Door narcistisch misbruik vervagen je grenzen

De basis van goede zelfzorg is deze weer gaan voelen.

Een relatie met een narcist begint altijd als een sprookje. Hij of zij is lief, charmant en draagt jou op handen. Later pas krijg je zijn of haar ware gezicht te zien, maar dan ben je nog zo in de ban van het toneelstuk dat je niet doorhebt wat er precies aan de hand is. Je doorziet nog niet dat de charmante façade langzaam maar zeker plaats heeft gemaakt voor subtiele steken onder water, acties om je los te weken van jouw familie en vrienden, het in twijfel trekken van jouw goede bedoelingen en het ontnemen van het geloof in jezelf. Waarschijnlijk voel je ondertussen al wel dat er iets niet goed zit, maar kun je er de vinger niet precies op leggen. Het sprookje is veranderd in een nachtmerrie. En op het moment dat je dat helemaal doorkrijgt heb je geen idee hoe je jezelf eruit kunt bevrijden. Misschien heb je er de energie en de durf niet eens voor, omdat beide je doelbewust afhandig zijn gemaakt. Je grenzen voel je al helemaal niet meer.

Lees verder “Door narcistisch misbruik vervagen je grenzen”

Het gevaar van een relatie met een verborgen narcist

Dit is een gastblog van Mariz

Ik wil in dit stuk uiteenzetten hoe giftig en sluipend een relatie is met een verborgen narcist. Ik vergelijk het met gas. Daar doen ze een geurtje aan, zodat je duidelijk kunt ruiken dat er iets mis is. Dit is gas zonder geurtje… je merkt niet dat je bedwelmt raakt en langzaam sterft.

Ik viel op zijn gevoeligheid, zijn respectvolle rustige liefdevolle houding naar mij. We praatten heel open over alles, ik vertrouwde hem 300%. We hielden samen van de natuur en we konden vreselijk met elkaar lachen, we knuffelden elkaar plat. Ik was zo verliefd en ik hield enorm van hem en hij van mij. Hij had twee jonge kinderen en ook daarmee kreeg ik een heel leuke lieve band. Ik vond zijn eigengereidheid leuk, hij kon wel dwars zijn. Ik vond hem ook wel plakkerig soms, hij wilde almaar bij me zijn en dat putte me uit, zodat ik slaapgebrek kreeg. Dat hij zo nu en dan blowde vond ik niet echt fijn, maar ach hij was nooit stoned waar ik bij was, daar hadden we afspraken over. Ik had dat liever dan drankgebruik.

Rode vlaggen: Ik houd niet van drugs, ik heb genoeg slaap nodig en ik liep op mijn tenen voor zijn ‘overgevoeligheid’. Ik liet langzaamaan dingetjes gebeuren die ik voorheen niet zomaar zou tolereren. Lees verder “Het gevaar van een relatie met een verborgen narcist”

Mathilde Maas Kuper nieuwe voorzitter Stichting Het Verdwenen Zelf

Maandagmiddag, tijdens de tweede netwerkbijeenkomst van dit jaar, werd Mathilde Maas Kuper voorgesteld als nieuwe voorzitter van Stichting Het Verdwenen Zelf aan alle aanwezige netwerkleden. Wij zijn blij met de komst van Mathilde! Met haar jarenlange ervaring als trainer en adviseur, aanpakkersmentaliteit, brede bestuurservaring en fijne persoonlijkheid past Mathilde naadloos in ons team en bij onze toekomstvisie. Daar kwamen de netwerkleden ook snel achter toen Mathilde zichzelf op basis van een ludiek spelelement nader voorstelde en dezelfde werkvorm gebruikte om de visie van de stichting en haar rol daarin verder te duiden. Haar aanstelling kon rekenen op veel enthousiasme onder de aanwezigen.

Tijdens de netwerkdag kregen de aanwezigen bovendien een training van Wianda Hoogakker over de polyvagaaltheorie. Een nuttige sessie waarin niet alleen het theoretisch kader behandeld werd, maar onze netwerkleden ook handvatten kregen en oefeningen deden om de inzichten in te zetten in hun eigen praktijk. De verdiepte kennis over de theorie biedt hen een extra tool om slachtoffers van #psychischgeweld te helpen zichzelf te reguleren, bijvoorbeeld bij grote stress.

Wij kijken terug op een waardevolle dag waarin kennis is verrijkt, banden zijn aangehaald en de blik op de toekomst is gericht met de toevoeging van Mathilde aan het team.

De bevrijding van het loslaten

De boeken van Iris Koops helpen slachtoffers van narcistische mishandeling herkennen wat er aan de hand is. Dat is een heel belangrijke eerste stap op weg naar herstel. Door de patronen te leren doorzien leer je begrijpen dat het niet aan jou ligt. Dat je niet aan jezelf hoeft te twijfelen. Dat jij er niets aan kunt doen. Jij bent goed zoals je bent. Dat besef opent de deuren naar bevrijding. De realisatie dat je de pleger niet kunt veranderen is een ander cruciaal gegeven. Acceptatie van die wetenschap biedt rust. Rust en ruimte die je kunt gebruiken om te kiezen voor jezelf. Om jezelf daadwerkelijk te bevrijden uit de toxische relatie (als dat mogelijk is), of om mentaal afstand te nemen en ervoor te zorgen dat je zelf gezond blijft als letterlijk afscheid nemen van een relatie om welke reden dan ook niet mogelijk is. De boeken ‘Herstellen van narcistische mishandeling’ en ‘Je leven in eigen hand’ nemen slachtoffers letterlijk aan de hand, om de weg van (h)erkenning, acceptatie en actie samen stap voor stap af te leggen. Veel lezers omschrijven de boeken als levensreddend. Wij gunnen elk slachtoffer de bevrijding van het loslaten. Start jouw reis vandaag! Meer informatie: Boeken van Iris • Het Verdwenen Zelf

Het slotakkoord 

Dit is een gastblog van Heidi

Vijf jaar lang stond ze daar in een spuuglelijke pot voor haar eigen portret. De as van mijn moeder uitstrooien was onbespreekbaar. ‘Het is mijn vrouw.’ Dat het ook onze moeder was bestond in zijn brein echt niet. Je zou kunnen denken dat we het hier hebben over een liefhebbende man die zijn vrouw mist. Niets is minder waar. Deze vrouw, zijn voeding, waagde het hem te verlaten op het einde van haar leven. Niet letterlijk, was dat maar waar, maar figuurlijk door dementie te krijgen. Hij was des duivels. En dat heeft ze geweten. Na een vreselijke nare en traumatische periode overleed ze. Nu was mijn vader helemaal ten einde raad. Het was duidelijk dat mijn moeder moest worden vervangen, hij kon niet zonder zijn voeding. De gelukkige was ik, als dochter. Gezien ons systeem geen verrassende keuze. Dit maakte het echter onmogelijk nog contact met hem te onderhouden. Het maximale wat ik kon doen was een zorgnetwerk van professionals om hem heen organiseren. Nu, na bijna vijf jaar heeft hij geheel in eigen stijl deze wereld verlaten. De laatste vloek heb ik nog live mogen meemaken. Moest het toch echt met mijn eigen ogen zien. Als ik nog illusies overhad zijn deze nu als sneeuw voor de zon verdwenen. Deze man was echt niet in staat lief te hebben. 

Hij was echter ook niet in staat liefde om zich heen te velen. Een dolletje met mijn broer werd met harde hand bestreden en ook de liefde tussen moeder en dochter kon rekenen op jaloerse interventies. Dit heeft voor veel verwijdering gezorgd tussen alle gezinsleden.  Lees verder “Het slotakkoord “

Slachtoffers partnergeweld krijgen kans huidige ervaringen met instanties te delen voor onderzoek

Al jaren ontvangen wij vele getuigenissen waaruit blijkt dat dwingende controle (eenzijdig huiselijk geweld) vaak niet (h)erkend wordt binnen het familierecht en de jeugdzorg. Sinds onze oprichting vragen wij al aandacht voor deze ernstige problematiek. Onjuiste inschattingen van hulpverleners kunnen slachtoffers een leven lang opzadelen met de ongewenste nasleep van een toxische relatie.

Slachtoffers van partnergeweld krijgen nu de gelegenheid hun ervaringen met instanties te delen via een onderzoek van het kennisnetwerk Victimologie en Universiteit Leiden naar de weg die slachtoffers moeten afleggen als zij te maken hebben met huiselijk geweld. Juist omdat er veel misgaat met instanties vinden wij het heel nuttig dat dit onderzoek plaatsvindt. Het onderzoek is echt gericht op respondenten die zich nog in een traject bevinden of met een traject gaan starten! Lees verder “Slachtoffers partnergeweld krijgen kans huidige ervaringen met instanties te delen voor onderzoek”

Scheiden van een narcist  (fragment 1 van 1042)

Dit is een gastblog van Aurora

Stel je voor dat je met je ex bij hulpverleners aan tafel zit.
En‌ ‌dat je onder‌ ‌tafel‌ ‌voelt‌ ‌hoe‌ ‌Ex ‌steeds‌ ‌met‌ ‌zijn‌ ‌knie‌ ‌contact‌ ‌probeert‌ ‌te‌ ‌maken‌ ‌met‌ ‌jouw‌ ‌knie.‌ ‌De man die jouw misbruiker is. Fysiek en mentaal.

Je verstijft.
Je zoekt een andere, veilige plek voor je knie, buiten zijn bereik.
Maar hij blijft het contact met jouw knie zoeken.
En jij blijft je knie terugtrekken, terwijl je je steeds minder op het gesprek kunt concentreren en steeds meer gespannen over komt op de hulpverlener die alleen ziet wat er boven tafel gebeurt. Boven tafel zit ex met tranen in zijn ogen te  vertellen hoe zwaar jij de scheiding voor hem en de kinderen maakt.

Je wil je focussen op het gesprek.
Je bent bezorgd om de veiligheid van je kinderen. Je zoekt naar woorden die kalm, waarachtig en zorgvuldig zijn. Je probeert niet bevangen te raken door de trauma -gerelateerde angst in jou, die door zijn aanhoudende, dwingend zoekende knie getriggerd wordt.

Je raakt steeds angstiger en bent verward door het verschil in ex boven en onder tafel. Een verschil dat alleen jij waarneemt. En dan is ineens de maat vol. Je trekt je knie met een ruk terug, terwijl een geïrriteerd en angstig He! hardop uit je mond ontsnapt.

De hulpverlener kijkt verbaasd op. Die heeft niets gemerkt van wat zich onder tafel afspeelt, en vraagt wat er is.

Jouw ex zegt, verdrietig kijkend en hardop zuchtend; “Ik stootte per ongeluk tegen haar knie. En zij reageert altijd overdreven en extreem hatelijk op mij. Dat is zo pijnlijk voor me. Maar ik probeer het steeds gewoon maar los te laten en het goede voorbeeld te geven.”

De hulpverlener die alleen het verhaal boven tafel kent zegt tegen jou: “Probeer maar wat aardiger te zijn voor je de vader van je kinderen. Hij bedoelt het goed en hij heeft het al zwaar genoeg. Hij geeft hier het goede voorbeeld door geen probleem te maken van jouw overdreven reacties. Daar zou jij een voorbeeld aan kunnen geven.”

Epiloog
Fragment 1 van 1042 staat bovenaan deze tekst. Scheiden van een narcist is namelijk doortrokken van kleine en veel minder kleine vijandigheden, leugens, verdraaiingen. Vaak wordt door hulpverleners alleen een deel van de werkelijkheid waargenomen.  Bovenstaand verhaal is er slechts één van de zovelen. Voor ieder die zich nog in deze situatie bevindt: zoek steun bij mensen die jou wel geloven. 1 of 2 vrienden zijn genoeg.

En ik kan de boeken van Iris Koops van harte aanbevelen. Worstel je met dezelfde problemen als ik hierboven beschrijf? Dan is hoofdstuk 7 in het boek ‘Je leven in eigen hand, verder na narcistische mishandeling’ echt een aanrader. De boeken hebben mij enorm geholpen.

Bewustwording broodnodig: 1 juni Wereld Narcistische mishandeling Dag

 

Vandaag, 1 juni, is het World Narcissistic Abuse Awareness Day (WNAAD). Een belangrijke dag omdat miljoenen mensen wereldwijd slachtoffer worden van narcistische mishandeling. De impact van deze vorm van mishandeling is enorm, maar helaas nog lang niet zo bekend als die van bijvoorbeeld fysieke of seksuele mishandeling. Daarom is het goed dat dit Amerikaanse initiatief meer awareness creëert. Deze dag is bedoeld voor slachtoffers én professionals.

De dynamiek van narcistische mishandeling is complex en heeft een immense impact op slachtoffers. Slachtoffers die bijvoorbeeld zijn opgegroeid onder een narcistische ouder hebben het doorgaans zwaar. De voortdurende afkeuring of zelfs obsessie van een narcistische ouder is als een verstikkende deken die continu over je heen hangt, waardoor je soms bijna geen lucht krijgt, laat staan dat je gewoon kan leven. En als je onder zijn of haar invloedssfeer vandaan bent, raak je dit echt niet zomaar kwijt. De afkeuring heeft zich vaak in al je poriën genesteld om zijn verwoestende werk te kunnen blijven doen. Lees verder “Bewustwording broodnodig: 1 juni Wereld Narcistische mishandeling Dag”

We zien het schaap, maar niet de wolf die in schaapskleren gehuld gaat.

‘Achter een masker van vriendelijkheid kan mishandeling en kwaadwillendheid verstopt zijn. Slachtoffers van dwingende controle voelen zich vaak ongekend machteloos als nietsvermoedende professionals dit niet opmerken. De toxische dynamiek kan leiden tot een bedrieglijk schouwspel waarin het lijkt alsof de pleger charmant en welwillend overkomt en de andere partner (het slachtoffer) zich in de war en angstig gedraagt of juist verontrust en boos is. Hierdoor komt het geweld niet aan de oppervlakte en blijft voor te veel buitenstaanders en professionals onbesproken. Of erger nog, het slachtoffer wordt aangewezen als de schuldige. Het geweld kan daardoor doorgaan en verergeren. Ook als het slachtoffers gelukt is om de relatie te beëindigen.’

Bovenstaande is een samenvatting van een artikel dat Sietske Dijkstra onlangs schreef. Stichting Het Verdwenen Zelf signaleert deze dynamiek en de bijbehorende machteloosheid van slachtoffers veelvuldig. Door erover te publiceren, kennis te delen, te spreken op bijeenkomsten en diensten in de vorm van (online) trainingen (Workshops • Het Verdwenen Zelf) en de boeken van Iris Koops (Boeken van Iris • Het Verdwenen Zelf) aan te bieden, beogen wij slachtoffers inzicht te geven in de dynamiek van psychische mishandeling zodat zij vervolgens zelf werk kunnen maken van hun herstel. Bovendien is er een landelijk netwerk van 30 psychologen, coaches en therapeuten aangesloten die gespecialiseerd zijn in het begeleiden van slachtoffers van deze vorm van mishandeling.

Wij gunnen ieder slachtoffer de kracht om de regie over hun eigen leven terug te nemen.

Het kan iedereen overkomen

Dit is een gastblog van Mariz

Ik ging in therapie tijdens mijn relatie en al gauw kreeg ik te horen dat ik te afhankelijk was, geen duidelijke grenzen aangaf, ik ‘liet me mishandelen’. Dus ik voelde me nog verantwoordelijker voor de rare problemen en de totaal gestoorde communicatie. Ik dacht, ik ga nog harder aan mezelf werken, want nu snapte ik waarom mijn toenmalige vriend me zo afkeurde. Natuurlijk was ik niet leuk!

Dat ik midden in (verborgen) narcistische mishandeling zat, zag ik niet. Ik had het niet achter hem gezocht, hij zat vast niet lekker in zijn vel.

Na maanden barstte de bom omdat ik ineens zo boos werd om zijn leugens dat ik hem de deur uitzette. Hoera, een overwinning. Ware het niet dat ik na een Hoover actie zo weer in zijn veelbelovende mooie armen lag en het spel weer begon. De finale was dat hij me alsnog dumpte en gewoon uit het niets verdween, zonder een woord. Ik voelde me zo dom! Ik had hoop, ik was blij met de hereniging en Bam. Ik ben van de hemel in een zwarte diepe put gezakt en werd kneiterdepressief, dat duurde maanden. En ik bleef maar naar hem verlangen, nu zie ik dat dit geen liefde maar pure kwelling was. Hoewel ik wist dat het eindig was, bleef ik wachten en hopen op een teken van leven en al mijn levensenergie liep uit me. Ik dissocieerde om de onhanteerbare pijn aan te kunnen. Lees verder “Het kan iedereen overkomen”