Dit is een gedicht van Tiny
Vandaag werd ik wakker met zoveel pijn in mijn lijf.
Zoveel zeer.
Zoveel woede.
Steeds al die vreselijke woorden te horen in je hoofd.
Tag: narcistische partner
Van het “land van het licht” naar het “land van de duisternis”
Dit is een gastcolumn van Kristine
Het “land van het licht” is een zonovergoten plek vol kleurenpracht. In dit land leeft de Koning net samen met zijn koningin. Ze wordt overgoten met liefde, complimenten, verheerlijkt, op een voetstuk geplaatst. Ze is de fantasie die voor de Koning werkelijkheid geworden is.
Er heerst een sfeer van democratie in dit land maar niets is minder waar. Er gelden namelijk regels, bepaald volgens de fantasie van de Koning. In den beginne is er niets te merken van deze regels maar na een tijdje worden ze duidelijk gemaakt aan de koningin waardoor er wolken beginnen te hangen boven dit land. Lees verder “Van het “land van het licht” naar het “land van de duisternis””
Ontwaken uit het oorlogsgebied
Dit is een gastcolumn van Petty
Oorlog, zo was het altijd; wakende, voelende “wat is de situatie”, niet wetend wat of en wanneer de volgende aanval zal zijn. Jezelf zo diep verbergen zodat jezelf maar met beetjes kan/durft te tonen aan de lieve mensen die het wel goed met je menen, en dan lijkt het nog alsof het verkeerd is omdat iemand je ooit heeft ingefluisterd dat je een “niets” bent. Lees verder “Ontwaken uit het oorlogsgebied”
Emotioneel geweld in huis is ook huiselijk geweld
Dit is een gastcolumn van Reigerschap
Toen ik Hyper (van Super en Hyper, die uit de verhalen van Tom Poes) ontmoette, leek het me een fantastische vent: enthousiast, gevoelig, ondernemend, energiek. Werkzaam in een sector die raakte aan de mijne en met een jong bedrijf dat het binnenkort helemaal ging maken. Binnenkort, hij had nu nog geen inkomen.
Tsja, iedereen voelt hem nu aankomen, maar ik niet, althans, toen niet. Lees verder “Emotioneel geweld in huis is ook huiselijk geweld”
Projectie door een narcist
Dit is een gastcolumn van Meta
Dagelijks hoor ik de echo van de dingen die je steeds tegen mij zei. Een echo die keer op keer zeer doet in mijn oren, mijn lijf, mijn hart, mijn ziel.
Nadat het mij helder is geworden dat ik bijna vier jaar een relatie gehad heb met jou, een man met een Narcistische Persoonlijkheids Stoornis, ben ik beter in staat om de echo stil te krijgen. Dit kost me moeite en het maakt me steeds verdrietig. Lees verder “Projectie door een narcist”
Hoe bescherm ik mijn kinderen?
Afgelopen zaterdag was de eerste verdiepingsdag*) met als thema: Hoe kan ik, als gezonde ouder, mijn kinderen beschermen tegen de narcistische opvoeder?
De onderwerpen op deze dag gaven veel informatie en adviezen over de communicatie met je kind én met de hulpverlener en/of jeugdinstanties.
De communicatie met de instanties: In het kennismakingsrondje vertellen de deelnemers welke instanties bij hen betrokken zijn. Er is een heel scala aan betrokken instanties, zeker als men het ziet als vechtscheiding waarbij kinderen in de knel komen. De problemen waar je tegenaan loopt hebben te maken met de “geloofwaardigheid” van je verhaal. Lees verder “Hoe bescherm ik mijn kinderen?”
Narcisme heeft geen kleur
Dit is een gastcolumn van Nathalie
Enkele maanden geleden werd Het Verdwenen Zelf benaderd door een freelance journaliste. Zij wilde graag een artikel wijden aan het thema narcisme, voor het maandblad Marie Claire. Een persoonlijk verhaal voor de vaste rubriek “In Vertrouwen”. En de vraag of het verdwenen Zelf haar in contact kon brengen met iemand die daar voor openstond?
En daar ligt ie dan. Voor me op tafel. Het julinummer van de Marie Claire. Ik schenk mezelf een kop thee in en blader door het magazine. Op zoek naar hét verhaal. Míjn verhaal dus. Lees verder “Narcisme heeft geen kleur”
Het monster in de bek kijken
Dit is een gastcolumn van Kompas(sie)
Het lukt mij niet om te huilen. De druppels stromen daarom door de aderen van heel mijn lijf. Het is een welkome afwisseling na de achtbanen vol adrenaline.
Waar twee vechten hebben twee schuld? Is dat ook zo als de één daar verantwoording voor neemt en de ander het voordeel van de twijfel krijgt omdat hij normaal functioneert terwijl hij achter de schermen heel ander gedrag laat zien? Lees verder “Het monster in de bek kijken”
Wat had ik verkeerd gedaan?
Dit is een gastcolumn van Anita
Daar stond ik midden in Parijs, zonder geld, zonder telefoon en met een hoofd vol vraagtekens, volkomen in de war. Hij had me daar woedend achter gelaten. Maar wat had ik verkeerd gedaan?
Dit was de voorbode van tien vreselijke jaren. Mijn naam is Anita, ik ben 52 jaar. Moeder van drie volwassen kinderen en drie stiefkinderen, waarvan ik er twee niet meer mag zien.