien en vraagt dus voortdurend om bevestiging, zij het op een indirecte manier. Een narcist ziet jou als een verlengstuk van zichzelf. Jouw gevoelens en gedachten doen er alleen toe als ze bijdragen aan zijn realiteit. Hij verwacht bijvoorbeeld dat je steeds weet wat hij wil, zonder dat hij hier om hoeft te vragen. Hij ziet zichzelf namelijk als een onafhankelijk en gevend
persoon, en door ergens om te vragen zou hij zijn behoeftigheid tonen. Dat strookt weer niet met zijn imago. Je wordt dus gevangen in een web van manipulaties en onuitgesproken verwachtingen, en er wordt van je verwacht dat je voortdurend op hem gericht bent. De kern is jou een schuldgevoel geven. Het is alsof narcisten met de bedrading in je hoofd bezig zijn. Je gaat alles vanuit hun perspectief bekijken, omdat je, als je dit niet doet, verwijten krijgt. Het blijkt precies de bedoeling te zijn om hun perspectief over te nemen. Jij zelf doet er niet toe; het gaat om hun behoeften.
Is veeleisend en manipulatief
De narcist heeft een duidelijke mening over anderen, maar vrijwel geen zelfkritiek. Hij is zeer veeleisend. Hij houdt zich ongenaakbaar en zet zichzelf buiten de ring. Met de ring bedoel ik het leven waar het gewone volk
zijn gevecht voert. De narcist manipuleert en tracht je beleving over te nemen. Hij hypnotiseert en gebruikt diverse subtiele psychologische tactieken om te krijgen wat hij wil. Deze hersenspoeling heeft diepgaande effecten op het slachtoffer. Zie ook dit artikel.
Wat krijg je als je een mens hebt zonder een daadwerkelijke verbinding met zichzelf, iemand die van binnen vrijwel doods is en zich alleen levend kan voelen als hij van buitenaf de juiste shots toegediend krijgt? Het betekent dat de narcist -als een junk- zichzelf moet verzekeren van een continue voorraad. Dit wordt narcistische voorraad genoemd. Dit kan hij alleen doen door te verleiden, door zijn omstanders als het ware te belonen voor hun verstrekking van deze voorraad. Deze voorraad betreft: henzelf. De narcist bindt mensen door hen op te hemelen en te straffen als ze niet voldoende meewerken. Als de narcist zijn spotlights op je zet, dan ben je iemand. Haalt hij ze weg, dan ben je niemand meer. Dit alles ontzielt, en je moet heel sterk in je schoenen staan om niet overstag te gaan.
De verbinding met jezelf werd je al systematisch afgenomen, waardoor je alles zal doen om weer zijn goedkeuring te verkrijgen. Ik laat later zien hoe dit precies in zijn werk gaat. Je zit nu in zijn web en de narcist gebruikt verschillende technieken om je afhankelijk te houden. Dat is dus iets van hem, maar hij zal altijd doen of het over jou gaat. Zodra jij zijn realiteit niet bevestigt vorm jij de bron van het probleem. Een narcist wil eigenlijk koste wat kost voorkomen dat hij werkelijk bij zichzelf uitkomt en gebruikt zijn imago om zich tegen de onderliggende beleving -de depressie- te beschermen. Dit vraagt van de mensen om hem heen een enorme toewijding; zij zullen dat imago hoe dan ook moeten bevestigen. Een narcist wil er niet bij stil staan hoeveel hij vraagt, en zal snel kritiek hebben wanneer hij iets niet krijgt. Die kritiek concentreert zich vaak rond waarden, doordat de narcist nauwelijks feiten tot zijn beschikking heeft. Zijn omstanders plegen namelijk geen grote misdaden, maar een klein misstapje wordt door de narcist wel als zodanig ervaren.
De narcist valt aan als hij zich gekwetst voelt
De narcist is in alles gericht op zijn imago. Zodra hij zich in dit geïdealiseerde zelfbeeld gekrenkt voelt, valt hij hard aan om de ander te straffen en bij te sturen
.
Het ideale imago wordt nooit behaald, en de narcist ontdekt niet dat het per definitie onhaalbaar is, maar wijt het aan de omstandigheden en de omstanders die hij bevecht. Dit maakt de situatie ook zo uitzichtloos; voor alle partijen. Hij zit in een fantasie van allerlei prachtige eigenschappen (helpend, gevend etc.
) en anderen moeten dit waar maken. Hij wordt gedreven door wat hij zelf nodig heeft en beredeneert alles naar zichzelf toe. Zolang je hem steunt lijkt er niet zo veel aan de hand te zijn; de problemen worden vooral zichtbaar wanneer hij zich te kort gedaan voelt. Hij opereert dan vanuit een heftigheid die grote schade aanricht: de narcistische woede. De narcist is woedend omdat hij naar de rand van zijn innerlijke afgrond werd gebracht, wat nooit had mogen gebeuren en waar de ander voor gestraft moet worden. Dit heet de narcistische aanval
. Deze aanval voelt als de beet van een slang, en de beet is giftig. Je voelt je na die beet ongelooflijk slecht over je zelf. Voor de narcist is hijzelf echter weer het slachtoffer in deze interactie. Je bedreigde zijn imago immers en de gapende leegte onder zijn grootheidswaan werd hierdoor voelbaar. Ineens voelt de narcist zich naakt en de schaamte en het afgrijzen hierover zijn zo groot, dat hij anderen onmiddellijk voor deze beleving verantwoordelijk stelt. Deze aanvallen zijn verschrikkelijk om mee te maken, en ik ga er in mijn werkboek specifiek op in hoe je hiervan kunt herstellen.
Heeft een groot gebrek aan empathie
De narcist eist voortdurend empathie op voor zichzelf, maar heeft nauwelijks empathie voor anderen. Hij heeft geen echte gevoelsverbinding en beoordeelt mensen en dingen naar de functie die ze kunnen hebben voor zijn imago.
Een narcist belooft je gouden bergen; dat je eindelijk geliefd wordt, begrepen wordt, maar het blijft bij een worst die je voorgehouden wordt, want uiteindelijk is er niets. Er is slechts een lege belofte, een fata morgana. Als je in zijn systeem zit lijd je mee en voel je de woede en frustratie om wat wel gesuggereerd wordt maar wat nooit werkelijk waar kan worden; het betreft immers een schijnrealiteit. In plaats van je te laten misleiden door de luchtspiegeling in de verte, is de enige ware kans op een leven: uit dit systeem stappen. Je eigen leven terugpakken. Veel slachtoffers komen niet tot deze stap, en blijven hopen op verbetering. De grote valkuil in een relatie met een narcist, is denken dat je de relatie door je eigen gedrag kunt verbeteren. Dit wordt dan ook voortdurend door hem gesuggereerd. Velen blijven jaren in deze valkuil hangen, maar de normale menselijke criteria gelden hier niet. Terwijl je tegen de narcist zou willen zeggen; je hoeft jezelf niet zo’n onhaalbaar imago te stellen, je hoeft niet perfect te zijn, wordt alle menselijkheid in de relatie om zeep geholpen omdat jij zogenaamd de schuldige bent, de dader, die veroordeeld moet worden.
Is gericht op totale controle
Hij kan niet werkelijk ontvangen, maar heeft een dogmatisch beeld van wat hij zou moeten krijgen. Hij is rigide en erg gericht op de vorm. Een narcist heeft een dwingend idee van hoe dingen horen te gaan en kan furieus worden als zijn script niet gevolgd wordt.
Een narcist houdt je gegijzeld, opdat je maar geeft wat hij zo dringend nodig heeft. En wat dat is; jezelf. Met minder neemt hij geen genoegen. Hij wil degene zijn die het weet
, jij bent degene die het niet weet. Zo heeft hij de totale controle. Hij heeft er baat bij dat jij je verantwoordelijk voelt, en maakt dus misbruik van je empathie en compassie. Een narcist zal zelf zelden de verantwoordelijkheid nemen voor zijn pathologie. Hij projecteert en jij wordt puur gebruikt als bliksemafleider. Zodra je niet voldoende meewerkt ben je te afstandelijk, egoïstisch, te weinig empathisch, etcetera. Kritiek van een narcist is zelden feitelijk. Ben je een paar minuten te laat, dan is dit een bewijs dat je geen respect hebt
. Vergeet je te groeten, dan is dit een bewijs dat hij je koud laat
. En ga zo maar door.
Alle logica die in het normale menselijke verkeer geldt wordt dus volledig op zijn kop gezet. Het is bijvoorbeeld een volstrekt natuurlijke reactie om afstand te nemen van iemand die beschadigend gedrag vertoont en hier geen verantwoordelijkheid voor neemt. Ook hier ziet de narcist zichzelf als het enige slachtoffer. Kan (of wil) de narcist zijn eigen beleving en motieven niet onderzoeken, hij heeft wel een hele analyse van de jouwe zonder dat hierin ook maar iets gecheckt wordt. De narcist is eigenlijk heel afhankelijk van andere mensen; hij is immers niet in verbinding met zichzelf. Hij zou eerlijk zijn als hij zou toegeven wat hij van anderen nodig heeft. Dan hebben anderen immers de keus of ze dit willen geven of niet. Maar de narcist verdraagt deze onzekerheid niet; hij moet en zal het krijgen. En om zich te verzekeren van voldoende voorraad is alles geoorloofd.
| « Wat is narcisme | waarom ontsnappen zo moeilijk is » |
Iris, je boek heb ik net besteld. Ik kijk er naar uit.
Inderdaad, hun ingebeelde imago is hetgeen waarin je jezelf verliest. Mijn schoonmoeder idem. Iedereen vindt haar een lieve vrouw, inclusief haar eigen kinderen. Maar ik heb vanaf het begin gezien dat zij niet klopte. Idd in het bijzijn van anderen zal ze nooit een mening geven over iets, ze klaagt nooit , beschuldigt nooit en daardoor lijkt ze heel tolerant. En dat is wat mensen verwarren met lief. Ze heeft mij zelf ook wel eens verteld dat iedereen haar een lieve vrouw vindt. Maar een lieve moeder is geïnteresseerd in haar kinderen, weet wat ze doen en waar ze van houden. Zij heeft echt geen flauw benul. Ik heb altijd gedacht dat haar kinderen alles uit zichzelf hebben moeten halen. Zij leeft in een soort vacuüm en haar kinderen dansen om haar heen in de hoop op wat liefde lijkt het wel. Er is geen enkele band in dat gezin. De enige band die er mss is, is dat ze hun imago van fantastisch gezin naar de buitenwereld moeten ophouden. Ik weet uit de verhalen van mijn man dat ze een op een haar kinderen tegen elkaar uitspeelt, of dat ze uit het niets hem beschuldigt van dingen die hij niet gedaan heeft.. Zal ze nooit doen waar een derde bij is.
Verder is ze passief agressief en haar grootste hobby is gaslighting. En dat laatste, daar kan je echt gek van worden. Zelfs ik twijfelde wel eens aan mijn eigen beoordelingsvermogen. Ik zei er ook altijd wat van als ze mij een andere waarheid voorhield. Dat is ze niet gewend, want haar kinderen doen dat niet. En het enige wat ze dan weet te zeggen is dat het niet waar is wat je zegt.
Er wordt altijd gezegd dat deze mensen op de energie van anderen leven. Dat is ook zo. Ik was na een uur in haar nabijheid altijd doodmoe. Alsof alle energie uit mij werd gezogen. Soms was het zo erg dat ik tegen mijn man zei dat ik NU naar huis moest. Alsof ik moest vluchten. Onnodig te zeggen dat ik me daarna altijd heel schuldig voelde over mijn gedrag. Ik heb altijd gedacht dat die vermoeidheid kwam omdat er nooit echt gecommuniceerd werd, maar nu weet ik dat zij dat moet zijn geweest.
Moedeloos, ik denk echt dat je moet breken met haar. Je hebt nooit een moeder gehad, dat kan zij gewoon niet. Dat is hard om je te realiseren dat snap ik. Ik heb nooit een vader gehad, maar breken met hem was het beste wat ik heb gedaan in mijn leven. Echt. Deze mensen zijn gewoon niet normaal. Ik prijs mij gelukkig met een normale moeder. Dat is denk ik de reden dat ik er relatief weinig last van heb gehad. Behalve dan dat ik een man heb met ook zo’n moeder. En geloof het of niet. Mijn oudste dochter heeft een vriend die ook uit zo’n gezin komt. Ik heb haar goed opgevoed, maar het is denk ik de herkenning. Zijn levensverhaal is identiek aan dat van mijn man. Ook achtergesteld op zijn broertje waar alles voor wordt gedaan, en alles voor wordt betaald. Joods-Indische ouders. Ook hij zet zijn kille koude moeder op n voetstuk. En mijn dochter weet niet eens dat haar vader werd achtergesteld door zijn ouders. En ook niet dat haar oma op n voetstuk stond bij haar vader. Toch valt ze op zo’n jongen. Gek hè. Dat is gewoon herkenning op zielsniveau.
Ik heb ook het toxic parents boek gedownload. Pffffffff. Niet normaal. Ik herken in alles mijn schoonmoeder.
In het gezin van mijn man zijn inmiddels al haar kinderen gescheiden. alle schoonkinderen zijn allemaal ingeruild. Meerdere keren zelfs. En niet omdat ze een slecht huwelijk hadden, integendeel zelfs. maar omdat zij stookt en achter hun rug om leugens vertelt over haar schoonkinderen. Maar oma denkt nog steeds dat ze het meest fantastische gezin ever heeft. Ook al ziet ze haar kleinkinderen niet meer en is ze compleet vereenzaamd. Mijn man deed altijd alles voor haar, maar sinds zijn crisis nul noppes nada. Zij is binnen een jaar tijd veranderd van n zelfstandige vrouw die nog auto reed en overal naar toe ging, in iemand die alleen nog maar in ziekenhuizen en revalidatiecentra ligt. En dat al vier jaar lang. Ze is inmiddels compleet invalide. Haar hele huis is nu aangepast zodat ze nog thuis kan wonen, want ze is te oud en te ziek om nog ergens te kunnen worden aangenomen. Hoe bizar is dat.
Ja, ik ben echt kwaad. Want niet alleen gaan haar kinderen hier aan ten onder, ze sleurt ook onschuldigen derden met zich mee de afgrond in.
Moedeloos. Nog ff. Die opmerking: jij houdt niet van mensen. Dat gaat over haarzelf. ZIJ houdt niet van mensen. Narcisten zijn meesters in het projecteren van gevoelens die zij van zichzelf niet kunnen accepteren. Mijn man zei het laatst ook. Mijn moeder houdt niet van mensen. Pfffff. Ja, dat weet ik al 25 jaar.
Maja, het vervelende is, dat ik hier juist 2 jaar geleden ben komen wonen, om dichter bij mijn ouders te zijn … ik woon nu op 50 meter afstand van ze. Ja achteraf ontzettend stom, maar ik dacht echt dat ik het verleden achter me kon laten en nu zij op leeftijd zijn wel een betere band kon opbouwen. In deze 2 jaar heb ik bijna nog meer problemen met ze meegemaakt dan in die hele 47 jaar van mijn leven.
De afgelopen twee jaren zijn mijn ogen wel open gegaan. En nog weten ze me iedere keer weer te verbazen.
Inmiddels is mijn verhuispotje al weer bijna vol. En als je in de regio waar ik woon verhuis, dan hou je 3/4 van je opgebouwde wachttijd, dus je hoeft niet weer heel lang te wachten op een andere woning. Dat scheelt. Vorige maand ging een hele leuke woning helaas net aan mijn neus voorbij, maar ik eindigde als 3e kandidaat van 199 reacties, dus dat is erg hoopvol.
Ik ben er alleen nog niet uit hoe ik verder ga na mijn verhuizing. Soms denk ik: ik vertel het ze niet, ik vertrek gewoon en verander mijn telefoonnummer. Zover gaat het echt bij mij. Maar hopelijk is er een mogelijkheid om het contact te minimaliseren en niet helemaal te breken. Ik ben er nog niet uit. Een bepaalde morele verantwoordelijkheid voel ik namelijk wel voor ze , omdat ze op leeftijd zijn en ik ze niet helemaal aan hun lot wil overlaten. Zeker nu de overheid zich steeds verder terugtrekt. Maar ik ga dan wel hele duidelijke grenzen voor mezelf trekken.
En ja, het klopt helemaal wat je zegt: mijn moeder houdt niet van mensen. Ze houdt alleen van mensen als ze er voor haar zijn. Maar dat is geen liefde.
Wat je zegt over die kinderen die hun moeder op een voetstuk plaatsen: ja, dat doet mijn broer dus ook. Mijn moeder is best lief, alleen ik doe altijd zo fel tegen haar …. zucht.
Heet van de naald, een gesprek met mijn moeder. Ze probeerde het weer eens. Leuk gesprekje, hoor, zeker nadat ik haar laatst heb toegevoegd dat ze toch echt “gekker”is dan ik met mijn problematiek. De eerste confrontatie nu ik weet dat ze nps heeft, ik dacht alleen aan borderline.
Geen enkel commentaar op wat er gebeurd was, maar weet je waar ze mee “zat “? Mijn boodschap op mijn voice-mail was niet aardig genoeg! En wat zouden de mensen wel denken, ik zou mensen kwetsen, het is verschrikkelijk, ze deed alsof ik aan een boom gehangen zou moeten worden. Dus het was voor haar zo moeilijk om in te spreken. Trouwens, ik liet ook de telefoon te lang overgaan als ze niet meteen opnam. Dat ging over haar grens. En ik zou mensen laten schrikken, hoe kon ik, enz. enz. Nu is mijn bandje ook niet aardig bedoeld, maar juist om mezelf af te schermen en geen gedonder in mijn prive of mijn huis. Dat heb ik haar gezegd en teruggegeven dat zij om dezelfde reden helemaal geen voice-mail wil. Ik heb haar ook verteld (het lijkt wel een gebroken grammofoonplaat, dit moet ik steeds doen) dat ik een volwassen vrouw ben met een gezond verstand en dat ik geen advies of mening heb gevraagd. Ik heb uitgelegd dat er maar een paar dingen zijn die ik met haar wil bespreken en andere niet, omdat er andere mensen zijn die die functie hebben overgenomen en dat ik haar niet meer nodig heb nu ik haar op haar initiatief (ze was tegen mijn zwangerschap en heeft toen tien jaar geleden met mij gebroken) heb losgelaten. Verder heb ik nogmaals aangegeven dat haar gedrag gestoord is en dat ik weet dat ze “mankementen” heeft en dat er andere mensen zijn die haar rol met liefde vervullen. Geen namen, geen DSM-informatie, alleen: Mankementen. En laten we het ergens anders over hebben.
De enige reden dat ik haar nog spreek is omdat zij achter mijn rug om contact heeft met mijn dochter die ik al anderhalf jaar niet gezien heb en ik in de buurt moet blijven, haar vader is ook N en ze woont bij hem, dus ik zit met twee van die types waarvan ik wilde dat ze er niet meer waren. Tja. En mijn moeder is nog psycholoog ook, kun je nagaan hoe dat was in mijn jeugd, het lijkt wel een griezelfilm.
Lotte
Wat n verhaal. En herkenbaar. Gek genoeg zijn veel mensen met n PS werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg. Dat is al erg genoeg. Ik heb er ook mee te maken gehad. Nb in het Sinai centrum. Dan kom je al gebroken binnen en maken zij het nog erger. Ik heb daar echt de gekste dingen meegemaakt met de therapeut van mijn dochter. Zo erg dat ik andere mensen moest vragen of dat wel normaal was. En dan zit je al in n situatie dat je aan alles twijfelt. De enige verklaring die ik er voor heb, is dat ze dat ooit zijn gaan studeren om zichzelf te helpen. Dat is iig wel wat ik vaak hoorde in mijn studententijd van mensen die psychologie studeerden.
Wat mijn probleem is , is dat ik me altijd afvraag waarom. Als je ons niet moet ga dan! Laat ons! Waarom kom je steeds terug? Nu gebruikt hij ons kind weer ( ik laat het gebeuren , i know ). Ga ik eindelijk akkoord met z’n voorwaarden voor een dna test komt ie aan met : het heeft geen haast , en je moet wel de helft meebetalen! Ja doei ! Ik zei dat doe ik niet. Hij : dan zal ons kind nooit een vader hebben en zien jullie me nooit weer. Ik ok , aju dan. En vervolgens staat ie een week later weer op de stoep. Ik raak ervan in de war.
Veel mensen dragen hem op handen. Zo aardig , zo charmant.
Bijna niemand kan zich voorstellen dat hij zo is.
De mensen die er wel doorheen prikken zijn allemaal “gestoord”.
Oh wat herken ik dit! Heb exact hetzelfde! Als je ons niet wil, ga in godsnaam! Maar nee dat kunnen ze niet, ja of tijdelijk. En dan is t nog mijn schuld ook, want ja ik heb geen geduld en leg druk :S Aantrekken en afstoten pfff houdt het ooit op! En ja wat is het beste voor je kind, een vader die er soms is of helemaal niet…dat vind ik het moeilijke..want als hij er is, geniet m’n kind echt (ondanks dat het alleen op de bank is..)
Iris Koops, ik heb een vraag.
Narcisten houden van aandacht, en als ze die aandacht krijgen is het ook weer niet goed omdat het dan gevaarlijk word voor hun en zoeken ze opnieuw ruzie om afstand te houden.
Maar toch kunnen ze trouwen! Waarom trouwen Narcisten dan eigenlijk als ze toch niet van iemand kunnen houden?
Sevda
Hoi Sevda,
Het is niet altijd zo dat een narcist de aandacht die hij krijgt niet goed vindt. Wanneer de ander de juiste narcistische voorraad biedt, dan is de narcist “tevreden”. En het huwelijk is natuurlijk een prachtige setting om iemand emotioneel aan je te binden, die voor je zorgt. Dat heeft inderdaad niets met liefde te maken.
Wanneer je volgens de narcist niet de juiste voeding/aandacht geeft, dan gaat hij je bijsturen door middel van een “straf” (mokken, stiltebehandeling, kritiek etc.). Tot je weer de juiste aandacht geeft.
Iris
In mijn leven ben ik erg verwend met dit onderwerp: mijn 1e man was een top-narcist en ook mijn moeder scoort lekker hoog op de narcistische ladder.
Ik heb de oplossing gevonden: rigoureus, maar mensen wat ben ik blij mijn eigen leven terug te hebben. Van man 1 ben ik 23 jaar geleden gescheiden, mijn moeder heb ik 1,5 jaar geleden definitief de deur gewezen. Ik ben nu 57 jaar, nu mag ik er zelf zijn, mijn eigen beslissingen nemen en geen geterroriseer meer. Want dat is wat het is: leven met een narcist is een leven van psychische terreur. Je kan het nooit goed doen, helemaal nooit. Als zij zin hebben in treiteren, dan treiteren ze. Ten koste van alles en iedereen. Zij mankeren niks, zij doen alles helemaal perfect goed, wij en de rest van de wereld deugen niet. Het is ongeneeslijk, om te beginnen erkennen narcisten hun probleem zelf niet. Prima, maar dat doen ze dan maar zonder mij. Het heeft lang genoeg geduurd. Vooral het definitieve afscheid van mijn moeder vond ik erg moeilijk, het is onnatuurlijk. Ik bleef iets najagen wat er nooit zal zijn: warmte, steun of liefde. Het zit niet in haar, wat er niet in zit, krijg je er ook niet uit.
Nu de kogel door de kerk is, heb ik rust, geen stress meer, niet meer op je tenen lopen, elk woord wegen. Ik heb weer tijd voor mezelf en kies in mijn omgeving leuke, aardige mensen. Dat geeft energie, levensvreugde.
Er zijn 2 kinderen uit mijn 1e huwelijk, die dus te dealen hebben met hun narcistische vader.
De oudste is er klaar mee, spreekt of ziet hem 1-2 x per jaar. De jongste zit gevangen in zijn net: werkt in zijn bedrijf. Heel herkenbaar, zag dat net ook al in een van de reacties. Bedrijf is hij allang uit, maar komt elke dag even de sfeer verpesten. 5 minuten van zijn aanwezigheid is goed voor een hele dag het personeel over de rooie. Zoon moet daar dus weg, daar wordt aan gewerkt.
Probeer niet de narcist te veranderen, maar verander je zelf. Stel je grenzen, bewaak die. Jij mag er ook zijn, JIJ mag ook een fijn leven hebben. Doet de narcist niet mee? Zijn probleem. Zwijgt hij? Zijn probleem. Negeren dat kleutergedrag. Slachtofferrol, ook zijn probleem. Allerlei ziektes en pijntjes? Hebben ze dokters voor. Ga daar maar heen. Wij gaan gewoon door met ons leven en hij mokt en tiert en zeurt maar.
Ik wens allen heel veel wijsheid en kracht.
Lieve mensen,
Radeloos, moedeloos, machteloos, oververmoeid, mensenkind, op zoek naar een toekomst die je niet meer kan zien, zo herkenbaar allemaal. Je moet weg, dat is duidelijk. Maar dan? Dat is jullie wanhopige dringende vraag.
Ik ben vier jaar getrouwd geweest met een narcist en ik ben weggegaan. Het was een hel, jullie hel. Nu tien jaar later ben ik sterk veranderd; ik heb mijn gedrag jegens mijn ex (er moet wel contact zijn omdat ik een kind met hem heb wat hij me probeert af te pakken) aangepast door mijn hart voor hem te sluiten, het contact te minimaliseren, afstand te nemen en het contact onmiddelijk te stoppen als hij grensoverschrijdend was. Keihard. Dat doet ontzettend veel pijn, maar het kan. Hoe dat moet, kun je van het boek van Iris leren. En ik heb ook wel zo mijn ideetjes.
Maar hoe ziet die toekomst er dan uit? Ik kan jullie alleen mijn verhaal vertellen. Ik ben nu tien jaar van hem gescheiden en ik kon me maar niet losmaken, ik was helemaal in zijn ban, doodsbang, helemaal alleen en geisoleerd. zonder mijn kind: Het waren tropenjaren. Maar doordat ik me steeds meer ging beschermen en hem dus afschermde,kreeg ik ook kans om mijn wonden te likken en mezelf weer terug te vinden. Het was een lang en hard gevecht en ontzettend eenzaam, maar naarmate ik minder uitgeput raakte, en er meer rust was, werd het makkelijker. Ik veranderde mijn gedrag naar hem toe. Het eerste wat ik bij de scheiding heb gedaan is zorgen dat ik niet meer afhankelijk van hem was, dat was stap een. Ik liet hem niet meer mijn eigen emoties zien, ging niet in op provocaties, bleef vriendelijk glimlachen en verbrak het (fysieke) contact als hij grensoverschrijdend was. Het is heel moeilijk om dat voor elkaar te krijgen, je houdt tenslotte toch van iemand en je hebt ook gewoon liefdesverdriet, daar zal hij ook gretig zijn bijdrage aan leveren. want dan ben je zwak. Ofzo. Gelukkig is dat over, ik denk ook niet aan hem als ik dit schrijf: Ik denk aan ons! Naar hem heb ik een muur opgetrokken, zowel in mijn gevoel als mijn gedrag en mijn denken. Als ik boos op hem ben, sla ik hem in gedachten met zijn kop tegen die muur. Nare herinneringen sla ik ook kapot tegen een innerlijke muur. Dagelijks nog komen er stukken inzicht, er kwam weer een mens tevoorschijn. Ik ben er nog lang niet helemaal, maar er is weer een neieuwe identiteit aan het vormen, dingen waar ik jaren voor geknokt had vielen me ineens in de schoot, ik weet wie ik ben, wat ik wil, waar ik geweest ben, waar ik nu ben en waar ik naartoe wil (je wil wordt ook gebroken). Ik ben autonoom en zelfstandig, hele stukken van mezelf en mijn verleden komen weer terug, het kan niet op. En zelfstandig betekent dat ik voor mezelf sta, je komt niet rechtsom, niet linksom, niet eroverheen en niet onderdoor. En al helemaal niet door me heen. Zonder dat ik inflexibel ben of geen normale empathie toon. Wel was de eerste man man die ik na jaren ontmoette ook een narcist, ik was hem snel kwijt. Ik heb “gewoon ” de narcistische voedingskraan dichtgedraaid; dan zijn ze zo weg. Maar daar heb ik jaren over gedaan en ik mijd dit soort mensen. Het scheelt een stuk dat het beestje nu een naam heeft en we ook elkaar kunnen helpen.
Lotte
ik ben een moeder. mijn middelste zoon is 2 en half jaar samen met zijn vriendin. Toen mijn zoon anderhalf jaar geleden nog thuis woonden was onze relatie moeder/vader broers/ met onze zoon heel goed. Ondanks dat hij veel problemen in zijn pubertijd veroorzaakt had op allerlei extreme manieren hebben wij als ouders hem nooit de rug toe gekeerd maar altijd geholpen en gesteund in alles. Veel goede gesprekken gehad etc. Toen hij verkering kreeg met zijn huidige vriendin is dit fijne contact nog enkele maanden goed gebleven. Na die tijd zijn ze vrij snel samen gaan wonen en toen voelde we dat er scheurtjes begonnen te ontstaan. Ze lag vaak met een dekentje op de bank en liet de koffie zetten door mijn zoon. Zijn vriendin vond mij overdreven als we op visite kwamen . dan vond ze mij weer afstandelijk en wist ze niet in welke bui ik nu weer was [ dit hoorde ik pas veel later ]. We voelde wel dat het niet meer verliep zoals we het altijd met onze kinderen gewent waren. Als ze samen bij ons thuis waren deed de vriendin van mijn zoon altijd alle aandacht op vragen maar er werd om gelachen,, maar onze andere kinderen vroegen dan wel eens nadien . nou nou wat had ze toch.Vaak verdraaide verhalen waarvan ik wist dat zo nooit gezegd zou zijn. Maar ik zei dan vaak. Ja ,maar hij is er gelukkig mee dus laat het zoals het nu gaat. Wij hebben namelijk nog twee zoon [ de oudste ] die ook samen woont met zijn vriendin en nog een zoon die nog thuis woont en de jongste is maar nog geen woning heeft kunnen vinden. In de 5 maanden dat ze samen in een huur appartement woonde liepen wij op eieren omdat we bang waren afgewezen te worden en begrepen nooit waarom. We deden aardig en hadden altijd interessen in hun bezigheden, mijn zoon zat bij defentie en had vaak veel te vertellen ,maar op den duur vond ze het zwaar overdreven dat ik hoofdzakelijk hier steeds zo in haar ogen naar vroeg.Ze wilde ze een kindje en dit moest nu gebeuren omdat ze wist dat ik zelf 4 miskramen en zwanger ben geweest van een tweeling maar hier een van mijn kindjes in de 8 ste maand was te komen overlijden Zodoende wilde ze groter gaan wonen en wel heel snel. Ze zei dat het zanger raken moeizaam ging en op aandringen van mijn zoon zijn vriendin zijn ze via het ziekenhuis op de vruchtbaarheids kliniek beland. Dit heeft overgens niet lang hoeven te duren want ze was al snel zwanger. Toen ze zwanger werd werd het steeds meer duidelijk hoe overheersend ze was over mijn zoon. Ook tegen ons.We hadden op haar verjaardag een box mobieltje gekocht en ze hadden net gehoord dat het een jongetje werd, Ik wist niet dat er roze kleine bloemetjes op stonden.Ze zat intussen in de ziektewet want ..tja waarom is ons nooit duidelijk gemaakt. Ze stond op onslagen te worden en kon het zo mooi rekken Toen kregen we later een mail dat we niet meer welkom waren en moesten beseffen dat je als oma hier rekening mee had moeten houden. Ook vond ze dat ik niet enthousiast genoeg was in haar zwangerschap omdat ze hier niets van kon merken. Als a.s oma moest ik met veel cadeautjes gaan bedenken en geven en moest ik bedenken wat meer mee te voelen wat een zwangerschap wel allemaal in hield.[ mijn zoon stond hier ook achter En nog veel nare beschuldigingen .Maar als ik wel iets gaf .b.v. toen ze een kinderwagen hadden gekocht en wij een speelmobieltje voor in de wagen gaven was dat weer niet goed omdat hij hier bij de geboorte niets aan had. Mijn zoon ging op oefening in duitsland en wij mochten geen contact op geen enkele manier en ze had zoveel stress door mij volgens haar dat als de baby eerder kwam en zou overlijden het mijn schuld was. Ik heb toen nog haar moeder gebeld maar daar had ik ook en geen contact mee mogen zoeken want ook haar moeder was boos .EEN HEL..Na 3 weken heeft mijn man contact kunnen krijgen met mijn zoon en een gesprek in een parkje geregeld. We mochten weer komen. Maar een gesprek om alles weer o.k te laten doen is nooit echt gelukt. Alles werd weggewimpeld. en moesten zgn blij zijn hun weer te zien. Dit heeft kort geduurd want weer ging het om iets heeeeel kleins wat echt lief bedoelt was. Niet meer welkom. en geeen contact meer. Ook toen heeft mijn man weer geprobeert opnieuw met ze contact te verbeteren. maar nooit sorry of een duidelijke rede. Weer was mijn zoon hier mee eens. Toen zou ze ingeleid worden want ze voelde zich niet goed. Maar kon alles nog maar zo kon ze nog langer in de ziektewet blijven. We waren de avond nog gezellig wezen kletsen en tijdens de bevalling appte mijn zoon ons over de vorderingen. Toen het appje, we mochten komen, maar in het ziekenhuis werden we weg geduwd en de gehele kraamtijd genegeert .Haar moeder mocht alle aandacht geven aan ook ons kleinkind maar wij niet Op een avond waren we niet meer welkom en moesten we uit het niets vertrekken. zomaar ineens. Ok dat heeft mijn man met moeite kunnen herstellen en weer geen goede rede voor dit gedrag en afwijzing. Ons kleinkind huilde en mijn zoon zijn vriendin dacht dat zijn maagklepje niet goed werkte en eiste dat hij opgenomen zou worden. Met de hele dag en nacht in hun aanwezigheid.Ze heeft dit 2 weken kunnen rekken. en gaf steeds aan dat het nog steeds niet goed met hun zoontje ging. Als hun mij nodig hadden stond ik altijd klaar, de motor van mijn kleine autotje liep als ik kon helpen vooer dat we uitgepraat waren .Ze hadden me in positieve zin nodig . dol gelukkig was ik. Mijn zoon heeft toen wel tegen mijn man op een avond gezegd buiten bij het ziekenhuis dat zijn vriendin heel dominant kon zijn en hij alles wel raar vond gaan. Niet luisterde naar de verpleging en zelf een verpleegster verboden had om voor hun zoon te zorgen omdat zei vroeg om het op de juiste manier te verzorgen. Deze woorde wisseling met haar was heel heftig en mijn zoon kreeg de schuld omdat hij het wel z wou doen als de verpleging zei.N 2 weken mocht hij naar huis Op 30-12-2014.,ons kleinzoon was toen 2 maanden hadden we een kadootje voor sinterklaas want ze wilde er niets aan doen. Ze kwamen maar hij werd in de maxicosie in onze box thuis gezet en zei zelf was heel overstuur.Ze voede zich opgejaagd en ging na ongeveer een uur weer weg, Wij mochten hem niet vast houden en heeft een uur met jasje aan in de box gestaan. Dit is de laatste keer dat we hen gezien hebben. Ik had nog een keer gereageert omdat haar moeder jarig was en schreef nadien dat dit van de andere lieve oma was. FOUT FOUT> appje terug gehad hoe belachelijk dit was.IK terug geappt dat dit lief bedoelt was. Ze nam haar mobiel niet op maar schreef mij terug te bellen . Na 4 uur heb ik haar terug gebelt maar kreeg haar zus aan de lijn . Waar ik mee bezis was en haar met rust moest laten. Ze zei dat het op spieker stond en kreeg haar moeder aan de telefoon en schold mij helemaal tot het bot uit. De volgende dag hebben we een mail gestuurd om het waarom. In de avond kregen we een app terug dat ik gevaarlijk ben voor hun zoon en heel veel afschuwelijke dingen. We krijgen onze kleinzoon en zoon NOOIT MAAR DAN OOK NOOIT MEER TE ZIEN. Geen contact en helemaal nooit meer. Ik zit nu 2 weken thuis met medicatie. maatschappelijkwerk die ons niet goed begrijpt en het af doet met geduld hebben en mijn woede maar in de bosse uit moet schreeuwen.ZIJN HELEMAAL KAPOT. Ben Vroeger thuis ook zonder respect behandelt en ben hier boven op gekomen maar NU lukt het me niet meer. HELP ME
Lieve Karin,
Ik snap heel goed waarom jij er zo slecht aan toe bent, en weet dat je uit deze hel kunt komen. Door je hele bericht heen is zo duidelijk te lezen hoe de partner van je zoon alle macht weet te krijgen. Wat zij doet is narcistische mishandeling; zowel naar jullie als naar haar man. Focus je nu ten eerste op je eigen herstel. Zorg dat je diepgaand inzicht krijgt in haar pathologie, zodat je niet meer in de valkuilen trapt waarin je steeds bent getrapt. Je hoeft jezelf niets te verwijten, maar je moet wel emotionele afstand zien te krijgen van wat zij doet. Je kunt om te beginnen mijn boek bestellen, opdat jij en je man gaan in zien met wie jullie te maken hebben. Weet ook dat er een team van coaches en therapeuten “klaar staan” om je in dit proces te begeleiden, zie de pagina Hulp. Het heeft geen zin om bij hulpverleners te blijven die er niets van begrijpen. Omdat jij in je jeugd ook slecht behandeld bent, wordt er nu veel getriggerd. Je hebt specialistische hulp nodig en die hulp is er.
Als jijzelf weer wat stabieler bent, kun je proberen contact met je zoon te krijgen. Hij voelt dat er iets mis zit, maar de stap naar hulp moet uit hemzelf komen. Geef hem hierin de tijd en de ruimte. Hij wordt door zijn vriendin vast gezet in een loyliteitsconflict, en dit kan heel verlammend werken. Het is belangrijk voor hem om te weten dat jullie achter hem staan, maar probeer hem niet sterk onder druk te zetten. Dit is heel moeilijk, maar wel belangrijk. Ik hoop dat hij gaat inzien dat zowel hij als zijn kind in een emotionele gevangenis zitten, en dat er hulp is om hier uit te komen.
Reageer niet op verdere dreigementen of haatcampagnes van zijn vriendin. Als je mijn boek leest doe je veel inzicht op in hoe je hier het beste mee om komt gaan. En weet dat je er niet alleen voor staat.
Ik wens jullie veel sterkte,
Iris
Wat een eye opener! Nu heb ik eindelijk de antwoorden op wat er mis was met mijn relatie.
26 jaar heb ik met een narcist geleefd. De relatie is pas geleden door hem beëindigd. Ik heb me helemaal suf gepiekerd wat ik allemaal fout heb gedaan en wat hij allemaal fout heeft gedaan. Ik weet nu dat hij het niet pikte dat ik de laatste paar jaar assertiever ben geworden en niet meer in zijn gemanipuleer trap. Hij had dus niks meer aan me, zijn kinderachtige en ontevreden gedrag, het mokken, doodzwijgen, zielig doen, aantrekken en afstoten, het had niet meer het effect dat het al die jaren daarvoor had. Ik draaide me altijd in alle bochten om hem tevreden te houden, maar daar was ik mee gestopt. Ik was moe van het geven en wilde wel eens iets terugkrijgen. En dan neemt een narcist dus de benen, op zoek naar een volgend slachtoffer: ik kwam erachter dat hij contact zocht met vrouwen van vroeger, gezellig chatten en bellen, de leuke charmante man uithangen.
Ik zei hem dat ik ook wel zo’n gezellige charmante man thuis wilde, dat was de doodklap, hij had er geen zin meer in. Oké, ik ben volwassen genoeg om mezelf bij elkaar te pakken, hoe moeilijk ik het ook vind, maar het ergste vind ik het dat hij ook ontzettend kil en afstandelijk is tegen onze dochter (hoewel hij voor de buitenkant de ideale vader is) Wat kan ik doen om haar te helpen? Ze is een puber, tegen mij altijd lief en open, ook over gevoelens, tegen haar vader wel een weerwoord als hij weer eens vervelend doet. Maar echt opstandig gedrag vertoont ze niet, ze is wel teleurgesteld. Ze is ook onzeker, op de basisschool is ze ook veel gepest. Fysiek geweld heeft hij nooit gebruikt, wel emotioneel en psychisch.
Inderdaad een man die mij op een voetstuk plaatste, me helemaal heeft ingepakt totdat er van mezelf niets meer over was, alles draaide om hem, net een vampier die je helemaal leegzuigt.
Heel fijn om hier te kunnen lezen, dan voel je je niet zo eenzaam. Je boek ga ik binnenkort bestellen, ik wil hier echt van herstellen en leren. Ik wil nooit van mijn leven meer zo’n relatie.
Wat me hier ook weer opvalt, is dat als je blijkbaar als kind met narcisten te maken hebt gehad je ze later in je leven weer tegenkomt. Het zal wel de herkenning zijn van je opvoeding.
Ik was ervan overtuigd dat ik de cirkel had verbroken door alle contact met mijn vader te verbreken. En toch heb ik nooit gezien dat mijn schoonmoeder een narcist was. Ik dacht altijd dat zij zo was vanwege haar Indische achtergrond en accepteerde daarom haar vreemde gedrag. Punt is ook dat zij nooit wat zegt in het bijzijn van derden, dus je kan je niet voorstellen dat zij achter jouw rug zit te stoken. Totdat je mensen tegenkomt die verbaasd zijn dat je zo aardig bent. Navraag leert dan dat een van haar dochters een nogal behoorlijk beschadigende profielschets van jou de wereld heeft ingeslingerd. Gek genoeg met allemaal narcistische eigenschappen, zoals dat ik negatief zou zijn, destructief, zwart wit, uit op het geld van mijn man uiteraard (samen alles opgebouwd), leef op de energie van anderen. Het vreemde is dat mijn oma dat ook rondvertelde over mijn moeder. En nog zag ik het niet. ik wist gewoon niet wat ik hoorde en ging heel erg aan mijzelf twijfelen, want niet veel later begon ook mijn man mij soms dergelijk dingen te verwijten.
Pas nu ik er van een afstand naar kan kijken realiseer ik me dat er van de andere schoonkinderen ook profielschetsen de ronde deden. Allemaal verspreid door haar kinderen, ook door mijn man. Je gelooft dat, maar tegelijkertijd heb ik ook altijd gezien dat het niet overeenkwam met mijn eigen mening over, en ervaringen met alle aangetrouwde kinderen. Maar ja, je zit in een web en de narcist bepaalt ongemerkt alles, zelfs jouw focus.
Ik probeer mijn schoonmoeder geen enkele energie meer te geven. Soms lukt dat, soms niet. Dit jaar kregen we voor het eerst na vier jaar weer een kerstkaart van oma. Waar we die aan te danken hadden weet ik niet. Maar zelfs die gaat ongelezen de vuilnisbak in.
Heel vervelend dat ik nu alles gelezen heb en nu er pas achter kom dat mijn vriend dit gedrag vertoond, ik heb bijna geen vrienden meer iedereen die ik ontmoet is stom!! Die heeft een grote mond deze is eng en de laatste arrogant, als ik met andere mannen praat ben ik een slet. Als hij thuis komt vraagt hij met wie ik heb gepraat en waarom, ik zeg er wat van er ontstaat een ruzie en meneer begint te duwen en tekeer te gaan,, ik roep naar hem je bent gek!! Hij zegt het is jouw schuld dat ik je moet duwen jouw schuld dom wijf!! Ik verdwijn in de slaapkamer!!
Na een uur komt hij huilen bij me het spijt me ik zal je niet meer aanraken!! Schat ik hou van je laten we niet zo doen tegen elkaar
3 dagen gaat het goed,, op het werk is een collega en die vind ie maar niks hij denkt zeker dat hij God is!! Ik zeg schat laat het komt goed hij blijft over die collega Door gaan en ik zeg schat ik heb hier geen zin in even niet over werk!! Ja en ik kan ook niks bij je kwijt je luisterd niet naar me krijg een duw van m. Ik ben het zat en schreeuw blijf van me af!! moet ik je in elkaar trappen dan pas ga je zien wat er met me is!! Ik loop maar weg om situties te voorkomen, ik heb 1 vriendin en die app ik af en toe voor de rest mag niemand langskomen iedereen heeft wel wat negatiefs vind mijn vriend!! Mijn familie is ook niks mijn zwager vind ie een arrogante kwal, ik mag niks goeds over hem zeggen want dan kies ik de kant van mijn zwager!! Ik ben op zoek naar een baantje want er mag wel een extraatje op tafel,, alles wat ik voorstel is het volgens hem niet je gaat toch niet daar werken daar werken alleen sukkels hotel vind ie niks omdat daar rare dingen gebeuren, ik ga nu maar op zoek naar een baan in een winkel want dat valt net binnen zijn grenzen! Ik voel me zo opgesloten en toch blijf ik bij hem want ik hou van hem!! Waarom ben ik de gene die overal de schuld van krijgt? Ik ben sociaal maar dat kan ik niet uiten ben er moe van elke dag aan te horen wat er aan iedereen mankeert!! Hij zucht de heLe dag alles is teveel,, wat kan ik hier mee?
Lieve ikke,
Wat je hiermee kan? Heel goed nagaan voor jezelf of je door wilt gaan met deze relatie. En jezelf diepgaand informeren over met wie je te maken hebt. Alleen al in dit kort bericht van jou, buitelen de narcistische trekken van je partner over elkaar heen. Hij isoleert je, hij bepaalt met wie je mag om gaan, hij bepaalt waar je “mag” werken, hij saboteert wat jij wil, hij mishandelt en als je je grens aan geeft dan zegt hij dat het door jou komt dat hij me “moest” duwen.
Ik raad je echt met klem aan om mijn boek te bestellen. Door dit boek zul je de emotionele binding gaan begrijpen, het gevoel dat je van hem houdt en daarom niet weg wil. Als je jezelf begrijpt, begrijp je dat je wel degelijk een stap kunt maken om de regie over je leven weer terug te krijgen. Het is jouw leven!
Veel sterkte,
Iris
Ik heb iets verzonnen wat mij ineens helpt. Ik ben al tien jaar “weg,” maar was bang weer een verkeerde partner te treffen. Ik wist niet meer waar ik op moest letten. Maar ik kom uit een narcistisch gezin, dus een voorbeeld van hoe het ook kan, heb ik niet. Gelukkig hebben mijn familieleden nog nooit interesse in mij gehad en ik ben ook op mijn zestiende de deur uit getrapt, ik mocht het zelf uitzoeken. Daardoor ben ik heel goed geworden in het vormen van hechte vriendschappen en mijn vrienden zijn ook betrouwbaar, loyaal, en betrokken . En ineens, PING, dacht ik: Daar moet ik het aan afmeten, dat is goed, dat is waar en een eventuele partner moet ook zo zijn. Voor mij was het een eye-opener. Misschien iets voor andere narcistenkinderen.
Lotte
Sinds een maand of 2 weet ik door een tip van een vriendin dat mijn ex een narcist is en ik dus slachtoffer ben. Wij hebben 4 jaar een relatie gehad en na 1,5 jaar kochten we een huis en was ik zwanger. Op de dag van de verhuizing begon het echt, hij was woedend omdat hij vond dat ik niet genoeg deed en zei zelfs dat hij er aan dacht om er een punt achter te zetten.
Hij was vaak ontevreden, waardeerde niets en had geen respect voor me. Respect moet je verdienen was zijn antwoord. Als ik het echt niet meer zag zitten had hij spijt en was het weer voor een paar dagen “gezellig”. Ik heb nooit een leuke vakantie gehad, na een paar dagen wilde hij het altijd uitmaken of was weer eens woedend. Wat voelde ik me dan ongelukkig! Het kwam ook regelmatig voor dat hij met andere vrouwen sms’te of mailtjes en ik kwam er ook achter dat hij op datingsites stond. Op een gegeven moment trok ik het niet meer, was mezelf niet meer doordat ik niet mocht doen of zeggen wat ik wilde. Toen ben ik samen met mijn zoon vertrokken. Dit is al 3 jaar geleden en vaak drijft hij me nog tot wanhoop. Vorige week ben ik naar de huisarts gegaan voor een verwijzing naar een psycholoog.
En lieve “ikke” neem de stap en vertrek, deze mafketel zal niet veranderen maar jou wel schade aanbrengen. Dit is hij toch zeker niet waard!?
Liefs, Niesje
Op dit moment ben ik 39 weken zwanger van een man die vermoedelijk een narcist is. Dat besef ik mij eigenlijk pas sinds gisteren. Wij zijn niet samen als partners, er is namelijk nog iemand anders aan zijn kant in het ‘spel’. Letterlijk een spel aangezien hij het afgelopen jaar van de één naar de ander is gegaan en ons beide aan het lijntje heeft gehouden. Telkens als één van ons beide te dichtbij kwam vluchtte hij naar de ander en andersom. Nu F(de ander) serieus verder dreigde te gaan zonder hem denkt hij in haar de ware te hebben gevonden. Hij zegt dat zijn hart eindelijk is geopend want dat heeft hij de afgelopen jaren nog niet eerder gevoeld. Zeer pijnlijk, vooral omdat wij elk moment een kindje verwachten. Ik had nooit verwacht zo ver te gaan voor een man maar deze man kan alles en iedereen zo goed bespelen, eng gewoon. Feit is wel dat we samen een kindje krijgen en ik dit zo goed mogelijk wil gaan doen. Ik wil mijn kind niet zijn vader ontnemen maar ook mezelf niet nog meer kwijtraken.
Ben op dit moment erg boos op hem en wil hem liever niet zien of spreken. Aan de andere kant hebben we afgesproken dat hij bij de bevalling is en hij wilt het liefst zoveel mogelijk bij zijn kind zijn straks. Wat kan ik het beste doen? Ik weet dat ik mezelf niet zo moeten wegcijferen maar aan de andere kant weet ik ook niet waartoe hij in staat is. Ik zie nog steeds ook al zijn goede kanten, dit maakt het ook niet makkelijker. Afstand nemen is in deze situatie niet mogelijk, wat zou ik wel kunnen doen?
Bo
Lieve Bo,
Wat een nare situatoe voor jou. Ik vind echt dat je nu om jezelf moet denken. Deze man eet van twee walletjes. Dat wil overigens niet zeggen dat hij narcistisch is, maar als jij veel herkent op deze website en in de verhalen van anderen, dan is dat een belangrijk signaal. Om echt te begrijpen met wie je te maken hebt, raad ik je aan om mijn boek te bestellen, ook omdat je hierin adviezen vindt hoe met hem om te gaan wanneer contact noodzakelijk is.
Je zegt dat afstand van hem nemen in deze situatie niet mogelijk is. waarom niet? Je partner heeft zijn rug naar je toegekeerd. Hou de loyaliteit nu bij jezelf; jij draagt een kind, jij gaat bevallen. Een bevalling is niet niks, en het is belangrijk dat je je op dat moment zo veilig mogelijk voelt. Kun je dat, in zijn aanwezigheid? Bedenk ook dat het allerbelangrijkste voor je kindje is dat JIJ overeind blijft. Als hij je steeds uitspeelt tegen je zelf, word je alleen maar labieler. Bescherm jezelf tegen de pijn die hij aanricht! Als hij werkelijk narcistisch is, dan is het voor jou en je kind essentieel dat je de zaken ook in die context gaat bekijken. Het boek kan je hierin echt verder helpen, en er is ook gespecialiseerde hulp. Veel sterkte met de laatste loodjes en met de bevalling! Geloof in jezelf.
Iris
Lieve niesje
Bedankt voor je aardige woord!!, ik heb er nog niet eens bij vermeld dat mijn vriend het een tijd elk weekend leuk heeft gehad met collega’s in de kroeg, ik doe alle papier werk thuis en kwam erachter dat hij ergens anders was dat hij beweerde ik zag iets dat er 40 Euro was gepind op een andere plek!! Daarna werd het nog gekker er was een meid in het spel!! Hij zei ze is een collega maar ondertussen 175 Euro verder aan sms jes geloofde ik dat niet meer, hij moest contact verbreken anders zou ik weggaan, en wat er echt tussen mijn vriend en haar weet ik niet eens!! Hij heeft er van gemaakt dat ik hem geen aandacht gaf en dat ie die bij haar wel kreeg 🙁 hij heeft het goedgemaakt met mij en ging verder met mij!! Achteraf veel spijt dat ik hem de deur niet heb gewezen! Ik probeer Door te dringen bij hem maar hij zegt dat ik alles makkelijk op hem schuif maar kan niet vertellen wat ik hem heb gedaan!! Ik ben zijn beloftes zat maar heb 2 prachtige kinderen en heb geen werk kunnen vinden waar ik volgens hem mag werken!! Dus heb nu niks gespaard om eventueel weg te kunnen.. het is elke keer wachten tot hij sorry zegt, dan kunnen we een paar weken verder ( zonder ruzie) wil hij wel veranderen?
Liefs ikke
Hallo allemaal,
Weet iemand hoe het zit met een narcist en stiefkinderen? Zal hij de kinderen betrekken in zijn manipulatie tegen de moeder? Of zelfs de kinderen zelf betrekken en ze net als de moeder kapot maken met zijn gedrag? Het gaat hier om zeer jonge kinderen (6, 8 en 10 jaar) die drie dagen per week plus om het weekend bij hun moeder + narcist wonen. Hun moeder zit al in de fase dat compleet murw is maar nog niet zover dat ze doorheeft dat er iets mis is en hulp wil gaan zoeken. Persoonlijk denk ik dat ze nog hoopt dat de lieve leuke man van in het begin terugkeert “als ze maar haar best doet”. De kinderen tijdelijk bij de vader onderbrengen wil ze niet want in haar ogen is er dus niets mis met de situatie bij haar thuis.
Wij zien het echter fout gaan, hij heeft haar compleet geïsoleerd van familie en vrienden en ze doet en zegt dingen die ze normaal nooit zou zeggen. Niemand herkent haar meer. Maar op dit moment gaat de zorg vooral uit naar de kinderen. In hoeverre zal een narcist de kinderen gebruiken om zijn greep op de moeder te verstevigen? Iemand hier ervaring mee? Misschien zijn er stiefkinderen van een narcistische ouder die hun ervaringen hiermee willen delen?
Hoi Tessa,
Wat een nare situatie. De kans is groot dat deze man inderdaad de kinderen betrekt in zijn manipulaties. Degene die hen hier het beste tegen kan beschermen is de moeder. Het is dus heel belangrijk dat zij inziet dat er wel een probleem is. Probeer met haar te praten, en nog een advies: bestel mijn boek voor haar. Er zijn al diverse bezorgde vrienden, familieleden etc. die dit gedaan hebben om de bewustwording bij het slachtoffer in kwestie te bespoedigen. Als zij zijn manipulaties gaat doorzien, kan ze zich er ook beter tegen wapenen. Vooral omdat hij haar al geïsoleerd heeft, is het van levensbelang dat jullie een hand naar haar uitsteken en stapje voor stapje laten zien dat er een wereld buiten haar gezin is, en dat de kinderen niet ook geïsoleerd mogen raken. Veel sterkte, en ik hoop dat je reacties krijgt van ervaringsdeskundigen in deze specifieke situatie.
Iris
Hoi Tessa,
Ik ben zo’n stiefkind en hoewel ik gelukkig nooit met mijn narcistische stiefmoeder in een huis heb gewoond, toch is de impact groot.
Ik heb een oudere (hele) zus en 2 jongere halfzusjes. Mijn jongste zusje (18) worstelt erg met haar moeder en is naar aanleiding van gesprekken die we daar de laatste tijd over hebben gehad op internet op zoek gegaan en heeft deze site gevonden. Ik ben al bijna de hele dag aan het lezen. Maar dat is haar verhaal en moet zij op haar moment delen als ze wil.
Ik reageer omdat je vraagt naar ervaringen van stiefkinderen en daar kan ik je (ondanks de toch andere situatie) misschien wel wat meer inzicht in geven. Ga er van uit dat de (stief)kinderen er altijd bij betrokken worden. Een narcist heeft controle nodig en gebruikt (o.a.) een verdeel en heers manipulatie. Zo is mijn oudere zus ‘slecht’ (want geeft stiefmoeder niet de gewenste bevestiging), wil mijn moeder mijn vader nog altijd terug winnen (mijn moeder is zeer gelukkig hertrouwt, maar het is belangrijk dat haar kinderen dat geloven zodat ze niet open staan voor mijn moeder) en wordt onze vader weggezet als Asperger autist (de moeizame relatie ligt natuurlijk niet aan haar! en wat zielig voor mij dat ik zo’n vader heb). De enige reden dat ze mij enigszins kan luchten (of dat zo doet voorkomen) is omdat ik al van jongs af aan de zijden handschoen techniek toe pas. Ik souffleer, ik masseer, behandel met egards, ik bevestig soms en vermijd veel. Dat is zeker niet makkelijk, maar is een keuze die ik gemaakt heb om de stress voor mijn vader en zusjes te verminderen maar zeker ook om zo makkelijker toegang te hebben tot hun. De enige reden dat ik dat al die jaren vol heb kunnen houden is omdat ik zoals gezegd niet in 1 huis hoefde te leven en dus een zekere afstand had. Ik heb mijn afweging gemaakt tussen 2 kwaden en gekozen voor het voordeel van toegang tot mijn dierbaren.
Wat ik probeer aan te geven is dat een narcist totalitair is en dus zeker ook de kinderen zal betrekken, ongeacht of het zijn/haar eigen kinderen zijn of die van een ander. Ze zullen worden uitgespeeld ten opzichte van elkaar en hun moeder. Zo zijn mijn jongere zusjes allebei op hun eigen tijd ooit naar mij toegekomen om te vragen hoe het nu toch zit tussen hun moeder en mijn oudere zus. Beiden gevoed met het idee dat de oudste niet goed is, maar beiden ook met de vraag of dat eigenlijk wel klopt. Tot op de dag van vandaag stookt stiefmoeder in die verhouding. Maar heftiger nog; de zusjes worden ook tegen elkaar en tegen hun vader uitgespeeld.
Het spijt me dat ik wat stellig ben, maar ik denk dat het belangrijk is.
Zorg dat de kinderen kunnen praten en erkenning krijgen voor problemen waar ze met hun stiefvader tegen aan (zullen) lopen. Help ze begrijpen dat de stiefouder in een bijzondere eigen wereld leeft en dat ze vooral met elkaar en met moeder moeten praten. Steeds weer kom ik dingen tegen van mijn stiefmoeder die probeert de gezinsleden tegen elkaar op te zetten, terwijl als je ze er zonder moeder over laat praten er vaak heel weinig aan de hand blijkt te zijn.
Mijn zusjes weghalen bij hun moeder heeft voor mij nooit als optie gevoeld, maar ik ben blij dat ik altijd in de buurt heb kunnen blijven en dat ze me toen en nu hebben weten te vinden. Met name mijn jongste zusje heeft het zwaar te verduren (want protesteert) en het is goed dat nu ze steeds meer inzicht krijgt in hoe haar moeder in elkaar zit ze bij iemand terecht kan en haar frustratie kan uiten. Iemand die de situatie kent en luistert. Aan wie ze, zoals ik op deze site las, normaliteit kan toetsen. Daarin ligt misschien wel de belangrijkste taak voor de echte vader op dit moment; normaliteit.
Nou goed, dit zijn zo wat gedachtegangen en ervaringen van mij. Ik hoop dat je er wat aan hebt en ik wens jullie veel sterkte. Goed dat jullie zo betrokken zijn.