Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
Dit is een gastcolumn van Kompas(sie)
Het lukt mij niet om te huilen. De druppels stromen daarom door de aderen van heel mijn lijf. Het is een welkome afwisseling na de achtbanen vol adrenaline.
Waar twee vechten hebben twee schuld? Is dat ook zo als de één daar verantwoording voor neemt en de ander het voordeel van de twijfel krijgt omdat hij normaal functioneert terwijl hij achter de schermen heel ander gedrag laat zien? Lees verder “Het monster in de bek kijken”
Dit is een gastcolumn van trainers Heleen en Jerome
Tijdens de eerste verdiepingsdag stonden wij afgelopen zaterdag voor de eerste keer samen voor een groep fijne mensen die graag veel wilden leren. Iedereen bracht haar eigen verhaal mee. Eén van de deelneemsters merkte op: “Het is zo’n verademing dat ik hier niets hoef uit te leggen.” Lees verder “Lichaamsgericht werken aan herstel”
Dit is een gastcolumn van Kim.
Afgelopen zaterdag was ik aanwezig bij de basisworkshop van het verdwenen zelf. Zelf had ik de workshop in december al gevolgd, en voor mij vielen hier, na een lange zoektocht naar mijn ’zelf’, alle laatste puzzelstukjes in elkaar. Een dag waarbij herkenning en erkenning en het bij elkaar komen van lotgenoten/bondgenoten, centraal staat. Lees verder “Een warm bad!”
De afgelopen maanden heb ik met veel plezier en inzet binnen het Verdwenen Zelf gewerkt, om nu even een korte pauze te nemen. Ik ga vandaag op vakantie. Mocht je mij graag een mail willen sturen, is dat prima. Het antwoord komt in week 25, na 16 juni. Dan ga ik bruinverbrand en opgeladen weer aan het werk.
Vakantie Susan Veenstra 3-16 juni 2015
Mails met inhoudelijke vragen worden pas na 16 juni beantwoord. Mails met praktische vragen over boekbestellingen, workshopdeelname etc. worden wel gewoon beantwoord door Mark Lindeberg.
Nu ik letterlijk en figuurlijk afstand ga nemen is het tijd voor een terugblik. Lees verder “Terugblik en vakantiemelding”
Dit is een gastcolumn van Op gemak bij mezelf
Gestaag dobbert actief slachtofferschap weg van mij. Ik ben aangekomen. Maar niet klaar met alle ‘NPS Files’ die er zijn en zullen blijven komen. Zoveel is zeker.
Buitenstaanders kunnen narcistisch geweld niet zien, de storing draagt veel maskers. Hét kenmerk is verborgenheid. Een opgroeiend kind in een narcistisch systeem voelt onbewust dat iets niet pluis is, maar zit verstrikt in het systeem; is afhankelijk en loyaal. Lees verder “De hulpverlening bijpraten”
We ontvangen regelmatig reacties van lezers op het werkboek. Hieronder een kleine bloemlezing.
“Dit werkboek is echt ongelofelijk! Ik heb zo lang gezocht naar informatie over, ik noem het maar ‘beschadigende persoonlijkheden’. Mensen die geen ervaring hebben met het gedrag van deze mensen begrijpen het niet. Zelfs de Raad voor de Kinderbescherming, Bureau Jeugdzorg en rechters trappen in de manipulatieve krachten van dergelijke mensen.
Niemand lijkt mij te geloven. En nu…..eindelijk…..zo’n fantastisch boek!”
Dit is een gastcolumn van M.
Ik kan me zó goed voorstellen dat mensen die, net als ik voorheen, zoekende zijn naar waar ze nou eigenlijk in zitten tegen hetzelfde aanlopen als ik altijd deed. Vaak las ik dat het pas om narcisme of een andere persoonlijkheidsstoornis gaat als er woedeaanvallen en fysiek geweld aan te pas komen. Dan haakte ik af, bedacht ik me dat dát het niet was, alhoewel ik me wel altijd bedacht dat het dan wel een stuk gemakkelijker zou zijn voor mij. Dan kun je iets aantonen, iets laten zien. Lees verder “Verborgen narcisme”
Dit is een gastcolumn van Mieke.
Sinds ruim vier maanden volg ik een individueel traject bij een therapeute, die is aangesloten bij het netwerk van “het verdwenen zelf”. In deze periode heb ik veel inzichten gekregen, waardoor mijn leven en mijn “ik”, al behoorlijk is veranderd. Voor dit traject voelde ik mij afgeschreven, afgeschreven door mezelf maar vooral ook door de samenleving. Ik had geen levensdoel, was somber, verdrietig, niet in staat om mijn gevoelens te uiten, had slaapproblemen en had geen structuur in mijn leven. Lees verder “Een groot levensfeest”
Dit is een gastcolumn van Esther
Erkenning en herkenning was de titel van de basisworkshop die gegeven werd door Richelle en Wilma op zaterdag 25 april in Bussum. Ik deed mee omdat ik samen met Nathalie over enkele weken een verdiepingsdag aan ga bieden, bestemd voor mensen die deze basisworkshop hebben gedaan of die een individueel traject doen. Later ga ik in op “onze” dag, eerst wil ik vertellen hoe ik de basisworkshop ervaren heb. Hoe helend het kan werken om ervaringen te delen en het gevoel te hebben dat je niet alleen staat in dit moeilijke onderwerp van narcistische mishandeling. Lees verder “Bondgenoten in het helingsproces”
Dit is een gastcolumn van “Op gemak bij mezelf”.
Alweer een aantal jaren tegenover mezelf uitgekomen dat een van mijn ouders pleger is (geweest) van psychisch huiselijk geweld. Sindsdien hard gewerkt aan mijn herstel en een eind op weg. Vorig jaar o.a. via deze site ontdekt dat het vrijwel zeker NPS was. Mooi, de ervaring heeft een precieze naam en dat kan ik nog beter een plek geven. Inmiddels zo ver, dat ik er zonder emotie over kan spreken met een enkele naaste, als er een passende aanleiding is. In waarneming, in bedekte termen en zonder gedoe. Verklarend. Behalve als ineens mensen uit het slachtofferverleden langskomen morrelen met onprettige bedoelingen. Lees verder “De stresstest”