Auteur: Gastschrijver

Reddingsboot

Lees hier over het herstelproces van verschillende lezers en hoe zij de boeken van Iris Koops ervaren hebben:

In de bibliotheek vond ik het eerste boek van Iris. Het was voor mij een openbaring. Het was of iemand een boek schreef speciaal voor mij. Ik voelde me bij de hand genomen om een (uit)weg te zoeken. Het werd me zo duidelijk dat ik opgegroeid was bij een verborgen narcistische moeder. En sinds het overlijden van mijn vader, werd het voor me onhoudbaar bij mijn moeder en zussen. Ik besloot de boeken direct aan te kopen.

Ook het tweede boek was voor mij zo waardevol! Het beangstigde me bijvoorbeeld heel erg, dat ik bij mijn autistische echtgenoot veel overeenkomsten ondervond met mijn moeder en zussen. In het tweede boek wordt dit zo mooi uitgelegd. Er viel een grote angst van mijn schouders! Ook wordt in dit boek verder ingegaan op specifieke situaties, in mijn geval het opgroeien met een narcistische ouder. Hoofdstuk 4 bijvoorbeeld waren alweer 20 bladzijden, alsof elk woord voor mij geschreven was. Maar in dit tweede boek wordt ook nog dieper ingegaan op wat narcisme precies is, en er worden zeer praktische handvatten aangereikt, om als slachtoffer verder te kunnen. Tips bijvoorbeeld i.v.m. het verdere contact met de narcist: dat ligt bijvoorbeeld al heel anders als het om je ouder, je partner of je baas gaat.

Ik voelde me vooral in die periode heel onveilig. Voor mij veelzeggend, dat de twee boeken langs mijn hoofdkussen ‘s nachts, voor mij al een veel veiliger gevoel gaven. Vaak ben ik er ook midden in de nacht in beginnen lezen. De beide boeken zijn voor mij een godsgeschenk. Ze waren voor mij zonder overdrijven, dag en nacht een écht houvast. Ik zal ze nooit wegdoen (ze zijn trouwens volledig onderstreept, beschreven …..) maar gelukkig kan ik ze nu veel meer loslaten en hoeven ze niet meer naast mijn bed te liggen.

Christine

Lees verder “Reddingsboot”

De narcist als redenaar

Dit is een gastcolumn van Moniek

Applaus voor de narcist

Narcisten kan je allerlei vervelende eigenschappen toeschrijven in het leven. Toch is er een punt waarin ze vrijwel allemaal enorm uitblinken. Ik heb het over hun spreekvaardigheid. Een narcist is namelijk een kunstenaar wanneer het aankomt op spreken. Of ze nu een klein gezelschap hebben om tegen te praten, tegen jou bijvoorbeeld, of een grote groep; ze zijn groots en meeslepend. Dit is een gave maar tegelijkertijd is het ook hun machtigste wapen. De narcist moet het hebben van zijn woorden. De daden volgen bij lange na niet. Daar waar het aankomt op beloften zijn er gouden bergen. Wanneer het aankomt op het vervullen van die beloften geeft de narcist niet thuis.

Een grote spraakverwarring

Wie goed luistert naar de narcist terwijl hij een toespraak tot je richt komt tot de conclusie dat er doorgaans geen touw aan vast te knopen is. Een rede van de narcist bestaat voor een groot deel uit tegenstrijdigheden. Dit is een wapen wat goed wordt gehanteerd. Er wordt namelijk tijdens de redevoering een spel mindfuck met de toehoorders gespeeld. De narcist weet dat een slachtoffer gemakkelijk te manipuleren is, zeker wanneer het een partner is. De partner is al voor een stuk murw geworden door de constante manipulatie en zal de hele redevoering aanhoren en ernaar handelen. Een nieuwe toehoorder moet meer toelichting krijgen en worden klaargemaakt voor de redevoering. In dat geval komen de tegenstrijdigheden pas op een later moment in het verhaal en in veel gevallen komen deze pas tijdens een tweede ‘toespraak’ aan bod. Wanneer jij dus al wat langer een relatie hebt met een narcist komt het onderstaande scenario jou vast bekend voor. Lees verder “De narcist als redenaar”

Serie over huiselijk geweld

Dit is een gastcolumn van Paulina

Sinds woensdag 4 maart is er wekelijks een programma op Net5 over huiselijk geweld. De serie is terug te zien via voorgaande link. Het persoonlijke verhaal van Olgay Gulsen, een bekende tv persoonlijkheid en zakenvrouw, loopt als een rode draad door de documentaire. Als kind groeide ze op met haar vier zussen en moeder te midden van het geweld van haar vader.

Wat de boventoon voert is de angst en schaamte waarmee slachtoffers, zowel partners als kinderen, te maken hebben. Schaamte voor de omgeving, voor de politie en soms ook schaamte voor het eigen overlevingsgedrag. De slachtoffers in de documentaire benoemen steeds opnieuw dat angst en schaamte meer impact op hen heeft dan het fysieke geweld waarvan sprake was. Herhaald fysiek geweld gaat samen met emotioneel en psychische geweld. Ook slachtoffers die geen fysiek maar emotioneel en psychisch geweld hebben ondervonden, komen aan het woord en hebben het over de diepe impact die dit op hen heeft gehad. Kinderen die getuigen zijn van fysiek geweld tussen hun ouders worden emotioneel en psychisch beschadigd. Met haar persoonlijke verhaal doorbreekt Olgay het zwijgen in haar familie en brengt ze dit taboe op een respectvolle manier de huiskamer in.

Lees verder “Serie over huiselijk geweld”

De zondebok

Dit is een gastcolumn van Jerome Stoel

Als therapeut gespecialiseerd in het werken met de gevolgen van narcistische mishandeling, kom ik regelmatig mensen tegen die in een disfunctioneel familiesysteem de rol van zondebok (scapegoat) hebben gekregen.

Dit zijn uitdagende en altijd zeer pijnlijke trajecten, omdat de lijdensdruk zo ontzettend hoog is. Deze mensen hebben bijna altijd een vechtersmentaliteit, en stoppen niet om de waarheid aan het licht te krijgen. Het pijnlijke is alleen dat dit een noodzakelijke strategie is om te kunnen overleven in het familiesysteem. Zij lijden onder de druk dat wat er ook mis gaat in de familie, vaak veroorzaakt door een of twee narcistische ouders, zij de schuld krijgen toebedeeld.

Lees verder “De zondebok”

Pseudo-experts, goeddoeners en beterweters

Dit is een gastcolumn van Bram

Verwarrend is het de laatste tijd: het podium dat de Corona-crisis mensen biedt om beter te weten, te moraliseren, zelfbevestiging te zoeken of iedereen in de war te brengen. Cindy gaf er een paar dagen geleden al een paar mooie voorbeelden van. Terwijl ik juist behoefte heb aan rust en feiten, minder in plaats van meer prikkels, en aan duidelijkheid en verbinding met mensen, en ergens mijn zorgen kwijt kunnen. Net als iedereen eigenlijk, maar zeker als je toch al het nodige hebt meegemaakt in je leven, zoals ik, is dat echt nodig. De eerste dagen zat ik fanatiek al het nieuws te lezen, op zoek naar houvast, maar ik denk dat ik daar maar mee ga stoppen en ik zal uitleggen waarom.

Lees verder “Pseudo-experts, goeddoeners en beterweters”

De wereld op zijn kop

Dit is een gastcolumn van Cindy

De wereld lijkt in de ban van het corona-virus te zijn. Begrijp me niet verkeerd, het is ook een ernstige situatie. Alleen wel bijzonder hoe sommige narcisten het aangrijpen om toch weer over hen te laten gaan.

Zo hoorde ik via via over mijn moeder (die samen met mijn vader het contact met mij verbroken heeft, zie vorige blog), dat zij al een week in zelfverkozen isolatie zit. Heeft ze dan het virus? Welnee. Woont ze in een gebied waar de virus-dichtheid hoog is? Ook niet. Maar mijn moeder (openlijk narcist), maakt al een week een hoop drama en de mensen die ze er in meekrijgt (via app en social media) zijn inmiddels gaan geloven dat ze ook echt Corona heeft. Ook dan vergaat de wereld misschien niet; de meeste mensen die het krijgen hebben milde klachten. Maar niet in de wereld van mijn moeder: een echte dramaqueen die geen symptomen heeft maar op het juiste moment een zielig kuchje laat horen. Weer gaat het alleen maar over haar. Ze is kerngezond, altijd al geweest, maar draagt nu uit dat ‘haar einde nadert’.

Lees verder “De wereld op zijn kop”

Kind zonder thuis

Dit is een gastbijdrage van Hugo

Al jaren volg ik jullie website en sinds de website professionals bestaat (waarvoor hulde) volg ik ook deze. En tot mijn aangename verrassing sla ik vanochtend mijn krant (Trouw) op en tref hier een belangrijk artikel van jullie aan, over psychische en emotionele mishandeling.

Jullie inspanningen om dit onderwerp op de kaart te krijgen beginnen vruchten af te werpen. Niet alleen ben ik jullie dankbaar omdat het noodzakelijk is dat deze samenleving de ernst van psychische en emotionele mishandeling in gaat zien, ook omdat het voor mij persoonlijk heel veel betekent.

Ik was zo’n kind dat uit huis werd geplaatst en van de regen in de drup terecht kwam, of beter gezegd, in de hel. De instelling waar ik zat, wat daar gebeurde, daar heb ik soms nog steeds nachtmerries van. Ik heb tientallen jaren nodig gehad om hiervan te herstellen. Toen ik mijn leven eindelijk een beetje op orde kreeg, wilde ik dat de wereld hierover zou weten. Maar hoe doe je dat? Hoe doe je dit als gebroken man, die niet eens normaal kan functioneren, die al moeite heeft een klein netwerk te onderhouden? Hoe geef je hier woorden aan en nog belangrijker, hoe bereik je mensen?

Lees verder “Kind zonder thuis”

Ontwikkelingen rond professionals

Het is jullie vast niet ontgaan: een paar weken geleden hebben we onze website voor professionals over emotionele en psychische mishandeling gelanceerd: https://professionals.verdwenenzelf.org. Er staat veel op: hoe professionals het kunnen herkennen, wat ze kunnen doen, welke misverstanden er zijn etc. Ze kunnen ook de pagina ‘Weblog’ volgen. Daar staan inmiddels een aantal nieuwe berichten op, die misschien voor jullie ook interessant zijn.

Je kunt de eventuele professional waar je mee te maken hebt op de site attenderen: misschien maakt dat een verschil in je situatie. We kregen bijvoorbeeld een mail van een slachtoffer die het had doorgestuurd aan haar hulpverleners, die de website bekeken en vervolgens voor het eerst gingen luisteren naar de situatie waar zij in zat. Alleen dat is voor ons al een reden om dit te doen: het biedt hoop dat er dingen veranderen in hoe de hulpverlening en andere professionals met narcistische mishandeling omgaan. Het werkt vast niet in ieders situatie, maar elke hulpverlener die er wel voor open staat en waarbij er een kwartje valt is er eentje.

Lees verder “Ontwikkelingen rond professionals”

Waarom ik narcisten op bleef zoeken

Dit is een gastcolumn van Cindy

Sinds ik ontdekt heb ik dat slachtoffer ben van narcistisch misbruik heb ik veel over mezelf nagedacht. Maar op de goeie manier. Er is een periode Ervoor en Erna. Dus voor die ontdekking trok ik alles in mezelf in twijfel. Maar Erna kan ik mezelf met mededogen onderzoeken.

Hier komt ie: waarom bleef ik, na te zijn opgevoed door een openlijk en een verborgen narcistische ouder, toch steeds dat soort types opzoeken? ‘Ja, omdat je niet anders kende’, zul je zeggen. Of ‘doordat je nog niet wist dat je mishandeld was’. Daar zit wat in. Maar belangrijker nog: ik was mezelf kwijt, daar hadden mijn ouders wel voor gezorgd, en daarvoor in de plaats was een braaf, lief en superempathisch meisje gekomen. Van binnen voelde ik niets meer en daarom hunkerde ik naar aandacht en bevestiging van anderen. De fuik waar narcisten je inzuigen. Want alleen zij lijken je het gevoel te geven dat je bestaat (en als je niet meer voldoet besta je in hun ogen niet meer).

Lees verder “Waarom ik narcisten op bleef zoeken”

Uitverkochte lezing over emotionele en psychische mishandeling

Het blijft opmerkelijk: net als de vorige twee lezingen voor psychologiestudenten, was ook deze lezing weer snel uitverkocht. 120 deels internationale studenten, dus de lezing was in het Engels. De psychologie- studentenvereniging VSPA van de UvA had ons uitgenodigd en de organisatie verzorgd. Het totaal van bereikte studenten psychologie het afgelopen half jaar is nu 300. Dat biedt hoop voor de toekomst. Voor de meesten in het publiek was het ook echt een nieuw onderwerp en ik kreeg veel nieuwsgierige blikken en vragen, ook tijdens de pauze en na afloop.

Ook deze keer vielen de vele misverstanden en mythes rondom emotionele en psychische mishandeling (door mensen met narcisme of psychopathie) me op. Die mythes en misverstanden zijn zo talloos en wijdverbreid dat je er soms mismoedig van wordt. Maar doordat we ze konden bespreken, hebben de studenten nu een realistischer blik op het probleem. Juist doordat ze zelf punten van onderstaande lijst inbrachten, niet als zijnde ‘de waarheid’, maar juist omdat ze hier zelf vraagtekens bijzetten, was het mogelijk een nieuw perspectief te bieden dat gebaseerd is op de realiteit en niet op vooroordelen en een enorm gebrek aan kennis.

Lees verder “Uitverkochte lezing over emotionele en psychische mishandeling”