Auteur: Gastschrijver

Het probleem moest toch in mijzelf zitten?

Dit is een gastcolumn van Emma

Het is intussen tweeënhalf jaar geleden dat ik terecht kwam bij een psychologe die eindelijk alle puzzelstukjes in elkaar kon passen. Ik herinner me nog hoe ik een anekdote aan het vertellen was over een nabij familielid, tot ze plots naar voren schoof op haar stoel en fronsend uitriep: “Maar… dat klinkt als een narcist!” Op dat moment hadden die woorden weinig impact op mij. Ik kende de term wel, en ik dacht dat ik wist wat die inhield. Lees verder “Het probleem moest toch in mijzelf zitten?”

Ik verkoop mijn ziel niet meer

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Narcisme komt niet alleen voor in persoonlijke relaties. De vader van mijn kind is een klassieke, helaas hoogintelligente, openlijke narcist. Ik heb me vrijwel helemaal los kunnen maken uit deze relatie, en kan alleen maar hopen dat de schade bij mijn kind beperkt zal blijken te zijn. Maar niet alle narcisten zijn overt (openlijk), niet alle narcisten zijn mannen en niet alleen in intieme relaties laten narcisten zich gelden. Lees verder “Ik verkoop mijn ziel niet meer”

Meer aandacht voor psychische mishandeling en trauma

Dit is een gastcolumn van Tako Engelfriet

De gevolgen van psychische en emotionele mishandeling zijn heftig. Veel heftiger dan veel mensen denken. Ikzelf was blij om dit gevoel van herkenning te hebben toen ik voor het eerst op de site van het Verdwenen Zelf kwam en de boeken van Iris las. Maar weten professionals het ook? Vaak niet helaas. Reden waarom het Verdwenen Zelf workshops aanbiedt aan professionals die met slachtoffers te maken hebben, bijvoorbeeld voor hulpverleners, psychologen mediators, of advocaten.

Lees verder “Meer aandacht voor psychische mishandeling en trauma”

Constructieve woede

Dit is een gastcolumn van Isabo

Jarenlang ben ik gebukt gegaan onder chronische angstgevoelens, na langdurig narcistische mishandeling door mijn moeder en later door ex-partners, zonder dat iemand dit aan de buitenkant aan mij zag. Mijn werkelijke gevoelens heb ik nooit mogen voelen, laat staan mogen uiten onder hun juk.

Ik wist niet beter, was al sinds ik een ukkie van drie jaar was, werd ik gebrainswasht dat niets goed was wat ik deed, dacht of voelde. Ik had geen weerbaarheid en zelfvertrouwen aangeleerd gekregen. Eerder vernietiging van wat ik probeerde te ontwikkelen als kind. Zo groeide ik op. Na mijn studie stapte ik ‘naakt’ de maatschappij in, als een schildpad zonder schild.

Lees verder “Constructieve woede”

Acceptatie, een sleutelwoord

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Daar zit je dan, op de rokende puinhopen van een zeer pijnlijke levensfase, en stelt jezelf de vragen: hoe kom ik hier uit, hoe kom ik los, wanneer stopt deze situatie, wordt het ooit beter?

Logisch en begrijpelijk wordt je bestormd door deze vragen vanuit de gemoedstoestand waarin je op dat moment zit, wanneer je er nog middenin zit of wanneer je aan de kant bent geschoven of zelf bent opgestapt. Mogelijk ben je al een tijdje weg maar krijg je het allemaal niet rond in je hoofd en hart, en blijft het je bezighouden. Zoveel verwarring en ongeloof, zoveel verdriet, zoveel verbijstering als je beseft waar je mee te maken hebt of hebt gehad. Zoveel boosheid ook, vaak mede op jezelf: waarom heb ik het niet eerder gezien, waarom heb ik het allemaal laten gebeuren, niet tijdiger grenzen getrokken? Eén dikke grijze mist die eerst moet optrekken voordat je verder kunt, opnieuw kunt gaan leven, écht leven vanuit jezelf. Lees verder “Acceptatie, een sleutelwoord”

Iets heeft me geprikt

Dit is een gastcolumn van Renée

Ik heb een paar ervaringen met narcistische mannen en ben na verschillende diagnoses eindelijk in een herstelproces, en al anderhalf jaar bij een fantastische, zachtaardige man. Maar het is zo enorm moeilijk om te durven vertrouwen. Naast het vertrouwen in de andere persoon is er ook het vertrouwen in jezelf. Op dagen dat ik getriggerd raak, voel ik continu de hevige angst dat deze kostbare opgebouwde relatie aan diggelen zal worden geslagen. Dat ik te moeilijk, te verstikkend, te angstig, te emotioneel ben. Hij is zo lief en begripvol, maar ik ben voortdurend bang dat ik de grenzen van wat hij kan verdragen zal overschrijden. En dan zijn er nog de paniekaanvallen.

Lees verder “Iets heeft me geprikt”

Een zoektocht naar je eigenheid

Dit is een gastcolumn van v.a.

Narcisten: je zou bijna denken dat het allemaal broers en zussen van elkaar zijn en uit één en hetzelfde nest komen, allemaal met dezelfde trukendoos waar ze uit putten. Mijn eigen vader bijvoorbeeld heeft mijn moeder en het hele gezin kapot gemaakt met zijn narcistische manipulaties. Met mijn vader hebben wij, mijn beide broers en ik, als kinderen al 40 jaar geleden het contact verbroken. Wij zijn nog één keer gedrieën bij hem op bezoek gegaan. We hadden hem toen 25 jaar niet gezien en inmiddels alle drie een gezin. Wij hadden de behoefte om nu als volwassen persoon met hem in gesprek te gaan en ons verhaal te doen. Maar ook na 25 jaar was er niets veranderd en was er geen sprankje empathie en ging het alleen maar over hem en hoe zielig hij vooral wel niet was door toedoen van onze moeder. Het is tot nog toe nooit van een vervolg gekomen en de behoefte daaraan is inmiddels verder uitgedoofd.

Lees verder “Een zoektocht naar je eigenheid”

Devaluatie van de term narcisme

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Er is iets geks aan de hand met de term narcisme vandaag de dag. Hoorde je er vroeger nauwelijks over en had je al helemaal geen idee wat het precies inhield, behalve globaal iets met egoïsme en verliefd op zelfbeeld, tegenwoordig vliegt het woord je zo ongeveer dagelijks om de oren. Mooi, zou je kunnen denken, het begrip wordt bekender en dan komt er eindelijk meer aandacht voor en dat is nodig. Ja zeker is dat nodig, maar niet op de manier zoals dat nu gebeurt. Er schuilt een gevaar in om elk persoon die wat egocentrisch of egoïstisch is, als narcist te bestempelen. Op die manier is narcisme een oppervlakkige kwalificatie, zonder de juiste kennis en begrip van de reikwijdte van NPS, en komt men vervolgens aan het vergaren van adequate kennis over de stoornis niet meer toe. Het etiket is immers al geplakt, iemand is narcistisch – klaar!

Lees verder “Devaluatie van de term narcisme”