Het ontkennen van mijn grenzen

Dit is een gastcolumn van Mirjam

Ook op lange termijn merk ik nog dagelijks de gevolgen van twintig jaar lang leven in een huwelijk vol spanning gefundeerd op zijn waarheid. Twee jaar geleden heb ik mijn huwelijk beëindigd en leef ik met mijn drie kinderen in vrijheid. Het is geweldig om elke dag weer te voelen en te ervaren dat ik vrij ben, mezelf mag zijn en mijn eigen gezonde beslissingen mag nemen. Het leven is van ons en niet langer alleen van hem. Want met hem leven is een leven zonder echte liefde en respect. Zonder hem leven geeft rust en ontspanning.
En toch… Lees verder “Het ontkennen van mijn grenzen”

Het beste komt nog

Dit is een gastcolumn van Pien

Ik kom als oudste uit een gezin van zes meisjes en twee jongens. Mijn ouders ‘moesten’ trouwen en waren ‘tot elkaar veroordeeld.’ Geen liefde, geen respect en veel wantrouwen en onbegrip. Vader een stinkend verwende zoon, onaangepast, oversekst. Antisociaal zou ik nu zeggen. Hij begon zijn seksuele behoeftes ook met zijn kinderen te delen toen ik zo een jaar of vijf (?) was.

Moeder was een zeer onvoorspelbare vrouw, die mij al jong de schuld van haar ellende noemde. Als kind heb je geen idee wat ze bedoelt en ik deed mijn uiterste best om het leven voor haar aangenaam te maken. Lees verder “Het beste komt nog”

Emotioneel geweld in huis is ook huiselijk geweld

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Toen ik Hyper (van Super en Hyper, die uit de verhalen van Tom Poes) ontmoette, leek het me een fantastische vent: enthousiast, gevoelig, ondernemend, energiek. Werkzaam in een sector die raakte aan de mijne en met een jong bedrijf dat het binnenkort helemaal ging maken. Binnenkort, hij had nu nog geen inkomen.

Tsja, iedereen voelt hem nu aankomen, maar ik niet, althans, toen niet. Lees verder “Emotioneel geweld in huis is ook huiselijk geweld”

Hoezeer narcistische mishandeling doorwerkt

Dit is een gastcolumn van Wim

Ik ben het tweede kind uit een gezin met 7 kinderen. Mijn ouders moesten trouwen zoals dat vroeger heette (in de jaren dertig), maar het ongeluk wilde dat er totaal geen genegenheid bestond tussen hen beiden. Het resultaat was; het vaak in de steek laten van het gezin door mijn moeder, dagelijkse ruzies en uren durende scheldpartijen tot soms diep in de nacht. Mijn moeder was een zeer intelligente vrouw met een ondoorgrondelijk onberekenbaar karakter, rancuneus, sadistisch, gevoelloos en volkomen liefdeloos naar haar gezin, Lees verder “Hoezeer narcistische mishandeling doorwerkt”

Weten wanneer de grens bereikt is

Dit is een gastcolumn van Johanna

Of iemand ‘moet’ stoppen met het hebben van contact met een narcistische partner/ouder of ouders is zeer persoonlijk. Ik kan en mag hierbij niet denken voor een ander. Bij mij was er een moment dat er iets ‘kantelde’ en voelde dat ik er onderdoor zou gaan als ik zou blijven hopen op normale aandacht van mijn narcistische moeder.

Toen zij in april 2014 fijntjes zei dat ik eruit zag alsof ik snel zou sterven en er bij zat alsof ik door een truck was overreden, knapte er iets in mij. Lees verder “Weten wanneer de grens bereikt is”

Schade in de hulpverleningsindustrie

Dit is een gastcolumn van Tyche.

Door veel hulpverleners wordt juist schade aangericht bij slachtoffers van narcistische mishandeling die ergens aankloppen. Hoe komt dit?

Veel hulpverleners zijn er in het algemeen op gericht – en daarvoor opgeleid – hulpvragers zo snel mogelijk weer op de rit of in het “productieproces” te krijgen. Ze hebben geleerd traumagerelateerde problematiek zo veel mogelijk te vermijden en zich te richten op symptoomreductie. Lees verder “Schade in de hulpverleningsindustrie”

In de realiteit

Dit is een gastcolumn van Laura.

Vroeger had ik altijd hoop,
hoop dat alles altijd wel weer goed kwam.

Maar ik heb geleerd, dat Hoop vals is.
Hoop houd je weg van de pijn te doorvoelen waarom je niet in de realiteit wilt zijn.
Hoop houd je weg van de realiteit, waardoor je de werkelijkheid niet meer ziet.

Het is een soort van dissociëren. Lees verder “In de realiteit”

Bestaansrecht

Dit is een gastcolumn van Paulina.

Als dochter van een narcistische moeder heb ik een lange zoektocht achter de rug naar mezelf. Wanneer je als kind in een narcistisch nest bent opgegroeid, dan is er nooit een eigen bestaansrecht geweest, je had geen recht op je eigen veilige plek. Je weet dan dus ook niet wat je gemist hebt, of hoe dat voelt, bestaansrecht. Je bent altijd eigendom geweest, gebruikt door en ten behoeve van de narcistische ouder. Lees verder “Bestaansrecht”

Fataal beleid

Dit is een gastcolumn van Richelle

Wat er op maandag 10 augustus is gebeurd met Linda van der Giesen, is verschrikkelijk. Zij werd door haar ex-vriend op de parkeerplaats van haar werk neergeschoten. Wat daaraan vooraf is gegaan, is zorgwekkend!

Wat Linda is overkomen had nooit mogen gebeuren. Ze heeft zich dusdanig bedreigd gevoeld door haar ex-vriend, dat zij de stap nam om aangifte te doen bij politie. Daar werd haar verhaal helaas niet voldoende serieus genomen. Daar werd niet voldoende achtergrond informatie verzameld over de verdachte. Met fatale afloop. Lees verder “Fataal beleid”

In het juiste perspectief

Dit is een gastcolumn van Enneke

Toen ik uit mijn relatie kwam met een (hoogstwaarschijnlijk) NPS man, had ik veel kenmerken van het zogenaamde ‘narcissistic victim syndrome’. De psycholoog stelde PTSS bij me vast en kenmerken van een afhankelijkheidsstoornis. Een tijd van verwerking volgde, tegelijkertijd met een heftige vechtscheiding.

Onderdeel van het verwerking van een relatie met een narcist, is jezelf informeren over de stoornis. Hoe ben je eigenlijk in deze ‘toestand’ verzeild geraakt. Lees verder “In het juiste perspectief”