Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
Dit is een gastcolumn van Meta
Dagelijks hoor ik de echo van de dingen die je steeds tegen mij zei. Een echo die keer op keer zeer doet in mijn oren, mijn lijf, mijn hart, mijn ziel.
Nadat het mij helder is geworden dat ik bijna vier jaar een relatie gehad heb met jou, een man met een Narcistische Persoonlijkheids Stoornis, ben ik beter in staat om de echo stil te krijgen. Dit kost me moeite en het maakt me steeds verdrietig. Lees verder “Projectie door een narcist”
Dit is een gastcolumn van Johanna
Of iemand ‘moet’ stoppen met het hebben van contact met een narcistische partner/ouder of ouders is zeer persoonlijk. Ik kan en mag hierbij niet denken voor een ander. Bij mij was er een moment dat er iets ‘kantelde’ en voelde dat ik er onderdoor zou gaan als ik zou blijven hopen op normale aandacht van mijn narcistische moeder.
Toen zij in april 2014 fijntjes zei dat ik eruit zag alsof ik snel zou sterven en er bij zat alsof ik door een truck was overreden, knapte er iets in mij. Lees verder “Weten wanneer de grens bereikt is”
Dit is een gastcolumn van Tyche.
Door veel hulpverleners wordt juist schade aangericht bij slachtoffers van narcistische mishandeling die ergens aankloppen. Hoe komt dit?
Veel hulpverleners zijn er in het algemeen op gericht – en daarvoor opgeleid – hulpvragers zo snel mogelijk weer op de rit of in het “productieproces” te krijgen. Ze hebben geleerd traumagerelateerde problematiek zo veel mogelijk te vermijden en zich te richten op symptoomreductie. Lees verder “Schade in de hulpverleningsindustrie”
Dit is een gastcolumn van Agnes.
Ik ben inmiddels 45 jaar en nu kan ik eindelijk zeggen dat alle puzzelstukjes op zijn plaats gevallen zijn. Met nu bedoel ik na het lezen van het werkboek “herstellen van Narcistische mishandeling”. Zelf heb ik een opleiding gevolgd tot psychosociaal therapeut, daar werd een begin gemaakt met het ontrafelen wat ik in mijn leven had meegemaakt en de uitwerking daarvan. Door goede therapie ben ik een heel eind gekomen, Lees verder “Zwarte tranen”
Dit is een gastcolumn van Meta. Zij plaatste deze tekst op onze facebookpagina. Hier herplaatst met permissie.
Ik ben bijna vier jaar met een narcist geweest. Ik schaam me daarvoor. Heel erg. Ik trek het me aan, geef mezelf de schuld voor alles. Precies zoals dat gaat bij mensen die met een narcist leven of hebben geleefd. Ik wil me niet schamen voor mij. Lees verder “Niemand kan zien hoe diep de wond is in mij”
Dit is een gastcolumn van Laura.
Vroeger had ik altijd hoop,
hoop dat alles altijd wel weer goed kwam.
Maar ik heb geleerd, dat Hoop vals is.
Hoop houd je weg van de pijn te doorvoelen waarom je niet in de realiteit wilt zijn.
Hoop houd je weg van de realiteit, waardoor je de werkelijkheid niet meer ziet.
Het is een soort van dissociëren. Lees verder “In de realiteit”
Dit is een gastcolumn van Paulina.
Als dochter van een narcistische moeder heb ik een lange zoektocht achter de rug naar mezelf. Wanneer je als kind in een narcistisch nest bent opgegroeid, dan is er nooit een eigen bestaansrecht geweest, je had geen recht op je eigen veilige plek. Je weet dan dus ook niet wat je gemist hebt, of hoe dat voelt, bestaansrecht. Je bent altijd eigendom geweest, gebruikt door en ten behoeve van de narcistische ouder. Lees verder “Bestaansrecht”
Lees hieronder de reacties van een aantal deelnemers van de basisworkshop
“Je mag hier jezelf zijn met al je kwetsbaarheden. De workshop maakt je sterker en haalt je uit je isolement. Het belangrijkste inzicht voor mij was dat er geen hoop is op verbetering in een relatie met een narcist”.
“Het is zo fijn om te ervaren dat er meer mensen zijn in een soortgelijke situatie en dat je jezelf niet hoeft te verdedigen, juist doordat lotgenoten elkaar begrijpen. Het boek van Iris is heel herkenbaar voor mij en bied mij houvast om in het hier en nu te blijven en niet meegezogen te worden in de wereld van de narcist”. Lees verder “Ik weet nu dat er een uitweg is”
Dit is een gastcolumn van Anna
Als je kind ziek is, ben je het zelf ook een beetje. Je voelt zijn of haar pijn en als je kon, nam je die van hem of haar over. Je rent naar de dokter, haalt de voorgeschreven medicijnen bij de apotheek, je biedt rust en warmte en legt je kind in de watten. Elke ouder wil zijn kind toch in de eerste plaats gezond en gelukkig zien? Dat dacht ik ten minste. Waarom is dat bij mijn vader niet zo? Waarom kan het mijn zus niets schelen dat haar dochters maar wat aan knoeien? Die vragen hebben me jaren bezig gehouden, maar uit loyaliteit naar je familie toe leg je je neer bij het feit dat ze zo zijn. Lees verder “Wat narcisme met je doet”
Dit is een gastcolumn van Richelle
Wat er op maandag 10 augustus is gebeurd met Linda van der Giesen, is verschrikkelijk. Zij werd door haar ex-vriend op de parkeerplaats van haar werk neergeschoten. Wat daaraan vooraf is gegaan, is zorgwekkend!
Wat Linda is overkomen had nooit mogen gebeuren. Ze heeft zich dusdanig bedreigd gevoeld door haar ex-vriend, dat zij de stap nam om aangifte te doen bij politie. Daar werd haar verhaal helaas niet voldoende serieus genomen. Daar werd niet voldoende achtergrond informatie verzameld over de verdachte. Met fatale afloop. Lees verder “Fataal beleid”