Focus

Dit is een gastcolumn van de trainers Wilma en Richelle

Wat zou het toch fijn zijn om een pasklaar antwoord, een oplossing te hebben om het liefst morgen al helemaal hersteld te zijn van alle ellende die een destructieve relatie kan veroorzaken! Deze pasklare oplossing is er helaas niet; maar er is zeker een uitweg! De handvatten waar iedereen zo naar op zoek is, vind je voor een groot deel uiteindelijk in jezelf. Lees verder “Focus”

De lange weg van niet geloofd worden naar in mezelf gaan geloven

Dit is een gastcolumn van Nicole.

Het niet geloofd worden. Ja, daar heb ik heel mijn leven mee geworsteld, zwaar onder geleden en nog steeds zijn de gevolgen hiervan niet uit mijn systeem.

Ik ben mishandeld door een narcistische moeder en vooral de psychische mishandelingen hebben er zwaar ingehakt. Ik ben geboren met een handicap en kreeg vaak van mijn moeder te horen dat niemand mij ooit zou willen hebben, dat ik nooit van enig betekenis zou zijn. Dat zij met veel pijn en moeite een school voor mij heeft gevonden, want “eigenlijk wilde de directeur mij niet hebben”. En áls iemand aardig tegen mij deed, dan moest ik dat vooral niet geloven, “men deed dan maar alsof”. Lees verder “De lange weg van niet geloofd worden naar in mezelf gaan geloven”

Klopt het wat IK denk?

Dit is een gastcolumn van Wilma en Richelle

Zaterdag 28 februari 2015 vond de tweede workshop (H)erkenning plaats. We weten het: er is voor deelnemers soms een grote drempel om de stap te zetten naar een workshop. Na afloop van de dag keken wij elkaar aan. Gelijktijdig spraken we het uit: wat een bijzondere dag! Buiten was het zonnig en koud, binnen is er hard gewerkt. Het is bijzonder; mensen komen binnen met een rugzak vol puzzelstukjes. Ieder puzzelstukje is weer anders. En toch kon aan het einde van de dag gezegd worden: “er vallen puzzelstukjes op zijn plek!”. Lees verder “Klopt het wat IK denk?”

Het gaat niet om loslaten, het gaat om loskomen

Dit is een gastcolumn van Mirjam

Ik ben veel kwijtgeraakt en erg kapot geweest van binnen. De fysieke en mentale schade is enorm en onverteerbaar. Een relatie van twintig jaar met een narcistische man maakt alles kapot. Maar niet voorgoed. Dat mag niet. Mijn huwelijk heb ik vorig jaar beëindigd, na een intensieve voorbereiding. Mijn werk ben ik kwijtgeraakt door de burnouts en depressies. Lees verder “Het gaat niet om loslaten, het gaat om loskomen”

De kracht van (h)erkenning


Deze blogpost is geschreven door de trainers Richelle en Katja.

Afgelopen zaterdag, 24 januari was de aftrap van het nieuwe workshopseizoen. Wilma en ik hebben de allereerste workshop van 2015 gegeven, de basisworkshop (H)erkenning in Bilthoven. Onze collega Katja was hierbij ook aanwezig als gasttrainer.

Wij als trainers hebben dit ervaren als een bijzondere dag waarop wij de veiligheid, het vertrouwen, begrip en steun onder de aanwezigen hebben zien groeien.

Lees verder “De kracht van (h)erkenning”

De focus op jezelf

Dit is een gastblog door Susan

Afgelopen zaterdag (13 december) nam ik als extra trainer deel aan de workshop in Heerlen. Deze workshop begon met een kennismaking van de 13 deelnemers rond de klok van 10. Iris heette iedereen van harte welkom. De introductie werd gegeven door Anastasia. De kennismakingsvragen gingen o.a. over wie je bent en je relatie met narcistische mensen. Op een originele manier werd iedereen aan elkaar voorgesteld. Het was goed om te zien hoe iedereen ontdooide en actief mee ging doen. Lees verder “De focus op jezelf”

Kindwaardig ouderschap


Deze blog is geschreven door Tineke Franssen.

Tijdens het symposium dat georganiseerd werd door het College voor de Rechten van de mens op 3 november met als onderwerp: ‘Nieuwe impuls aanpak geweld tegen vrouwen’ heb ik namens Stichting Zijweg aandacht gevraagd voor het automatische gedeeld/gelijkwaardig ouderschap na een relatie van huiselijk geweld met een partner met een persoonlijkheidsstoornis, vaak een narcist dus. Lees verder “Kindwaardig ouderschap”

Duiken

Dit is een gastcolumn door Anne

Witte schuimkoppen, harde wind. Water verdiept zich tot donkerblauw. Ondoorzichtig nu, maar niet troebel, de kleur van boze ogen. De zee ingaan zou zelfmoord zijn, samen met de golven stukslaan op de scherpe rotsen. Het eiland is klein en ver weg van het vaste land. Een schone zee spoelt rond de kustlijn als een wilde witte manchet om een daaruit omhoog rijzende arm. Vanaf het terras van het appartement onder de hoge pijnbomen kijk ik neer op het woedende blauw door tralies van lange rechte stammen. Lees verder “Duiken”