Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
De film ‘Zij lijkt het probleem te zijn’ is inmiddels door veel professionals en ervaringsdeskundigen met instemming en herkenning bekeken. Ook de voor- en nabeschouwingen met experts en betrokkenen maakten indruk. Sietske Dijkstra treedt in de film op als expert maar kon niet bij de première zijn. Tako had daarom een apart interview met haar dat nu op onze website te zien is.
Lees verder “‘We worden als professionals zo gemakkelijk op het verkeerde been gezet’”
Dit is een gastcolumn van Wies
Mijn naam is Wies (pseudoniem). Ik schrijf graag korte verhalen. Deze verhalen gaan onder andere over Wies en Jop, dit zijn fictieve personages. Eigenlijk gaan de verhalen over mijn narcistische ex-partner en mijzelf.
Het helpt mij om op deze wijze mijn verhaal te vertellen en van me af te schrijven. Ik heb gedurende zeven en een half jaar een relatie en huwelijk gehad met Jop. Er is veel gebeurd in die tijd. Het heeft me veranderd en nu een paar jaar later, brengt het me steeds dichter bij mezelf. Ik hoop dat het lezen van mijn geschiedenis herkenning geeft en hoop. En misschien zelfs vertrouwen, dat het kan om de regie terug te pakken en te veranderen.
Om te beginnen willen we jullie fijne feestdagen wensen en een gelukkig nieuwjaar! Dat 2021 een rustiger en stabieler jaar mag worden. Want de Coronacrisis kwam er dit jaar nog eens bij voor veel mensen die al ‘hun handen vol hebben’ aan het dagelijks leven. Zeker als er sprake is (geweest) van narcistische mishandeling dan is het leven op zich al ingewikkeld genoeg. Maar we hebben het in het leven soms niet voor het kiezen en bij een situatie als deze, die de hele wereld treft, is het een uitdaging om er het beste van te maken. En soms is het gewoon moeilijk.
De film “Zij lijkt het probleem te zijn” heeft al veel kijkers getrokken en nu staan de voor- en nagesprekken met experts en betrokkenen ook op onze website. Het is zeer de moeite waard om deze gesprekken terug te kijken. De interviews geven duiding, richting en context bij deze indringende film. De interviews zijn her en der kwetsbaar, schuwen de controverse niet en zijn sterk verdiepend op wat in de film aan bod komt. Op dezelfde pagina als de film zelf kan je nu ook de inzichten, stellingen en reflecties van de experts bekijken.
Lees verder “Première programma “Zij lijkt het probleem te zijn” nu beschikbaar!”
Komende woensdag is het zo ver: de educatieve film over intiem geweld en dwingende controle wordt dan vertoond, met een interessant première programma. Via deze link vind je meer informatie over het programma en de film.
Een belangrijk project waar Iris Koops het afgelopen jaar nauw betrokken bij is geweest (zij schreef o.a. het script en heeft in de opzet en inhoud nauw samengewerkt met de documentairemaakster), enkele leden uit ons netwerk in mindere of meerdere vorm hebben bijgedragen en waar ikzelf qua communicatie en promotie veel aan heb gedaan. En over een paar dagen kun je het resultaat bekijken!
Lees verder “Aanstaande woensdag: première film intiem geweld!”
Emotionele en mishandeling heeft diepgaande gevolgen, dat hoeven we je niet uit te leggen. Als Verdwenen Zelf horen we al zeven jaar de zeer schrijnende getuigenissen van slachtoffers. Elke getuigenis getuigt van leed en onmacht over wat je overkomt als je in een destructieve relatie of gezin hebt gezeten. Als instanties en professionals vervolgens in beeld komen, voelen slachtoffers zich vaak niet geholpen. Maar al te vaak moeten slachtoffers zich zelfs verweren, bijvoorbeeld tegen de dader in onveilige trajecten zoals mediation, tegen misdiagnoses in de GGZ of tegen hertraumatiserende zorg waarin geen erkenning is van de emotionele mishandeling die plaatsvindt.
Lees verder “Aantal politici trekken zich het lot aan van slachtoffers”
Dit is een gastcolumn van Jasmijn
Met vlagen ben ik boos. Heel erg boos. Maar mag dat? En op wie? Op mijn narcistische moeder? Op mezelf? Op alles en iedereen?
Als het klopt dat het narcistisch misbruik door mijn moeder waarschijnlijk veroorzaakt is door haar eigen onverwerkt jeugdtrauma, mag ik dan wel boos zijn op haar dat ze mij zoveel leed heeft aangedaan? Waarom heeft zij nooit aan haar problemen kunnen werken? Waarom heeft niemand haar kunnen helpen? Waarom heeft zij nooit hulp gezocht? Want nu is het ook mijn probleem geworden! Zij is toch verantwoordelijk voor haar gedrag, haar keuzes en haar fouten? En ik ben dat weer voor die van mij. Maar waar begint mijn eigen invloed en waar eindigt die van haar? Waar eindigt haar verantwoordelijkheid op mijn leven en waar begint die van mij? Op welk deel van haar gedrag mag ik verschrikkelijk boos zijn, het haar kwalijk nemen en voor welk deel mag ik compassie voelen?
Haar wellicht ooit kunnen vergeven?
Dit is de kop van een belangrijk artikel zojuist verschenen artikel van ons, dat staat in de speciale huiselijk geweld editie van Sozio, een tijdschrift voor pedagogische en sociale professionals. Het blad is verschenen ter gelegenheid van het zevende Jaarcongres Huiselijk Geweld dat op 19 november 2020 heeft plaatsgevonden.
Lees verder “Psychische mishandeling niet strafbaar, Nederland blijft achter”
We zijn er echt trots op: op 9 december gaat de film “Zij lijkt het probleem te zijn” in première. Een educatieve film hoe je als professional emotionele en psychische mishandeling kan herkennen. Het is en blijft absoluut nodig dat meer professionals inzicht krijgen in deze problematiek. Uit de dagelijkse praktijk blijkt dat veel betrokken professionals deze vorm van mishandeling niet herkennen en zich door de pleger op een dwaalspoor laten zetten. Hertraumatisering ligt op de loer, omdat hulpverleners bijvoorbeeld dingen tegen het slachtoffer zeggen als ‘hij bedoelde het vast niet zo’. Dan wordt de situatie beoordeeld naar de maatstaven van een normale relatie. Het is geen normale relatie. De pleger bedoelt het helaas vaak wel zo destructief, zoals het ook ervaren wordt. Er valt nog een wereld te winnen op dit terrein. Slachtoffers kunnen zonder steun heel moeilijk loskomen van een dergelijke destructieve relatie. De rol van de professional is heel belangrijk.
Lees verder “Het Verdwenen Zelf presenteert: een film over intieme terreur”
Dit is een gastcolumn van Anne
Mijn leven was niet van mij om te leven. Het was bedoeld om in de beschikbaarheid en de projectie van mijn moeder te staan. Ik kon niet bestaan als individu, maar diende in mijn belangrijkste ontwikkelingsjaren als het verlengstuk van mijn moeder. De gevolgen waren groot. Ik leerde niet om eigen keuzes te maken en ik werd niet op een goede manier begeleid richting volwassenheid. Opgroeien in een omgeving, waarbij mijn keuzes altijd afhingen van wat iemand anders van mij verwachtte, heeft intens veel invloed op mijn eigenwaarde gehad. Steeds opnieuw moest ik de situatie analyseren, alert zijn en tot in het subtiele aanvoelen wat de verwachtingen waren. Ik wilde gezien, geliefd, gehoord en gevoeld worden en ik dacht dat daar altijd wat tegenover hoorde te staan. Dus paste ik mij aan en hoopte ik te verdienen wat ik nodig had, door precies te doen wat hoorde. De hele dag speelden vragen door mijn hoofd, zoals: ‘Ben ik ooit goed genoeg, is het ooit goed genoeg, doe ik het nu goed genoeg, heb ik het nu genoeg verdiend?’.
Lees verder “Eigenwaarde”