Dit is een gedicht van Veerle.
Dampend in zweet
van angst
en pijn
ik weet hoe het voelt
verscheurd
verschroeid door wind
verschraalde wond Lees verder “Ik weet hoe het voelt”
Tag: narcistische ouder
Nooit meer
Dit is een gastcolumn van Lisette
Als kind vroeg ik me al af wat er mijn ouders aan de hand was. Waarom ze zo anders reageerden dan anderen. Waarom mijn vader me in opdracht van mijn moeder sloeg. Waarom ze me uitlachten als ik iets niet durfde. Mijn grenzen mocht ik niet aangeven, ik moest doen wat zij wilden en mocht alleen dezelfde smaak en interesses hebben als zij. Lees verder “Nooit meer”
De tweekoppige Draak
Dit is een gastcolumn van Maud
Als je mij vraagt hoe ik mijn ouders zou beschrijven dan komt het beeld van de tweekoppige Draak naar voren. Twee mensen die zo met elkaar vervlochten zijn dat ze bijna één zijn geworden. Ze hebben wel ieder hun eigen gezicht behouden en die gezichten kunnen alle grimassen aannemen die ze willen en vooral veel doen alsof en heel veel vuur spuwen zodra er iets niet naar de zin is.
Mijn oma kon de tweekoppige Draak aan, ze hield hem in toom en stuurde hem geregeld naar zijn hol. Mijn oma zorgde voor mij en nam me ook vaak mee naar haar eigen huis. Lees verder “De tweekoppige Draak”
Weten wanneer de grens bereikt is
Dit is een gastcolumn van Johanna
Of iemand ‘moet’ stoppen met het hebben van contact met een narcistische partner/ouder of ouders is zeer persoonlijk. Ik kan en mag hierbij niet denken voor een ander. Bij mij was er een moment dat er iets ‘kantelde’ en voelde dat ik er onderdoor zou gaan als ik zou blijven hopen op normale aandacht van mijn narcistische moeder.
Toen zij in april 2014 fijntjes zei dat ik eruit zag alsof ik snel zou sterven en er bij zat alsof ik door een truck was overreden, knapte er iets in mij. Lees verder “Weten wanneer de grens bereikt is”
Schade in de hulpverleningsindustrie
Dit is een gastcolumn van Tyche.
Door veel hulpverleners wordt juist schade aangericht bij slachtoffers van narcistische mishandeling die ergens aankloppen. Hoe komt dit?
Veel hulpverleners zijn er in het algemeen op gericht – en daarvoor opgeleid – hulpvragers zo snel mogelijk weer op de rit of in het “productieproces” te krijgen. Ze hebben geleerd traumagerelateerde problematiek zo veel mogelijk te vermijden en zich te richten op symptoomreductie. Lees verder “Schade in de hulpverleningsindustrie”
Bestaansrecht
Dit is een gastcolumn van Paulina.
Als dochter van een narcistische moeder heb ik een lange zoektocht achter de rug naar mezelf. Wanneer je als kind in een narcistisch nest bent opgegroeid, dan is er nooit een eigen bestaansrecht geweest, je had geen recht op je eigen veilige plek. Je weet dan dus ook niet wat je gemist hebt, of hoe dat voelt, bestaansrecht. Je bent altijd eigendom geweest, gebruikt door en ten behoeve van de narcistische ouder. Lees verder “Bestaansrecht”
De 'zorg' van de narcist
Dit is een gastcolumn van Johanna.
Zo’n beetje tot aan mijn 12e jaar naaide mijn moeder kleding voor mij. Zo ook mijn doopjurk die zij van crêpe Georgette had gemaakt. Ik was een half jaar oud toen ik werd gedoopt.
Voordat de familie koers zette naar de kerk, attendeerde de zuster van mijn moeder haar erop dat mijn handjes blauw kleurden doordat de elastiekjes van de mouwtjes van mijn doopjurk te strak om mijn mollige baby polsjes zaten. Reactie van mijn moeder: “Weet dat kind veel”. Dat was alles. Lees verder “De 'zorg' van de narcist”
Wat narcisme met je doet
Dit is een gastcolumn van Anna
Als je kind ziek is, ben je het zelf ook een beetje. Je voelt zijn of haar pijn en als je kon, nam je die van hem of haar over. Je rent naar de dokter, haalt de voorgeschreven medicijnen bij de apotheek, je biedt rust en warmte en legt je kind in de watten. Elke ouder wil zijn kind toch in de eerste plaats gezond en gelukkig zien? Dat dacht ik ten minste. Waarom is dat bij mijn vader niet zo? Waarom kan het mijn zus niets schelen dat haar dochters maar wat aan knoeien? Die vragen hebben me jaren bezig gehouden, maar uit loyaliteit naar je familie toe leg je je neer bij het feit dat ze zo zijn. Lees verder “Wat narcisme met je doet”
De stresstest
Dit is een gastcolumn van “Op gemak bij mezelf”.
Alweer een aantal jaren tegenover mezelf uitgekomen dat een van mijn ouders pleger is (geweest) van psychisch huiselijk geweld. Sindsdien hard gewerkt aan mijn herstel en een eind op weg. Vorig jaar o.a. via deze site ontdekt dat het vrijwel zeker NPS was. Mooi, de ervaring heeft een precieze naam en dat kan ik nog beter een plek geven. Inmiddels zo ver, dat ik er zonder emotie over kan spreken met een enkele naaste, als er een passende aanleiding is. In waarneming, in bedekte termen en zonder gedoe. Verklarend. Behalve als ineens mensen uit het slachtofferverleden langskomen morrelen met onprettige bedoelingen. Lees verder “De stresstest”
De geschiedenis herhaalt zich
Dit is een gastcolumn van Nicole
Ik was laatst op een symposium voor volwassenen die in hun jeugd mishandeld zijn geweest. Daar stond een vrouw op en ze zei: “Ik ben slachtoffer én ik ben dader.” Zij kreeg een applaus voor haar moed en eerlijkheid.
Ook ik ben slachtoffer én ik ben dader, ongewild. Ik heb mijn kinderen nooit geslagen, maar in mijn onmacht en boosheid kon ik ze dagenlang negeren. Hoe kon ik zó stom zijn? Lees verder “De geschiedenis herhaalt zich”