Tag: narcistische partner

Iets heeft me geprikt

Dit is een gastcolumn van Renée

Ik heb een paar ervaringen met narcistische mannen en ben na verschillende diagnoses eindelijk in een herstelproces, en al anderhalf jaar bij een fantastische, zachtaardige man. Maar het is zo enorm moeilijk om te durven vertrouwen. Naast het vertrouwen in de andere persoon is er ook het vertrouwen in jezelf. Op dagen dat ik getriggerd raak, voel ik continu de hevige angst dat deze kostbare opgebouwde relatie aan diggelen zal worden geslagen. Dat ik te moeilijk, te verstikkend, te angstig, te emotioneel ben. Hij is zo lief en begripvol, maar ik ben voortdurend bang dat ik de grenzen van wat hij kan verdragen zal overschrijden. En dan zijn er nog de paniekaanvallen.

Lees verder “Iets heeft me geprikt”

De grijze mist

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Komende tekst is een fragment uit mijn dagboek, uit de tijd dat ik nog in de relatie met mijn ex zat. Ik kwam het laatst tegen en vond het belangrijk om het te delen.

Waarom word ik toch telkens weer depressief van jou in mijn al te nabije omgeving? Is het omdat ik dingen hoor die er volgens jou niet zijn? Dingen die ik telkens weer hoor? Tussen de regels, nooit direct. Dat ik tekort schiet, domme dingen doe, te weinig rekening houd met andere mensen, traag ben, te weinig dankbaarheid toon, dingen te zwaar opneem, er in blijf hangen. Mijn pogingen het over iets anders te hebben, leid je feilloos terug naar het onderwerp, om mij vervolgens te verwijten dat ik er weer over begonnen ben. Je maakt mijn zinnen af, ik hoef mijn verhaal ook niet te doen, want jij weet allang wat ik wil zeggen, en dus bijt ik maar weer op mijn tong. En hoor iets anders dan ik had willen zeggen. Mijn verweer daartegen is agressie naar jou, zeg je. Jij mag ook nooit iets zeggen, dan word ik meteen weer verwijtend. Ik maak het meteen weer persoonlijk. Waarom doe ik nou weer zo lelijk? En dus laat ik het maar. Ik buig, voor de zoveelste keer. Als ik me uitspreek, kwets ik jou. En dat wil ik niet.

Lees verder “De grijze mist”

De gevangenis van de Narcist

Dit is een gastcolumn van Cindy

Ze was een meisje dat geloofde in het goede van de mensen. Zorgzaam, liefdevol en ze straalde zoveel energie uit. Toen nog niet wetende dat hij dit allemaal van haar zou afnemen. Hij luisterde aandachtig, gebruikte de meest mooie woorden en het leek wel het mooiste sprookje. Twee jaar leefde ze gelukkig met hem samen.

Tot op een dag zijn masker afviel. Hij commandeerde haar om het eten klaar te maken. Wanneer hij thuis kwam werd hij razend. Hij brulde naar haar dat ze niets waard was. Ze liep naar boven, hij kwam haar achterna. Ze vroeg hem waarom hij zo agressief was. Hij zei: ‘het zal niet altijd gaan hoe jij het wilt’! Ze keek naar hem. Hij was een heel andere persoon. Ze herkende hem niet meer. Ze keek in zijn dode lege ogen. Ze begreep het niet.

Lees verder “De gevangenis van de Narcist”

Een lange weg

Dit is een gastcolumn van Mika

Het is (helaas) zo dat je opvallend of afwijkend gedrag niet snel opmerkt bij een narcist of psychopaat. Dat merk je alleen op als je heel nauw met ze verbonden bent (als partner, kind, ouder, collega). Erger nog, zij kunnen de ander laten geloven dat jij als partner, ouder, zus, collega, degene bent die afwijkend gedrag vertoont of ziek bent. Zij laten je niet achter hun masker kijken.

Lees verder “Een lange weg”

Mijn verdwenen zelf

Dit is een gastcolumn van Renate

Ik had eigenlijk nooit van narcisme gehoord. En ben er voor mijn gevoel met open ogen ingestonken.

Het is eigenlijk best moeilijk hierover te schrijven. Want waar begin je? Hoe verwoord je wat je voelt of wat er is gebeurd?

Het is mijn geheim, want niemand zal het geloven, laat staan bevatten wat er is gebeurd. Vragen als ‘waarom ben je niet eerder gestopt, weg gegaan’? Ik kan ze niet goed beantwoorden. Het zijn de vragen die ik mijzelf achteraf nog steeds meermaals stel. Ik weet het antwoord wel met mijn hoofd. Hij heeft mij laten geloven dat er dingen in mij zitten die zo slecht, zwart en rot zijn, dat ik alles zelf heb veroorzaakt. Maar wat precies is niet duidelijk, dus nog steeds kan ik soms bang zijn voor verborgen zwarte kanten in mijzelf die ik niet weet.

Lees verder “Mijn verdwenen zelf”

Ik weet nu waar het vandaan komt

Dit is een gastcolumn van Margriet

“Waar twee vechten hebben twee schuld”, dat is wat ik steeds van mijn ex te horen kreeg. Als ik vroeg waar hij het recht vandaan haalde mij fysiek aan te vallen kreeg kwam hij hiermee, plus dat ik het zelf in hem naar boven had gehaald. Ik wist vaak niet eens waar de ruzie nou eigenlijk over ging! Het kon beginnen met een legoblokje van de kinderen dat in de weg lag, waarbij het uitmondde in een woede-uitbarsting bij hem als ik daar niet goed op reageerde. Ik begreep het niet, ik heb me altijd kapot gepiekerd over wat ik werkelijk nou verkeerd gedaan had. Lees verder “Ik weet nu waar het vandaan komt”

Narcisme is onzichtbaar

Een gastcolumn van M over de onzichtbaarheid van narcisme en hoe de narcist ervoor zorgt dat zijn slachtoffers uit overleving zwijgen naar de buitenwereld.

Dit is een gastcolumn van M.

Narcisme is onzichtbaar. Dat is het grote probleem.

Ik woonde samen met hem. Hij veroverde mijn hart en dat van mijn drie jonge kinderen. Hij was intelligent, liefdevol, begripvol en had een engelengeduld. Hij was avontuurlijk, maar ook huiselijk. Hij was een levensgenieter en voelde zich vrij. Dat zei hij en zo leek het ook. Daar wilde ik graag wat van meenemen. Ik ben enorm verantwoordelijk en cijferde mezelf makkelijk weg voor alles en iedereen, zonder dat ik zeg dat ik een of andere gek ben, want zo is het ook zeker niet.

Lees verder “Narcisme is onzichtbaar”