Weblog

Hulpverlening

Dit is weer een gastcolumn door Annabel.

Op mijn werk kreeg ik vaak te horen: “Jij lijkt Atlas wel, je draagt de wereld op je rug”. Van een bevriende collega kreeg ik te horen dat andere collega’s aan haar vroegen: “Wat is er toch met haar, er is iets met haar”. Ik deed gewoon mijn werk – hoewel ik het voor mijn gevoel nooit goed genoeg deed, wat overigens niet klopte met de feedback die ik kreeg, integendeel.
Zo heb ik nog meer voorbeelden van opmerkingen van mensen, die mij sterkten in het beeld dat ik van mijzelf had: zo ben ik nu eenmaal, ik BEN nou eenmaal zwaar op de hand en ik VOEL me nou eenmaal verantwoordelijk voor alles en iedereen. Lees verder “Hulpverlening”

Uit Hoofdstuk 1 (werkboek)


Voor de omstanders van een narcist zit er niet zo veel in. Het betreft een status quo situatie die er om schreeuwt open gebroken te worden. Het moment dat de narcist in botsing komt met een omstander die zoveel gegoochel met de realiteit niet meer verdraagt, draagt een kans in zich voor allebei. De narcist heeft een kans op ervaren, op het terug kunnen vallen op de realiteit. Volgens mij is de realiteit ook het enige waar je daadwerkelijk op terug kan vallen. Het kaartenhuis wat hij gebouwd heeft zal in ieder geval in storten bij het kleinste zuchtje wind, daarom staat een narcist ook altijd zo obsessief op de uitkijk. Mocht hij nu voldoende grond onder zijn voeten voelen dan zou hij kunnen ervaren dat de omstander enkel een stukje van de realiteit laat zien. En dat zou voor de narcist een kans zijn om even uit te kunnen ademen. De omstander zou een kans hebben op het vergroten van zijn autonomie en het herstellen van zijn integriteit. Lees verder “Uit Hoofdstuk 1 (werkboek)”

Eerste lezing/workshop geboekt!


Half februari zal de eerste workshop vanuit Het verdwenen zelf plaatsvinden, in Eindhoven. Meer informatie vind je op de website van Centrum Aquamarijn:

http://www.centrum-aquamarijn.nl/?p=15906

Deze pagina wordt niet in alle browsers goed weergegeven. Daarom staat de informatie hieronder herhaald: Lees verder “Eerste lezing/workshop geboekt!”

Uit de Inleiding van het werkboek


Het heeft mij meer dan twintig jaar gekost om te ontdekken, dat de kern van mijn problematiek veroorzaakt was door narcistische mishandeling. Daarvoor had ik al van alles geprobeerd, maar niets beklijfde. Zolang je nog in het systeem zit van een narcist, is aan jezelf werken vergelijkbaar met water naar de zee dragen. Het heeft geen enkel nut. Ik was mezelf kwijt, en pas toen ik me realiseerde dat narcisten en psychopaten voorkómen dat je jezelf terug vindt, wist ik wat mijn enige redding was. Uit hun systeem komen. Lees verder “Uit de Inleiding van het werkboek”

E-book wordt werkboek

Komende weken voorproefjes van de inhoud!

Binnenkort is mijn werkboek “herstellen van narcistische mishandeling” te bestellen. Omdat het een werkboek wordt, is het helaas eind november nog niet beschikbaar. We gaan het laten drukken, en daardoor zal het midden december te bestellen zijn. Ik hoop dat we deze streefdatum halen, maar je zult het boek in ieder geval onder de kerstboom kunnen leggen als cadeautje voor jezelf of iemand anders.

Waarom heb ik besloten tot een werkboek? Lees verder “E-book wordt werkboek”

Onverteerbaar roomijs en de hongerwinter

Dit is weer een gastcolumn door Annabel.

Die zondagmiddag waren mijn ouders druk bezig geweest in de keuken. Ze hadden een verrassing gemaakt, we zouden het vanavond wel zien.

De verrassing kwam inderdaad die avond aan tafel: ze hadden zelf roomijs gemaakt (gewoon een kwestie van geslagen room door een bak ijs werken en daar vervolgens heel interessant over doen). Ik keek naar de kluit ijs op mijn bord en wist me er geen raad mee. Ik had anorexia in die tijd en besloot voor mijzelf: “Dit ga ik dus echt niet eten”. Mijn vader merkte dat ik niet at. De spanning liep op. Lees verder “Onverteerbaar roomijs en de hongerwinter”

Onveilig


Je leert zo veel als onveilig kind
Je leert precies zo te kijken, dit te zeggen, dat te doen, opdat je geaccepteerd wordt
Je leert dat je onder in de rangorde staat
Dat je moet boeten voor een misdaad die je niet bekend is
Dat mensen die zeggen; “je kan me vertrouwen hoor”, niet persé betrouwbaar zijn

Je leert dat sommige mensen het wel zien, maar niet ingrijpen
Of dat de enkeling die probeert in te grijpen, wordt weggestuurd
Je leert dat je er alleen voor staat
Je leert volhouden, volhouden
Je leert dingen, waar anderen geen weet van hebben en die voor hen niet eens kunnen bestaan

Je leert zo veel, maar het gaat allemaal niet over het leven zelf.

Mijn vader was geen vader

Dit is weer een gastcolumn door Annabel.

Ceci n’est pas un père

Met zijn werk “Ceci n’est pas une pipe” wilde René Magritte aangeven dat hetgeen je waarneemt geen echte pijp is, maar een afbeelding van een pijp, een schilderij.
Ik kijk naar een foto van mijn vader. Wat zie ik, wie zie ik? Ik zie geen echte vader, maar een afbeelding van een vader. Lees verder “Mijn vader was geen vader”

De trekkende put


Narcisten en psychopaten hebben nauwelijks contact met hun Zelf, en nauwelijks een Zelf ontwikkeld. Toch moeten ze hun dingen doen, hun leven leven. Wat doe je, als je zelf geen voedende energie aan jezelf kunt onttrekken en dit niet in jezelf wilt ontwikkelen? Je onttrekt die energie dan aan anderen. Maar hoe doe je dat, hoe zorg je dat die ander zich openstelt, waardoor je hem of haar leeg kunt trekken? Lees verder “De trekkende put”

Rouw


Al dagenlang weet ik dat er iets is. Ik voel me opgefokt, voortvluchtig. Net tijdens de lunch valt het verdriet over me heen als de storm die nu over Nederland raast. Ik krijg nog net de laatste hap naar binnen, trek me terug en zet mijn lievelingsmuziek op. Het laatste zetje naar mijn gevoel.

Daar komt het, en zoals ik al verwacht had is het oud. Ik ben een jaar of negen en kan wat ik toen op dat moment voelde, helemaal niet toe laten. Net als al die andere momenten. Het had mijn ondergang betekend.

De angst voor mijn vader, en de heimwee naar mijn moeder. Hoe kun je heimwee hebben naar iemand die er gewoon dagelijks is? Ik had het; want ze was er, maar ook weer niet. Lees verder “Rouw”